Maandag 23 maart
- Gegevens
- Hits: 586
Vier bloemenmeisjes en een bloemenmannetje
Vandaag staat het laatste officiele gedeelte van ons bezoek aan Pokhara op het programma, een bezoek aan Asal Chimnnekee Nepal (letterlijk: Goede Buur Nepal). We mogen aanschuiven bij een alfabetiseringsklas met ca. 20 vrouwen (hier leren ze dus lezen en schrijven). We maken een geweldig uurtje mee, dat afgesloten wordt met thee, biscuitjes en heel veel bloemen (zie foto). Een voor een kamen alle vrouwen ons een boeketje bloemen geven, we waren er verlegen mee. Hieronder een foto van de hele groep:
Dit is een van de activiteiten van ACN, een gezamenlijk iniatitief van 30 kerken in Pokhara. Vrouwen die om wat voor reden dan ook nooit hebben leren lezen of schrijven, krijgen hier de gelegenheid om gratis dit als nog te leren.
In de middag brengen we nog een bezoek aan een andere tak van werk van ACN: voorlichting aan en hulp aan vrouwelijke drugs en alcoholverslaafden. Indrukwekkend wat zij met weinig middelen voor elkaar krijgen. Voor ons een heftige afsluiting van ons bezoek aan Pokhara, inclusief een bord momo's.
We werden uitbundig uitgezwaaid
Schrijf reactie (0 Reacties)Zondag 22 maart
- Gegevens
- Hits: 613
Middagbui boven het meer
Het levensritme is hier in Nepal heel anders dan in Nederland. Velen van ons gaan regelmatig pas tegen 11 of later naar bed in Nederland, maar niet in Nepal. Hier gaan de lichten vaak al om 21.00 uit... En niet alleen bij ons, buiten wordt het dan ook echt stil; nou ja stil... Dat hangt er mede van af of er veel honden buiten lopen en of ze goed in hun vel zitten. Met een beetje 'geluk' word je elke nacht wel getrakteerd op een heus concert van hondenstemmen.
Je moet je daarbij voorstellen, dat vanwege de warmte de ramen 's nachts ook meestal openstaan. Het gevolg laat zich raden.
Een hond schrikt ergens van (een slang of een rat?) en begint te blaffen. Zijn of haar collega verderop wil zich ook niet onbetuigd laten en zo gaat dit hondennieuwtje al rap door de stad. Soms duurt het maar een minuut of 10, soms ook een uur of langer.
Achter ons guesthouse staan wat eenvoudige huisjes, waar het leven al om half zes in de ochtend begint, het moment dat het licht begint te worden. Eerst is het alleen moeder de vrouw en daarna ook de kinderen en de vaders. Een heel gezellig geluid in de ochtend. En tussen die huisjes heb ik zowaar een Nepalees familielid van onze Bart gevonden (onze hond, een Malthezer leeuw). Een levenslustig beestje, alhoewel niet op deze foto.
Schrijf reactie (0 Reacties)Zaterdag 21 maart
- Gegevens
- Hits: 633
Heel veel kleine dingen kunnen bijzonder zijn hier in Nepal. Neem bijvoorbeeld het spellen van Engelse woorden, de merkwaardigste combinaties kom je tegen. Of moet ik zeggen: de merkwaardigste verschrijvingen.
De kapper hiernaast heeft een bord voor de deur staan (zie de foto, je kan nog zien dat het gewijzigd is). Op dit bord staat wat er allemaal te verkrijgen is bij hem. Al enige jaren stond daar ook een leuke verschrijving op: saving i.p.v. shaving. Wat een kapper in Nepal allemaal niet in zijn mars denkt te hebben... Hij is nog geen christen, maar wellicht dat hij ook eens gaat ontdekken wat het werkelijk betekent om echt 'gesaved' te worden!
Vandaag was de dag om naar Kaireni te gaan, het kerkje een stuk buiten het dorp, waar ze sinds vorig jaar een nieuw gebouw hebben. Het busje komt zo, kreeg ik te horen toen hij niet op de afgesproken tijd arriveerde.
Uiteindelijk kwamen we 10 minuten te laat in Kaireni aan en het verbaasde de groep, dat zich kennelijk niemand hierover ongerust gemaakt had in Kaireni!
Na een fijne dienst, waarin ik vertaald werd door Tilak (de eerste keer voor hem en hij deed het goed!), zijn we nog met Jutta meegeweest naar haar leefgemeenschap. Jutta blijft een bijzonder mens, eens Duitse, nu Nepalese!
Donderdag 19 maart 2009
- Gegevens
- Hits: 584
We zitten al weer in de laatste week van ons verblijf hier. Het gaat allemaal te snel voorbij, net als de jongelui op de motoren die veel te snel gaan. De tijd staat ook hier niet stil.
Vandaag zijn de verkiezingen voor de studentenraden op de universiteiten en hogescholen. De afgelopen weken is er al het nodige tumult geweest, vooral veroorzaakt door het doorgaande intimiderende gedrag van de jongeren afdeling van de Maoisten. Er is kennelijk niemand die ze echt durft aan te pakken, of misschien is dat ook wel geplande strategie. Vrijheid en vrede zijn nog verre van gewaarborgd in Nepal en de toekomst blijft politiek gezien erg onzeker en zou zo maar weer kunnen omslaan in een burgeroorlog. Vanwege deze verkiezingen is er in Chitwan (waar de groep op dit moment verblijft) een staking uitgeroepen, maar gelukkig hebben zij daar zeer waarschijnlijk geen last van. Morgen (als de groep terug komt) is de staking weer voorbij. Ik ben benieuwd hoe ze het gehad hebben.
Meisje met kleine broertje
Het is vandaag weer een stralende dag. Ik ben net lekker op de motor weggeweest, in korte broek en overhemd en op mijn sandalen. Heerlijk om hier zo weer rond te rijden.
Vanmorgen moest ik voor een afspraak in Simpani zijn (een buurt in het noorden van Pokhara). Ik ben daar via Bagar naar toe gereden, bij Bagar is de belangrijkste studentencampus van Pokhara. Het was daar een drukte van belang, overal pratende studenten en ook de Nepalese ME was overal nadrukkelijk aanwezig. Ik hoop dat alles verder rustig verloopt.
Achter ons guesthouse loopt een hondje rond, die een ver familielid is van Boomer en Bart. Z'n gedrag is net zo. Laatst zaten een paar mensen op de grond een spelletje te doen en de hond zat er bij en keek van de een naar de ander, alsof hij alles van het spel begreep.
'Mijn' kapper 2 huizen verder
Gisteren hebben we zowaar wat regen gehad, er zat een stevige dnderbui in de buurt. Het heeft hier ongeveer een half jaar niet geregend. Helaas trok de bui niet helemaal over deze buurt en was de hoeveelheid water die naar beneden kwam voor Nepalese begrippen maar klein. Het was daarna wel een beetje minder stoffig. Als de zon niet zo fel schijnt, komt dat niet zozeer door bewolking, maar veel meer door het vele stof in de lucht, stof dat vanuit de droge gebieden in India hier naar toe waait. De temperatuur is overdag ruim 30 graden, dat wordt straks weer wennen aan de kou!
Zover voor vandaag, morgen hebben we een meeting met LEAD Nepal en overmorgen gaan we naar Kaireni, samen met Tilak. Daarover later meer.
Schrijf reactie (0 Reacties)Woensdag 18 maart 2009
- Gegevens
- Hits: 636
Door allerlei onvoorziene omstandigheden heb ik helaas niet eerder mijn weblog kunnen updaten, mijn excuses daarvoor.
In de allereerste plaats gaat het met iedereen goed. Er zijn wel wat buikklachten geweest, maar alles is weer onder controle... De groep is op weg naar Chitwan (- Marja, die was er al een paar keer geweest). De omstandigheden hadden te maken met weinig elektriciteit (max. 8 uur per dag), een druk programma en een computervirus dat moeilijk van mijn laptop te verwijderen was. Maar ook dat is inmiddels weer onder controle.
De groep heeft een geweldige tijd in de bergen gehad en ze hebben het op een geweldige manier gedaan en genoten. Hieronder een foto gemaakt tijdens de eerst klim van 600 meter.
Vrijdagmiddag waren ze keurig op tijd terug in Pokhara.
Afgelopen zaterdag hebben we het rustig aan gedaan en op zondag was de feestelijke ingebruikneming van het kerkje in Patichoor. We hadden een busje gehuurd om er heen te gaan, wat het reizen op slechte wegen een stuk minder onaangenaam maakt. Keurig op tijd, een half uur voor het begin van de dienst kwamen we aan. Het kerkje bestaat een gebouwtje met een dak van golfplaten en is voor Nepalese begrippen keurig afgewerkt.
We werden warm ontvangen, de blijdschap straalde van hun gezichten af. Gelijk na aankomst konden we aan het "ontbijt"... We ontkwamen er niet aan, want iedereen zat te wachten tot wij zouden beginnen. Vervolgens kregen we een fraai rozet opgespeld en wat bloemen voor in een knoopsgat.
Om ongeveer 11.15 begonnen de plechtigheden met de officiele ingebruikneming van het gebouw. Na een kort woord van de voorganger en idem van mij en een gebed, was aan mij de eer om eerst het naambord te onthullen (extra groot gemaakt zodat het voor anderen op grote afstand te lezen is). Vervolgens mocht ik een lint doorknippen en als eerste officieel het kerkje binnengaan.
Voor deze eerste dienst was het kerkje, mede door de vele gasten, veel te klein en een aantal heeft de dienst dan ook van buiten af moeten meemaken. Leuk detail is nog, dat Sigrid en Veerle door de drukte op de "mannenafdeling" belandden... Ik dacht dat het Trix was die ook een vreemde ervaring had. Ze merkte dat iets plotseling een van haar tenen omknelde... Aan haar voeten zat een Nepalese vrouw haar baby te voeden, en die had tijdens het drinken met een handje een van haar tenen gevonden!
Het was een fijne dienst en na afloop was er nog een verrassing: een doopdienst in de nabijgelegen rivier. Acht vrouwen, waarvan sommigen al behoorlijk op leeftijd waren en twee jonge mannen. Maar toen was de koek nog niet op, want een bij een feest in Nepal hoort bijna altijd ook eten!
Om ongeveer 16.30 waren we weer terug in Pokhara (anderhalf uur rijden). Het was een heel bijzondere dag geweest.
Maandag zijn we voor het eerst met z'n allen de stad ingegaan. Tussen de middag hebben we geluncht bij een Indiaas restaurant, maar dat was niet voor iedereen een succes. Dinsdag hebben we een bezoek gebracht aan Indreni ministries en aan het lepraziekenhuis (Green Pastures n.a.v. Ps.23).
Indreni ministries houdt zich bezig met kinderwerk en we hebben naar het boeiende verhaal van Chanman en Daniel (een Zwitser) geluisterd. Gods werk gaat door vooral ook door kinderen heen! Zoals zoveel zaken hier, was ook dit heel indringend. Datzelfde geldt voor het lepraziekenhuis.
's Avonds ben ik met Veerle, Jantina en Sigrid naar een huiskring van Naya Gaun church geweest. Het was ten huize van Ram Prasad, die samen met zijn vrouw ook nog eens 6 kleine kinderen opvangt en opvoed. Kinderen die of wees zijn, of ouder(s) hebben die niet voor ze kunnen zorgen. Dit werkt wordt ook voor een deel vanuit Hope for Nepal ondersteunt.
Het is stralend weer, wel af en toe erg stoffig, maar een temperatuur van boven de 30 graden in geen uitzondering en we genieten van alles.
Wat ik nog vergeet te melden is dat we zondag, tussen de bedrijven door, ook nog Aukje's 65e verjaardag gevierd hebben! Met taart!
Schrijf reactie (0 Reacties)