Zaterdag 10 november
- Gegevens
- Hits: 669
De dag begon mooi en eindigde mooi. Vanmorgen waren eindelijk de bergen helder te zien (zoals het hoort om deze tijd). Een mooi begin dus. Vandaag was ook de dag van Kaireni. Om ongeveer 08.50 ben ik op de motor vertrokken en na een rustig en mooie rit kwam ik om 09.30 bij het kerkje aan. Er waren nog niet veel mensen, zodat ik op mijn gemak het mooie nieuwe kerkgebouw kon bekijken. Creatieve mensen uit de gemeente hadden er echt iets moois van gemaakt met muur- en plafondschilderingen.
De dienst begon om 10.00 uur, nou ja, 10.10, want om 10.00 waren er nog niet zo veel mensen. De zangleider stond achter een kansel, die zo hoog was, dat zijn kruin er net boven uit stak. Bovendien hadden ze er nog een grote vaas bloemen opgezet, zodat hij meestentijds helemaal aan het zicht onttrokken was. Toen ik aan de beurt was om te spreken, ben ik er maar naast gaan staan, zo kon ik hen allemaal zien en zij mij...
In Kaireni is tijd maar een relatief begrip, dat merkten we al aan het begin. Maar ook in het verdere verloop van de dienst kwam dat tot uiting. Het was bijna half twaalf voor ik aan mijn preek kon beginnen... Maar er zal ook nooit tegen je gezegd worden: "Het is al zo laat, houd het een beetje kort s.v.p." Integendeel!
De preek is heel goed overgekomen en Tilak (de voorganger) en Jutta Weber waren er erg blij mee.
Rijst dorsen op de ' highway'
Op de terugreis passeerde ik tot 5 keer toe punten waar jongeren stonden te collecteren voor hun feesten. Dat gaat heel eenvoudig, je gaat met een groep jongeren midden op de 'snelweg' staan en houdt alle verkeer aan om om een donatie te vragen. Ze lieten mij ongemoeid tot de laatste 'barricade'. Daar werd ik tot stoppen gedwongen, waarop ik zei: "Sorry, ma bidesi ho" (ik ben een vreemdeling), waarop ze schaterend van de pret herhaalden wat ik gezegd had en me vervolgens doorlieten! Zo kwam ik na 45 minuten ongeschonden in Pokhara aan.
's Avonds had ik nog een etentje met het bestuur van LEAD Nepal. We hebben samen (met Grishma, Raju en Pradip) een heerlijke ontspannen tijd gehad en ik heb hen een mooie donatie namens H4N en namens onze thuisgemeente mogen overhandigen. Zo beëindigden we een mooie en vruchtbare dag; (met de gezondheid gaat het trouwens veel beter).
Vandaag was ook onze kleinzoon Marc de Jong jarig. Gefeliciteerd Marc en tot over een paar weken!
Schrijf reactie (0 Reacties)Vrijdag 9 november
- Gegevens
- Hits: 667
Pawan met zijn nieuwe T-shirt
(gekregen van Michael)
De eerste tekenen zijn er, de eerste tekenen van het nadere feest van Tihar. Er heerst een opgewonden stemming in de stad, vergelijkbaar met de dagen voor Kerst bij ons. Straks is er de dag dat men allemaal lichtjes aansteekt binnen en buiten het huis, het ziet er feestelijk uit. Ook de eerste ontploffingen van firecrackers (een soort vuurwerk) zijn al te horen. Een aantal jaren heeft men die niet af mogen steken i.v.m. de burgeroorlog.
Tihar is het op een na belangrijkste feest voor de Hindoes, waar iedereen die daar geld voor heeft, nieuwe kleren en lekker koopt. Een feest ook waar de hele familie aan deelneemt, voor zover men Hindoe is. Daar begint ook het probleem voor hen die Christen zijn geworden. Ze kunnen hier niet meer aan deelnemen en als ze nog niet de familie uitgegooid zijn, komen ze in ieder geval nu buiten de familie te staan. Een moeilijke tijd dus voor veel Christenen in Nepal.
Ook moeilijk is het voor hun kinderen. De kinderen van Prem en Prabha bijvoorbeeld, kunnen de hele week al niet buiten spelen, omdat de kinderen zich daar allemaal alleen maar bezig houden met Hindoe dansen en spelletjes en vanaf vandaag ook langs de deur gaan om al zingend en dansend geld of eten te verzamelen (een beetje te vergelijken met ons St. Maarten, maar dan een aantal dagen achter elkaar).
Al deze kinderen moeten zich deze week maar binnen zien te vermaken, in vaak heel kleine huisjes. Tihar in Nepal.
Donderdag begon zoals gepland, en tochtje met Trix naar de 'hooibergendorpjes' (weet je nog Carla?) Een tocht tussen de rijstvelden door, waar overal nog hard gewerkt werd om de (rijst)oogst binnen te halen. Hele families en dorpen zijn dan op de velden bezig, een leuk gezicht voor ons, maar een hard bestaan voor hen. De velden zijn op dit moment rijp om geoogst te worden, zoals dat ook geestelijk het geval is in Nepal. Ik las afgelopen week in ene nieuwsbrief dat het aantal christenen in Nepal al op ongeveer 1 miljoen geschat wordt!
Toch zijn de meeste mensen blijmoedig ondanks het harde werk. We stonden op een afstand van ca. 50 meter te kijken naar het dorsen, toen een Nepalese man uit gekkigheid op een berg stro sprong en voor ons een gek dansje maakte, heel uitgelaten.
Motormuis Trix:
" Even een plaatje maken..."
Toen we terug waren werden we door Grishma gebeld, dat vanwege een begrafenis onze afspraak niet kon doorgaan. Trix en ik zijn toen op de motor naar de begrafenis gegaan. Het is ontroerend om te zien hoe men hier in Nepal mee omgaat als Christen. Toen de plechtigheid afgelopen was en ik nog een paar gesprekken had gehad met Prakash en Chanman, zag ik tot mijn schrik dat er inktzwarte lucht boven de bergen hing. We zijn toen als een haas op de motor gestapt om te proberen nog voor de bui binnen te zijn. Dat lukte gelukkig en ondanks de haastige spoed door het drukke verkeer heeft Trix geen kik gegeven! We waren net voor de onweersbui met hagel en veel wind binnen. De dag erna hoorden we dat in het noorden van Pokhara alle gewassen vernield waren door grote hagelstenen.
Vandaag (vrijdag) hebben we het een beetje rustig gehouden. Ik ben even naar de stad geweest, maar daar was het zo druk, dat ik na 10 min. Weer op de motor gestapt ben. De dames hebben het er wel een paar uur uitgehouden... Vlak voor ik weg ging was er een grote manifestatie van de 'muizen' (Maoïsten). Ze maakten veel lawaai, maar er waren niet veel mensen die er aandacht aan schonken. Ik vroeg aan een van hen wat er aan de hand was, waarop me op brute wijze te verstaan werd gegeven, dat dit me niets aanging... "Uw vriendelijkheid zei bij alle mensen bekend" is kennelijk onbekend bij de muizen.
Schrijf reactie (0 Reacties)Woensdag 7 november
- Gegevens
- Hits: 649
We zijn zojuist terug van ons ontbijt (10.30) en hebben een heerlijk gegrild broodje tomaat/kaas gegeten. Het brood heeft hier vaak een heel afwijkende smaak, maar deze smaakte echt lekker. Dat was een paar dagen geleden niet met de pizza die ik besteld heb, helaas...
De afgelopen dagen zijn voor mij minder prettige dagen geweest omdat ik nog steeds niet helemaal in orde was. Gelukkig gaat het nu beter, waarschijnlijk is dat alles toch ook het gevolg van oververmoeidheid.
Gisteren zijn we bij Rene en Martha (en Lina en Tul natuurlijk, want het is hun huis) wezen kijken. Ze wonen echt op een heel bijzonder plekje, vlak bij het einde van een plat gedeelte met een prachtig uitzicht naar de Baglung Highway, waar ze een mooi huisje hebben kunnen bouwen. Het is op de motor ongeveer 15 min. rijden, helemaal aan de andere kant van Pokhara.
Op het lager gelegen gedeelte was men druk bezig met de voorbereiding van de crematie van een overledene. De persoon stond kennelijk hoog in aanzien, want er waren veel gasten. En toen de baar voorbij kwam, zagen we dat die volgeplakt zat met Nepalese geldbriefjes. Het was een indrukwekkende stoet toen die eindelijk in beweging kwam.
Verder zijn we gisteren bij Prabha thuis geweest om de kinderen te ontmoeten. We hadden Pawan nog niet gezien. Eerdaags zullen we ook een gesprek met hen hebben over de bouw van hun huisje, om te zien of we hen op de een of andere manier kunnen helpen om de bouw te bespoedigen.
Gisteravond was ik bij de eerste housefellowship groep. Normaal gesproken verwachten ze een preek van ongeveer een half uur, maar ik heb het deze keer anders gedaan, ik heb een korte bijbelstudie gehouden over het begrip vergeven. De groep deed erg goed mee en hadden het ook een fijne bijeenkomst gevonden. Toen ik dacht dat het bijna afgelopen was, duurde het nog een half uur. Het is namelijk de gewoonte om eerst nog voorbede te doen. Een van de aanwezige vrouwen had wel iets, maar ze was nogal lang van stof, het kostte haar 8 min. om het hele verhaal te vertellen. Daarnaast bidden Nepalezen vaak lang en uitbundig, ook gisteravond was dat het geval, zodoende dat het toch nog wat later werd dan verwacht. Maar het was alles bij elkaar een fijne avond.
Het is lekker weer buiten, maar toch is het een beetje van slag. Eergisteren hebben we 's middags en 's avonds aardig wat regen gehad en ook nu is het niet helemaal helder. Maar we genieten volop, ook al hebben we de bergen nog nauwelijks gezien!
Schrijf reactie (0 Reacties)Zondag 4 november
- Gegevens
- Hits: 707
De gekko in de hoek laat horen dat hij er is, het zijn een soort hagedisjes die leven van vliegjes en muggen, nuttige dieren dus. Diertjes die we ook niet weg jagen, ze horen gewoon bij de kamer, er loopt ook nog een babytje rond. Ze doen de mens niets, het ergste dat je kan overkomen, is dat er een van de muur of het plafond op je hoofd valt. Je komt deze diertjes in elk huis tegen en ze zijn in staat om tussen de kleinste kiertjes door te kruipen.
De eerste dagen in Pokhara zitten er op en ik heb het gevoel dat we hier al minstens een week zijn. Het weer is niet helemaal wat het zou moeten zijn, maar even goed wel lekker: regelmatig zon en een temperatuur van ongeveer 25 graden. We hebben al veel mensen ontmoet en gesproken. Vrijdagmorgen (de eerste ochtend) stond Grishma al voor de deur om ons te verwelkomen, het was een hartelijk weerzien, we hadden elkaar 2 jaar niet gezien.
's Avonds zijn we bij Prem en Prabha gaan eten. Ze waren (noodgedwongen) al weer verhuisd en wonen nu in twee (te) kleine kamertjes pal naast het stukje grond dat ze gekocht hebben. Als iedereen thuis is, bivakkeren ze daar met z'n vijven. Wanneer je in Nepal een huis of kamers huurt ben je aan de willekeur van de verhuurder overgeleverd en kan je zonder aanwijsbare reden zomaar van de ene dag op de andere opstraat komen te staan. Daarom hebben Prem en Prabha een paar jaar geleden een stukje grond gekocht. Helaas hebben ze nog niet voldoende middelen om er een huisje op te bouwen, maar ze zijn er wel aan begonnen. Elke keer als ze wat geld hebben kopen ze weer wat bouwmateriaal. Het zal ook geen groot huis worden, twee kamers (waarvan de een tegelijk keuken is) en een toilet.
Zaterdag was mijn eerste spreekbeurt in Naya Gaun Church. De kerk is ingrijpend verbouwd en heeft nu ook een groot aantal zondagsschoolruimtes. Het was net als elk jaar weer een emotioneel weerzien met diverse Nepalezen. Het is merkbaar dat kerk zowel kwantitatief als kwalitatief groeit. Ik las gisteren in een nieuwsbrief, dat het totale aantal Christenen in Nepal al op 1 miljoen geschat wordt. Het was een goede samenkomst, met veel mensen (ca. 400) en een goede sfeer.
In de namiddag waren we op weg naar een restaurantje, toen plotseling Prem en Prabha er aan kwamen rijden. We hebben toen samen met ze gegeten (ze hebben zelf niet het geld voor zoiets) en verder bijgepraat.
Met Aukje gaat het verder redelijk, alhoewel het grote aantal mensen in de kerk wat te veel van het goede was. Zelf ben ik sinds aankomst wat grieperig wat erg vervelend is, maar hopenlijk is dat snel weer over.
Schrijf reactie (0 Reacties)
2 november
- Gegevens
- Hits: 723
Afgelopen maandag zijn we keurig op tijd vertrokken van een nat en koud en grijs Schiphol. De reis was zeer voorspoedig, inclusief de twee overstaps en ook met Aukje is alles goed gegaan.
Dinsdagmiddag, keurig op tijd, landden we in een zonnig Kathmandu, nadat we ervoor een prachtig gezicht op de bergen gehad hadden. We stonden ook heel snel buiten (45 min.) en het vervoer van Tibet Guesthouse stond al keurig klaar voor ons. Zodoende waren we al om 18.00 in het hotel. Het was heerlijk om Nepal weer te ruiken, we hebben ook erg naar deze reis uitgezien!
De kamer die we kregen was wat minder, maar de bedden waren goed.
's Avonds, in de lobby van het hotel, hadden we nog een merkwaardig voorval. We waren alle drie erg moe van de reis en waren net van plan te gaan eten bij het Northfield Cafe. Op dat moment kwam de manager van het hotel binnen, ik dacht hem te herkennen als Tanka, degene waar ik woensdag een afspraak mee had. Hij stelde zich voor als Ganga en ik verstond Tanka, en hij vertelde ons dat we morgenochtend konden ontbijten. Omdat ik dacht dat het Tanka was, vroeg ik onnozel: en wat gaan we erna doen? Niet begrijpend liep hij weg... de dames hebben me toen uitgelegd wat er aan de hand was...
De dag er op had ik de ontmoeting met Tanka, hij nam me mee naar zijn huis/kantoor en kerkje. Hij moest een lange omweg maken, omdat er een demonstratie van de Maoisten aan de gang was waardoor heel veel straten afgesloten waren. We hebben daarna een paar uur zitten praten over het werk van ITEEN, NBCBS en over 'zijn' kerkje. Het was een heel goed gesprek, wat traditiegetrouw afgesloten werd met een kajaa, een hapje eten en drinken. Om 18.00 bracht hij me weer terug naar het hotel.
Theeverkoopster bij de bus
Donderdag (gisteren) zijn we met de bus doorgereisd naar Pokhara. We hadden de begeerde stoelen kunnen krijgen, voorin de bus, en de reis verliep voorspoedig. In Pokhara stond er al een welkomstcomitee klaar: Prem en Prabha en Rene en Martha, die een paar weken eerder aangekomen waren. Vooral Prabha was erg emotioneel bij het weerzien, wat natuurlijk ook bij Aukje traantjes gaf. Met twee taxis (de taxis zijn hier niet zo groot) zijn we daarna naar ons hotel gereden met alweer een hartelijk weerzien met Pradip en Manju. De kamers stonden al klaar voor ons en we hebben na de stoffige reis een heerlijke douche genomen en schone kleren aangetrokken. Maar toen...
Ik zocht iets, wat in mijn cameratas moest zitten, alleen kon ik de tas niet vinden. Toen realiseerde ik me, dat ik die in de taxi had laten liggen samen met mijn laptoptas! Inhoud: videocamera, fotocamera, laptop en toebehoren en een behoorlijke som geld. Dat was behoorlijk schrikken. Pradip eerste reactie was: Laten we er voor bidden, dat God een oplossing geeft. Dat hebben we gedaan. Ruim anderhalf uur later had ik alles terug! Prem was er achter gekomen wie de chauffeur was en heeft hem weten op te sporen! God is goed!
Zo mogen we deze dagen terug kijken met dankbaarheid dat de Heer ons beschermd heeft voor allerlei calamiteiten! Daar willen we Hem voor danken!
We ontvingen ook het droevige bericht, dat de zus van Anne (Jansje)overleden is. We bidden dat God de familie mag troosten en moed geven voor de toekomst.
Schrijf reactie (0 Reacties)