Zaterdag 22 november

Gegevens: Hits: 625

Al sinds 2003 zijn we jaarlijks om deze tijd op bezoek in Nepal, dit jaar echter niet. De voornaamste reden daarvan is, dat ik afgelopen dinsdag 65 ben geworden.

Een van de reacties die ik kreeg op dit feit was: Hoe voelt dat nu? In eerste instantie dacht ik, waar heb je het over, ik ben gewoon weer jarig. Maar toen ik er wat langer over na dacht, realiseerde ik me, dat ik vanaf nu niet meer hoef te werken en toch een inkomen houd! En dat is toch wel heel apart...

Een van de dingen die ik van mijn vrouw Aukje kreeg, was een kinderstrippenkaart voor de bus! Want vanaf nu mag ik als een kind bussen! En het werkt ook nog.

Vanwege mijn 65e verjaardag leg ik zondag 30 november ook mijn taak neer als voorganger van de V.E.G. De Bilt. Dat is de voornaamste reden, waarom we op dit moment niet in Nepal zitten. Maar wat in het vat zit verzuurt niet, in maart volgend jaar gaan we alsnog met een groep van 7 andere mensen. Ook in het voorjaar is Nepal heel mooi en om die tijd is het ook al weer aardig warm en bloeien de rododendrons, een prachtig gezicht.

Zo ben ik aan een nieuwe fase in mijn leven begonnen, samen met Aukje. Het is een zegen dat we elkaar nog hebben en dat we zo samen ook nog een mooie tijd mogen hebben. Samen ook met onze kinderen en kleinkinderen!

Hier een recente foto van ons beiden:

Mijn gegevens

Ik (Jan) ben 80 jaar en ruim 56 jaar getrouwd met Aukje. Samen hebben we 4 kinderen, 1 zoon en 3 dochters en 12 kleinkinderen (8 kleinzoons en 4 kleindochters en 3 achterkleinkinderen).

Sinds 1983 is Jezus de belangrijkste persoon in mijn leven. Sindsdien zijn we actief in onze kerk en hebben we ook 4 jaar in de zending in Nepal gewerkt. Nepal is daardoor ook een beetje ons 2e vaderland geworden, we proberen elk jaar naar Nepal te gaan voor een bezoek van ca 3 weken.

De plaatjes bovenaan hebben de volgende achtergrond:

De eerste is van het hospitaal kerkschip de Hoop. Mijn opa is bijna 25 jaar kapitein op deze zeilschoener geweest.

De tweede is van s.s. Amerskerk. Op dit schip heb ik in 1966 mijn eerste reis als 4e stuurman gemaakt.

De derde is van een ondiepwater-mijnenveger, in mijn Marinetijd ben ik hierop 2 jaar oudste officier geweest.

De vierde is het kruis waaraan Jezus gestorven is voor onze (en dus ook mijn) fouten.

De vijfde is het logo van de stichting Hope for Nepal, met deze stichting ondersteunen we kerken en projecten in Nepal. In Nepal ligt nog steeds een stukje van ons hart!