Beschikbare blogs 2016

Woensdag 19 oktober - uitrusten

Gegevens
Hits: 1880

== Even tot rust komen ==

Ik eindigde onze laatste blog met de mededeling dat ons na terugkomst in Pokhara een verrassing wachtte: Wim en Marit Brandsma stonden plotseling voor ons neus.

Zij hebben in dezelfde tijd als wij in Nepal gewerkt en Wim is hier nu 3 maanden om het orthopedisch gebeuren in het lepraziekenhuis (Green Pastures) wat beter op de rails te zetten. Wim is een autoriteit op dat gebied, met name waar dit te maken heeft met lepra.

Het was heel leuk om ze weer eens te ontmoeten en eens gezellig bij te praten. Net als wij hebben ook zij de afgelopen jaren veel meegemaakt.

RUST

Zoals de kop al suggereert hebben we deze dagen goed rust gehouden na de inspannende trip naar Odare. Tegelijk zitten we hier ook met een dubbel gevoel: Enerzijds zijn we blij dat we deze reis weer kunnen maken, anderzijds wacht ons in Nederland een nieuw huis dat nog niet klaar is voor bewoning. Gelukkig zijn onze (klein)kinderen hard bezig in ons huis. We hopen de 2e helft van november definitief over te gaan.

VERKOPERS

In Nepal zie je heel veel verkopers gewoon langs de weg zitten met hun koopwaar. De overheid probeert daar verandering in aan te brengen door speciale markten te bouwen. We ontdekten er één vlak bij Pritvi Chowk. Zie onderstaande foto's.

Dit soort markten kom je veel in Aziatische landen tegen. Er wordt van alles verkocht, van worteltjes en bananen tot schoenen en tassen.

 

Als een soort intermezzo wil ik jullie graag meenemen op een (kort) autoritje in Nepal:

Autorijden in Nepal

Wanneer je als nuchtere westerling voor de eerste keer in Nepal aankomt wordt je als het ware overvallen door het verkeer. Voor een buitenstaander is het één grote chaos waarin het wel fout moet gaan. Het ziet er zo wanordelijk uit en er wordt zoveel getoeterd en dan rijden ze ook nog eens links. Ik zal je proberen mee te nemen op een korte rit, auto rijden hier is voor mij FUN...

NAYA BAZAR ROAD

Voor de shop van Prem stap ik in de auto die ik van hem te leen heb gekregen. Om te beginnen zit alles natuurlijk aan de andere kant wat enige gewenning vereist. Zo zit de versnellingspook links van je, in het begin zat ik nog wel eens met mijn hand in het portiervak, maar dat schakelt niet zo best. Maar al doende raak je daar aan gewend.

Voor ik wegrijd controleer ik of er ander verkeer aankomt. Zo niet, dan kan ik in mijn eigen tempo wegrijden, komt er wel verkeer aan dan zal ik wat voorzichtiger moeten zijn. Maar ik ga wel, ook al komt er verkeer aan. Ik zorg wel dat ik duidelijk ben in mijn bedoelingen.

Eenmaal op de rijbaan wordt ik al toeterend voorbijgereden door motoren en soms een taxi of een bus, zowel links als rechts, niets bijzonders aan de hand. Tot er een auto voor me opdoemt die wel erg langzaam gaat en halsstarrig midden op de rijbaan rijdt. Ook al is er eigenlijk wat weinig ruimte vanwege tegenliggers, ik besluit deze auto toch maar in te halen. Ik claxoneer een keer, zet niet mijn richtingaanwijzer uit (ik vertel later waarom*) en geef gas. De auto die me tegemoet komt moet duidelijk inhouden, maar dat is niet echt bijzonder in Nepal.

PRITVI CHOWK

Iets verder kom ik bij een rotonde, misschien het drukste punt van Pokhara. Uiteraard wordt de rotonde andersom genomen dan bij ons. Wanneer de politie het verkeer regelt is het erg makkelijk. Wanneer dat niet gebeurt in feite ook, ik rijd namelijk zover mogelijk door, geeft ruimte aan anderen die me net iets te snel af zijn en zorgt dat ik zelf de neus van de auto in elk vrijkomend gaatje in de stroom auto's duwt. Lukt dat niet, dan rijd ik langzaam door en stoppen anderen meestal vanzelf.

Deze eerste 5 minuten zouden me in Nederland op z'n minst al een aantal opgestoken middelvingers gegeven hebben, zo niet veel erger. Niet in Nepal!

 

RECHTS AF

Inmiddels heb ik iets verderop besloten om rechtsaf te gaan en zet mijn richtingaanwijzer aan. Oeps, foutje, dat zijn mijn ruitenwissers... In 2e instantie gaan alsnog mijn richtingaanwijzers aan.Daarna druk ik langzaam de neus van de auto door de tegemoet komende stroom auto's.

Rijden in Nepal is dus helemaal niet zo moeilijk als het lijkt, ikzelf vind het zelfs erg leuk om te doen. Je moet je echter wel een beetje aanpassen.

OBSTAKELS

Maar er zijn meer obstakels als je in Nepal in een auto stapt, zoals:

• Er zitten veel gaten in de wegen, vooral vlak na de regentijd, daar kan je meestal maar beter om heen rijden. Echter ben je vaak omgeven door scooters en motoren. Zij moeten er op hun beurt rekening mee houden dat ik uitwijk, en ik moet hen niet van de sokken rijden. Het is extra vervelend als er een auto voor je zit die dwars door de gaten heen rijdt! Dan moet je op het allerlaatste moment een uitwijkmanoeuvre maken.

• Er rijden veel bussen rond die op de gekste plaatsen stoppen om hun passagiers in/uit te laten. Favoriete plaatsen zijn midden op de rijbaan en midden op een kruising.

• Voetgangers kom je overal tegen, die lopen wel eens op de stoep (of wat daar voor door moet gaan, al dan niet geblokkeerd door geparkeerde motoren), maar vaak ook op de rijbaan. Meestal keurig aan de kant, maar wel soms met z'n 3-en of meer naast elkaar, maar soms ook midden op de rijbaan. Oversteken als voetganger is een verhaal apart. Als je wacht tot er ruimte is kan je vaak lang wachten, stoppen doen ze (meestal) niet voor je. Dus waar mogelijk loop ik rustig de rijbaan op en loop rustig door. Ik duw als het ware de stroom motoren en auto's om je heen. Dat doen ze ook keurig. Ze zullen niet snel voor je stoppen, maar ontwijken je wel. Je auto keren op een drukke weg doe je net zo!

• Dieren. Je komt ze niet zoveel meer tegen behalve honden, koeien en buffels worden tegenwoordig zoveel mogelijk uit de stad geweerd. Bij een keer toeteren kiezen de honden meestal wel het hazenpad. Buffels en koeien vormen een heel ander verhaal. Die gaan echt niet zo snel voor je opzij. Zo kan er een file ontstaan, omdat moeder koe midden op de rijbaan een kalf laat drinken. In het donker liggen ze ook graag midden op de weg waar het asfalt dan nog warm is van de zon.

• In het donker wordt het wat lastiger, hoewel de intensiteit van het verkeer dan duidelijk afneemt. Als de anderen geen licht aan hebben, wat geregeld voor komt, zie je ze niet. Als ze als tegenligger hun koplampen wel aan hebben zie je de rest niet omdat je verblind wordt door slecht afgestelde lichten.

Zo heeft het rijden in Nepal (voor mij in ieder geval) zeker zijn charme, ik geniet er van. In de chaos zit toch een zekere lijn. Wat achter je gebeurt is niet zo interessant, maar houd wat voor je gebeurt goed in de gaten. Geef een ander de ruimte als dat kan en probeer niet op het laatste moment een gaatje dicht te rijden. Benut zelf de ruimte die je gegeven wordt en kijk dus niet teveel achter om. En pas op dat je de diepe kuilen in het wegdek tijdig ontwijkt!

LES

Is dat eigenlijk ook niet zo in ons leven? Zou het al niet een hele verbetering zijn als we elkaar een beetje ruimte gunnen. Zou het al niet een hele verbetering zijn als we onze eigen mogelijkheden benutten en tegelijkertijd oog houden voor de ander EN voor de (val)kuilen die we tegen kunnen komen?

Dat is in feite ook wat God van ons vraagt!

Rijden in Nepal: I love it!

* Je rechter richtingaanwijzer aanzetten betekent meestal:

  • ik stop aan de linkerkant van de weg dus je kunt me voorbij.
  • Maar soms ook: Ik moet rechts af. Meestal is aan het gedrag van de bestuurder wel af te lezen wat hij of zij van plan is.
  • Onderweg al rijdende betekent het: Er komen geen tegenliggers aan, je kan me veilig inhalen. Vaak wordt dit ook door armsignalen van de chauffeur voor je aangegeven.

PS Aukje heeft duidelijk een andere mening over het verkeer hier.!