Gegevens

Hits: 609

Dinsdag 11 september 2012

We hebben een heerlijke 12 dagen hier achter de rug. Veel zon en veel gefietst en ook hard gewerkt aan de voorbereidingen voor de reis naar Nepal. Het is vooral ook erg genieten van de wijde uitzichten, zoals ook afgelopen avond het geval was. Schitterende wolkenmassa's en prachtige vergezichten over het natuurgebied vlak bij de camping.

De studie waar ik aan werk is erg interessant, alhoewel er natuurlijk ook veel zaken al bekend waren voor mij. Vandaag sprak me vooral het begrip "een eenheid zijn in het huwelijk" aan. De manier waarop je elkaar kan helpen, de manier waarop je open voor elkaar moet zijn en de manier ook waarop je elkaar kan bemoedigen. Dat alles binnen de bescherming van het huwelijk, geen boterbriefje, maar een eerlijk, gezamenlijk, openbaar contract dat je met elkaar sluit. Ondanks de zondeval is er heel veel overgebleven van wat God oorspronkelijk bedoeld heeft.

Gegevens

Hits: 712

Donderdag 1 november

Dinsdag

Hoe een banaan er niet uit kan zien en toch heerlijk is en over een weerzien in Love Kush

ZON

Slechte weerberichten uit Nederland, maar hier is het in jaren niet zo'n mooi weer geweest eind oktober. Overdag volop zon, ca 27 graden en weinig wind. Het maakt dat de ritjes op de motor overdag rustig in T-shirt gereden kunnen worden.

Hier staat Aukje op me te wachten bij het restaurant waar we ontbeten hebben.

NAAR HYANJA

In de loop van de morgen hebben we een heerlijk ritje op de motor naar Hyanja gemaakt. Voor we weg konden echter stond plotseling Ram Prasad met zijn dochter voor ons neus. Hij vroeg me of ik wilde bidden voor hun financiele situatie, vooral ook met betrekking tot de studie van hun zoon.

Prachtig uitzicht vlak achter Hyanja

HUISGROEP

Voorafgaand daaraan waren we door Ram Prasad Sharma (die zich liever Lazarus laat noemen) uitgenodigd voor een dal bhat. Hij en zijn vrouw Maya hadden een heerlijke maaltijd voor ons bereid, waar we van gesmuld hebben. Speciaal voor ons had hij een verse vis bij het meer gekocht. Lieve en gastvrije mensen zijn het. Lazarus is ook full-time oudste in Naya Gaun Church.

Voor we echter aan tafel gingen kwamen eerst hun pleegkinderen ons gedag zeggen. Dat dit allemaal even vlug ging bewijst het feit dat Assis (de middelste) al zijn schoenen uit had gedaan (in Nepal trek je altijd voor je naar binnen gaat je schoenen uit) en dus met blote voeten in het midden staat. Lazarus en Maya hebben 5 kinderen uit probleemgezinnen en/of weeskind bij hen in huis opgenomen.

Eten deden we met z'n drieen. Lazarus, Aukje en ik, Maya stond in de keuken en hun oudste dochter bediende ons. We kregen de tijd niet om ons bord leeg te maken...

Na het eten kwamen de leden van de huiskring binnendruppelen, uiteindelijk waren we in totaal met 17 personen, inclusief 5 kinderen. Ik heb daar een korte meditatie mogen geven over Johannes 20. We hadden een fijne tijd met elkaar.

Woensdag

De volgende morgen waren we er voor het eerst op tijd uit. Het was weer mooi helder weer. We hebben er een luie dag van gemaakt en genoten van de warmte en de rust.

SCHILDERIJ

Pradip heeft een gedeelte van zijn benedenverdieping verhuurd aan een jonge christelijke kunstschilder. Hierboven een foto van de buitenkant en hieronder de trotse manager.

Hij is jarenlang tanka schilder in Bhaktapur geweest. Tanka's zijn boedhistische schilderingen waarbij de wereld meestal in een cirkel afgebeeld wordt. In die tijd geloofde hij nergens in en moest er ook niets van hebben.

Tanka heeft veel meegemaakt in zijn leven. Na een moeilijke periode in zijn leven is hij (met zijn vrouw) christen geworden en verhuisd naar Pokhara. Na een aantal moeilijke jaren kwam hij een christelijke tanka schildering tegen. Hij was zelf al gestopt met de boedhistische versie. Dit sprak hem zo aan, dat hij het schilderen weer heeft opgepakt.

Hij maakt nu prachtige schilderingen in de vorm van een cirkel, als symbool voor de wereld. Binnen de cirkel begint hij rechts boven met de geboorte van Jezus en daarna rechtsom de de hele geschiedenis van Jezus tot aan de hemelvaart. In het midden het kruis van Christus. Ze worden geschilderd op speciaal geprepareerd katoendoek.

Per schilderij (aquarel) is hij ongeveer 8 tot 10 werkdagen bezig. Hij maakt ze in 3 afmetingen, maar op bestelling ook in andere afmetingen en kleuren. De standaardafmetingen en prijzen zijn ca 30x40 (E 25), 40x50 (E 50) en 50x60 (E 75). Ook gebruikt hij diverse basiskleuren, zoals hieronder blauw en oranje.

DE BANAAN.

Zou jij thuis deze bananen nog opeten? Door chiqita zouden ze in ieder geval allaaaaang afgekeurd zijn. Ze zijn meer zwart dan geel en bovendien: een banaan hoort toch krom te zijn, deze zijn vrijwel recht? Ze zien er echt niet uit en in Nederland zouden ze snel in de groene container verdwijnen.

Jullie weten echter niet hoe lekker deze bananen zijn. Van buiten niet om aan te zien, maar van binnen super lekker, zonder enig vlekje. Je kan het je bijna niet voor stellen, maar het is echt waar. Lekkerder dan je in Nederland waar ook kan krijgen!

Is het met mensen soms ook niet zo.... Soms al afgekeurd alleen omdat ze er anders uitzien, terwijl je nog geen idee hebt hoe ze er van binnen uitzien!

's Avonds genieten we van prachtige gekleurde luchten na zonsondergang.

Donderdag

Dit verveeld mij nooit, alweer een heerlijke warme dag.

LINAA
Vandaag stond een bezoek aan Linaa op het programma, hieronder samen op de foto met haar zoon Salom en Aukje. Linaa heeft in het verleden voor vrienden van ons gewerkt, die ook een paar jaar in Nepal gewoond en gewerkt hebben. Zij hadden ons gevraagd om haar te helpen met haar computer, zodat communiceren wat makkelijker zou worden.

Aukje geeft 'Facebookles'

In het Guesthouse is draadloos internet, alleen het signaal is vrij zwak door de plaats die voor de router gekozen is. Samen met Pradip hebben we gewerkt aan een beter signaal. De eerste resultaten zijn bemoedigend. Morgen hopen we dit af te maken.

LOVE KUSH

Op de terugweg hebben we een lunch genuttigd in restaurant Love Kush, jarenlang onze favoriete plek om te eten. We hebben altijd een bijzondere band met de eigenaar en zijn vrouw gehad. Er werd bij binnenkomst tot mijn verbazing gelijk gehugd door een van de zoons van de eigenaar die me gelijk herkende, we waren er 2 jaar niet geweest... Er was veel veranderd in het restaurant, mede omdat een stuk aan de voorkant moest worden prijsgegeven ten faveure van de verbreding van het trottoir.

Terwijl ze zaten te eten kwam de vrouw van de eigenaar langs. De tamtam had zijn werk snel gedaan. Ze kwam bij ons zitten en we hebben de gebruikelijke Nepalese beleefdheden uitgewisseld. Het bleek dat haar man voor werk naar Damauli was en pas later die dag zou terugkeren.

Toen ik om de rekening vroeg werd er even tussen moeder en zoon gesmoesd, het resultaat was dat we niet mochten betalen. Het eten was overigens prima en volgende week gaan we zeker nog een keer terug om de banden weer wat aan te halen.

GRISHMA

Na in de loop van de middag nog wat boodschappen 'down town' gemaakt te hebben, zijn we naar het huis van pastor Grishma gereden. We waren vandaag voor het diner uitgenodigd dat opnieuw (uiteraard) uit dal bhat bestond. We hebben weer heerlijk gegeten, speciaal voor ons was het niet te 'piro' (heet) gemaakt en dat had natuurlijk ook weer niet gehoeven. Maar hoe dan ook, het was een heerlijke maaltijd, afgesloten met een lekkere beker Nepalese thee.

Nog belangrijker waren de gesprekken die we gehad hebben over de gemeente, de kerken in Pokhara en vooral natuurlijk ook LEAD Nepal. Een van de zaken die naar voren kwam was de nood van voorgangers in kleine gemeentes in dorpjes, die eigenlijk geen geld hebben om hun kinderen naar school te laten gaan. Later zal hij daar nog op terugkomen. De laatste foto van dit verslag is een archieffoto van vorig jaar van een van de trainingen voor kerkleiders die door LEAD Nepal is verzorgd.

 

Grishma

 Een van de trainingen die afgelopen jaar door LEAD Nepal gegeven is.

Reacties:

rené en marthazei

Bedankt voor alle info het is weer super!

Anoniem zei

Een van die vijf mariannes ben ik dus: Loggers!

Gegevens

Hits: 596

Donderdag 6 september 2012

We zijn er even een paar dagen tussen uit met de caravan, naar Walcheren om precies te zijn. We staan op een mini-camping vlakbij Middelburg en genieten van het mooie weer, het eruit zijn en van elkaar.

's Morgens ga ik echter eerst een paar uur aan het werk om me voor te bereiden op onze volgende reis naar Nepal. Er is me gevraagd een aantal bijbelstudies te geven en die wil ik wel goed geprepareerd hebben. Het zal daar vooral gaan over het huwelijk en de relatie tussen man en vrouw. Een spannende en ook heftige studie! 's Middags maken we meestal uitstapjes in de omgeving, zo zijn we vandaag even met de veerboot naar Breskens geweest, een leuk tochtje. Hieronder een foto van Vlissingen vanaf de Westerschelde.

Er is nog een heugelijk feit te melden vanuit Nepal, Naya Gaun Church viert dit weekend haar 25-jarig bestaan. Ondanks soms moeilijke situaties gaat Gods werk gewoon door en we zien er naar uit om eind oktober weer naar Nepal toe te gaan.

Gegevens

Hits: 796

Donderdag 8 november

Hoe het meisje er van af kwam en er voorlopig geen motor kan worden gereden.

Ik was op weg naar ons guesthouse, na een leuke rit gemaakt te hebben naar Phedi en Hyanja. Daarna dwars door het oude Pokhara richting Lakeside. Ik had net getankt en ik reed op een stuk weg waar verder geen verkeer was op dat moment.

Iets verderop zag ik links een vrouw staan en aan de andere kant van de weg 2 kinderen van ca 6 jaar. In  mijn beleving wenkte de vrouw naar de kinderen om over te steken, later zij ze dat ze had aangegeven dat ze juist moesten wachten.

Op dat moment, ik had al vaart verminderd en reed ca 30, stak een van de kinderen plotseling toch over. Ik kon in een reflex maar 1 ding doen, vol in de remmen. Alleen remde ik achter iets te hard, waardoor mijn achterwiel wegschoot en ik op mijn linkerzijde na ongeveer 10 meter op het wegdek tot stilstand kwam. Daar lag ik, maar ik had gelukkig wel het kind gemist, ze mankeerde niets.

Ik had direct erg veel pijn in mijn linkerschouder en was daardoor ook een beetje dizzy. Direct kwamen er mensen naar me toe om te helpen en kreeg ik (gelukkig!) ook een stoel aangeboden. Ook de moeder van het meisje was erg bezorgd, het bleek later iemand te zijn die bij Pradip in de kerk komt.

Na een minuut of 5 heb ik eerst Prem gebeld en daarna Pradip/Aukje. Prem en Pawan waren snel ter plaatse en kort daarna ook Aukje met Pradip. We zijn daarna met een taxi naar het Metrocity Hospital gereden. Hieronder zit ik te wachten op de afdeling spoedeisende hulp. Pradip heeft daar ook voor de situatie gebeden.

We hoopten dat alleen mijn arm uit de kom zou zijn. Hieronder de vreemde bult op mijn schouder.

Prem heeft eerst betaald voor het binnenkomen, incl. de arts, en daarna heeft hij de benodigde injecties gekocht bij de apotheek, tetanus en diclofenac.
Ook moest er eerst apart betaald worden voor een foto!

Prem en Prabha hebben ons bij alles geholpen. Uiteindelijk bleek er gelukkig geen fractuur te zijn, mijn arm was alleen maar een 'beetje dislocated' t.o. van mijn schouder. Een soort uit de kom dus, de kop van mijn arm zit wel recht onder mijn schouder. We waren ontzettend blij dat er niets gebroken was, een regelrecht mirakel!

Tussendoor hebben we er maar het beste van gemaakt.

 

Uiteindelijk kreeg ik een soort corset aangemeten, die schouder en arm op de juiste plaats moeten houden, 3 weken lang.

Inmiddels was de pijn ook grotendeels onderdrukt en konden we na ongeveer een uur met een taxi richting hotel.

In het hotel wachtte ons nog een verrassing: Ongeveer 5 minuten na terugkomst arriveerden er nieuwe gasten, een medisch team uit Hawaii, dat net in Nepal namens Nepal Medical Missions aan het werk was geweest in het Ghorka district.

Er was ook een arts bij en die hebben we om een second opinion gevraagd. Ze was het met de behandeling eens en heeft voor de zekerheid nog wel een stuk van mijn schouder ingetaped.

 Daarna hebben ook zij voor me gebeden. Bijzonder om juist nu hen te ontmoeten!

Al met al had het veel erger kunnen aflopen en we danken God dat het niet erger is!
We willen ook Pradip, Prem, Prabha, Pawan en het team uit Hawaii heel erg bedanken voor de aangeboden hulp.

PS Aukje staat niet op de foto's, mijn steun en toeverlaat heeft ze genomen!

Reacties:

René zei

Poor Jan-bhai.
Allereerst: dank aan de Heer dat het meisje en - in wat gehavende mate - jij gespaard zijn gebleven. En ook dank aan de Helper die vele helpers zond. Maar wat zul je een pijn gehad hebben en misschien nog. Als je hier in Nederland tijdelijk beperkt bent in je mogelijkheden is dat niet prettig. Maar dan in Nepal.... En over niet al te lange tijd jullie terugkeer (maar daar willen we nog niet aan denken).
We bidden voor kracht, voor heling, voor geduld. Voor jou en voor Aukje.
Tapaaiko saati René.

Anoniem zei

Ik voel met je mee,want ik weet hoe gehandicapt je kunt zijn met zo'n schouder! En nu maar hopen dat je genoeg rust vindt om te genieten van wat er om je heen is en wie wat je je dan nog opmerkt!!!

Hopelijik blijft het mooi weer zodat het uitzicht op de bergketens je ook nog kunnen verrassen. Groetjes,
Marsianne

Gegevens

Hits: 675

Maandag 12 november

De dag begint hier om ca 5.30 als de eerste geluiden van leven van buiten onze kamer binnendringen. Het is dan nog donker buiten en er hangt op sommige plaatsen een witgrijze nevel boven het meer. Langzamerhand als het lichter wordt blijken het wolken te zijn, die oplossen op het moment dat de zon boven de bergen uitkomt.

De eerste geluiden komen van een paar kleine kinderen die in de ochtendkilte al buiten aan het spelen zijn, maar aan het rammelen van de potten en pannen te horen is hun moeder ook al buiten. Op straat rijden de eerste autos langs, toeterend al is er nog geen ander verkeer om tegen te toeteren.

Aukje doet aan de meerkant de gordijnen open en schenkt een eerste beker koffie in. Het water hebben we voor de zekerheid de avond ervoor vast opgewarmd en in een thermosfles gedaan, want je weet nooit of er wel electriciteit is.

Noodgedwongen hebben we het de afgelopen dagen wat rustiger aan moeten doen, maar het blijft genieten. Zo is het op zich heel leuk om onder het ontbijt (meestal buiten of bijna buiten) te kijken naar wat er allemaal langs loopt. Hieronder een paar voorbeelden:

 

Aan het oefenen voor de OS van 2028?

Vier foto's die een heel verhaal vormen: 2 mannen met koopwaar (waarschijnlijk uien) met een potentiele klant. Ze zetten eerst hun mand neer voor er verkocht kan worden.

 

 

De taxichauffeur doodt de tijd door zijn auto af te stoffen!

 Deze man gaat samen met zijn maat de deuren langs om 
matrassen en dekbedden gevuld met kapok op te kloppen en bij te vullen. 

Ik heb mijn spreekbeurt in Kaireni helaas af moeten zeggen. De weg erheen (ca. 40 minuten rijden) is erg ruw en dat kunnen mijn arm en mijn schouder helaas nog niet aan.

Dezelfde dag kreeg ik nog onverwachts bezoek van Durga. Ik was hem al in de stad tegen gekomen en nu was hij er omdat hij wat te bepraten had. Ik heb altijd een bijzondere band met hem gehad en hem vaak met problemen kunnen helpen. Ook deze keer zat hij met een probleem waar hij niet uit kwam. Ik hoop dat ons gesprek er aan bij draagt dat hij en zijn vrouw verder mogen groeien in hun geloof!

Met de zondag braken ook de dagen van afscheid nemen aan. De tijd is weer erg snel voorbijgeggaan. We waren 's avonds door Prem en Prabha uitgenodigd voor een afscheidsetentje. Het was erg gezellig en we hebben veel lol met elkaar gehad, na alle serieuze gesprekken die we al eerder gehad hadden.

   Afscheidseten met Prem en Prabha.

Maandag begon met geen elektriciteit en geen internet. De oorzaak bleek deze keer te liggen bij een brand die 's ochtends vroeg in een restaurant gewoed had, vlak bij Hallan Chowk, een cruciaal punt. 

Ons laatste maal in Pokhara was bij onze 

vrienden van Sweet Memories.

 Voor ik voor vandaag afsluit eerst nog wat straatbeelden:

Nostalgisch plaatje, ooit zag onze eerste auto er ongeveer zo uit,

Vanaf het dak van ons guesthouse een blik op het 'motel' achter ons.

 
Vanaf Lakeside een blik op Sarangkhot (bijna 1700 mtr hoog)..

Hier wordt de behuizing van een 'flappentapper' op straat van triplex in elkaar geknutseld...

Nog een auto: Wel eens van de Nano (Tata) gehoord? 
Een autootje uit India voor de 'gewone' man, kosten ca 2500 Euro.

Overigens gaat het met mij naar omstandigheden erg goed. De pijn is grotendeels weg en al ligt het niet lekker in bed met al die attributen, ik slaap goed!

Morgen wordt een lastige dag, want 7 uur in de bus is toch een ander verhaal.

Het weer is inmiddels ook wat aan het veranderen, het wordt duidelijk koeler, en er komt wat meer bewolking, maar het blijft erg aangenaam weer. Morgen om 6 uur eruit en om 7 uur naar de bus!

Reacties:

Anoniem zei

Voor de laatste x erg genoten van de foto's. Ook al is het vaak een zelfde onderwerp de foto's zijn toch steeds anders mooi! Voor morgen een hele goede reis. Fijn dat de gevolgen van het ongeluk zo goed verlopen! Mag de Here jullie reis zegenen...ga met Hem,

Joke Olivier zei

Geweldige foto,s het is echt een andere wereld. Wat hebben wij het dan goed en rijk he. Hier in het westen, mopperen we teveel.

Anoniem zei

Ik mailde je bericht door naar Afrika om de mensen daar mee te laten leven. De reactie van Louis was: Zegengroet en ik bid voor je Jan. Louis

Nog even volhouden en dan komen wij je om de beurt vertroetelen... als je onze aanraking kunt verdragen :-)

groetjes, Marianne Lof-ggers