Zaterdag 17 februari 2018

Gegevens
Hits: 1096

== Van Lakeside tot Patichoor ==

DONDERDAG

Donderdagmiddag zijn we weer lekker een momo'tje aan het meer gaan eten, in de Chilibar, een plek waar we al een aantal jaren regelmatig komen. Vanaf het restaurant heb je een mooi uitzicht op het meer en op de volleyballende jongelui. 

Lakeside is de toeristenbuurt van Pokhara, met een mooi meer en allerlei activiteiten, veel hotels en guesthouses en nog veel meer restaurant(je)s. Daarnaast heel veel winkeltjes met (sport)kleding en souveniers. In deze buurt houden zich ook vaak zwerfjongeren op en kom je ook regelmatig bedelaars tegen, vooral kinderen.

Zo liepen we dit jongetje (links op de foto) tegen het lijf. Zoals gebruikelijk liep hij te bedelen om geld omdat hij honger zou hebben. Hij zag er weldoorvoed uit dus had Aukje haar bedenkingen. Bovendien is het niet verstandig kinderen geld te geven. De kans is groot dat ze of lijm daarvoor kopen (om te snuiven) of het geld aan één van de ouders moeten afstaan.

Al met al, hoe je het ook wendt of keert een trieste bedoening. We lossen dat meestal op door samen met het kind wat te eten te kopen. Zo ook deze keer. Je kon merken dat dit waarschijnlijk niet de bedoeling was, toch kocht Aukje een broodje voor hem. Inmiddels was er nog een meisje bij komen staan die ook honger zei te hebben. Aukje heeft hem toen gezegd het broodje met haar te delen. Toen we verder liepen zagen we gelukkig dat ze samen het broodje aan het opeten waren.

Na de lunch zijn we met de auto naar Lamachaur gereden, een wijk in het uiterste noorden van Pokhara, dat wil dus zeggen helemaal aan de andere kant. Pokhara verandert in een hoog tempo, de weg die we volgden kenden we niet meer terug, hij was twee maal zo breed geworden met asfalt zonder gaten.

We hebben in Lamachaur Lina opgezocht een pleegdochter van een vriendin van ons (Martha). We hebben haar bijgepraat over het overlijden van René, die voor haar als een pleegvader is geweest. Het was goed om bij haar te zijn.

's Avonds zijn we gezellig met onze gastheer en gastvrouw (Grishma en Laxmi) uit eten geweest.

Vroeg in de ochtend is het leuk om met een mok thee of koffie en een fototoestel bij de hand op het dak naar alle voorbijkomende mensen en verkeer te kijken. Heerlijk in de vroege zon, die de boel al lekker opwarmt!

Zo was vanmorgen deze vrouw de goten aan het schoonvegen. Dat deed ze netjes, alleen werd het opgeveegde vuil vlak daarachter langs de weg op een hoop neergegooid.

Naast ons huis is een smal weggetje, waar ook de grootste vrachtwagens en bussen door heen gaan. Deze bus haalde de draai net niet en moest onverrichterzake in zijn achteruit.

VRIJDAG

's Ochtends waren we weer te gast bij de jonge vrouwen van Glow (zie mijn vorige blog).

Ik heb voor deze meest jonge en nog ongetrouwde vrouwen een lezing gehouden over de plaats van man en vrouw in het huwelijk. Voor de meesten was dit allemaal nieuw. Er werd gretig geluisterd en aantekeningen gemaakt. Sita zal later nog met hen terugkomen op wat er allemaal gezegd is. Daarna heeft Aukje nog uit haar eigen leven verteld, aansluitend op wat ik gezegd had.

Hier doet Aukje haar verhaal

Na afloop waren we door Resham en Sita uitgenodigd om dal bhat te blijven eten. Sita had weer goed haar best gedaan. Al met al was het een welbestede ochtend.

 's Middags zijn we naar de zaak van Prem en Prabha gelopen, het was heerlijk weer. Dit keer via het buurtje achter het vliegveld waar de afgelopen jaren heel veel mensen (illigaal) zijn neergestreken, mensen voornamelijk op zoek naar werk in de 'grote stad'. Hierboven is te zien hoe nog op veel plaatsen de golfplaten dakbedekking op zijn plaats gehouden wordt (met grote keien dus).

 Er is langzamerhand een heus dorpje ontstaan.

Ook heel trieste zaken kom je onderweg tegen, zoals deze slapende vrouw met haar kind. Ze lag midden op de dag langs de kant van de weg te slapen en naast haar lag nog iemand met een kind. Wat er met hen aan de hand was is me niet duidelijk, misschien waren ze ook naar de stad gekomen om werk te vinden.

 

Zo valt er altijd wel iets bijzonders te zien als je buiten loopt. Wat dacht je van deze visboer, die een deel van zijn waar vers houdt in een primitief aquarium onder de toonbank...

Veel kinderen in Nepal hebben niet veel maar zijn al vaak blij met weinig, zoals deze voetballende 'Messi' en 'Ronaldo' met een bal die duidelijk betere tijden heeft gekend.

ZATERDAG

's Ochtends om 8 uur zaten we al met Prem en Prabha in de auto op weg naar Patichoor, een tocht van een kleine 50 km.Een eitje zou je denken, niet dus. We waren al expres wat vroeger van huis gegaan vanwege een wegomlegging. Het werd nog iets later.

Om te beginnen zijn we via Sarangkot - Naudanda gereden (voor de kenners onder ons), dat stuk viel erg mee. Het stuk daarna werd echter steeds slechter. Heel veel gaten waar je of  omheen moest laveren, of als het niet anders kon er voorzichtig doorheen. Bovendien werd er op verschillende plaatsen aan de weg gewerkt met de nodige wegversmallingen en opstoppingen.

Bij Naya Pul ging het helemaal verkeerd, op een heel ongelukkige plek kwamen we klem te staan.Heel langzaam passeerden ons daar verschillende vrachtwagens en bussen. Soms was het echt millimeter werk. Met aan de ene kant een hoge rotswand en aan de andere een afgrond. Wij stonden gelukkig aan de 'hoge' kant. Al met al heeft dat bijna een half uur geduurd (zie foto hierboven).

Toen we uiteindelijk heelhuids in Patichoor aankwamen was de kerkdienst daar al begonnen.

We komen al 19 jaar in dit kerkje en we werden ook deze keer weer hartelijk verwelkomd. Het zingen was nog druk bezig toen we binnenkwamen. Alles bij elkaar was het een fijne dienst die iets anders afliep als gepland.

Nadat ik klaar was met mijn prediking (ik werd vertaald door Pawan, de zoon van Prem en Prabha), werd me vriendelijk verzocht om de leiding te nemen bij de viering van het Heilig Avondmaal. Dat heb ik toen maar gedaan en samen hebben we dat op een wat onorthodoxe manier gevierd! Na afloop werd er nog ruim de tijd genomen om voor de zieken te bidden. Ook werd er nog nagepraat over het onderwerp de prediking. Het was weer een bijzondere ochtend.

  Het kerkje van binnen, de mannenkant was op dat moment nog niet erg gevuld.

 De voorganger van het kerkje

 

We hadden ook nog wat mutsjes mogen uitdelen aan de kleintjes, bedankt Marianne, ze waren er erg blij mee, alhoewel dit misschien op de foto soms niet zo lijkt...

 

 

Na afloop ontkwamen we er niet aan om nog even samen met de meeste kerkleden op de foto te gaan. Al met al is het mooi om te zien hoe blij deze Christenen in hun geloof staan.

Er liggen ook plannen om het kerkje uit te breiden, het wordt te klein. Daar moeten ze om financiele redenen nu nog even mee wachten.

De terugreis verliep aan zienlijk vlotter dan de heenreis, alleen de gaten en de kuilen waren niet verdwenen. Het was soms meer dansen dan rijden.

P.S. Ik heb op mijn smartphone een stappenteller aanstaan, die heeft vandaag ook alle hobbels meegeteld! Terwijl we toch echt niet veel gelopen hadden, stond de teller al op 10.000!