Vrijdag 18 december

Gegevens
Hits: 1655

== Veilig aangekomen ==

Psalm 18:36: "U baande de weg voor onze voeten".

VERTREK

Zondag was het dan eindelijk zo ver: Door onze kleinzoon werden we naar Schiphol gebracht waar we keurig op tijd aankwamen. Ook Laura en Arnoud stonden er al met de kinderen, gebracht door onze kleinzoon Michael. Kleine jongens worden groot. We maken de reis trouwens samen met Arnoud (schoonzoon), Laura (onze dochter) en hun kinderen Marc, David-Jan en Mariska!

De reis begon voorspoedig, maar in Istanboel liep het allemaal een beetje anders dan gepland. Dat heeft ons per saldo 24 uur gekost (in Istanboel in een hotel, betaald door Turkish Airlines) en heeft ons als vergoeding een bedrag opgeleverd waardoor we nu gratis vliegen... Wie het begrijpt mag het zeggen, maar we zijn daar natuurlijk wel blij mee.

Op de foto hierboven op het vliegveld van Istanboel op weg naar het hotel om 03.30 in de morgen.

MAANDAG

's Ochtends hebben we nog even de omgeving kunnen verkennen, we zaten aan de rand van de oude stad maar helaas maakte ik een duikeling die gelukkig op een wond aan mijn duim na goed is afgelopen. Ik kwam wel op mijn pas geopereerde schouder terecht, dat was wel even pijnlijk, en ik beschadigde mijn filmcamera. Gelukkig bleek dat achteraf beperkt te zijn tot wat krasjes aan de behuizing.

Vanuit onze hotelkamer keken we uit op de oude stad, waar we o.a. de Aya Sofia konden zien. De Aya Sofia is oorspronkelijk gebouwd als kathedraal, later door de Moslims als moskee gebruikt en tegenwoordig is het een museum.

DINSDAG: VIA DELHI NAAR KATHMANDU

In Istanboel was ons verzekerd, dat we de volgende dag onze reis zouden kunnen vervolgen met een vlucht rechtstreeks naar Kathmandu. Maar helaas, door de situatie in Nepal was de helft van de vluchten geschrapt, dus moesten we via Delhi vliegen. Trouwens: Het eten bij Turkish Airlines is heerlijk en over rest zullen we het maar niet hebben.

Voor Delhi hadden we nog geen instapkaarten, dus 'even' ophalen bij de Transit balie van Air India in Delhi, want daar zouden we nu het laatste stukje naar Kathmandu mee vliegen. Dat had heel wat voeten in de aarde maar 5 minuten voor we ons bij de gate moesten melden kregen we ze in handen...

KATHMANDU

Bij aankomst in Kathmandu bleken er zich nieuwe problemen voor te doen, er ontbraken niet minder dan 6 stuks bagage van ons groepje. Die kwamen die dag ook niet meer boven water. Het kostte ons tegelijk een uur extra bij aankomst.

Buiten stond de chauffeur van Tibet Guest House ons al geduldig op te wachten, we kennen deze chauffeur al heel wat jaartjes.

Onderweg in Kathmandu is niet heel veel te zien van de schade veroorzaakt door de aardbevingen. Heel veel puin is al opgeruimd. Wel is op de gezichten van veel mensen af te lezen dat alles nog niet bij het oude is.

Bij aankomst stond Tilak ons al op te wachten. Hij had mijn berichtje dat we later zouden aankomen niet ontvangen. We hebben met hem eerst een afspraak voor de dag erna gemaakt omdat we op waren van vermoeidheid. Na de bustickets gekocht te hebben (helaas deze keer niet de voorste plaatsen), hebben die dag niet veel meer gedaan.

WOENSDAG

Na (voor de meesten) een goede en lange nachtrust (ik heb 11 uur achtereen geslapen) zijn we samen gaan lopen naar de stupa van Swayambunath.Het was een heerlijke wandeling dwars door een gedeelte van Kathmandu waar niet veel toeristen komen. Bovenop de heuvel waar de stupa gelegen is, troffen we tot onze niet geringe verbazing een winkeltje aan met christelijke kunst (zie foto hieronder).

Het schijnt ook een plek te zijn die gezond is voor apen. Het krioelde er van en ze liepen je soms letterlijk voor de voeten. Soms zaten ze met een groepje elkaar te vlooien. Andere buitelden en dartelden over het terrein. Er waren er ook bij die de trapleuning als een roetsjbaan gebruikten.

De kliko's raken hier nooit vol...

Bij de stupa waren nog wel duidelijk sporen van de aardbeving te zien. Om sommige plaatsen werd hard gewerkt aan het herstel. Hieronder een foto van een man een vrouw die de nodige stenen voor de reparaties in een mand omhoog sjouwen.

 

Op de weg terug van de stupa dit grappige tafereeltje met een hond op de rand van het dak, meters boven de grond.

Hier een foto van een beschadigde tempel.

Om half twee die middag kregen we het verlossende telefoontje dat onze bagage terecht was (op de foto achterin het busje). Arnoud en ik zijn toen gelijk naar het vliegveld gereden om die op te halen. Gelukkig bleek die onbeschadigd en compleet te zijn!

Na terugkomst stond Tilak al op me te wachten. Ik had beloofd om zijn nieuwe huisje te bekijken, in het stadje Thecho, 12 km buiten het centrum van Kathmandu. De rit duurde alles bij elkaar 3 kwartier en het laatste stukje was niet echt plezierig. Alles deed zeer, vooral mijn rug en mijn benen. Toch ben ik blij hun nieuwe onderkomen gezien te hebben en hen ontmoet te hebben.

V.l.n.r. Tilak, Prathan, Ganga en haar moeder op de enige zitgelegenheid in het huisje.

Het huisje is niet groot, maar zij zijn er erg blij mee. Het staat tegen een kerkje aangebouwd (zie foto hieronder). Het bestaat uit een woonkamer, keuken, slaapkamer en toilet.

DONDERDAG

Donderdag waren we 's ochtends al voor 6 uur paraat. Om 6.45 moesten we bij de bus zijn. Op de foto's hieronder wordt de (weer complete) bagage op het busje gehesen. 10 minuten later dan gepland vertrokken we richting Pokhara. Nadat we de Ring Road gepasseerd waren keerde de buschauffeur tot onze stomme verbazing weer om.

Bij de Ring Road sloeg hij linksaf en reed een paar kilometer door tot een tankstation om te tanken. Het bleek dat bij de geplande tankstop geen diesel meer verkrijgbaar was, zodat hij noodgedwongen deze manoeuvre moest maken.

Onderweg bij een van de busstops.

Alles bij elkaar kwamen we ongeveer een half uur later dan gepland in Pokhara aan. Op het busstation stonden Prem en Prabha al bijna 2 uur op ons te wachten! Het weerzien was hartelijk, ontroerend en ook een beetje emotioneel.

Na samen wat gedronken en gepraat te hebben, hebben we ons eerst het stof van de reis afgewassen en daarna een uiltje geknapt, gevolgd door het avondeten bij Chilly Bar. Het eten was goed maar de muziek was verschrikkelijk. Ze zullen ons daar voorlopig niet terug zien.

Aan het avondeten bij de Chilly Bar.

Al met al mogen we dankbaar terugzien op het begin van de reis, ondanks alle moeilijkheden die we tegengekomen zijn. We geloven en ervaren dat het uiteindelijk onze God is die alles bestuurd. Hij baant onze weg.

Ik heb het ondanks mijn wat mindere fysieke conditie goed volgehouden en Aukje ook. Ook met Arnoud, Laura, Marc, David-Jan en Mariska gaat het goed!