Beschikbare blogs 2016
3 januari 2016
- Gegevens
- Hits: 1524
== Zo begon het nieuwe jaar ==
VRIJDAG 1 JANUARI
De jaarwisseling in Nepal gaat toch wat anders dan we gewend zijn. Hier in het toeristengebied wordt het natuurlijk wel (luidruchtig) gevierd, maar vuurwerk was er (gelukkig) nauwelijks. Nepal kent een andere jaartelling dus is het eigenlijk voor hen geen nieuw jaar!
We zijn dit jaar begonnen met een bezoek aan Grishma en zijn vrouw Laxmi. We werden weer hartelijk onthaald en hebben veel gepraat en gelachen. Ik heb bewondering voor hun inzet in God's koninkrijk hier in Nepal. We moesten van hen vooral ook Trix en Marja en Ad en Paula de groeten doen.
Voor we hen bezochten zijn we nog even naar Balam geweest. Dat is een klein dorpje aan de noordkant van Pokhara en verbonden met de stad door een lange en hoge hangbrug.
Arnoud en Laura op de hangbrug naar Balam
Bij Balam
Zicht van boven af op de kloof en de hangbrug
In het kader van kleurrijke huisjes: Hier een lichtgroen huis.
Her en der zijn de gevolgen van de aardbeving nog zichtbaar
Balam is maar een klein dorpje, maar door de kloof die het dorp scheidt van Pokhara is het lang een echt authentiek dorpje gebleven waar de tijd lang heeft stil gestaan. Nu via de andere kant het dorp bereikbaar is geworden voor auto's is dat helaas aan het veranderen.
Grazende geiten op de voorgrond
Twee pratende jongemannen bij de rand van de kloof
Een witte geit houdt wel van een groen blaadje
Snackverkoper bij de hangbrug
ZATERDAG 2 JANUARI
Vandaag zijn we eerst naar het kerkje in Patichoor geweest.
Arnoud en Mariska samen op de motor en idem voor Pawan en David-Jan. De rest in de auto met Prem aan het stuur. Onderweg kwamen we weer lange rijen wachtende motorberijders tegen, die stonden te wachten tot ze aan de beurt waren om 5 liter benzine te tanken. Sommige rijen waren echt heel lang (zie foto).
Eindeloze (zover het oog reikt) lange rij met motorrijders wachtend op 5 liter benzine
Arnoud en Mariska op de motor naar Patichoor (3x)
Op een slecht en smal gedeelte een vrachtwagen als tegenligger
We werden in Patichoor weer hartelijk ontvangen.Ik heb daar opnieuw gesproken over: "Waarom leef ik?". De kerk groeit en daarom is men al met plannen bezig om een groter gebouw te maken, waarbij het oude gebouw gebruikt kan worden als zondagsschool. Het plan is om dit de komende 4 jaar te realiseren.
Vanwege onze lange betrokkenheid bij deze kerk werden we (tegen onze wil) extra in het zonnetje gezet. Het was hartverwarmend, sommigen van hen ken ik al 16 jaar, waaronder de voorganger. Patichoor is één van de dochterkerken van de gemeente in Naya Gaun.
Het kerkje in Patichoor
De voorganger van Patichoor
Kerkleden genietend van het zonnetje na de dienst
Prem legt wat uit aan een paar jonge broeders
Zo is het befaamde pad geworden naar de kerk
Vorig jaar hebben we een actie gehouden om een stukje grond aan te kunnen kopen om een verbinding te hebben tussen de openbare weg en het kerkje. Hierboven het fraaie eindresultaat.
Na Patichoor zijn we samen met Prem en Prabha doorgereden naar Kushma, een stadje in de bergen ongeveer 12 km verderop. Er is daar een mooi punt met de langste hangbrug van Nepal.
In een theehuisje hebben we in een achterafkamertje samen de macaroni gegeten die Prabha die ochtend had klaargemaakt. Het was een aparte ervaring om in zo'n primitieve ruimte samen te eten. Zie ook de foto van wat er boven ons hoofd hing.
In een theehuisje bij de brug in Kushma met David-Jan en Pawan
Dit hing er boven ons hoofd
Na het eten zijn we even de hangbrug over geweest en weer terug. Dat wil zeggen iedereen, behalve ik. Ik was te moe en heb me vermaakt met de sinaasappelverkopers en de kleine kinderen bij het begin van de brug.
Bij de brug vroeg een vrouw of haar kleine dochter samen met Mariska en ik op de foto mocht. Daar hadden we natuurlijk geen probleem mee. Even later herhaalde zich dat met een politieagent. Bij het passeren maakte hij een praatje met me en gaf daarna aan graag met me op de foto te willen. Wel, 'kinaa naa hunaa' (of te wel: waarom niet)?
De langste hangbrug van Nepal - 344 meter!
Vlak voor donker kwamen we na een rit van bijna 2 uur (ruim 60km) weer in Pokhara aan. Het was een bijzondere dag geweest, het bezoek aan het kerkje maar ook het uitstapje met de familie Giri.
ZONDAG 3 JANUARI
vandaag zouden we het een beetje rustig houden. Eerst even met elkaar wat boodschappen gedaan in de stad, nadat ik eerst de auto opgehaald had na een wandeling van 4 km. Het is nog steeds goed weer, alhoewel er wel wat meer bewolking was.
Hieronder een foto genomen vanaf het dak van ons guesthouse. Heerlijk rustgevend om dit te zien na een drukke dag.
Aukje en Laura hebben deze avond bij Prem en Prabha gekookt. Vooraf guacamole (had ik zelf ook nog nooit van gehoord) en een stamppot van o.a. aardappelen en bloemkool. Het ging er allemaal goed in!
Na het eten heeft Prem (die normaal niet zoveel zegt), uitvoerig verteld over zijn tijd in het leger nadat hij Christen geworden was. Het was geen makkelijke tijd voor hem, maar wel een heel leerzame! Het heeft hem gesterkt in zijn geloof en de basis gelegd voor wie hij nu is: diaken in Naya Gaun Church, meelevend, meevoelend en meewerkend in deze actieve kerk.
De rit in de auto en in het donker terug is ook al een avontuur op zich zelf. Veel koplampen (de meeste) staan veel te hoog afgesteld, dus wordt je daarbij bijna doorlopend verblind. Daarbij opgeteld al de (meest) grote gaten in de weg, voetgangers die doodgemoedereerd in het donker midden op de weg lopen, zwarte koeien die graag midden op de weg slapen en honden die zich helemaal nergens iets van aan trekken....
Prem smult van de guacamole
Het gaat verder goed met ons, ook qua gezondheid!
Politiek lijkt er een bijna onzichtbare verandering gaande te zijn. Het lijkt of er beetje bij beetje gewerkt wordt aan een normalisering van de hele situatie, zonder dat iemand er zichtbaar gezichtsverlies bij lijdt. In onze eigen cultuur een gevoelig punt, maar hier nog veel sterker. Laten we hopen en bidden dat dit inderdaad het geval is.
