Dinsdag 19 oktober

Gegevens: Hits: 656

Zondag 17 oktober begon onze reis, we hadden om half 5 afgesproken bij de incheck balie. De dag ervoor had ik al kunnen inchecken via Internet, dus hoefden we alleen maar de koffers af te leveren.

Voor vertrek op Schiphol

Zowel van Amsterdam naar Heatghrow, als Heathrow naar Doha en Doha naar Kathmandu verliep de reis heel voorspoedig. Uit Doha vertrokken we een klein half uur te vroeg en in Kathmandu lagen we zelfs 40 minuten voor op het tijdschema. Al met al een heel goede reis, met goed eten onderweg en weinig slaap. We waren dus wel aardig moe bij aankomst, maar genoten evengoed van ons ritje naar het hotel.

Uitgeteld op vliegveld Doha

Vanmorgen zijn we eerst met de riksja naar Durbar Square geweest, het centrum van Kathmandu met heel veel tempels. We hadden een lange en goede nachtrust gehad, maar zijn nog wel een beetje ‘shaky’. Voor Anneke en vooral ook voor Christa zijn er erg veel indrukken te verwerken. Bij Durbar Square zijn ze bij de aankoop van wat souveniertjes al druk aan het onderhandelen geweest.

Twee jongedames in en een achter de riksja

Aan het afdingen bij Durbar Square

Vanmiddag hadden we een heel bijzondere ontmoeting met Resham en Sita Poudel, twee mensen die een groot deel hun leven zich helemaal gegeven hebben voor de verspreiding van het evangelie. We werden netjes door hun zoon bij het hotel opgehaald. Dat moet ook wel, want hun huis is bijna niet te vinden, ergens aan de rand van Kathmandu. Ze vertelden ons over de laatste ontwikkelingen en ook over de situatie in Bijuwar. Over ruim 3 weken is het kerkje af en zal het officieel in gebruik genomen worden.

Anneke in gesprek met Sita

PS Mijn mobiel hangt nog thuis aan de oplader, die zal dus wel opgeladen zijn als we terugkomen... We zijn mobiel wel te bereiken (in noodgevallen of voor sms) via Aukje's nummer.

Mijn gegevens

Ik (Jan) ben 80 jaar en ruim 56 jaar getrouwd met Aukje. Samen hebben we 4 kinderen, 1 zoon en 3 dochters en 12 kleinkinderen (8 kleinzoons en 4 kleindochters en 3 achterkleinkinderen).

Sinds 1983 is Jezus de belangrijkste persoon in mijn leven. Sindsdien zijn we actief in onze kerk en hebben we ook 4 jaar in de zending in Nepal gewerkt. Nepal is daardoor ook een beetje ons 2e vaderland geworden, we proberen elk jaar naar Nepal te gaan voor een bezoek van ca 3 weken.

De plaatjes bovenaan hebben de volgende achtergrond:

De eerste is van het hospitaal kerkschip de Hoop. Mijn opa is bijna 25 jaar kapitein op deze zeilschoener geweest.

De tweede is van s.s. Amerskerk. Op dit schip heb ik in 1966 mijn eerste reis als 4e stuurman gemaakt.

De derde is van een ondiepwater-mijnenveger, in mijn Marinetijd ben ik hierop 2 jaar oudste officier geweest.

De vierde is het kruis waaraan Jezus gestorven is voor onze (en dus ook mijn) fouten.

De vijfde is het logo van de stichting Hope for Nepal, met deze stichting ondersteunen we kerken en projecten in Nepal. In Nepal ligt nog steeds een stukje van ons hart!