- Gegevens
- Hits: 721
Afgelopen maandag zijn we keurig op tijd vertrokken van een nat en koud en grijs Schiphol. De reis was zeer voorspoedig, inclusief de twee overstaps en ook met Aukje is alles goed gegaan.
Dinsdagmiddag, keurig op tijd, landden we in een zonnig Kathmandu, nadat we ervoor een prachtig gezicht op de bergen gehad hadden. We stonden ook heel snel buiten (45 min.) en het vervoer van Tibet Guesthouse stond al keurig klaar voor ons. Zodoende waren we al om 18.00 in het hotel. Het was heerlijk om Nepal weer te ruiken, we hebben ook erg naar deze reis uitgezien!
De kamer die we kregen was wat minder, maar de bedden waren goed.
's Avonds, in de lobby van het hotel, hadden we nog een merkwaardig voorval. We waren alle drie erg moe van de reis en waren net van plan te gaan eten bij het Northfield Cafe. Op dat moment kwam de manager van het hotel binnen, ik dacht hem te herkennen als Tanka, degene waar ik woensdag een afspraak mee had. Hij stelde zich voor als Ganga en ik verstond Tanka, en hij vertelde ons dat we morgenochtend konden ontbijten. Omdat ik dacht dat het Tanka was, vroeg ik onnozel: en wat gaan we erna doen? Niet begrijpend liep hij weg... de dames hebben me toen uitgelegd wat er aan de hand was...
De dag er op had ik de ontmoeting met Tanka, hij nam me mee naar zijn huis/kantoor en kerkje. Hij moest een lange omweg maken, omdat er een demonstratie van de Maoisten aan de gang was waardoor heel veel straten afgesloten waren. We hebben daarna een paar uur zitten praten over het werk van ITEEN, NBCBS en over 'zijn' kerkje. Het was een heel goed gesprek, wat traditiegetrouw afgesloten werd met een kajaa, een hapje eten en drinken. Om 18.00 bracht hij me weer terug naar het hotel.
Theeverkoopster bij de bus
Donderdag (gisteren) zijn we met de bus doorgereisd naar Pokhara. We hadden de begeerde stoelen kunnen krijgen, voorin de bus, en de reis verliep voorspoedig. In Pokhara stond er al een welkomstcomitee klaar: Prem en Prabha en Rene en Martha, die een paar weken eerder aangekomen waren. Vooral Prabha was erg emotioneel bij het weerzien, wat natuurlijk ook bij Aukje traantjes gaf. Met twee taxis (de taxis zijn hier niet zo groot) zijn we daarna naar ons hotel gereden met alweer een hartelijk weerzien met Pradip en Manju. De kamers stonden al klaar voor ons en we hebben na de stoffige reis een heerlijke douche genomen en schone kleren aangetrokken. Maar toen...
Ik zocht iets, wat in mijn cameratas moest zitten, alleen kon ik de tas niet vinden. Toen realiseerde ik me, dat ik die in de taxi had laten liggen samen met mijn laptoptas! Inhoud: videocamera, fotocamera, laptop en toebehoren en een behoorlijke som geld. Dat was behoorlijk schrikken. Pradip eerste reactie was: Laten we er voor bidden, dat God een oplossing geeft. Dat hebben we gedaan. Ruim anderhalf uur later had ik alles terug! Prem was er achter gekomen wie de chauffeur was en heeft hem weten op te sporen! God is goed!
Zo mogen we deze dagen terug kijken met dankbaarheid dat de Heer ons beschermd heeft voor allerlei calamiteiten! Daar willen we Hem voor danken!
We ontvingen ook het droevige bericht, dat de zus van Anne (Jansje)overleden is. We bidden dat God de familie mag troosten en moed geven voor de toekomst.
Schrijf reactie (0 Reacties)
- Gegevens
- Hits: 678
De herfst heeft voor mij twee kanten, een fijne en aangename kant en een minder prettige kant. Om met de laatste te beginnen, de dagen worden steeds korter, de bomen worden steeds kaler en 'last but not least': de temperatuur zakt. Ik ben een mens die van warmte houdt, warmte wat betreft de temperatuur, maar ik houd ook van een warme en prettige omgeving.
Als ik uit het raam kijk zie ik de damp van het natte schuurdak opstijgen alsof het in brand staat. De zon schijnt door de rode bladeren van de boom achter in de tuin, dat geeft een warme en mooie aanblik. Daarbij op de voorgrond drie grote bloemen van een dalia en de fragiele bloem aan een gele roos, met de waterdruppels van de ochtenddauw er nog aan. Het is niet warm buiten, maar wanneer ik daar zo naar kijk, vanuit mijn warme studeerkamer, geeft het toch een gevoel van warmte.
Wat ik ook prachtig vind aan de herfst, zijn de verschillende kleueren van de bladeren aan de bomen. Deze tijd van het jaar geniet ik er extra van. als ik over de Amersfoortseweg rijd en al die verschillende kleuren bladeren zie, nog eens extra geaccentueerd door het heldere zonlicht er achter.
Herfst, twee kanten, ik richt me toch maar op het mooie, het 'warme', dan is de herfst misschien wel de mooiste tijd van het jaar (op de zomer en het voorjaar na...).
- Gegevens
- Hits: 684
Nog ruim 7 weken en onze volgende reis naar Nepal begint. Dit keer wordt het een extra spannende reis, want kort na ons verblijf in Nepal worden er de verkiezingen gehouden. De spanning begint al toe te nemen.Onze reisdata:
- 29 oktober vertrek
- 30 oktober aankomst Kathmandu (Tibet Guesthouse)
- 1 november aankomst Pokhara (Phill's Inn, Lakeside)
- 20 november Kathmandu
- 21 november vertrek Kathmandu
- 22 november verkiezingen in Nepal en onze aankomst in Nepal.
Voor meer info zie onze website: www.janauk.net en www.h4n.nl
Schrijf reactie (0 Reacties)- Gegevens
- Hits: 680
Als ik uit het raam van mijn kamer kijk, zie ik een stuk van het meer en er achter de heuvels. Door de lucht vliegen de kraaien en zweven de adelaars, het ziet er allemaal heel vredig uit. En over een uurtje zweven de paragliders er tussen door. O heerlijke rust! (Als ik het heb over heuvels, dan heb ik het eigenlijk over bergen tot ca. 3000m. hoogte. Het hooggebergte kan ik hieruit helaas niet zien.)
Dat is ook wat we de tijd dat we hier zijn ook heel veel gedaan hebben: rusten. Vroeg naar bed, er op een 'normale' tijd uit en tegelijkertijd ook werken. Het gebeurt alles in een rustige ontspannen sfeer, alhoewel ook Nepal aan het veranderen is. Gistermiddag en avond bijvoorbeeld was het hier allerminst rustig, het was de laatste dag van Tihar. Rondtrekkende groepen zingende en dansende mensen, veel alcohol en drugsgebruik en onverantwoord hard rondscheurende jongeren op hun motor. Het was hier gistermiddag en avond niet rustig en niet prettig. Als gevolg van de voortschrijdende techniek hebben sommige van die rondtrekkende groepen een geluidsinstallatie bij zich waar menige discotheek jaloers op zou zijn. En die gaat dan ook volle kracht open, zodat ze een kilometer verder nog duidelijk te horen zijn, laat staan als ze vlak voor je deur zijn neergestreken. Dat gebeurde o.a. gisteravond om een uur of negen. We zaten ons net af te vragen hoe lang we hier nog door geterroriseerd zouden worden, toen er vlakbij een zware ontploffing klonk (uit de hand gelopen vuurwerk), daarna was het plotseling heel stil. Vijf minuten later hoorden we ze weer, maar nu een heel stuk verder.
Zo eindigde bhaai thika, de laatste dag van Tihar. De meeste Christenen waren die dag het grootste deel bijeen geweest in hun kerken. Een paar diensten, wat eten samen, wat praten samen, kortom samen gemeenschap zijn. Geen volle agenda die dat in de weg kan staan, je bent er gewoon. Juist op die dagen komen ze extra samen om gevoed te worden uit de Bijbel en samen God lof toe te zingen en te bidden.
Nepal is een land dat er erg kleurrijk uitziet. Met name de vrouwen dragen over het algemeen kleurrijke kleding, dat is toch een heel ander gezicht dan het vaak grijze in Nederland. Door die kleuren lijkt het heel wat, maar er onder schuilt voor veel mensen een diepe armoede, ook onder Christenen. Dat is de keerzijde van Nepal, dat nog steeds tot een van de armste landen ter wereld behoord.
Maandag zijn we een stukje wezen lopen met onze vrienden Rene en Martha, aan de noordkant van Pokhara, een voor mij vrijwel onbekend gebied. Het ene moment hoog boven de rivierbedding, over een smal paadje, het andere moment tussen de rijstvelden door over weer een smal paadje, of gewoon door een leuk dorpje. Vredige taferelen, een heerlijk zonnetje, een lekkere temperatuur, gewoon even genieten. Een paar dagen geleden heeft een hagelstorm hier nog alle gewassen en een deel van de rijstoogst vernield. Als je een rijstveld instapt zie je de er uit geslagen rijstkorrels op de grond liggen.
's Avonds zouden we in een restaurantje met een culturele show (dans) gaan eten. Eten ging wel, maar de show was er niet, dus door naar het volgende restaurantje. Maar daar waren net de Maoïsten neergestreken voor een manifestatie. We hadden de herrie van hen al eens eerder meegemaakt en wilden ons avondeten daar niet door laten vergallen, dus door naar het volgende restaurant. Daar hebben we (tot onze verrassing) een heerlijke Thaise maaltijd gegeten.
Met onze gezondheid gaat het goed. We hebben wel wat ingewandsproblemen gehad, maar het ergste lijkt overwonnen te zijn. We dachten vandaag dat Tihar voorbij was, nee dus. Officieel wel, maar een aantal 'jongelui' dacht daar anders over, toen we al op bed lagen werden we andermaal verrast door een portie lawaai, beëindigd door het afsteken van vuurwerk. Na de laatste klap hoorden we alleen nog maar iemand heftig protesteren en schelden. Kennelijk hadden omstanders er genoeg van gekregen en de dader in zijn kraag gepakt (onder luid protest) en afgevoerd...
Schrijf reactie (0 Reacties)- Gegevens
- Hits: 683
Gedroogde visjes op de markt van Maleku
Dit werd de dag van Malekhu. Een dorpje op ongeveer 2/3 van de reis Pokhara-Kathmandu.
De dag was voorspoedig begonnen, ook al liep de wekker niet op tijd af. We hadden onze bagage de avond er voor al ingepakt. Aukje ging met een taxi vooruit om de besproken plaatsen veilig te stellen. De besproken plaatsen zijn ook bij veel Nepalezen favoriet.
Rene en Martha en Prem en Prabha waren er ook om ons uit te zwaaien. We vertrokken redelijk op tijd. Maar na onze eerste stop, stopte de chauffeur zoals wel vaker even bij de groentemarkt in Malekhu, een voor mij bekende plaats, omdat ik daar op de motor ook altijd even stopte voor een glas thee, een hard gekookt ei en een praatje. Dat doet de chauffeur om een paar kilo golberra (tomaten) voor zijn vrouw te kopen.
Een paar passagiers dachten dat het de volgende stop was en vlogen naar buiten, gevolgd door het grootste deel van de passagiers. Na een paar minuten waren de chauffeur en zijn bijrijder terug om door te rijden, alleen was de bus bijna leeg...
Na enig getoeter en geroep was het grootste deel redelijk snel terug, op 4 vrouwen na, drie Koreaanse en een westerse. De verbaasde en niet begrijpende Koreaanse vrouwen waren na een kwartier boven water. Maar hoe de chauffeur ook toeterde en hoe de bijrijder ook zocht, de ander was niet te vinden. Uiteindelijk besloot de chauffeur (na een half uur) maar door te rijden. De volgende (officiele) stop was tien minuten verder. Tien minuten nadat we daar aangekomen waren, verscheen de vermiste, met de locale bus had ze ons weer ingehaald.
Inmiddels is het woensdagmorgen, over een paar uur vertrekken we naar het vliegveld en om 1600 lokale tijd vertrekken we naar Doha.
Schrijf reactie (0 Reacties)
