Dinsdag 3 maart - Het vertrek
- Gegevens
- Hits: 638
Dankzij het gunstige tijdstip van vertrek, hebben we 's ochtends in alle rust de laatste voorbereidingen kunnen afwerken. Marja en Hans namen met de auto onze koffers mee naar Schiphol en wij konden zo zonder al te veel gesjouw met de bus en de trein, samen met Trix en Nanko en Wim en Hetty.
Het zelf inchecken bij de KLM balie lukte niet zo best, maar uiteindelijk kwamen we ruim op tijd door de Immigration. De vlucht naar Londen was ook een eitje en we landen (in slecht weer) eerder dan het schema.
In Londen weer de gebruikelijke taferelen: eerst met de bus naar een andere terminal (na eerst een 'kilometer' gelopen te hebben) en daarna een (in mijn ogen) overdreven veiligheidscontrole. Misschien is het in de USA nog erger, maar zelfs Kathmandu is realistischer. Je hebt 5 minuten nodig om na de controle alles weer aan te trekken...
In Londen kregen we ook nog een verontrustend smsje van Sigrid: Ze hadden op Schiphol toch moeilijk gedaan over de tenaamstelling op het ticket, ze mochten op eigen risico verder. Of we hiervoor wilden bidden. Uiteindelijk hebben ze zonder enige probleem de reis kunnen afmaken! PtL! Vlak voor we in moesten stappen, hebben we ze ook nog een paar minuten ontmoet.
De verdere reis verliep rustig en toch niet rustig. Inmiddels was het behoorlijk slecht weer geworden en bij ons vertrek hebben we dat ook goed gemerkt. Maar alles ging goed. Het vliegtuig was een mooi vliegtuig, met voldoende beenruimte en een goede service (B777).
Het overstappen in Delhi ging ook zonder problemen en nagenoeg op tijd kwamen we in Kathmandu aan, nadat we ongeveer een half uur ervoor nog een blik op de Annapurna hadden kunnen werpen.
We zijn inmiddels al heel wat keren in Kathmandu aangekomen, maar zo snel als deze keer zijn we nooit naar buiten gekomen. Vlak achter ons landde er een dikke airbus van Gulf, dus daar hadden we geen last van en toen we bij de Immigration kwamen stonden er bijna geen mensen. Zo stonden we in no-time bij de lopende band van de koffers. Ik denk dat ik er hooguit 2 minuten stond, toen ik tot mijn verbazing Aukje's koffer al langs zag komen en vlak daarna de mijne!
Na de gebruikelijke formaliteiten konden we al snel naar buiten toe. Daar stond al een delegatie van Tibet Guesthouse ons op te wachten met een groot bord: Tibet Guesthouse, Jan Smit Group. Dat was ongeveer 4 uur 's middags, daarna met het busje door het chaotische verkeer van Kathmandu. Heerlijk om zo hier weer terug te zijn. De mensen, de winkeltjes, het verkeer, de zon. We waren moe, maar genoten met volle teugen. Een paar uur later kwam de 2e groep zonder problemen aan.
