Vrijdag 27 maart - Kathmandu

Gegevens: Hits: 620

De laatste dag in Kathmandu begon stralend. In de ochtend eerst de bekende taferelen: overal mensen die hun deel van de straat aan het vegen zijn en vuilophalers met fietskarretjes, die alles verzamelen.

Het was vandaag een stuk minder stoffig, doordat we gisteren en afgelopen nacht een paar buitjes gehad hebben. We hebben de dag rustig doorgebracht met het doen van de laatste inkopen, de koffers kunnen bijna niet meer dicht...

Wortelen en lenteuitjes

Om half drie vertrokken Karen en Veerle naar het vliegveld, tot twee keer toe zelfs, want toen ze om de hoek verdwenen waren, kwamen ze nog geen minuut later achteruit weer terugrijden. Er stond een grote auto in de smalle straat, die kennelijk alleen nog maar vooruit kon.

Daarna ben ik lekker nog even gaan dwalen door de binnenstad, ik geniet nog steeds van alles wat ik daar zie. Na een kammetje gekocht te hebben voor 10 roepies, heb ik nog een (heel goedkoop) computerboek kunnen kopen voor Photoshop. De foto's worden straks nog mooier!

Verse kokosnoot

Zo zijn we nu nog met z'n zessen en gaan we morgenochtend om 6 uur op stap naar het vliegveld. Morgenavond 22.30 hopen we op Schiphol aan te komen. Het wordt morgen een lange dag. Tot slot nog een paar straattafereeltjes in Kathmandu:

Aardbeienverkoopster

Fietsenwinkel

Zo maar een straatje in het oude centrum.

Lekke band? Hier kan je hem laten repareren!

Nog een fruitverkoopster

Mijn gegevens

Ik (Jan) ben 80 jaar en ruim 56 jaar getrouwd met Aukje. Samen hebben we 4 kinderen, 1 zoon en 3 dochters en 12 kleinkinderen (8 kleinzoons en 4 kleindochters en 3 achterkleinkinderen).

Sinds 1983 is Jezus de belangrijkste persoon in mijn leven. Sindsdien zijn we actief in onze kerk en hebben we ook 4 jaar in de zending in Nepal gewerkt. Nepal is daardoor ook een beetje ons 2e vaderland geworden, we proberen elk jaar naar Nepal te gaan voor een bezoek van ca 3 weken.

De plaatjes bovenaan hebben de volgende achtergrond:

De eerste is van het hospitaal kerkschip de Hoop. Mijn opa is bijna 25 jaar kapitein op deze zeilschoener geweest.

De tweede is van s.s. Amerskerk. Op dit schip heb ik in 1966 mijn eerste reis als 4e stuurman gemaakt.

De derde is van een ondiepwater-mijnenveger, in mijn Marinetijd ben ik hierop 2 jaar oudste officier geweest.

De vierde is het kruis waaraan Jezus gestorven is voor onze (en dus ook mijn) fouten.

De vijfde is het logo van de stichting Hope for Nepal, met deze stichting ondersteunen we kerken en projecten in Nepal. In Nepal ligt nog steeds een stukje van ons hart!