Dinsdag 24 november, Kathmandu

Gegevens: Hits: 535

Gisteren zijn we na een toch wel vermoeiende vlucht keurig op tijd in Kathmandu aangekomen. Precies in spitstijd reden we naar het hotel, wat het nodige oponthoud opleverde maar ook leuke tafereeltjes en daarbij het bekende (2e) thuisgevoel! We zijn blij en dankbaar dat we gezond en wel zijn aangekomen.

Vanmorgen moest ik een half uur bij het kantoor van de busmaatschappij wachten, de manager had besloten die dag maar een half uur later open te gaan. Die tijd heb ik benut door lekker in het zonnetje op de stoep te gaan zitten en te genieten van het Nepalese leven dat al aardig op gang was gekomen.

Het is heerlijk weer en daar genieten we volop van. Wel is het schrijnend om te moeten constateren, dat op veel gebieden er niet of nauwelijks vooruitgang is.

Zo zag ik vanmorgen een 15 tal straatjongeren, ik schat in de leeftijd van 10-14 jaar, die met z'n alleen aan het lijm snuiven waren. Triest om te zien.

Vanmorgen staken we een van de rivieren in Kathmandu over, en het viel nog meer dan anders op hoe vervuild het water is. Het is bijna meer een vuilnisbelt, waar wat vuil water door heen loopt.

Vandaag zouden we een ontmoeting hebben met een Nepalese voorganger, maar hij is zonder bericht niet op komen dagen. Ik moet er nog achter komen wat er aan de hand is.

De bedden zijn nog steeds hard, maar we hopen vannacht toch goed te kunnen slapen. Ik heb wel al een aantal bekenden ontmoet, bekenden in de vorm van verkopers op straat, waar ik af en toe een praatje mee maak. Het is leuk om te constateren dat ze ons nog steeds kennen.

We zijn alle vier moe maar gezond en zien uit naar de busreis morgen naar Pokhara.

Mijn gegevens

Ik (Jan) ben 80 jaar en ruim 56 jaar getrouwd met Aukje. Samen hebben we 4 kinderen, 1 zoon en 3 dochters en 12 kleinkinderen (8 kleinzoons en 4 kleindochters en 3 achterkleinkinderen).

Sinds 1983 is Jezus de belangrijkste persoon in mijn leven. Sindsdien zijn we actief in onze kerk en hebben we ook 4 jaar in de zending in Nepal gewerkt. Nepal is daardoor ook een beetje ons 2e vaderland geworden, we proberen elk jaar naar Nepal te gaan voor een bezoek van ca 3 weken.

De plaatjes bovenaan hebben de volgende achtergrond:

De eerste is van het hospitaal kerkschip de Hoop. Mijn opa is bijna 25 jaar kapitein op deze zeilschoener geweest.

De tweede is van s.s. Amerskerk. Op dit schip heb ik in 1966 mijn eerste reis als 4e stuurman gemaakt.

De derde is van een ondiepwater-mijnenveger, in mijn Marinetijd ben ik hierop 2 jaar oudste officier geweest.

De vierde is het kruis waaraan Jezus gestorven is voor onze (en dus ook mijn) fouten.

De vijfde is het logo van de stichting Hope for Nepal, met deze stichting ondersteunen we kerken en projecten in Nepal. In Nepal ligt nog steeds een stukje van ons hart!