Donderdag 28 oktober

Gegevens: Hits: 586

Ook vandaag en gisteren waren weer warme dagen, maar ik denk dat Anneke en Christa het nog veel warmer hebben gehad.

Woensdagochtend vroeg zijn ze samen met Manju in een taxi richting Chitwan National Park vertrokken. Chitwan ligt in de Terai, het zuidelijk gedeelte van Nepal dat grenst aan India en op ongeveer 60 meter boven zeeniveau ligt. Mede daardoor is het daar overdag altijd een paar graden warmer dan hier.

’s Middags ben ik nog even op de motor naar Lamachaur geweest, helemaal in het noorden van Pokhara, ongeveer 20 minuten rijden op de motor. Ik heb daar een kort bezoek gebracht aan Lina, en haar de groeten overgebracht en een envelop van Rene en Martha, waar zij vroeger voor gewerkt heeft. Het was goed met haar en haar zoontje, een deugniet, waarvan het moeilijk is een foto te maken, want zodra je je camera oppakt, vliegt hij op je af. Uiteindelijk is het toch gelukt!
Het was ook vandaag weer bijzonder helder weer, van vroeg in de ochtend tot na zonsondergang, met een onvermijdelijk prachtig uitzicht op de bergen. Gods schepping in al zijn glorie! Overweldigend! Ik kan er geen genoeg van krijgen zo mooi.
Hieronder een paar foto’s van de Fishtail, genomen vanaf verschillende lokaties in Pokhara.

En nog 2 plaatjes genomen in het centrum van Pokhara, een ex-leprapatient die zit te bedelen en een schoenmaker, die ook parapluus repareerd!

We hebben bericht gekregen dat Anneke en Christa het goed maken in Chitwan, morgenmiddag zijn ze weer terug.

Zelf hebben we een rustdag gehouden en een bezoek gebracht aan Prem en Prabha. Hieronder een foto van een oude baas aan de hand van zijn vrouw of dochter. Ze kwamen tijdens ons ontbijt voorbij gesjokt.

Reacties:
Anoniem zei

Bedankt Jan voor het maken van de foto's! Zo te lezen is er nog niet veel veranderd in de gedragingen van S....wat wil je ook met 2 vrouwen en heel veel buurtcontrole! Het wordt tijd om actie te voeren voor zijn schoolgeld!! Martha

Mijn gegevens

Ik (Jan) ben 80 jaar en ruim 56 jaar getrouwd met Aukje. Samen hebben we 4 kinderen, 1 zoon en 3 dochters en 12 kleinkinderen (8 kleinzoons en 4 kleindochters en 3 achterkleinkinderen).

Sinds 1983 is Jezus de belangrijkste persoon in mijn leven. Sindsdien zijn we actief in onze kerk en hebben we ook 4 jaar in de zending in Nepal gewerkt. Nepal is daardoor ook een beetje ons 2e vaderland geworden, we proberen elk jaar naar Nepal te gaan voor een bezoek van ca 3 weken.

De plaatjes bovenaan hebben de volgende achtergrond:

De eerste is van het hospitaal kerkschip de Hoop. Mijn opa is bijna 25 jaar kapitein op deze zeilschoener geweest.

De tweede is van s.s. Amerskerk. Op dit schip heb ik in 1966 mijn eerste reis als 4e stuurman gemaakt.

De derde is van een ondiepwater-mijnenveger, in mijn Marinetijd ben ik hierop 2 jaar oudste officier geweest.

De vierde is het kruis waaraan Jezus gestorven is voor onze (en dus ook mijn) fouten.

De vijfde is het logo van de stichting Hope for Nepal, met deze stichting ondersteunen we kerken en projecten in Nepal. In Nepal ligt nog steeds een stukje van ons hart!