Beschikbare blogs 2016
Zondag 10 januari 2016
- Gegevens
- Hits: 1402
== Naar Dhantar ==
Zaterdagochtend 7 uur stond ik klaar om opgehaald te worden om naar Dhantar te gaan. Samen met een team van 12 personen uit Naya Gaun Church, verdeeld over 2 '4-wheel drives' werd de reis van ongeveer 3 uur begonnen. Helaas voelde ik me voor het eerst sinds we hier zijn niet helemaal top, ik was er 's nachts daarom ook al een paar keer uit geweest.
Mijn darmen speelden een 'beetje' op. Na samen gebeden te hebben voor de reis vertrokken we.
Dhantar is een klein dorpje ten zuiden van Bandipur. Bandipur is een pittoresk stadje bovenop een bergrug, één van de bezienswaardigheden in Nepal.
Om in Dhantar te komen wordt eerst ongeveer 65 km de weg naar Kathmandu gevolgd, daarna wordt er afgeslagen naar Bandipur, een kronkelende en hier en daar sterk stijgende geasfalteerde weg. In Bandipur wordt langs de andere kant van de bergrug sterk afgedaald, via een 'rough road' (ongeplaveide weg).
De eerste 50 kilometers waren hobbelig en mistig. Waag het overigens niet in Nepal overdag je licht aan te doen, ook al is het zicht slecht! Daarna brak gelukkig de zon door en werd ook de weg wat beter, tot in Bandipur.
Eten in een Nepalees eethuisje
Onderweg werd nog een keer gestopt bij een Nepalees eethuisje langs de weg (zie foto boven). Hier deed de hele ploeg zich te goed aan onder andere vegetable pakora, wat ik normaal ook erg lekker vind. Ik heb me maar gehouden bij een glas (Nepalese) thee.
Alles verliep verder volgens schema en ongeveer 15 minuten te laat arriveerden we.
Het laatste stuk weg was heel slecht
Bij aankomst werden we welkom geheten door de hele gemeente. De voorganger stond al klaar om ons eer te bewijzen door het omhangen van een bloemenkrans. Een gebruikelijke ceremonie bij officiële gelegenheden in Nepal.
Bij aankomst kregen de gasten een bloemenslinger om
Dit gebeurde door de voorganger zelf
De voorganger van de kleine gemeente
Nieuwsgierige en verlegen kinderen van kerkleden
Zo ziet het er uit
Er was mij gevraagd om de officiële ingebruikname te verrichten. In 2014 hebben we vanuit de stichting Hope for Nepal een actie gehouden om de bouw van dit kerkje mogelijk te maken. Tot dan toe bestond hun onderkomen uit een grote bamboehut, waar de wind vrij spel had en waar bij regen je net zo goed buiten kon gaan staan (zie onderstaande foto)...
En zo ziet het er nu uit
Zodoende viel mij de eer te beurt om mede namens al diegenen die dit mogelijk gemaakt hebben dit kerkje aan God toe te wijden, als plaats van samenkomst en van aanbidding.
Het kerkje is overigens ontstaan vanuit de kerk in Odare waar we op het ogenblik voor bezig zijn met een actie. Hun kerk is bij de aardbeving verwoest. Odare is op zijn beurt tot stand gekomen vanuit de kerk in Pokhara. Daarnaast heeft Prem Giri hier zijn jeugd doorgebracht, hij kent er nog veel mensen. Behalve deze dag onze chauffeur zijn, heeft hij ook bij het eten zijn handen uit de mouwen gestoken.
Ik heb de opening verricht door eerst uit 1Koningen 8 te lezen, waar Salomo de nieuwe tempel in Jeruzalem aan God opdroeg. Na een gebed mocht ik daarna het lint doorknippen. Foto's van deze ceremonie houden jullie nog te goed.
Tienermeisje
Inmiddels waren gemeenteleden aan de achterkant van het nieuwe gebouw bezig met het koken van de maaltijd voor na afloop.
De dienst begon ongeveer om 11 uur. Bij de dienst waren ook genodigden uit de gemeenschap van Dhantar aanwezig zoals de vorige eigenaar van het stukje grond waar het op staat.Tijdens deze dienst werd uitvoerig stilgestaan bij de voorgeschiedenis van dit kerkje. Daarnaast waren er ook leden van de kerken in Odare en Kaireni. Het was alles bij elkaar een heel feestelijk gebeuren.
De dienst is begonnen
Het gebouwtje zelf heeft een simpele constructie met een golfplaten dak en natuurlijk zit iedereen op de grond.
Opvallend hierbij is dat de aansluiting van het dak bij de muren opengelaten is. Dat is met opzet gebeurd voor de zomerperiode, wanneer het erg warm is. Zo is er dan meer ventilatie.
Hier zijn de kieren duidelijk zichtbaar
Wat nog wel ontbreekt zijn de aansluitingen op het elektriciteitsnet en de waterleiding. We hopen ze daar ook nog bij te kunnen helpen.
Ik zou die morgen ook spreken, dat gebeurde pas na 12.15! Alles zou die ochtend wat uitlopen. Uiteindelijk werd het 13.15 voor de hele feestelijke dienst afgelopen was. Het was fijn om te zien dat we deze mensen hebben kunnen helpen.
Aan het eind van de dienst werden ook nog eens alle namen genoemd van degenen die betrokken waren geweest bij de totstandkoming, waaronder de vorige eigenaar (geen christen) van de grond. Hij reageerde gelijk (met een knipoog) dat ze voor hem mochten bidden dat hij het niet lang meer zou maken, want dan zouden ze geen last meer van hem hebben... Hij woont op het stukje grond naast de kerk.
Van hen kochten ze dit stukje grond
De voorganger van Odare
Na de dienst werd er een feestmaal aangericht. Ze hadden al begrepen dat ik niet helemaal goed in mijn vel zat, dus hadden ze apart voor mij groenten gekookt. Ik had al besloten om behalve een paar biscuitjes niets te eten, toen heeft Grishma zich maar over de groenten ontfermd! Ik heb me die dag verder beperkt tot wat paracetamol, een beetje cola en af en toe wat water.
Na de dienst gezamenlijk eten buiten
Groepsfoto van alle aanwezigen
Het was alles bij elkaar een feestelijke gebeurtenis die ik niet had willen missen. Wat waren deze mensen blij met dit eenvoudige gebouwtje, waar ze droog en uit de wind hun bijeenkomsten kunnen houden.
De terugreis verliep voorspoedig. We waren om ongeveer 17.30 terug in Pokhara. Daar merkte ik pas hoe moe ik was en ook dat mijn conditie nog lang niet op het oude peil is. Toch zou ik het zo weer overdoen! Het heeft me wel duidelijk gemaakt dat ik het bezoek aan Odare zal moeten afzeggen. Die reis is nog een stukje vermoeiender. Eerst maar eens bijkomen van deze vermoeiende en rijk gezegende dag.
Ik ben blij dat ik dit ondanks fysieke beperkingen heb kunnen doen! Dank voor jullie gebed.