Gegevens

Hits: 611

Voor vandaag stond er weer veel op het programma, 's ochtends een wandeling naar Swayabunath, een boeddhistische stupa, boven op een heuvel, vanwaar je een prachtig uitzicht over de stad hebt.

De weg er heen, lopend natuurlijk, is al een belevenis op zich, vooral als je nog nooit eerder in Nepal geweest bent. Eerst door een gedeelte van de stad, waar niet zoveel toeristen komen, daarna over een brug, met je neus dichtgeknepen, tot je uiteindelijk onderaan de trap staat, die je rechtstreeks naar boven brengt, als je de energie op kan brengen.

Onderweg nog even een colaatje gedronken in een Nepalees winkeltje en een praatje gemaakt met de eigenaar.

En dan via deze lange trap omhoog. Er is veel begroeing langs deze trap, dus kan je pas op het laatst het laatste stukje zien. Maar goed ook, want dan kan je niet zien hoe lang die is en ook niet dat het laatste stuk steeds steiler omhoog.

Langs de trap veel apen, tot grote vreugde van Anneke en Christa, ik heb er zelf ook nooit zoveel gezien. het is alleen niet ongevaarlijk, want als je een haal krijgt van zo'n beest, kan je daar aardig ziek van worden. Hier zie je een apenfamilie die elkaar zat te vlooien...

Boven heb je behalve alle boeddhistische afgodsbeelden en de vele gebedsmolens, een prachtig uitzicht. Na alles bekeken te hebben, zijn we via de achterzijde weer naar beneden gegaan. Leuk is, dat je ongeveer halverwege een klein kerkje tegenkomt. We hebben dit een paar jaar geleden ontdekt, doordat we bekende Nepalese gospelliederen hoorden zingen toen we er langs liepen.

Na een lange wandeling, weer over een van de rivieren die Kathmandu doorkruisen, kwamen we op tijd voor de lunch en onze afspraak met Tilak weer bij het hotel aan.

Deze rivieren vormen in zeker opzicht een groot probleem doordat er heel veel huisvuil in gestort wordt. Het is een grote bende, waar de varkens zich overigens prima thuis voelen.

Toen we terugkwamen stond Tilak (veel te vroeg dus) ons al op te wachten. We zijn terug naar het hotel gelopen en hebben daar samen gelunchd.

Hij vertelde ons tijdens het eten, dat het erg moeilijk wordt om de bruiloft nog voor ons vertrek te laten plaatsvinden en dat de hele organisatie in handen is van zijn broer Prem. In Pokhara zullen we dus wel meer horen, maar het ziet er niet naar uit dat we er bij kunnen zijn helaas.

Na de lunch ben ik eerst met Tilak meegegaan naar de Bijbelschool waar hij les geeft. Het kostte eerst wat moeite om een taxi te vinden die bereidt was om ons tegen een aanvaardbare prijs daar naartoe te brengen, de school ligt in een buitenwijk van Kathmandu. Uiteindelijk lukte dat toch en na een wilde rit kwamen we bij de school aan. Daar heeft hij alles laten zien, tot en met het gebouw waar ze als echtpaar straks een paar kamers krijgen. Het is een school die goed aangeschreven staat en goed opgeleide mensen afleverd (3-jarige opleiding, intern).

Na de schoolkwam het grote moment dat ik Tilak's aanstaande, Ganga, zou ontmoeten. Weer in de taxi, de hele stad door naar Jawalakhel, waar we met haar afgesproken hadden.

Na bijna een half uur werd Tilak op zijn rug getikt door een verlegen jonge vrouw, ik ben bang dat ze een beetje het gevoel had dat ze ge-examineerd zou worden door mij. We hebben in een restaurantje een goed gesprek met haar gehad en het was fijn om haar te ontmoeten. Ik denk dat ze is, zoals ze er op de foto's uitziet, een lieve vrouw, die weet wat ze wil. Bij deze ontmoeting waren de dames overigens niet aanwezig.

Na een wandeling van ruim een uur, dwars door de stad, was ik tegen zessen weer terug in het hotel. We hebben de dag daarna afgesloten met een lekkere Chicken Tika Massala met naan.

Reactie(s):

Anoniem zei

Hallo Jan, leuk verhaal over de belevenissen van gisteren. Heb je dus, met de dames,echt die lange trap opgelopen of.....??
Mooi een foto van Tilak met zijn bruid. Jammer dat jullie HET FEEST niet mee kunnen maken.
Zijn jullie nu misschien op weg naar Pokhara of gebeurt dat vrijdag? In ieder geval een hele goede reis gewenst, groeten aan Aukje (en als je hem ziet aan Rishikesh) van ons 2en Martha

Gegevens

Hits: 686

Na de intensieve maandag hebben we dinsdag een rustdag ingelast, met alleen ’s avonds een bezoek aan een huiskring. We hebben heerlijk genoten van het zonnetje en wat boodschappen gedaan.
Het diertje hieronder maakt deel uit van het meubilair van onze hotelkamer. Het is een gekko, die verzot is op muggen e.d. vliegend ongedierte. Het diertje is verder volmaakt onschuldig en ziet kans om door de kleinste kiertjes te kruipen, kruipt langs de wanden en zelfs op zijn kop over het plafond. Ze worden verder ongemoeid gelaten.

Vanmiddag was het weer tijd voor wat boodschappen, o.a. een koptelefoontje voor een MP3-speler voor Tilak. Het was vandaag een stuk rustiger in de stad, en na eerst een glas thee bij Prem en Pawan te hebben gedronken, heb ik mijn inkopen gedaan. De dames waren inmiddels naar Bag bazar, in het noorden van Pokhara, in de buurt van het hoofdkantoor van INF.

In de stad zijn veel kleermakers, waar je een stuk stof kan uitzoeken om het vervolgens tot het gewenste kledingstuk te laten naaien. Hier een kijkje in een van deze winkels.

’s Avonds begon de lucht aardig te betrekken, maar op een paar spatjes na bleef het droog. Dat was maar goed ook, want om 6 uur werden we op een huiskring verwacht. Deze keer was het bij Chanman thuis, een van de leiders van Naya Gaun church.

Samen met Anneke ben ik op de motor daar naar toe gereden, dwars door het spitsverkeer. Ik ben wel wat gewend, maar deze keer was het echt bar en boos, zo druk en zo chaotisch, terwijl het inmiddels ook al donker was geworden. Petjes af voor Anneke, want ondanks een aantal lastige situaties gaf ze geen krimp. Om 5 voor 6 stonden we op de plek waar we (dacht ik) verwacht werden. Ik was alleen vergeten, dat Chanman al 4 jaar geleden verhuisd was... Uiteindelijk kwamen we toch bij zijn huis aan en hebben we met de groep toch een fijne bijeenkomst gehad. Bijzonder was dat Pawan, de zoon van Prem en Prabha, 16 jaar oud, mij vertaalde!

WOENSDAG zijn we met z´n vieren Sarangkhot op geweest.Het eerste stuk met de taxi c.q. motor en het laatste stuk (ca. 150 mtr omhoog) lopend. Op de eerste foto ging nog alles goed. Er was inmiddels wel wat bewolking gekomen, maar zoals op de foto te zien is, waren de hoge bergen ook nog voor een deel zichtbaar.

Daarna ging het met Aukje en Christa toch wat moeizamer. Het pad ging steeds steiler, de trapteden werden steeds ongelijker en hoger. Uiteindelijk hebben alleen Anneke en ik de top gehaald, zoals op de foto hieronder te zien is. Mijn hartslag had zich onderweg verdubbeld en bezweet zijn we boven gekomen.

Naar beneden was daarna een fluitje van een cent, langs de vele stalletjes met toeristische attributen, restaurantjes en wat dies meer zij. Halverwege werden we weer met Christa en Aukje verenigd en samen hebben we deze beklimming afgemaakt. Onderweg kwamen we nog deze buffel tegen, die gelukkig vast zat, want om de een of andere duistere reden werd zij kwaad toen ik deze foto van haar maakte.

De laatste meters naar de taxi.

's Avonds had ik alleen een ontmoeting met het bestuur van LEAD Nepal, een organisatie die door de st. Hope for Nepal en de VEG De Bilt ondersteund worden. Het was fijn om de broeders weer te ontmoeten en te horen wat er zich allemaal afspeelt. LEAD Nepal is net als ACN een gezamenlijk iniatitief van de kerken in Pokhara en houdt zich vooral bezig met korte trainingen op lokatie voor kerkleiders zonder opleiding.

Het was een heel gezellige ontmoeting, onder het genot van lekker eten bij Sweet Memories. Vandaag heb ik ook een extra nacht in ons hotel in Kathmandu kunnen boeken. Zondag ga ik daar heen en blijf dan in Kathmandu, maandag volgen de ladies met de bus.

Gegevens

Hits: 602

Het programma van donderdag liep niet helemaal zoals gepland. Tot elf uur ging alles volgens plan, tot ca. 10.30 hebben Anneke, Christa en ondergetekende een wandeling door de “ingewanden” van Kathmandu gemaakt. Ik vind het elke keer weer een belevenis om door die smalle straatjes te dwalen en te zien wat zich daar allemaal afspeelt.

Waar bijvoorbeeld bij ons het spel van koop en verkoop zich voornamelijk afspeelt tussen de muren van de winkels en een keer per week op de weekmarkt, is het in een Nepalese stad en Kathmandu in het bijzonder elke dag “weekmarkt”. ’s Ochtends in alle vroegte komen er mannen en vrouwen van buiten de stad om in Kathmandu groente en fruit te verkopen, op straat, gewoon langs de weg. Een kleurrijk en ook geurrijk festijn. We genoten er alle drie van. Hieronder een paar foto’s daarvan.

In Nepal wordt veel gewerkt met bamboe, hieronder een bijzonder staaltje van steigerbouw, wat zou “onze” arbeidsinspectie daar van vinden? 7 verdiepingen hoog met aan elkaar geknoopte (letterlijk!) bamboepalen.

Maar er zijn ook veel schrijnende bijzonderheden over Kathmandu te vertellen. Zo lijkt het probleem met rondzwervende straatkinderen alleen maar groter te worden. Deze 2 jongentjes trof ik in de stad aan, midden op de dag, terwijl ze kennelijk liggen “bij te komen” van hun nachtelijke escapades en/of het snuiven van lijm. Hun enige vrienden zijn waarschijnlijk de 3 honden die bij hen liggen te slapen. Gelukkig zijn er wel steeds meer mensen die zich om deze zwervertjes bekommeren, de overheid doet er voor zover ik weet niets aan.

Om 11 uur had ik een afspraak met een Nepalese christen die zich om deze zwervertjes bekommert. Helaas kwam hij niet opdagen. Later bleek het een misverstand te zijn. Jammer dat ik hem niet ontmoet heb en heb kunnen zien, wat zij allemaal doen voor deze zwervertjes.

De afspraak ’s middags ging gelukkig wel door. Om 15.00 kwam Rup Lal, een voorganger van een kleine kerk in Kathmandu en tevens de “baas” van een klein kinderhuis. Ik heb een heel goed gesprek met hem gehad en hoop hem voor vertrek nog een keer te spreken. Een man met passie, zelf een ex-leprapatient, die zijn eigen moeilijke tijd niet vergeten is en die vanuit zijn christelijk geloof mensen en kinderen probeert te helpen. Vaak met beperkte middelen, maar hij gaat er voor. Een broeder die liefdevol en integer overkwam. Ik was onder de indruk van de ontmoeting met hem.

Vrijdag was de dag van onze bustocht van Kathmandu naar Pokhara. Het was me weer gelukt om de beste plaatsen te reserveren, de 2 voorste banken en een stoel die helemaal voorin staat. Vroeg op en met de taxi naar de bus. Weer werden we met onze neus op de onsmakelijke en onwelriekende feiten gedrukt van niet opgehaald afval. Vanwege de hindoefeestdagen was er dagen lang geen afval opgehaald en op veel plaatsen lag het vuil opgehoopt langs de weg, zoals hier op de foto te zien is.

De bustocht verliep goed, het weer was goed, alleen de eerste anderhalf uur hadden we een heel slechte weg. Op de foto zitten de “ladies” op de eerste tussenstop wat te eten. Daaronder een prachtige bloem aan een struik en Aukje die zich wel schijnt te vermaken voorin de bus, alhoewel ze wel constant overhoop lag met de rugleuning, die weigerde rechtop te blijven staan…

Uiteindelijk kwamen we keurig op tijd om 14.00 in Pokhara aan, waar Prem en Prabha ons al stonden op te wachten. Ook voor Christa was het eind goed al goed, want ze had vooral het eerste gedeelte van de reis behoorlijk buikproblemen gehad. Zo stonden we om ca. 14.30 voor onze eindbestemming, Phill’s Inn aan Lakeside, Pokhara.

Gegevens

Hits: 549

Vrijdagochtend heb ik iets gedaan, wat ik al een paar jaar van plan was, een bezoek aan de stupa op de bergtop aan de zuidkant van het meer. Ik ben daar niet zozeer vanwege de stupa heengegaan, maar vooral voor het fantastische uitzicht dat je daarvandaan moet hebben.

Na eerst samen met Aukje ontbeten te hebben op een mooi plekje vlakbij het meer, is Aukje met Prabha op stap gegaan. Ik heb daarna eerst info ingewonnen bij Pradip en Prakash over de weg daar naar toe, het zou geen probleem moeten zijn. Wat ze me er niet bij verteld hadden was, dat er 2 wegen naar de top lopen. De eerste en officieel aangegeven weg is voor motoren en auto’s praktisch onbegaanbaar. Het is helaas wel de eerste weg die je tegenkomt.

Het begin zag er al steil en bijzonder slecht uit, maar in de hoop dat het verderop beter zou worden ben ik toch de weg opgereden. Het werd alleen niet beter maar slechter! Toen ik bijna halverwege was kwam ik een paar wandelaars tegen, die me vertelden, dat er verderop nog een weg was die veel beter berijdbaar zou zijn. Hoewel ik ruw geschat de helft er al op had zitten, besloot ik toch terug te gaan. Heel voorzichtig over het bijzonder oneffen rotspad, met veel losliggende stenen ben ik naar beneden gereden. Als ik eerlijk moet zijn, had ik nog nooit in Nepal op een dergelijke weg gereden en was ik blij weer heelhuids beneden aan te komen.

Ik ben daarna doorgereden en vond al snel de andere weg. Deze was inderdaad veel beter, de eerste helft was zelfs een vrij brede pas geasfalteerde weg. Daarna nog een stuk rough road, maar lang niet zo erg en zo steil als de andere weg. Na mijn motor geparkeerd te hebben (10 roepies, maar niemand kwam ze ophalen), ben ik het laatste stukje naar boven gelopen. Daar werd mijn moeite ruimschoots beloond, hieronder een paar foto’s vanaf die plek. Fantastisch!

Ik heb daar boven genoten van de prachtige vergezichten, het was ook bijzonder helder weer.

Daarna moest ik ijlings terug, want Anneke en Christa werden rond de middag terug verwacht. Rond 12.15 was ik weer terug bij Phill’s Inn, waar het toch nog ruim een uur duurde voor de dames arriveerden. Als 2 opgetogen tieners, vol van wat ze allemaal meegemaakt hadden, kwamen ze uit de taxi. Vooral de rit op de olifant en het tochtje met de kano vroeg in de ochtend hadden veel indruk gemaakt, alhoewel Christa wel wat problemen gehad had om na een rit van 2 uur van de olifant af te komen....

Zaterdagochtend zijn we naar de kerk in Naya Gaun geweest. Het was andermaal stralend weer en met z'n drieen zijn we met de taxi daarheen gegaan. Mijn motor stond met een lekke band, er zat een spijker van ca. 4 cm. in... Waarschijnlijk heb ik die al vrijdag opgelopen, want ik had op een gegeven ogenblik de indruk dat de band wat zacht werd. Morgen eerst maar laten maken.

Het weerzien met alle bekenden in Naya Gaun was weer erg hartelijk en zoals gebruikelijk is (nadat de dienst om 10 uur begonnen was) zat iedereen rond half elf binnen... Tot verbazing van Anneke en Christa.

Al met al was het een fijne dienst en stonden we om ca. 12 uur weer buiten om diverse mensen nog de hand te schudden. Ik schat dat er ongeveer 500 mensen aanwezig waren. Het was gelijk ook de 2e keer deze reis dat ik mocht spreken, als onderwerp had ik gekozen: eenheid.

We hebben het verder rustig gehouden, alleen aan het eind van de middag heb ik samen met Anneke nog een wandeling langs het meer gemaakt, daarbij kwamen we deze prachtige waterlelies (?) tegen.

's Avonds hadden we bij het eten nog een klein incidentje, Aukje en Anneke hadden een buffelsteak besteld, met rijst en met gekookte groenten. Toen het opgediend werd bleken ze dubbel rijst te hebben en waarschijnlijk ook dubbel vlees en geen groente... Een foutje van de bhaai, die we niet hoefden te betalen.

Ik denk trouwens dat de koffers van de dames aardig gevuld zullen zijn als we terug gaan...

Anoniem zei

Namaste Bhaai & Bahini.
We genieten zeer van jullie verhalen en foto's in jullie blog. Ja Jan, die weg naar de Peace Stupa!
daar hebben we ook eens een angstig moment gehad toen we er met de motor onderuit gingen.
Onze Nepalese 'kleinzoon'was kennelijk niet erg onder de indruk van jouw forse gestalte en indrukwekkende snor.
Ma sanchai chhu. Ma dherai kushi chhu. Praise The Lord!!
Hier is vannacht de wintertijd ingegaan. Druilerig weer. We gaan ons klaar maken om naar de kerk te gaan. Met de Toyota.
Lieve mensen, geniet nog van het vele moois. Gode bevolen.
René.

Anoniem zei

Wat een prachtige foto's pap!
En ook wij gaan naar de kerk met de toyota, hihi.
Fijne dag vandaag!
Liefs, Sas.

ik kan het niet laten Jan om je even te corrigeren. De prachtige bloem is een Waterhyacinth die heel erg woekerd. Vrij geregeld moet het meer worden schoongemaakt van deze bloemen. groetjes Martha

Gegevens

Hits: 750

Zaterdag stond de kerk in Kaireni op het programma. Christa en Anneke met Prem en Prabha in de taxi en ik op de motor. Ondanks het feit, dat dit gedeelte van de weg weliswaar niet vol kuilen zit, maar wel als een wasbord is, en je je op de motor al stuiterend voorbeweegt, heb ik toch genoten. Het was alweer prachtig weer, geen wolkje aan de lucht, prachtig uitzicht op de bergen en het onmisbare gevoel van vrijheid op de motor. Ik weet wel dat dit alleen maar zo voelt, maar toch, toch wel lekker!

We hadden een fijne, hoewel wel wat lawaaiige dienst. De prediking kwam goed over, ook al had de jonge en onervaren vertaler er af en toe wel wat moeite mee. Helaas konden we niet met Jutta mee om een bezoek te brengen aan haar boerderij, waar ze met een aantal ex-lepra patiënten de boel runt.

’s Middags waren we door Prem en Prabha uitgenodigd om samen met hen in een restaurantje te eten. Het werd een heel gezellige tijd met elkaar, we hebben lekker gegeten en veel gelachen, waarbij Christa en Anneke ook duidelijk een duit in het zakje deden.

Zo kwam voor mij een eind aan ons bezoek aan Pokhara. Voor het slapen gaan nog de koffer ingepakt en daarna proberen op tijd te gaan slapen. Dat was evenwel een misrekening, want ik was even Tihar vergeten. Knetterharde Nepalese of Indiase popmuziek met veel gejoel, dat pas om ongeveer 10 uur ophield. Dat lijkt voor Nederlandse begrippen misschien nog vroeg, maar in Nepal is het meestal na 9 uur al helemaal stil op straat. Daarna ben ik gelukkig toch nog op tijd ingeslapen, want ik moest er weer om 5 uur uit.

Reacties:

Gea zei...

Wat vliegt de tijd, de 3 weken zijn alweer bijna voorbij.
nog een paar fijne dagen en een hele goede terug reis!!

Marianne in Indonesië zei...

Jan en Aukje,

D.m.v. je uitvoerige weblog hebben we het als het ware mee kunnen maken en beleven.
We wensen jullie een heel goede reis toe en hopen je snel weer te zien.

Groeten, Arie en Marianne