Zondag 4 november

De gekko in de hoek laat horen dat hij er is, het zijn een soort hagedisjes die leven van vliegjes en muggen, nuttige dieren dus. Diertjes die we ook niet weg jagen, ze horen gewoon bij de kamer, er loopt ook nog een babytje rond. Ze doen de mens niets, het ergste dat je kan overkomen, is dat er een van de muur of het plafond op je hoofd valt. Je komt deze diertjes in elk huis tegen en ze zijn in staat om tussen de kleinste kiertjes door te kruipen.

De eerste dagen in Pokhara zitten er op en ik heb het gevoel dat we hier al minstens een week zijn. Het weer is niet helemaal wat het zou moeten zijn, maar even goed wel lekker: regelmatig zon en een temperatuur van ongeveer 25 graden. We hebben al veel mensen ontmoet en gesproken. Vrijdagmorgen (de eerste ochtend) stond Grishma al voor de deur om ons te verwelkomen, het was een hartelijk weerzien, we hadden elkaar 2 jaar niet gezien.

's Avonds zijn we bij Prem en Prabha gaan eten. Ze waren (noodgedwongen) al weer verhuisd en wonen nu in twee (te) kleine kamertjes pal naast het stukje grond dat ze gekocht hebben. Als iedereen thuis is, bivakkeren ze daar met z'n vijven. Wanneer je in Nepal een huis of kamers huurt ben je aan de willekeur van de verhuurder overgeleverd en kan je zonder aanwijsbare reden zomaar van de ene dag op de andere opstraat komen te staan. Daarom hebben Prem en Prabha een paar jaar geleden een stukje grond gekocht. Helaas hebben ze nog niet voldoende middelen om er een huisje op te bouwen, maar ze zijn er wel aan begonnen. Elke keer als ze wat geld hebben kopen ze weer wat bouwmateriaal. Het zal ook geen groot huis worden, twee kamers (waarvan de een tegelijk keuken is) en een toilet.

Zaterdag was mijn eerste spreekbeurt in Naya Gaun Church. De kerk is ingrijpend verbouwd en heeft nu ook een groot aantal zondagsschoolruimtes. Het was net als elk jaar weer een emotioneel weerzien met diverse Nepalezen. Het is merkbaar dat kerk zowel kwantitatief als kwalitatief groeit. Ik las gisteren in een nieuwsbrief, dat het totale aantal Christenen in Nepal al op 1 miljoen geschat wordt. Het was een goede samenkomst, met veel mensen (ca. 400) en een goede sfeer.

In de namiddag waren we op weg naar een restaurantje, toen plotseling Prem en Prabha er aan kwamen rijden. We hebben toen samen met ze gegeten (ze hebben zelf niet het geld voor zoiets) en verder bijgepraat.

Met Aukje gaat het verder redelijk, alhoewel het grote aantal mensen in de kerk wat te veel van het goede was. Zelf ben ik sinds aankomst wat grieperig wat erg vervelend is, maar hopenlijk is dat snel weer over.