Vrijdag 13 november 2009

Gegevens: Hits: 577

"Wat zijn alle mensen toch chagrijnig, ik word er niet goed van!" Dat zijn niet mijn woorden, maar die van een man die ik op straat tegen kwam en hij herhaalde het luidkeels steeds weer.

Ik sprak hem aan en zei: "Meneer, dat geldt niet voor mij hoor, niet iedereen over 1 kam scheren, en hoe zit het met u?" Hij keek me even nors en een beetje boos aan en liep zonder verder iets te zeggen door.

Wat de reden van deze 'uitbraak' is geweest, weet ik niet, maar het klonk niet prettig. Misschien zit er zelfs een grond van waarheid in, want dit soort negativiteit, waarbij hele bevolkingsgroepen over 1 kam geschoren worden, hoor je tegenwoordig steeds vaker.

Christen zijn is voor mij o.a. dat ik positief in het leven sta en me probeer te onthouden van dit soort uitspraken. Ook al gebeuren er heel veel nare dingen in Nederland en in de wereld, dat mag mijn houding in het leven niet bepalen. Ook al regent en waait het buiten en is het koud, ook dat mag mijn houding en mijn stemming niet bepalen. Daar kies ik voor!

We hebben er ook voor gekozen om dit jaar toch nog een keer naar Nepal te gaan en over 9 dagen is dat zo ver. Ook in Nepal gebeuren er helaas heel veel negatieve dingen. Politiek is het nog steeds heel onzeker hoe het verder zal gaan en deze onzekerheid heeft ook zijn invloed op de bevolking. Maar dwars door die onzekerheid zijn er heel veel mensen, die met het evangelie in aanraking komen en Jezus aannemen als hun Redder en Verlosser. Dat zorgt er voor dat de groep mensen, die positief in het leven wil staan in Nepal, ondanks alle onzekerheid, dagelijks groeit! Gods werk in Nepal gaat door!

Aukje is inmiddels herstellende van de ´swine flu´, we zijn God dankbaar dat dit nu gebeurd is en ze zo genoeg tijd heeft om weer op krachten te komen voor de reis! Volgende week voor de zekerheid toch allebei nog maar een inenting halen!

Mijn gegevens

Ik (Jan) ben 80 jaar en ruim 56 jaar getrouwd met Aukje. Samen hebben we 4 kinderen, 1 zoon en 3 dochters en 12 kleinkinderen (8 kleinzoons en 4 kleindochters en 3 achterkleinkinderen).

Sinds 1983 is Jezus de belangrijkste persoon in mijn leven. Sindsdien zijn we actief in onze kerk en hebben we ook 4 jaar in de zending in Nepal gewerkt. Nepal is daardoor ook een beetje ons 2e vaderland geworden, we proberen elk jaar naar Nepal te gaan voor een bezoek van ca 3 weken.

De plaatjes bovenaan hebben de volgende achtergrond:

De eerste is van het hospitaal kerkschip de Hoop. Mijn opa is bijna 25 jaar kapitein op deze zeilschoener geweest.

De tweede is van s.s. Amerskerk. Op dit schip heb ik in 1966 mijn eerste reis als 4e stuurman gemaakt.

De derde is van een ondiepwater-mijnenveger, in mijn Marinetijd ben ik hierop 2 jaar oudste officier geweest.

De vierde is het kruis waaraan Jezus gestorven is voor onze (en dus ook mijn) fouten.

De vijfde is het logo van de stichting Hope for Nepal, met deze stichting ondersteunen we kerken en projecten in Nepal. In Nepal ligt nog steeds een stukje van ons hart!