Beschikbare blogs 2017
Vrijdag 10 november
- Gegevens
- Hits: 801
== Als de blaadjes vallen... ==
Elk jaargetijde heeft zijn eigen bekoring, zelfs de herfst als alles lijkt af te sterven. Ik kan daar intens van genieten, zolang het maar geen donkergrijs en miezerig weer is. Zo hadden we een paar dagen geleden een prachtige omfloerste zonsopgang zoals op de foto hieronder. Wat een wonderlijk begin van de dag.
Maar ik geniet ook als het buiïg is met een hoop wind. Wat een schitterende wolkenpartijen ontvouwen zich dan. En dan het licht dat er door heen (of zoals hier onderdoor) schijnt. Het geeft voor mij ook iets van ons leven weer. Soms hele donkere wolken, maar altijd breekt het licht vroeg of laat weer door.
Van beiden hebben we de afgelopen weken genoeg gehad, zowel in de natuur als in ons leven. Zo hebben we deze week een goede vriend van ons (René) naar zijn laatste rustplaats mogen brengen. Nog kort geleden werd er een tumor op een van zijn nieren gevonden en uitzaaiingen naar zijn longen. De Heer heeft hem veel sneller thuisgehaald dan verwacht was.
Dit was en is enerzijds een heel moeilijke tijd voor zijn achterblijvende vrouw Martha en hun kinderen en kleinkinderen. Anderzijds is daar de vreugde dat René nu bij zijn Heer en Heiland is! René is met dat geloof in God en Jezus ook heen gegaan.
Een goede vriend is ons voorgegaan. Eens zullen we elkaar weer ontmoeten. Zijn ziekte en pijn zijn niet meer!
"Ik hoorde een luide stem vanaf de troon, die uitriep: ‘Gods woonplaats is onder de mensen, Hij zal bij hen wonen.
Zij zullen zijn volken zijn en God zelf zal als hun God bij hen zijn. Hij zal alle tranen uit hun ogen wissen.
Er zal geen dood meer zijn, geen rouw, geen jammerklacht, geen pijn, want wat er eerst was is voorbij.’ "
Terug naar de herfst. Afgelopen week hebben we mogen genieten van alle herstkleuren tijdens een wandeling door het Orderbos in Apeldoorn. De lage zon, die door de kleurende bladeren schijnt. De natuur die zich klaar maakt voor de winter. Een kleine nietige rups die nog geniet van de zonnestralen.
Of zomaar een alleenstaande boom, scherp afgetekend tegen een vlekkeloos blauwe hemel.
En zoals dit mooie elfenbankje op een oude boomstronk, die zijn best doet om het oude te laten verdwijnen zodat er straks weer wat nieuws kan opgroeien.
Dat alles maakt me er weer opnieuw van bewust, dat we moeten genieten van alles wat we hebben en verstandig moeten omgaan met alles wat God geschapen heeft.
Dan moet ik denken aan Psalm 113:
From the rising of the sun to the place where it sets, the name of the LORD is to be praised.
The LORD is exalted over all the nations, his glory above the heavens.
Who is like the LORD our God, the One who sits enthroned on high,
who stoops down to look on the heavens and the earth?
He raises the poor from the dust and lifts the needy from the ash heap;
He seats them with princes, with the princes of their people.
He settles the barren woman in her home as a happy mother of children. Praise the LORD.
Dankbaarheid. Niet omdat alles altijd van een leien dakje verloopt, maar wel omdat ik mag weten dat God je nooit verlaat of in de steek laat. Mensen zeggen vaak: Als er een God bestaat, waarom maakt Hij er dan zo'n puinhoop van?
Fout lieve mensen. Het is niet God die er een puinhoop van maakt, maar de mens die driftig bezig is Zijn schepping te verknallen. Wij maken er een puinhoop van.
Laat het elke keer weer een nieuwe uitdaging voor ons mogen zijn (ook voor mij!) om daar niet aan mee te doen. Laten we verstandig omgaan met wat we hebben en genieten van elkaar, de schepping en van Gods aanwezigheid in ons leven!