Zaterdag 19 oktober 2019
- Gegevens
- Hits: 486
== Twee gezichten ==
EILEEN LODGE
Donderdag werd een dag met twee gezichten. Het begon met een begrafenisdienst in de nieuwe kapel van Green Pastures (het lepra-ziekenhuis).
Afgelopen week overleed in Kathmandu Eileen Lodge, een werker van het eerste uur bij INF (International Nepal Fellowship). Ze is 94 geworden.
Eileen is in 1953 naar Nepal gekomen, vlak nadat de grenzen waren geopend. In 1955 is ze in Pokhara begonnen met leprawerk, waaruit het Green Pastures Hospital ontstaan is. Ze heeft zich haar hele leven ingezet voor mensen met lepra en in de 80-er jaren heeft ze zelfs de Nepalese nationaliteit aangenomen. We hebben het voorrecht gehad haar een keer bij ons thuis in Pokhara te ontmoeten. Een bijzonder mens is naar haar Heer en Heiland gegaan.
Alles bij elkaar duurde de dienst 3 uur, alles in het Nepalees uiteraard. Maar het was goed om erbij geweest te zijn. En zoals meestal bij dit soort gelegenheden hebben we veel bekenden gezien.
De zaal aan het begin, later was die helemaal vol
Jutta Weber, zij heeft jaren met Eileen samengewerkt.
Komende zaterdag zullen we haar weer ontmoeten in Kaireni
Na de dienst is Eileen op een speciale plek op het terrein van Green Pastures begraven.
GLOW
Oorspronkelijk hadden we een andere afspraak staan deze morgen, bij Resham en Sita en de jongedames van GLOW. Na afloop van de dienst heb ik contact met ze opgenomen. We werden nog steeds verwacht èn voor de lunch (dal bhat) èn om de jonge dames van de cursus die gaande was iets te vertellen over het huwelijk en relaties.
We dachten dat we de weg nog wisten…. niet dus. Maar gelukkig hadden ze in de gaten dat we een verkeerde straat ingelopen waren.
Dat laatste (het huwelijk en relatie verhaal) was een behoorlijke uitdaging. Er mocht niet over het geloof en de Bijbel gesproken worden! Ook Aukje heeft daarbij een belangrijke duit in het zakje gedaan. Er kwam ook redelijk respons op wat we vertelden.
Aan de dal bhat met Resham en Sita
De klas met 25 jongedames uit Pokhara en omgeving
Deze jonge (bijna allemaal getrouwde) dames krijgen een opleiding in omgaan met een naaimachine, zodat ze daarmee na de opleiding hun brood kunnen verdienen. Naast het praktische gedeelte wordt ook aandacht geschonken aan een aantal sociale aspecten, zoals bijvoorbeeld hygiëne, voedsel en het gezin.
Bananenverkoopsters kom je overal in de stad tegen.
PRADIP
Verliep de donderdag verrassend, de vrijdag deed er bijna niet voor onder. ’s Ochtends hadden we een ontbijtafspraak bij Pradip Dhungana, pastor van een kerk in Pokhara en eigenaar van een klein guesthouse aan Lakeside.
We hebben in het verleden meerdere keren bij hem gelogeerd en we zijn ook een keer te gast geweest in zijn kerk. We hebben heel veel gepraat over zaken die met de kerk te maken hebben. Het was een goede tijd met elkaar.
Schaduwkant van ons bezoek was dat we zagen dat bijna pal naast zijn guesthouse er een groot hotel gebouwd wordt, waardoor het erg donker wordt in zijn guesthouse.
Pradip is één van die christelijke leiders waar je van op aan kunt en werken vanuit een dienend leiderschap.
In de middag zijn we naar Lakeside gereden om een hapje te eten. Daar was een onverwachte ontmoeting met Peter Bisset en Ellen Findlay. Twee mensen die een groot deel van hun leven in Nepal gewoond en gewerkt hebben voor INF.
Peter woont en werkt nog in Kathmandu, Ellen bezoekt (net als wij) Nepal voor de laatste keer, het reizen wordt haar ook te zwaar.
ELK VOORDEEL HEB ZIJN NADEEL
’s Ochtends ontbijten we vaak met een bakje cornflakes, maar daar heb je wel melk voor nodig. Die krijgen we een paar keer in de week van Prabha, onversneden verse buffelmelk. Maar die moet je wel in de koelkast bewaren, anders bederft die waar je bij staat.
We hebben een koelkast op onze kamer, maar die slaat om de minuut aan en maakt dan vreselijke rochelende geluiden. Overdag geeft dat niet, alleen met de melk kan je de koelkast niet ’s nachts uitzetten (wat we anders wel deden). Ach ja, alles went…
KHAIRENI
Zaterdag hebben we de kerk in Khaireni bezocht. We hadden een vlotte reis samen met Prem en Prabha en waren (voor het eerst…) ruim op tijd aanwezig.
Er zijn in het verleden veel problemen geweest in dit kerkje, maar tot onze vreugde zagen we dat dat nu helemaal achter de rug was. Er komen nu ook aanzienlijk meer mensen dan de laatste jaren het geval was en de nieuwe voorganger doet het erg goed.
Het was alles bij elkaar een fijne dienst waar ook wij van genoten hebben. Ook de voordienst met zang, muziek en gebed sprak ons aan.
Ook in dit kerkje kom ik al sinds 1999, we hebben op een goede wijze afscheid van ze genomen. We kregen als eerbetoon door de voorganger en zijn vrouw een Nepalese sjaal omgehangen (zie foto).
Na afloop is er altijd gelegenheid voor voorbede, mensen mogen dan naar voren komen waarna de leiders van de kerk voor hen samen bidden. Een mooi iniatitief!
BEGNAS TAL
Na afloop zijn we op de weg terug (ongeveer 50 minuten rijden) bij Begnas Tal langs geweest om samen met Prem en Prabha te lunchen. Tal is het Nepalese woord voor meer. Het is een gebied waar ook steeds meer (vooral Indiase) toeristen naar toekomen.
Het was een gezellige tijd met elkaar. Daarna was het nog ongeveer 20 minuten rijden naar Pokhara. Om half vier waren we weer veilig terug op onze kamer.
Al met al kunnen we terugkijken op een paar bijzondere dagen, bijzondere ontmoetingen maar ook bijzondere gebeurtenissen. En fysiek is het ook allemaal goed gegaan!
We zijn moe maar gezond. We zijn dankbaar dat we mogen zien dat God aan het werk is in dit prachtige land. Zo gaan we de laatste week van ons verblijf hier alweer in. Maar daarover later meer.
De lange reizen (afgezien van de terugreis) zitten er op. We zien uit naar wat deze laatste week ons nog gaat brengen.
Groeten van ons beiden vanuit een warm (30+) Pokhara.
