Gegevens

Hits: 654

Zondag 17 oktober begon onze reis, we hadden om half 5 afgesproken bij de incheck balie. De dag ervoor had ik al kunnen inchecken via Internet, dus hoefden we alleen maar de koffers af te leveren.

Voor vertrek op Schiphol

Zowel van Amsterdam naar Heatghrow, als Heathrow naar Doha en Doha naar Kathmandu verliep de reis heel voorspoedig. Uit Doha vertrokken we een klein half uur te vroeg en in Kathmandu lagen we zelfs 40 minuten voor op het tijdschema. Al met al een heel goede reis, met goed eten onderweg en weinig slaap. We waren dus wel aardig moe bij aankomst, maar genoten evengoed van ons ritje naar het hotel.

Uitgeteld op vliegveld Doha

Vanmorgen zijn we eerst met de riksja naar Durbar Square geweest, het centrum van Kathmandu met heel veel tempels. We hadden een lange en goede nachtrust gehad, maar zijn nog wel een beetje ‘shaky’. Voor Anneke en vooral ook voor Christa zijn er erg veel indrukken te verwerken. Bij Durbar Square zijn ze bij de aankoop van wat souveniertjes al druk aan het onderhandelen geweest.

Twee jongedames in en een achter de riksja

Aan het afdingen bij Durbar Square

Vanmiddag hadden we een heel bijzondere ontmoeting met Resham en Sita Poudel, twee mensen die een groot deel hun leven zich helemaal gegeven hebben voor de verspreiding van het evangelie. We werden netjes door hun zoon bij het hotel opgehaald. Dat moet ook wel, want hun huis is bijna niet te vinden, ergens aan de rand van Kathmandu. Ze vertelden ons over de laatste ontwikkelingen en ook over de situatie in Bijuwar. Over ruim 3 weken is het kerkje af en zal het officieel in gebruik genomen worden.

Anneke in gesprek met Sita

PS Mijn mobiel hangt nog thuis aan de oplader, die zal dus wel opgeladen zijn als we terugkomen... We zijn mobiel wel te bereiken (in noodgevallen of voor sms) via Aukje's nummer.

Gegevens

Hits: 732

Het blijft lekker warm (30 graden) en zonnig, alleen is er in de middag wat bewolking die het zicht op het hooggebergte wegnemen. In de ochtend zijn de bergen echter heel goed te zien.

Vandaag zijn Anneke, Christa en ik de z.g. hangbruggentocht” gaan lopen. We hebben ons door de taxi vlakbij de Maidan laten afzetten, in Simpani, aan de noordkant van Pokhara. Vandaar zijn we naar de compound van INF gelopen om te laten zien waar we in het verleden begonnen zijn in Nepal. Vandaar zijn we naar de nieuwe hangbrug gelopen, die Pokhara met het dorpje Bhalam verbindt. Het is niet alleen een lange hangbrug, maar hij hangt ook vrij hoog boven de rivier. Daarna kom je in het dorpje uit waar een heerlijke rust heerst. Er kunnen vanaf de andere kant sinds kort wel auto’s en ander gemotoriseerd verkeer komen, maar dat gebeurt gelukkig nog heel weinig.

De rivier konden we via een aantal stapstenen over steken, en als eerste heb ik daar bij het voorbeeld gegeven. Dat had verder geen invloed op Christa, die had bedacht het zekere voor het onzekere te nemen en gewoon DOOR het water naar de overkant te lopen. Bijna aan de overkant ging ze alsnog bijna onderuit, gelukkig zonder pijnlijke gevolgen. Anneke volgde als laatste en kwam keurig met droge voeten aan de overkant.

Om ca. 13.30 waren we moe en voldaan weer terug in ons hotel.
’s Avonds zijn we naar ons favoriete restaurant gegaan, Love Kush, maar na vanavond kan het “favoriet” er wel af. Hoewel het eten prima is, viel de rest erg tegen. Zo was de muziek weer erg hard en niet direct van het soort dat we zelf zouden uitzoeken.

Dinsdag was de dag van de Beauty Parlors. Alle drie de dames zijn onder “het mes” geweest en zien er weer als herboren uit (ongeveer). De schoonheidssalons bij ons in de buurt hebben goede zaken gedaan, de dames zijn stevig onder handen genomen.
Ikzelf ben naar Asal Chimekee Nepal geweest, Raju was weer terug op zijn post, na zijn studie in Engeland. Maandag kom ik daar nog op terug, want dan krijgen we een rondleiding over een paar projecten.

Tussen de middag hebben we geluncht in de Boomerang, een restaurant bij het meer. Lekker in de schaduw, met uitzicht op het meer. Hier op de foto een oude baas (waarschijnlijk jonger dan ik zelf…) die een middagwandelingetje aan het maken was en een foto van ons samen, eindelijk sta ikzelf ook op de foto…(dit ook op aandringen van onze jongste dochter).

Vandaag hebben we ook een trip naar het National Park Chitwan voor Anneke en Christa geregeld. Morgenochtend vroeg vertrekken ze samen met Manju, de vrouw van de hoteleigenaar naar Chitwan en vrijdag hopen ze weer heelhuids terug te keren.

’s Avonds hebben we de eerste huiskring van Naya Gaun bezocht. Zoals elke keer voelden we ons erg bevoorrecht, dat we deze mensen mogen bezoeken. Huiskringen zien er qua vorm anders uit dan wij gewend zijn, het is een soort mini-kerkdienst van ca. 45 minuten.

Halverwege mijn overdenking viel het licht uit, gelukkig had ik daarmee rekening gehouden door mijn PDA te gebruiken. Daar zaten we dan in het donker, ik kon de anderen absoluut niet meer zien, met alleen het schijnsel van mijn PDA. Niemand liet zich daardoor van de wijs brengen en bleef aandachtig luisteren. Jong en oud, want de leeftijden liepen uiteen van ca. 5 jaar tot over de 50 en alles daar tussen in.

Het was een fijne avond en bijzonder om te zien hoe deze mensen hun geloof ervaren.

Reacties:

Anoniem zei

Leuk dat u ook op de foto staat, Pap!

Anoniem zei

het klinkt allemaal weer als vanouds en zelfs het pad bij de Boomerang ligt er hetzelfde bij. wat een mooie foto van dat "oude"baasje hij had het vast niet in de gaten! gr. ons 2en Martha

Gegevens

Hits: 722

Dinsdag 9 november

Vandaag is dan de dag van vertrek aangebroken, maar voor we vanavond vertrokken hadden we eerst nog een ontmoeting met Rup Lal, een voorganger van een kleine kerk in Kathmandu en bovendien runt hij samen met zijn vrouw een huis voor weeskinderen.

Op weg er naar toe kwam ik nog langs een paar opmerkelijke dingen.
Op de eerste foto een winkeltje, waar ze posters verkopen. Naast en onder de hindoeposters zag ik tot mijn verbazing ook een paar christelijke posters hangen.

Iets verder op kwam ik dit oude en vervallen pandje tegen. Het ziet er zo slecht uit, dat het wel eens bij de eerste de beste zucht wind in elkaar kan storten. Aan beide zijden denderde het verkeer voorbij en het werd ook nog bewoond!

Hier zijn we een paar mannen, die kapokdekens aan het "opkloppen" zijn. In de loop van de tijd wordt het een compacte massa, door ze leeg te halen en op te kloppen voldoen ze weer aan het doel waar ze voor aangeschaft zijn.

Rup Lal heeft een heel bijzondere geschiedenis, ooit heeft hij gestudeerd voor hindoepriester, wat hij vanwege lepra heeft moeten afbreken. Hij is toen naar Kathmandu gekomen, en opgenomen in het lepraziekenhuis. Daar werd hij getroffen door de zorg en liefde die het verplegend personeel voor de leprapatienten toonden. Mede daardoor is hij Christen geworden en probeert hij dat ook met woord en daad uit te leven. Dat leverde hem wel verbanning uit zijn dorp op, maar zijn geloof in Jezus en de zekerheid die hij daardoor in zijn leven heeft gekregen hebben dat meer dan gecompenseerd. Op de foto staat ook zijn vrouw en op de laatste foto staat hij voor het kerkje, waar op zaterdagmorgen ongeveer 150 mensen bijeenkomen. Het is een ruimte waar wij denk ik nog geen 30 mensen in kwijt zouden kunnen....

Inmiddels zijn we uit Kathmandu vertrokken, nadat ik gisteren al via internet had ingecheckt, ook hier staat de tijd niet stil. Weg van het stof en het vuil in Kathmandu, zitten we nu op het zeer cleane vliegveld van Doha, vanwaar ik deze update verstuur, over 3 uur vertrekt onze aansluitende vlucht naar Londen Gatwick.

Morgenochtend rond 11 uur hopen we op Schiphol aan te komen, brrrr....

Gegevens

Hits: 585

Ook vandaag en gisteren waren weer warme dagen, maar ik denk dat Anneke en Christa het nog veel warmer hebben gehad.

Woensdagochtend vroeg zijn ze samen met Manju in een taxi richting Chitwan National Park vertrokken. Chitwan ligt in de Terai, het zuidelijk gedeelte van Nepal dat grenst aan India en op ongeveer 60 meter boven zeeniveau ligt. Mede daardoor is het daar overdag altijd een paar graden warmer dan hier.

’s Middags ben ik nog even op de motor naar Lamachaur geweest, helemaal in het noorden van Pokhara, ongeveer 20 minuten rijden op de motor. Ik heb daar een kort bezoek gebracht aan Lina, en haar de groeten overgebracht en een envelop van Rene en Martha, waar zij vroeger voor gewerkt heeft. Het was goed met haar en haar zoontje, een deugniet, waarvan het moeilijk is een foto te maken, want zodra je je camera oppakt, vliegt hij op je af. Uiteindelijk is het toch gelukt!
Het was ook vandaag weer bijzonder helder weer, van vroeg in de ochtend tot na zonsondergang, met een onvermijdelijk prachtig uitzicht op de bergen. Gods schepping in al zijn glorie! Overweldigend! Ik kan er geen genoeg van krijgen zo mooi.
Hieronder een paar foto’s van de Fishtail, genomen vanaf verschillende lokaties in Pokhara.

En nog 2 plaatjes genomen in het centrum van Pokhara, een ex-leprapatient die zit te bedelen en een schoenmaker, die ook parapluus repareerd!

We hebben bericht gekregen dat Anneke en Christa het goed maken in Chitwan, morgenmiddag zijn ze weer terug.

Zelf hebben we een rustdag gehouden en een bezoek gebracht aan Prem en Prabha. Hieronder een foto van een oude baas aan de hand van zijn vrouw of dochter. Ze kwamen tijdens ons ontbijt voorbij gesjokt.

Reacties:
Anoniem zei

Bedankt Jan voor het maken van de foto's! Zo te lezen is er nog niet veel veranderd in de gedragingen van S....wat wil je ook met 2 vrouwen en heel veel buurtcontrole! Het wordt tijd om actie te voeren voor zijn schoolgeld!! Martha

Gegevens

Hits: 845

Ik moet allereerst de hartelijke groeten doen van Christa aan allen die haar kennen.
De zondag heeft zijn naam geen eer aan gedaan, we hebben geen straaltje zon gezien, maar gelukkig was het nog wel rond de 20 graden.

Komend weekend is het Tihar, één van de belangrijke hindoefeesten. Dat is op straat en in de stad goed te merken en daardoor een klein beetje vergelijkbaar met onze tijd voor kerst. Veel mensen (die het kunnen betalen) doen inkopen en rond deze tijd stijgt ook duidelijk de aankoop van dure producten, zoals computers en motoren. Prem heeft het in zijn zaak dan ook extra druk.

Ik ben zondagochtend bij hem langs gegaan met mijn lekke band. Voor alle duidelijkheid: de zondag in Nepal is voor de gewone man geen vrije dag, dat is de zaterdag. Op zaterdag is alles dicht en op zondag zijn de winkels als op een gewone doordeweekse dag gewoon open.
Bij controle van mijn band bleken er niet minder dan 7(!) lekken in te zitten, meest spijkers e.d. Omdat elke lek 100 roepies kost is daardoor de aanschaf van een binnenband goedkoper, wat ze dan ook gedaan hebben. In ieder geval kan ik weer gewoon rondrijden.

Een deel van de voorraad van Prem

De situatie rond de verlovingsceremonie is ook eindelijk opgelost. De enige mogelijkheid was volgende week zondag, de moeder van de bruid wilde niet naar Pokhara komen, dus vertrekken er zondagmorgen vroeg een aantal mensen met de taxi of op de motor richting Kathmandu. Ik heb besloten mee te gaan, al zal het fysiek een behoorlijke inspanning worden. Zondag op en neer naar Kathmandu en maandagochtend met ‘de girls’ met de bus naar Kathmandu.

Zondagmiddag zijn we naar de Devi fall geweest, een waterval die je alleen van bovenaf kan bekijken, want hij valt in een gat in de grond, waar hij ondergronds verstroomt. Rond het hele gebeuren zijn veel stalletjes met sieraden e.d. van Tibetanen. Ik had mijn medereizigers al gewaarschuwd, kijken kijken en niet kopen, maar het heeft niets geholpen. De Tibetanen hebben denk ik weer goede zaken gedaan. Dat bleek ook achteraf, doordat ze alle drie nog wat extra’s hadden gekregen…

"Kijken, kijken, wel kopen..."

Het verkeer wordt steeds stroperiger in Nepal, vooral in het weekend, dat komt denk ik vooral de explosieve toename van particuliere auto’s, ik denk dat er inmiddels net zo veel particuliere auto’s als taxi’s rondrijden. Het vervelende is alleen dat veel eigen autobezitters kennelijk doodsbenauwd zijn dat ze een beschadiging oplopen, waardoor velen zich op een slakkengangetje voortbewegen en natuurlijk niet zo dicht mogelijk langs de kant, want dat is eng….

Maandag 1 november
Terwijl in Nederland de wintertijd weer is ingegaan, is het hier nog steeds heerlijk warm en (weer) zonnig. Vandaag stond ons een uitgebreide rondleiding bij ACN (Asal Chimekee Nepal) te wachten. ACN is een samenwerkingsverband van 34 kerken in Pokhara (bijna allemaal dus) en heeft als doel de gemeenschap op diverse terreinen bij te staan, dus zowel christenen als niet-christenen. We hadden voor hen ook een mooie collecte van de Oase in Zeist meegenomen, die dankbaar in ontvangst werd genomen.
Om de kosten te dekken, hadden we besloten op de motor te gaan, wat voor Anneke en Christa de eerste keer was hier. Ondanks de af en toe slechte wegen en het chaotische verkeer hebben ze wat mij betreft het diploma "motormuis" verdiend!

Eerst zijn we gaan kijken bij een project dat er voor gezorgd heeft dat de mensen in een heel arme buurt in Pokhara (achter het vliegveld) water kunnen tappen. Enige tijd geleden moesten ze voor een jerrycan water nog 3 kwartier lopen, daarna in de rij gaan staan en dan met de volle jerrycan terug naar hun huisje. Nu is dat voorbij en staan er in het buurtje 5 watertapplaatsen, die ACN samen met het buurtcommitee heeft gebouwd.

Vandaar op de motor naar Archalbot church, waar een groep vrouwen bezig was met rekenles. Het ging om een groep in de leeftijd van 16 tot 60 jaar, die allemaal om uiteenlopende redenen geen gelegenheid hadden gehad om te leren lezen, schrijven en rekenen. Er zijn in Nepal nog steeds veel vrouwen die als meisje niet naar school mogen omdat ze thuis moeten werken en daardoor gewoon analfabeet zijn.
We werden warm ontvangen en uitvoerig ingelicht over hun beweegredenen. De eerste cursus (lezen en schrijven) hadden ze al afgerond en nu waren ze dus met cijfers en rekenen bezig. Ze hadden er allemaal veel plezier in en waren blij dat ze nu in de winkel konden lezen hoe duur iets is en ook dat ze nu konden lezen, of het om een heren dan wel dames toilet gaat! Hieronder de hele groep met Anneke en Christa.

Het 3e project betrof de opvang en rehabilitatie van vrouwelijke verslaafden. Op dit moment zijn er 3 clienten, waarvan een moeder van 18 met een baby van 9 maanden.
Het totale programma duurt 1 jaar en wordt volledig intern afgewerkt. Bij de rehabilitatie wordt ook heel nadrukkelijk de familie betrokken. De behuizing bestaat uit de oude huisjes, waar vroeger nieuwe zendelingen de eerste maanden in Nepal doorbrachten, wij hebben daar ook nog 2 maanden gewoond.

Ze hadden voor ons een lekker lunchhapje (kaja) gekookt en we hebben daarna uitvoerig kennis kunnen nemen van wat daar gebeurt. maximaal kunnen ze 10 clienten tegelijk opnemen. Op de foto de moeder van 18 met haar baby.

Als laatste hebben we een bezoek gebracht aan een groep mensen, die voorheen de alfabetiseringscursus gevolgd hadden en nu samen met ACN een nieuw project gestart zijn. De plek was in Lamachaur, in het noorden van Pokhara en het laatste stuk weg was bar slecht. In dit project worden vaardigheden aangeleerd, zoals het kweken van tomaten en het kweken van champignons, worden er micro kredieten verstrekt om mensen in de gelegenheid te stellen iets te beginnen en hebben ze samen ook een spaarsysteem opgezet, waaraan iedereen elke maand een vast bedrag betaalt en waar mensen bij toerbeurt geld uit kunnen krijgen.

Als slot werd ons thee aangeboden met een snack en kregen we nog wat verhalen te horen van de deelnemers.

Een ding is zeker, de horizon van deze vrouwen is door de activiteiten van ACN duidelijk verruimd en de vrouwen hebben hierdoor veel meer zelfvertrouwen gekregen. Het laat ook zien dat het geloof van de christenen niet alleen met de mond beleden wordt, zoals de Bijbel ook van ons vraagt.

Ook zeker is, dat deze ontmoetingen een diepe indruk bij ons heeft achtergelaten, maar ook dat we mogen constateren, dat de mensen die we bezocht hebben, hierdoor heel erg bemoedigd zijn. Het is prachtig dat de gezamenlijke kerken zo ook hun (christelijk) sociale gezicht aan de gemeenschap laat zien. Hieronder de laatste groep.

Reacties:

Ron en Gea zei

Stoere Christa, de volgende keer bij Ron achterop!!!!