Bijdrage van Laura (1)
- Gegevens
- Hits: 1151
== 1e bijdrage Laura ==
Laura (onze dochter) zal ook af en toe meewerken aan deze blog. Hieronder volgt haar eerste bijdrage.
Pokhara, donderdag.
's Morgens uit eten, 's avonds uit eten. Heerlijk. In het hotel is niets te krijgen dus moeten we er echt op uit. Ver lopen is het nooit, we zitten midden in het toeristengebied. Het is nog niet lekker warm, in de ochtend zelfs koud. Dus eerst de warme kleren aan, sjaals eroverheen. Lekker. Als de zon doorkomt wordt het beter.
Vrijdag.
Na het eten en de koffie lopen we naar de winkel van Prem. We zijn benieuwd. Het is een flink eind, we lopen berg opwaarts langs de drukke straten. Onderweg koopt opa een kilo mandarijnen. Even zitten en smullen.
Ondertussen gaan de jassen uit.
Bij Prem in de winkel is het een komen en gaan van klanten. Tenminste op dit moment.
We krijgen koffie en praten wat. Ook leuk: de winkel heeft de naam van Pawan, al sinds Pawan nog een kleine jongen was (heel lang geleden ;-)).
In het overdekte winkelcentrum gingen Marc en David los in het kopen van sportkleding.
Zaterdag.
Vandaag is het zondag, hoewel het zaterdag is. In twee groepjes gingen we naar de kerk in Nayagaun. De kerk waar papa en mama kwamen toen zij hier nog woonden. Veel mensen reageerden enthousiast op hun aanwezigheid, mooi om te zien. En wat een warmte en gezelligheid daar binnen. De vrouwen apart van de mannen, een nieuwe ervaring voor de kinderen.
Na de dienst hebben we heerlijk gegeten bij Prabhaa en Prem, in hun mooie huisje. Helaas waren daar toch ook de sporen van de aardbeving te zien. Scheuren in de muren en vochtplekken nog van de regen in de zomer.
Ook vertelde Prabhaa over haar zus, wiens huis hevig getroffen is en die nu bij haar is omdat ze ziek is.
Na het eten was Mariska zo (vrij)moedig om te vragen of ze door Pawan naar het hotel gebracht kon worden. Ja, achterop de scooter! Natuurlijk vond hij dat geen probleem. Hij had er al voor gezorgd dat er chocolade en cola in huis was voor haar. Zo lief!
En ja, haar wegbrengen, dat wilde hij wel. Daar gingen zij.
Het duurde uiteindelijk erg lang voordat ze bij het hotel aankwamen. Maar dat was goed te verklaren: ze moesten nog langs het winkelcentrum! Selfies en plezier maken.
Zondag
Vandaag stond de beklimming van de Sarankoth op het programma. Het was al lekker weer, en we gingen vol goede moed op stap. Alleen oma bleef thuis. Jammer genoeg haakten opa en Mariska al vroeg af omdat het een zware klim was, al voordat het echte werk begon. Gelukkig hadden zij het heel gezellig met elkaar!
En de klim was zwaar, en het was heet! Maar we hielpen elkaar en kwamen bovenaan de stenen "trap". Marc vloog al vanaf het begin naar boven. Eerst wachtte hij nog een paar keer op ons maar hij besloot later toch door te rennen. Hij heeft boven drie kwartier zitten wachten op ons! En daarna net zo enthousiast weer naar beneden, samen met David. Arnoud en ik sjokten erachteraan.
De klim viel mij erg tegen maar het prachtige uitzicht (paragliders en adelaars en het meer) en de mooie route maakte het meer dan de moeite waard!
Op naar de rest van deze bijzondere tijd!
