Gegevens

Hits: 680

Dinsdag 1 november 2011

ZONDAG

• Hoe in alle vroegte de vaat gedaan wordt.
• Hoe de hangbrug geen brug te ver was.
• Hoe Anneke een os toespreekt en geen antwoord krijgt.

De dag in Nepal houdt vroeg op en begint ook vroeg, behalve voor de (meeste) toeristen. Ons guesthouse staat in een toeristenbuurt, desondanks is het ook hier volop Nepal. Als we vanuit ons raam naar buiten kijken, zien we een aantal huisjes met golfplaten daken, waar gewone Nepalezen wonen. Daarom begint ook voor ons de dag al vroeg.
Vanwege de temperatuur slapen we altijd met alle ramen open (het is hier overdag heerlijk zonnig en warm – 25 graden). Recht onder ons raam is een watertapplaats voor de Nepalese achterburen, die meestal ook gelijk een sociale functie heeft. Hier ontmoeten de buren elkaar, hier wordt gewassen (zichzelf en hun kleding) en afgewassen.

Je went er op de duur aan, maar in het begin is het schrikken, als in alle vroegte deze mensen aan de afwas beginnen. Zittend bij een betonnen bak worden de borden, pannen en bekers afgewassen. De pannen zijn als regel van aluminium en de rest van roestvrij staal. Je hebt geen idee wat een herrie zoiets in alle vroegte maakt! Dan heb ik het over 6 uur in de morgen! Vrij snel wordt daarna ook de kleine jongen wakker en hoorbaar.

Zondag hebben we aan de noordkant van Pokhara een wandeling gemaakt van ca 4 uur, deze wandeling begint en eindigt bij een hangbrug. De eerste is heel lang en hoog, ik ren altijd als een speer naar de overkant, 5 of 10 minuten later arriveert de rest als mijn stofwolken opgetrokken zijn.
Voor Jodi en Aukje was het bijna een geloofsdaad om mee te gaan, beiden hadden in lange tijd niet meer zo’n eind gelopen, maar ze hebben beiden (en de rest ook) genoten en het helemaal afgemaakt! De brug was voor hen (net) niet te ver! Hulde!

Onderweg vond Anneke het nodig om een os te bemoederen (ons ook af en toe, maar dat vinden we wel fijn). Een 6 of 7 meter boven ons stond het beest tegen de helling geplakt. Anneke heeft hem (of was het haar) in duidelijke bewoordingen te verstaan gegeven, dat dit wel een erg gevaarlijke onderneming was. Of hij (of zij) zich daar iets van heeft aangetrokken is niet bekend.

Even uitrusten en
genieten van het zonnetje.

Nog lang niet alle rijst is binnen.
Rechts ligt de gemaaide rijst te drogen en
linksbeneden moet nog gemaaid worden.

Als ik dit alles zo zie begrijp ik niet dat mensen geloven dat dit door toeval ontstaan is. Gods schepping is schitterend. De wandeling tussen de rijstvelden door, de rust die er heerste, weg van alle drukte. Al met al was het een heerlijk ontspannen dag die we afgesloten hebben met een heerlijk etentje bij het Hot Chilly Bar Restaurant.

Doordat de zaterdag hier gevierd wordt als de zondag, zijn we af en toe in de war wat betreft welke weekdag het is. Vandaag is het in ieder geval maandag en de dag begint (helaas) bewolkt. Het gebruikelijke ochtendritueel (zie hierboven) heeft al plaatsgevonden en Trix, Anneke, Aukje en ik hebben een lekker ontbijtje gegeten in “Sweet Memories”. Daarna zijn we met zijn allen stadwaarts gegaan. De vrouwen met de lokale bus, wat niet iedereen erg goed beviel (behalve de prijs dan...) en Ben ik ik natuurlijk op de motor. Maar wij zijn eerst nog naar Asal Chimmekee Nepal gegaan om wat af te geven en om een afspraak voor een bezoek te maken.

In de stad hebben we bij een Indiaas restaurant gegeten, helaas was niet bij iedereen de dosa populair.

Daarna hebben we de rest van de dag in gepaste rust doorgebracht. Aan het eind van de middag begon het te regenen, Anneke was net terug van de schoonheidsspecialiste en Aukje kwam door de regen terug. Een groot deel van de avond heeft het daarna regelmatig geregend wat heel ongebruikelijk is voor deze tijd van het jaar.

De volgende ochtend (dinsdag)hebben we op een heerlijk plekje aan het meer ontbeten, weer lekker in het zonnetje.

Reacties:

hajuraamaa zei

lieve allemaal, in gedachten heb ik de (bekende) wandeling mee gemaakt: ja het blijft prachtig, gelukkig, bij Bhalam. Even heb ik jaloers gekeken naar Aukje's dosa heerlijk hoor. Weet je Jan dat je aan de achterkant van Saleways ook leuk Indiaas kunt eten? Toch nog een vraagje voor als je tijd over hebt. Linaa's Moeder= gistermorgen overleden als je nog een ritje naar haar zou kunnen maken zou dat heel fijn zijn. Overigens weet ze niet dat jullie in Nepal zijn. Veel fijne dagen toegewenst en groetjes voor allen Martha

Anoniem zei

Er is alweer een week lees-en-beleef-Nepal-mee voorbij. Gelukkig zijn er nog twee weken te gaan voordat ik naar een ander reisboek moet gaan zoeken! Volhouden dus, vooral Aukje, en mij veel laten meebeleven! Lieve groetjes, Marianne Loggers

Michael de Jong zei

Trots op mijn oma Aukje!!

Gegevens

Hits: 670

Donderdag 10 november 2011

Dinsdag

Dinsdagochtend was het dan zover, het weer was eindelijk zoals het om deze tijd van het jaar hoort te zijn, de bergen waren crisp en clear te zien!
Om 9 uur stonden de drager (Bikash, een jonge kerel uit de kerk van Pradip) en de taxi klaar. Het was een half uur rijden naar Begnas Tal Bazaar, vanwaar we de (korte) trekking begonnen.

Het eerste deel hadden we simpel de weg te volgen, maar wel gelijk hard omhoog. Regelmatig hadden we prachtige doorzichten naar het meer en naar de Annapurna range van de Himalaya. Alles ging probleemloos zover en we genoten voor 100%!

Na de eerste beklimming gingen we een stuk omlaag en zagen we ook het andere meer liggen, Rupa Tal. We daalden af naar de rivier die in Rupa Tal uitmond. We zagen onder en voor ons een prachtige delta met heel veel rijstvelden. De oogst is erg laat dit jaar en overal werd er druk gewerkt onderweg. Dit veld was inmiddels binnengehaald, alleen de stoppels restten nog.

We volgden een pad aan de rand van de delta. Alle randen waren volgelegd met geoogste rijsthalmen om ze te drogen. Af en toe lagen er zoveel dat we het pad niet meer konden zien. Een stukje verderop liep het pad tussen de rijstvelden door, het was er heel stil en vredig. Zo moet het honderden jaren geleden bij ons ook geweest zijn... De velden, de rust, het was alles genieten met volle teugen. Ik heb het al eerder gezegd, maar Gods schepping blijft een fantastisch iets!

Midden tussen de rijstvelden door slingerde een riviertje, dat we via stapstenen moesten oversteken. Dat ging goed en vrij snel daarna konden we aan de weg omhoog beginnen. Het was de bedoeling om richting Rupakot te lopen, wat betekende dat we een kleine 500 mtr zouden stijgen. Het was een erg ruw pad, dat lastig te belopen was. Gaandeweg begon ik echter last van mijn rug te krijgen, bovendien waren we al een tijd geen teashop tegengekomen. We hadden wel water genoeg, maar door het vele zweten waren we hard aan iets hartigs toe.

Overigens was het prachtig weer, geen wolkje aan de lucht en een temperatuur van ca 28 graden, heerlijk.

Na ongeveer 150 mtr gestegen te zijn werd mijn rugpijn zo erg dat we besloten terug te gaan naar de delta en aan de andere kant een makkelijker route te volgen. Na het riviertje weer overgestoken te zijn en een rust van ca 15 min ging het weer wat beter en vervolgden we onze weg omhoog aan de andere kant van de delta.

Na ongeveer 100 mtr klimmen kwamen we bij een teashop uit! Eindelijk wat eten, ook al was het in dit geval maar een zakje chips! De eigenaar van de tea shop raadde ons aan om ons plan opnieuw te wijzigen, omdat in het beoogde dorpje geen guest house was. Ten slotte kwamen we zodoende aan in een guest house aan de andere kant van Begnas Tal, op een landtong vooruitgestoken in het meer, met een prachtig uitzicht en een zacht bed! Zowel naar het meer toe als naar de Annapurna was het uitzicht fantastisch!

We hebben genoten van de zonsondergang en na een hap (eenvoudig) eten zijn we naar bed gegaan. Om ongeveer 20.00 sliepen we al...

WOENSDAG

Het plan was om de zonsopkomst te zien, maar helaas zat het om die tijd dicht van de mist. Zodoende was het pas 07.30 voor we uit bed kwamen.
Daarvoor had ik nog iets merkwaardigs meegemaakt. Ik wist dat onze drager buiten op de veranda sliep. Op een zeker moment hoord ik een geluid, dat leek op het geluid van een grote blazende kater. Ik werd er wakker van en probeerde het geluid te lokaliseren. Uiteindelijk bleek het Ben te zijn (hij snurkt niet, ik wel ben ik bang) die dit geluid produceerde bij het uitademen. Probleem opgelost, geen gevaar voor de drager buiten, ik kon weer gaan slapen! Ben sliep de slaap der onschuldigen!

Om 08.00 zaten we aan het ontbijt (we hadden van te voren op moeten geven wat we wilden eten). Ik vroeg er zwarte koffie bij, waarop de baas zei, dat ik beter heet water kon nemen als we zelf oploskoffie bij ons hadden... Dat hadden we. Ben een grote kom cruesli en yoghurt en ik 2 kleffe stukjes brood met een omelet. De bedden en het uitzicht waren beter dan het eten, maar je kan tenslotte niet alles hebben toch?

Mijn rugpijn was helemaal weg gelukkig en vol goede moed gingen we weer op pad, richting Kotbari en Tiwaridanda. Nadat we ca 400 mtr gestegen waren bereikten we Kotbari, al hadden we dat zelf toen nog niet in de gaten. Richtingaanwijzers en ANWB plaatsnaamborden kennen ze hier niet. Na Kotbari zijn we (naar later bleek) een verkeerde weg ingeslagen.

Na ongeveer 5 min bereikten we punt waar we een heel mooi uitzicht hadden. Daar ontmoetten we een oma met haar kleinkind die de drager vertelde, dat we op de verkeerde weg waren, we moesten weer een stukje terug. Wat de drager niet vertelde was dat er dichtbij een heel mooi uitzichtspunt was. We liepen terug en toen een ander pad op, dat steeds steiler omhoog liep. Uiteindelijk stonden we plotseling op een plateau met rondom, 360 graden, een fantastisch uitzicht. V.l.n.r. Begnas Tal, de Annapurna range, Manaslu en verder rond Rupa Tal. Het was om stil van te worden. We hebben op de rand van het plateau een kwartiertje stil zitten genieten van al dit moois. Dit is absoluut niet in een foto vast te leggen. Op de foto het gedeelte met de Annapurna.

Onderweg kom je van alles tegen, behalve toeristen. Zo liep ons een vrouw voorbij met een baal rijst van ca 30 kg op haar rug. Ze liep op haar teenslippers sneller dan wij !

Een ander merkwaardig voorval deed zich voor toen toen door een kleine jongen 2 koeien de weg omhoog opgejaagd werden. Even later kwamen de koeien weer voorbij, omlaag, met een andere kleine jongen er achter aan. Dat was niet het laatste wat we er van gezien hebben, want binnen 5 minuten kwamen ze ons weer voorbij, weer omhoog, opgejaagd door een man...

De weg voerde ons langs vele mooie plekjes en uitzichten, maar helaas begon mijn rugpijn zich ook weer te manifesteren. Om ca 13.00 bereikten we Tiwaridanda en in het plaatsje Sagre hebben we kunnen lunchen in een eenvoudig 'wegrestaurantje'. De kleine jongen zat met zijn oma voor de deur.

Na het eten zijn we weer op pad gegaan, de weg voerde weer steeds verder omhoog. Onderweg kwamen we ook nog een lokale bus tegen op deze onverharde weg met vele gaten en kuilen.

Om 15.00 bereikten we Majthana, de rugpijn was inmiddels erger geworden, ondanks de paracetamol. We besloten daarom niet verder te gaan en op de bus te wachten, die maar een paar keer per dag reed. Na ongeveer 15 min kwam die inderdaad en zijn we verder met de bus naar Pokhara gegaan. Ben vond al snel een (zit)plaatsje. Ik ook, achterin waren 4 stoelen, allemaal bezet. Geen nood, twee naar links en twee naar rechts en ik pastte er tussen! Een bil op de ene en de andere op de andere stoel!

De bijrijder kwam met zijn kaartjes en ik duidde hem, dat ik voor alle drie zou betalen. Dus vroeg ik hem in het Nepalees wat het kostte. Dat was zo bijzonder kennelijk dat ik dit in het Nepalees deed, dat hij hardop in de lach schoot en een deel van de buspassagiers met hem. Let wel, dit had niets met uitlachen te maken, ze vonden het gewoon leuk. Toen ik het bedrag dat hij noemde herhaalde, schoot hij weer in de lach!

Deze foto in de bus suggereert dat de bus vrij ruim was van binnen, dat is maar schijn. De stoelen waren meer een soort kinderstoelen, voor volwassenen veel te krap. En met mijn beenlengte paste ik er ook niet tussen. Ik heb wel grote bewondering voor de chauffeur van zo'n gevaarte, die op deze smalle en bergachtige weg, met veel bochten en steile wegen, de bus op de weg houd. Zonder stuurbekrachtiging of andere moderne hulpmiddelen, op een weg die in Nederland nooit voor verkeer opgesteld zou worden, langs steile afgronden..

Zo kwamen we na 45 min rijden in Pokhara aan en waren we om 16.30 weer verenigd met de respectievelijke echtgenotes.

De dames hadden deze dagen ook niet stilgezeten. Ze hadden eerst een flink stuk langs het meer gelopen en genoten en ze waren met de taxi naar de stupa geweest, vanwaar je met helder weer een prachtig uitzicht hebt over het meer en over de Annapurna.

Reacties:

hajuraamaa zei

GENOTEN van het verhaal Jan maar helaas NIET van jouw rugpijn! (heb in dezelfde tijd met het zelfde probleem gezeten veroorzaakt door fietsen ik kon dus mee voelen!)Heel mooi jouw foto's ook al is het bekend (wij maakten ooit de Royal Trek) de foto's geven toch weer verrassende beelden. bedankt voor de moeite die je doet om ons op de hoogte te houden. Geniet nog heel veel deze laatste dagen en tot horens! René en Martha

ernst zei

Wauw! Wat een geweldige foto's. Vooral die van de Annapurna. God's natuur is overweldigend mooi.

Groeten aan Anneke van haar zoon :)

Anoniem zei

Je weblog is aantrekkelijk genoeg, maar maken de vrouwen eigenlijk geen foto's??? Volgend jaar weer??? Ik zou er zo maar zin in krijgen, maar durf het mijn honden niet aan te doen:-)

Denk je eraan dat je genoeg info mee naar huis neemt om de kerstactie aan te zwengelen! En zo mogelijk kopij te leveren voor het decembernummer!

Ja, ik besef dat ik je met Nederlandse maatstaven opjut!
Groetjes, ook aan de vrouwen!
Marianne Loggers

Gegevens

Hits: 588

Donderdag 17 november 2011

Een kort bericht: We zijn gestrand in Delhi en zitten in een hotel op het vliegveld. Een soort luxe gevangenis, want je kan verder nergens heen. Morgenavond laat verwachten we thuis te komen, dan een verslag van de laatste dagen. Alles is 24 uur uitgesteld!

Reacties:

h zei

he Jan dat is apart: ben je echt in de wolken op je verjaardag!!! vast van harte gefeliciteerd en geniet van dit event (ondanks alles!) lieve groeten voor jullie van RenM

Jochanan zei

In ieder geval een Indiase maaltijd op je verjaardag.
Bereid je voor op een lage temperatuur!

Willemien zei

Gefeliciteerd Jan, met je verjaardag.
Hebben jullie een goede terugreis gehad? Jullie hebben wel heel veel beleefd.
Zie uit naar het verslag van de laatste dagen.

Gegevens

Hits: 590

Donderdag 27 oktober 2011

Update vanuit Kathmandu.

Gistermiddag 16.55 lokale tijd zijn we in Tibet Guest House aangekomen, maar laat ik bij het begin beginnen.

Daar was de eerste hobbel: Jodi had al gewaarschuwd, mijn handbagage is veel te zwaar. Gelukkig wegen ze dat (bijna) nooit, deze keer dus wel… Er moest bijna 4 kilo uit en zo groot was het koffertje toch niet. De kilootjes werden overgeheveld naar hun koffers (zie foto). Er werd ons verteld dat we volgens de nieuwe regels 23 kg mochten meenemen, dat was dus een meevaller anders was het probleem alleen maar verschoven, en toen kon alsnog ingecheckt worden.

Daarna door de securitycheck om eindelijk een kop koffie te kunnen gaan drinken. Daar was de 2e hobbel, want dat lukte niet. Anneke en Trix hebben we niet meer terug gezien (tot Delhi). Schengen en niet Schengen is strikt gescheiden op Schiphol en zodoende konden we niet meer bij elkaar komen. Contact was helaas ook niet mogelijk omdat de mobiel van Trix niet aanstond.

In Frankfurt heb ik toen eerst het hele incheckgebeuren bij Air India laten controleren en corrigeren. We bleken wel ingecheckt te zijn, alleen op willekeurige plaatsen door het hele vliegtuig heen. Misschien kan Air India eens naar hun systeem kijken, want dat loopt echt niet goed. Gelukkig was de grondstewardess van Air India zo vriendelijk om het voor ons te repareren (ze had dagelijks met deze problemen te maken…)

Omdat we geen tussenlanding in Bombay maakten (wat wel gepland was) waren we erg vroeg in Delhi, hierdoor liep onze wachttijd op tot ruim 4,5 uur. Na een uur kwamen ook Trix en Anneke aan die een voorspoedige reis gehad hadden.

Het laatste stukje was een ‘eitje’ en we kwamen keurig op tijd in Kathmandu aan. Koffers verzamelen en de immigration formaliteiten vervullen en we stonden buiten. Daar stond al netjes een vertegenwoordiger van Tibet Guest House ons op te wachten. Het busje liet nog een paar minuten op zich wachten, maar desondanks waren we dus om 16.55 in TGH.
Uitgeput zijn we al vroeg in bed gerold en ondanks het lawaai buiten (vuurwerk en knetterharde muziek) sliepen de meesten van ons al snel. Op het moment worden de laatste dagen van het Tiharfestival gevierd en dat is over al te merken. Veel winkels zijn dicht en er zijn in de stad veel feestvierende mensen (vooral jongelui) op straat.

Bijna allemaal hebben we goed geslapen en samen hebben we ’s ochtends op de voor hen bekende plek ‘op dak’ ontbeten.

Ik heb vervolgens de tickets voor de bus voor morgen gekocht, na eerst een uur op de stoep hebben zitten wachten. In die tijd heb ik wel een leuk gesprek gehad met een Nepalees en de krant gelezen. Vanwege de feesten was het kantoor van Swiss Travel iets later open (45 min) dan gewoonlijk.

Daarna zijn we samen met elkaar de binnenstad ingedoken, waar het erg druk was vanwege het festival. De ladies (en vooral Anneke) hadden het vooral op de stofjes voorzien (zie foto). Onderweg kwam ik ook nog deze ricksja rijder tegen, die al slapend op een klant lag te wachten.

Reacties:

hajuraamaa zei

tja jullie vallen met de neus in de boter mbt Tihar! morgen laatste dag dus daarna echt vakantie!? Heerlijk herkenbaar jouw verhaal......alles zou een stuk minder opwindend zijn als het allemaal goed ging toch?? blijf benieuwd naar volgende avonturen: dank aan de Heer dat jullie veilig zijn aangekomen veel groetjes voor allemaal, Martha

Anoniem zei

Ik snap de dames helemaal... mijn vader zei altijd dat wij vrouwen in huis vaak 'een stofje in het oog hadden'. Wil je de volgende keer dan vertellen wat jullie, mannen, op het oog hebben, of misschien op de hak nemen?!
Ik zie uit naar het volgende verslag.
Lieve groetjes, Marianne

Gegevens

Hits: 642

Donderdag 3 november

Vervolg Dinsdag

Na het ontbijt zijn we met z’n allen (op Aukje na) een stuk gaan lopen langs het meer, in noordelijke richting. Het was een leuke wandeling met mooie vergezichten. Op dat moment scheen de zon (weer) en was het een heel aangename temperatuur. Ook buiten de bebouwde kom wordt er langs het meer druk gebouwd, er is onder andere een groot en zo te zien luxueus hotel in aanbouw. Ook hebben we nog even staan kijken naar de vele paragliders. Paragliding is een ‘booming business’ hier in Pokhara. Tussen de paragliders door slaagde ik er in deze foto van een adelaar te maken.

’s Avonds zijn we (Anneke, Trix en ik) naar een huiskring van Naya Gaun Church geweest. Ik heb daar iets mogen delen over de plaats van liefde in het leven van een christen. De kring was bij Ram Prasad thuis en is in feite een soort mini kerkdienst die duurt van 18.00 – ca 19.00. Ook de kinderen zijn er gewoon bij, zoals op de foto te zien is.
Ram en zijn vrouw hebben zelf een zoon en 2 dochters, maar daarnaast hebben ze nog 5 pleegkinderen in huis. Het zijn allemaal kinderen uit een probleemgezin, of zonder ouders. Deze avond waren er maar 4 aanwezig, omdat één van de meisjes (inmiddels 9 jaar) voor het eerst op bezoek was bij haar familie. De andere 4 kinderen staan hier op de foto.

Woensdag

Woensdagochtend hebben we een heel leuk nieuw plekje ontdekt om te ontbijten. Vlak langs de rand van het meer, met natuurlijk het uitzicht daarop. Wat het eten betreft maken de meeste restaurants niet zoveel uit, sommigen lijken wel de menu’s van elkaar te kopiëren! Dit plekje was erg mooi EN rustig.

De rest van de dag hebben we vrij gehouden, nou ja, ook niet helemaal, want de vrouwen zijn samen naar de stalletjes bij de Devi Fall geweest, waar vooral Tibetaanse vrouwen hun sieraden verkopen. Anneke, Aukje, Jodi en Trix hebben zich weer behoorlijk kunnen uitleven.

Ben was in de tussentijd in zijn eentje gaan lopen, langs het meer en ook in de richting van de Devi Fall. Zelf ben ik op de motor naar de stupa aan de overkant gegaan om te kijken of het weer al goed genoeg was om daar heen te gaan. Helaas zijn de bergen nog niet te zien. Daarna heb ik wat apparatuur naar Grishma gebracht, dat bestemd is voor gebruik door LEAD Nepal. Grishma was er erg blij mee. De apparatuur is vooral bedoeld om gebruikt te worden bij de trainingen van jonge kerkleiders.

In de loop van de middag trok de lucht weer helemaal dicht, gevolgd door af en toe wat regen. Later, op weg naar ons avondeten, hadden we nog een merkwaardige ontmoeting met een koe. Er stonden er 2 op de weg, en één er van stond een beetje in de weg, dus gaf ik haar een zacht en vriendelijk tikje. Als reactie probeerde zij eerst mij met haar kop en hoorns te raken en vervolgens ging ze achter Ben aan. Ik ben er achter aan gerend en heb het beest een hardere klap op zijn rechterdij gegeven, waarop het de achtervolging staakte. Ben kwam ongehavend uit de wedren te voorschijn. Helaas hebben we geen foto van dit akkevietje.

‘s Avond begon het steeds harder te regenen en viel tegelijk ook de stroom uit. Dat heeft zo het grootste deel van de nacht geduurd.

Donderdag

Donderdagochtend was het gelukkig weer droog en de temperatuur loopt overdag op tot ca. 26 graden. Het is hier best wel uit te houden! Bovendien zorgt wat regen in de nacht ervoor dat het overdag niet zo stoffig is op straat!

Vandaag zijn we naar de maidan bij Shining Hospital gereden en zijn vandaar via de Old Bazar Road naar het centrum gelopen. Het is een heel leuke wandeling, maar er zijn wel heel veel leuke en aantrekkelijke winkeltjes voor vrouwen. Erg snel ging de wandeling daarom niet. Vooral Anneke onderscheidde zich vandaag met haar aandacht voor stoffen en voor aardewerken snuisterijen. Ik hoop voor haar dat alles heelhuids over komt!

Hieronder wat foto’s genomen tijdens deze wandeling. Het meest bezienswaardig voor mij zijn de oude traditionele huizen, die alleen nog in dit deel van Pokhara te bewonderen zijn. Lang geleden is een groot deel van de stad verwoest door een brand, waardoor er niet echt veel oude huizen over zijn.

Uiteindelijk zij we ‘geland’ bij Open House op Chipledungha waar we de lunch gebruikt hebben. Op de terugweg naar het Guest House hebben we het laatste stukje moeten lopen, omdat de taxi (die toch al niet lekker liep) een lekke band kreeg. Waarschijnlijk heeft hij zijn band stuk gereden toen we even ervoor door een diep gat reden dat hij te laat zag. Wegen en gaten horen hier bij elkaar, maar soms zijn ze wel erg diep...

Voor het avond eten waren we uitgenodigd bij Grishma Parajuli, de voorganger van Naya Gaun Church. Het was een gezellige ontmoeting met elkaar, zijn vrouw had weer heerlijk gekookt! Om ca. 20.00 waren we weer terug op onze hotelkamer.

Reacties:

Miranda zei

Jan, dank voor het levendige en uitvoerige verslag van jullie reis. Voor ons is het een bijzondere manier om onze ouders te volgen en hun avonturen op afstand mee te maken. Ook de foto's worden erg gewaardeerd! Een goede tijd gewenst aan jullie allen en speciale groet voor Ben en Jodi, Miranda Klaver