Maandag 14 december - Kathmandu (laatste)

Gegevens: Hits: 506

Ook Ad en Paula hebben zaterdag een fijne dienst gehad in Kaireni, Ad werd hierbij vertaald door Jutta. Hieronder een foto van het voorgangersechtpaar.

Na afloop zijn ze met Prem en Prabha nog gezellig wezen eten bij Begnastal, een van de meren ongeveer 10 km. Buiten Pokhara. De foto hieronder van Prem en Prabha is daar genomen.

Zo kwam er een eind aan een enerverende 18 dagen in Pokhara. Zondagochtend vroeg er al uit (6 uur) en met 2 taxis naar het busstation en met de bus van Swiss Travel naar Kathmandu. De foto hieronder is van het afscheid van Prem en Prabha.

Er was niet veel zon vandaag, maar wel aangenaam reisweer. In Kathmandu begint het al aardig af te koelen en ook de load-shedding is in Kathmandu al weer begonnen. Rond 14.30 arriveerden we op de eindhalte van de bus en met een gammele oude taxi waren we een kwartier later in het Tibet Guesthouse.

Door alle politieke verwikkelingen en de destructieve acties van de Maoïsten, is de brandstofvoorziening al tijden een groot probleem. Toen we vanmiddag nog een boodschap gingen doen, kwamen we langs een tankstation, waar kennelijk weer eens benzine verkrijgbaar was, want er stond een rij van honderden motoren op hun beurt te wachten voor een paar liter benzine. Het viel op hoe ordelijk dit allemaal ging, zonder dat er politie aan te pas kwam. Ik heb niet gezien dat er mensen later bij kwamen en probeerden voor te dringen (zie foto).

Vandaag is het de grote dag voor Ad, hij is hij 65 jaar geworden! Hij zag al met angst en beven uit naar wat Aukje en Paula (misschien) bedacht zouden hebben. Hieronder een foto van het ‘jonge’ paar toen Ad nog 64 was...

Mijn gegevens

Ik (Jan) ben 80 jaar en ruim 56 jaar getrouwd met Aukje. Samen hebben we 4 kinderen, 1 zoon en 3 dochters en 12 kleinkinderen (8 kleinzoons en 4 kleindochters en 3 achterkleinkinderen).

Sinds 1983 is Jezus de belangrijkste persoon in mijn leven. Sindsdien zijn we actief in onze kerk en hebben we ook 4 jaar in de zending in Nepal gewerkt. Nepal is daardoor ook een beetje ons 2e vaderland geworden, we proberen elk jaar naar Nepal te gaan voor een bezoek van ca 3 weken.

De plaatjes bovenaan hebben de volgende achtergrond:

De eerste is van het hospitaal kerkschip de Hoop. Mijn opa is bijna 25 jaar kapitein op deze zeilschoener geweest.

De tweede is van s.s. Amerskerk. Op dit schip heb ik in 1966 mijn eerste reis als 4e stuurman gemaakt.

De derde is van een ondiepwater-mijnenveger, in mijn Marinetijd ben ik hierop 2 jaar oudste officier geweest.

De vierde is het kruis waaraan Jezus gestorven is voor onze (en dus ook mijn) fouten.

De vijfde is het logo van de stichting Hope for Nepal, met deze stichting ondersteunen we kerken en projecten in Nepal. In Nepal ligt nog steeds een stukje van ons hart!