Zaterdag 24 februari 2018
- Gegevens
- Hits: 1497
== Op naar Beni 2 ==
OVER LEIDERS, HUWELIJK EN EEN DISCOBAL
WOENSDAG
Kwart over vijf ging de wekker, buiten was het nog donker en erg stil, alleen wat honden die zich lieten horen. Verder helemaal niets.
We hadden met Prem afgesproken om 6 uur te vertrekken, dus stonden we keurig om die tijd klaar. Helaas was Prem in nog geen velden of wegen te bekennen. Na 20 minuten heb ik hem toch maar even gebeld. Ongeveer half zeven stapten we in voor een lange rit.
Eerst de stad uit, daarna omhoog naar Sarangkot (de normale weg werd aan gewerkt en zou veel vertraging geven), via een gloednieuwe asfaltweg naar Naudanda en verder over de Baglung Highway. In Naudanda hebben we eerst nog gefourageerd, mandarijnen en koekjes.
Hoog gaat het op sommige plaatsen wel, maar volgens mij wordt er toch iets anders met een Highway bedoeld...
De eerste 40 km waren hetzelfde als afgelopen zaterdag. Dansend, swingend, springend en hotsend kostte het veel stuurmanskunst van Prem om de ergste gaten en scheuren in de weg te omzeilen. Je moet echt haviksogen hebben en heel snel kunnen beslissen om steeds weer het beste spoor te pakken.
De auto waarmee we reden is eigenlijk niet bedoeld voor dit soort wegen. Toch maakten we beter voortgang dan afgelopen zaterdag, al ging het niet erg snel.
Dit soort borden staat bij de bruggen aangegeven + de spanwijdte
Nadat we Patichoor gepasseerd waren werd de weg gelukkig (voorlopig) een stuk beter zodat we lekker opschoten. Bij Kushma bogen we af naar het noorden en volgden we vanaf hier de Kali Khandaki, één van de belangrijkste rivieren in Nepal. Een stukje verderop loopt de Kali Ghandaki door het diepste dal van de wereld. Ik heb daar een aantal jaren geleden gelopen, het is een zeer indrukwekkend, imposant gebied.
Af en toe kwamen we nog een slecht stuk weg tegen, maar alles bij elkaar was dit weggedeelte over het algemeen een stuk beter. Om iets over tienen kwamen we bij het kerkje in het dorpje Forse, ongeveer 8 km voor Beni.
Het hoge witte gebouwtje is het kerkje, rechts daarvan staan al een aantal deelnemers te wachten. Op de achtergrond de Kali Ghandaki.
Aukje en Laxmi op weg naar beneden naar het kerkje
Aankomst bij het kerkje
Een nieuwsgierige buurman (de man rechts) kwam even polshoogte nemen.
De voorzijde van het kleine kerkje
Genietend van het zonnetje in afwachting van wat gaat komen
De meeste, maar nog niet alle deelnemers waren al aangekomen. De deelnemers uit Naya Gaun arriveerden 3 minuten na ons. Alle aangekomen deelnemers (naar schatting 45 personen uit 12 kerken) zaten in het zonnetje een Nepalees ontbijt te eten.
Om ongeveer half elf begon de eerste sessie. Ik heb daarbij gesproken over het doel en de essentie van het huwelijk en over prioriteiten. Grishma was mijn vertaler, wat prima ging. De eerste ronde duurde ongeveer 45 minuten, waarna er in groepjes geëvalueerd werd.
Na een korte pauze van een half uur zijn we verder te gaan met na te denken over de verschillen tussen man en vrouw en hoe je dat kan invullen in een huwelijk.
Er werd heel aandachtig geluisterd en er werden veel aantekeningen gemaakt. Ook deze ronde werd afgesloten door een groepsgesprek.
Daarna zijn we weer in de auto gestapt om door te rijden naar Beni (8 km), waar we toch nog ruim 20 min. over deden. We hadden daar al een hotel besproken, Yeti hotel, waar we al eens eerder waren geweest.
Wat een afknapper was dat. Het hotel stond vroeger vrij, maar was nu helemaal ingesloten door andere gebouwen. Bovendien was het zo smerig, dat wil je niet weten. Het bed was al beslapen, het vuil lag op de grond, de badkamer een puinhoop.
We lieten ons overhalen om nog 2 kamers te bekijken, maar eigenlijk wisten we het al, dit wordt het niet. De andere kamers zagen er niet veel beter uit.
Om een lang verhaal wat in te korten, dankzij familie van Prem zijn we terecht gekomen in het Yak Hotel (Yeti was jakkie jakkie). Op deze 2 foto's het uitzicht vanuit onze kamer.
We zijn er daarna niet meer uitgegaan, we waren te moe en Beni is niet veel aan. Een stoffige plaats met het karakter van een wild-west dorp. Droog, stof en vuil. Samen met Prem hebben we in het hotel gegeten en om 19.30 sliepen we al. Er stond ons nog een pittige dag te wachten.
Prem voor de ingang Van het Yak Hotel
Het winkeltje waar Aukje en Prem wat fruit voor onderweg kochten
Er was zelfs een carwash in Beni!
Beelden van de hoofdstraat in Beni (boven en onder)
DONDERDAG
Na een nachtrust van 11 (!) uur en het inkopen van wat fruit waren we fris en fruitig om 09.45 weer in het kerkje in Forse voor de 3e en 4e sessie. Toen we aankwamen zaten de deelnemers nog lekker in het zonnetje te ontbijten. De meeste deelnemers hadden op een matrasje en met een slaapzak de nacht doorgebracht in het kerkje. Het moet een gezellige bedoening geweest zijn.
Bij aankomst waren ze ook al druk bezig met de voorbereidingen van de middagmaaltijd. De kippen waren net geslacht en nu werden ze verder klaargemaakt, samen met de groente, linzen, kruiden en de rijst.
" Hoe vond jij het gisteren?" of hadden ze het ergens anders over...
Pastor Grishma weet al goed dat koffie voor de gemiddelde Nederlander belangrijk is. Hij stond persoonlijk voor ons een kop Nepalese koffie te brouwen. Daarna begon de 3e sessie. Deze (en ook de 4e) ging over dienend leiderschap.
Het was inhoudelijk een pittige studie, waar veel van de aanwezigen een stevige kluif aan hadden. Daarin stond centraal de rol van de slaaf in de tijd van het Nieuwe Testament. Een buitengewoon interessante maar ook complexe studie.
Na een break van een half uur was de 4e en laatste sessie die een voortgang was van de 3e. Daarmee was aan het studiegedeelte een einde gekomen. Ter afsluiting aten we nog samen de traditionele Nepalese maaltijd: dal bhat (rijst met linzen, groente en kip).
Al met al konden we terugzien op twee inspannende, interessante en goede dagen. Voor de meesten was het meeste nieuw wat ik verteld heb. Ze hebben zodoende een berg huiswerk meegekregen. Ze waren in ieder geval erg enthousiast over het gehorene.
Na afloop samen eten
Dit zijn de ankers van een grote hangbrug vlakbij het kerkje
Na het eten zjn we moe maar voldaan in de auto gestapt voor de lange reis terug naar Pokhara. We voelen ons rijk gezegend dat we dit hebben mogen doen en mogen meemaken. De rit verliep heel voorspoedig en na 2,5 uur, ruim voor het donker werd, waren we al terug op de thuisbasis.
We kunnen terugzien op twee geslaagde dagen.
VRIJDAG
Na een goede nachtrust hebben we het Vrijdag rustig gehouden. Aukje is nog op stap geweest met Prabha en bij mij ging om ongeveer 13.00 'het licht uit'. Het waren toch zware dagen geweest en ik was plotseling alle energie kwijt. Maar het was de moeite waard.
Ik heb de rest van de dag lekker in het zonnetje op ons dak doorgebracht. De middagtemperatuur is inmiddels gestegen tot bijna 30 graden! Ik moet er nog maar niet aan denken dat we straks in Nederland de vrieskou instappen...
ZATERDAG
Om 8.45 stond Prem al te wachten met zijn auto om ons naar Kaireni te brengen, Prabha ging ook mee. Het was rustig onderweg en de weg was over het algemeen goed. Tien minuten voor het begin van de kerkdienst kwamen we bij het kerkje aan.
Een aantal van de leiders had ik de afgelopen dagen al in Forse ontmoet. We kregen een warm onthaal bij aankomst. Ik kom al sinds 1999 in dit kerkje. Het is qua uitvoering een kleurrijk kerkje, zoals bijvoorbeeld de vele plafondschilderingen en nu hing er zelfs een kleine werkende discobal boven het podium! (zie een kort filmpje hier)
Aukje in gesprek met één van de oudsten
Jazeker het achtergrondkoortje ontbrak niet.
Het kerkje heeft sinds ongeveer een half jaar weer een voorganger en dat was te merken. Er was duidelijk meer orde in de dienst. In de voordienst vertelde één van de oudsten zijn verhaal over wat hij allemaal gehoord had tijdens het leaders retreat in Forse. Hij was vooral erg aangesproken door wat hij hoorde over het huwelijk en over hoe man en vrouw met elkaar omgaan.
De oudste die zijn verhaal deed (zie hierboven)
De dienst verliep verder goed. Ik heb nog een keer over vergeving gesproken en Pawan vertaalde me weer, wat heel goed ging. Na afloop hebben we nog even gesproken met Jutta Weber, een voormalige Duitse zendelinge, die al bijna 50 jaar in Nepal werkt en inmiddels zelfs de Nepalese nationaliteit gekregen heeft.
Ik verbaasde me er overigens over dat er ongeveer even veel mensen aanwezig waren als bijna 4 jaar geleden. Na afloop van de dienst hoorde ik de reden: In een dorpje verderop is men met 30 personen uit de kerk een nieuw kerkje begonnen!
Prabha in gesprek met de voorganger
Na terugkomst in Pokhara hebben we (Prem, Prabha en wij) nog gezellig nagepraat en gegeten in een restaurantje op 6 hoog in het centrum met een prachtig uitzicht over de stad.
Het werk in Pokhara zit er op, er wachten nu nog slechts 3 ontmoetingen in Kathmandu. Morgenochtend vroeg zitten we op de bus naar Kathmandu. Naast me is Aukje al druk aan het inpakken, morgenochtend is daar geen tijd voor.
Voor zo ver: 'mission accomplished'! Dit is onze laatste blog uit Pokhara.
