- Gegevens
- Hits: 601
Allereerst een vervelend akkevietje dat we meegemaakt hebben. Waar het gebeurd is kunnen we niet achterhalen, maar hoogstwaarschijnlijk is Aukje’s portemonnee met 220 Euro gestolen. Dit is ons nog niet eerder in Nepal overkomen, daarom dachten we ook eerst dat we hem verloren waren. Gelukkig zat er behalve het geld niets van waarde in.
Vandaag zijn we voor het eerste kerkbezoek naar het kerkje in de bergen in het dorpje Patichoor geweest. Het kerkje bestaat sinds 1997 en telt inmiddels ca. 100 bezoekers, waarvan sommigen elke zaterdag een 3 tot 4 uur moeten lopen om de dienst te kunnen bezoeken.
Prem had voor een taxi gezorgd en reed zelf. Ik had nog geen motor ter beschikking, dus reed ik mee in de taxi. Op de foto hieronder hangen een stel jongelui die we onderweg tegenkwamen, hangend achter op een jeep.
Het eerste stuk weg was in prima staat, dus schoten we lekker op. Uiteindelijk hebben we er toch nog anderhalf uur over gedaan doordat het tweede gedeelte af en toe erbarmelijk was.
Ter plaatse moesten we eerst letterlijk omhoog klauteren, omdat er nog geen geld is voor een fatsoenlijk pad, maar ook Anneke en Christa klaarden de klus en kwamen veilig boven. Zoals gebruikelijk hebben de kerken meestal een bankje achterin staan, waar mensen gebruik van kunnen maken als het zitten op de grond te moeilijk is. Op de foto hieronder een overzicht, waar we kunnen zien dat de mannen links zitten en de vrouwen rechts (behalve Anneke en Christa…)
Onderweg vroeg ik Prem of hij wist wie mij zou vertalen, omdat er in Patichoor geen mensen zijn die dat kunnen (van Engels naar Nepalees). Na veel heen en weer gebel bleek er niemand onderweg te zijn en werd er alsnog een vertaler opgetrommeld die vanuit Pokhara moest komen. Door dit alles heeft de dienst na de voordienst een 10 minuten stilgelegen totdat de vertaler er was en toen bleken er zelfs 2 te zijn! Overigens verliep verder alles goed, ook de vertaling en daarna nog de avondmaalsviering.
Hieronder nog wat foto’s van de “vrouwenafdeling”.
Na afloop hebben we nog diverse gesprekken gehad met kerkleden, die ik nu al sinds 1998 ken. Het was fijn om elkaar weer te ontmoeten.
De terugweg verliep vlot, behalve dat we bij het binnenrijden van Pokhara een lekke band kregen, maar dat was voor Prem gelukkig geen probleem.
’s Avonds hebben de dames een heerlijke currie met naan gegeten en ik een platte kip gevuld met ham en kaas. Al met al een weer welbestede dag.
Omdat de zaterdag in Nepal is als de zondag bij ons, is de zondag gewoon een dag waarop alle winkels open zijn. De dames hebben daar dankbaar gebruik van gemaakt. Met de (local) bus zijn ze naar het centrum gegaan en samen hebben ze een aantal winkels afgestruind, onderweg hebben Anneke en Christa nog een kind op schoot moeten nemen, zo vol zat de bus. Het was bovendien behoorlijk warm, tegen de dertig graden.
Ikzelf ben bij Prem langs geweest om een motor op te halen. Hij had het erg druk, toen ik aankwam was hij net druk in gesprek met een echtpaar en twee zoons, waarvan een zijn motor wilde inruilen. Na ongeveer een half uur werd het gesprek beëindigd, de koop werd nog niet gesloten, maar uit hun houding viel af te lezen, dat ze nog wel terug zouden komen. Prem heeft inmiddels ook een goede reputatie opgebouwd. Ik ben uiteindelijk na 45 min. en een glas chia richting centrum vertrokken op een 150cc Yamaha Fazer. Op Chipledunga hebben we met z’n vieren in een Indiaas restaurantje een dosa gegeten, voor Anneke en Christa een nieuwe ervaring.
Aan het eind van de middag waren we uitgenodigd bij Prem en Prabha. Prabha had weer heerlijk gekookt (dal bhat, rijst met linzen, groente en vlees) en Nepalese pudding toe. We hebben heerlijk bij kunnen praten en nog zaken kunnen geven zoals oude foto’s van de kinderen, die ik in het verleden gemaakt had. We waren ook op tijd om een mooie zonsondergang op de bergen mee te maken.
Reacties:
- Ron en Gea zei
-
Ron en Gea
- Marianne Loggers zei
-
Groetjes, Marianne
- Gegevens
- Hits: 605
Maandag 8 november
Zondag
Een vroegertje vandaag, om 05.15 het bed uit en om 06.00 in de taxi naar Kathmandu, samen met Prem, Prabha, hun dochter Prapthi en de voorganger Grishma. De taxi was een vrije nieuwe Suzuki Alto, op onze wegen een prettig wagentje om in te rijden, maar een rit in Nepal van 6 uur is een ander verhaal. Het eerste stuk weg was als een wasbord, daarna een groot stuk dat redelijk goed is, maar natuurlijk wel bochtig, en het laatste stuk willen jullie niet weten hoe slecht dat was. Daarbij bleek ook nog eens, dat de koppeling van de auto bergop slipte, als Prem niet snel genoeg terugschakelde… Het was al met al een erg vermoeiende rit, met de bus is aangenamer!
Na een paar uur hebben we samen met 6 jonge mannen uit Naya Gaun Church, die op de motor meegegaan waren, wat gegeten in een Nepalees wegrestaurantje. Ook Amrit, de broer van Prabha (op de foto met nichtje Prapthi) was mee. Afgezien 2 lekke banden bij de motorrijders, verliep verder alles goed. Dankzij de laatste dag van het Hindoefeest Tihar was het erg rustig op de weg. Het grootste struikelblok waren het laatste stuk weg omhoog, vlakbij Kathmandu, vanwege de slippende koppeling en omdat de weg op veel plaatsen compleet kapot gereden was.
Prapthi en Amrit
Om ongeveer 13.00 waren op de plaats van bestemming, het huis van de moeder (weduwe) van de aanstaande bruid. Resham Poudel, oud-voorganger van Naya Gaun Church was ook uitgenodigd en aanwezig, hieronder staat hij samen met Grishma op de foto. De dienst kon beginnen.
Resham (links) en Grishma
Eerst werden een paar bekende Nepalese liederen gezongen, daarna mocht ik iets zeggen. Na een kort woord van Grishma gaf Tilak als geschenk een doosje met de ringen aan Ganga en zij beantwoorde dat door ook Tilak een geschenk te geven. Vervolgens ging Tilak met Ganga de hele kring rond om formeel alle aanwezige familieleden en vrienden voor te stellen, daarna deed Ganga het van haar kant, soms onder veel hilariteit. Kortom, het was een heel ontspannen sfeer. Na met elkaar gebeden te hebben, was het officiële gedeelte afgesloten. Niet onbelangrijk is om te weten, dat een officiële verloving niet zomaar verbroken mag worden, in feite is daarmee het a.s. huwelijk al vastgesteld!
Na afloop was er nog een gezellig en informeel samenzijn, waarbij veel gegeten en gelachen werd. Om ca 16.30 was ik uiteindelijk afgemat door alles in het hotel.
Ganga overhandigt haar cadeau
Tilak stelt zijn familie aan Ganga voor
Ganga en haar jongere zus
Maandagmorgen had ik een ontmoeting met Pawan Gurung, een Nepalese jongeman van 26, die 2 jaar geleden samen met zijn vrouw en een aantal vrienden een werk begonnen is onder de straatkinderen in Kathmandu. Elke werkdag worden op verschillende vaste plekken in de stad de straatkinderen opgezocht. Ze geven ze te eten, zorgen dat ze zich kunnen wassen en geven ze schone kleding. Elke week werken ze zo hetzelfde programma af, waarbij per keer enkele tientallen kinderen bereikt worden.
Daarna was het wachten op de ladies, die met de bus uit Pokhara onderweg waren. Om 14.00 ben ik naar de aankomstplek gelopen, maar daar wisten ze me te vertellen, dat de bus aanzienlijke vertraging had. Doordat het de eerste dag na Tihar was, was er extra veel verkeer op de weg. Ik ben daarom naar het kantoor van Swiss Travel gelopen, om te vragen of zij iets meer wisten. Toen ik een half uur later terug kwam in het hotel, zaten ze daar al. Die vertraging was dus helemaal niet het geval. Yo Nepal ho (dat is Nepal)...!
Zo waren we weer bij elkaar. Om de tijd in Nepal op een waardige manier af te sluiten, hebben we ’s avonds lekker Italiaans gegeten.
Schrijf reactie (0 Reacties)- Gegevens
- Hits: 634
Donderdag
Op straat is een toenemende spanning waar te nemen, mensen zijn druk bezig met de laatste inkopen (als ze daar tenminste geld voor hebben) en overal zie je groepjes kinderen en soms ook ouderen bezig met oefenen.
Winkeltjes en restaurants hebben de "kerstverlichting" te voorschijn gehaald en opgehangen, want Tihar komt er aan. Straks wordt er weer overal gezongen en gedanst en geld opgehaald. Op het eerste gezicht heeft het wel wat van ons st. Maarten weg, alleen zijn het hier ook groepen ouderen die daar aan meedoen. Drie dagen duurt dit religieuze festival, waarna het gewone leven weer langzaam zal terugkeren in Nepal. Het is ook een familiegebeuren, zodat er na afloop ook weer veel mensen op reis zullen gaan om naar hun eigen huis terug te keren.
Veel kerken benutten deze periode voor het houden van extra dagvullende bijeenkomsten, met eten en drinken.
Vanmorgen ben ik bij Prem langs geweest om te melden, dat ik zondag niet mee terug ga naar Pokhara, ik blijf in Kathmandu. Daarna heb ik een lekker rustige dag gehouden. Lekker wat op het dak gezeten en een boek gelezen. Daarna nog de bus bespreken voor maandagmorgen voor de "girls". Om half acht vertrekken zij maandagmorgen op de beste plaatsen in de bus. Ik ben trouwens benieuwd hoe het gewicht van hun koffers gaat uitpakken, want ze zijn behoorlijk aan het inkopen geweest...
Tussen de middag hadden we een heerlijke lunch van vegetable pakora, paneer pakora, vegetable pakora met kaas en chicken chilli. We hebben gesmuld, alleen is het bij Aukje niet goed gevallen, ze is daarom 's avonds niet mee geweest naar Grishma, Anneke en ik hebben de honneurs waargenomen.
Vrijdag was de start van Tihar, dat hebben we geweten. Begon het eerst onschuldig met groepjes kinderen, zonder geluidsversterking, nu trekken allerlei groepen rond, die gebruik maken van stevige versterkers en boxen.
Dansen en zingen,
terwijl anderen "in het zweet des aanschijns" een paar roepies proberen te verdienen!
Rummikuppen op dak
De zon is net onder gegaan.
We zijn 's ochtends eerst een bootje gaan huren en een uurtje het meer op geweest. Eerst bijna naar de overkant gevaren en daarna hebben we een half uurtje liggen dobberen en genieten van het mooie weer en het uitzicht.
Eén ding moet gezegd: het ziet er allemaal wel feestelijk uit met al die lichtjes. Ook het Fewapark had zich goed uitgesloofd, want daar zijn we 's avonds gaan eten om er tegelijkertijd de culturele show te kunnen zien. Het was gebruikelijk dat zo'n show ca 1 uur duurt, maar nadat we bijna anderhalf uur hadden zitten kijken en het eten allang verorberd was, hebben we de rest maar gelaten voor wat het was.
Reacties:- Anoniem zei...
-
Geniet van de laatste dagen, goeie reis en tot gauw!
Liefs, Sas. - Anoniem zei...
-
Heel gezellig om zo uitgebreid van jullie te horen en te zien. We hebben genoten! We wensen jullie onder de bescherming van Vader een hele goede terugreis naar stormachtig+koud Europa. Groeten voor de bekenden in Kathmandu en veel liefs voor jullie van ons 2en Martha
Schrijf reactie (0 Reacties)
- Gegevens
- Hits: 709
Ik geniet volop van het rustige herfstweer, vooral als ik samen met ons hondje door het bos loop. Die specifieke geur die bij de herfst hoort, de bladeren die al beginnen te vallen en de vele soorten paddenstoelen; dat is echt genieten! Bart, de hond, lijkt het ook wel leuk te vinden.
Tegelijkertijd zijn we al hard bezig met de voorbereidingen van onze volgende reis naar Nepal. De tickets liggen klaar, de hotels zijn geregeld, alleen nog inchecken en wegwezen. In Pokhara is het nog tegen de dertig graden overdag, de monsoen is zo goed als over, dus elke dag stralende zon. Vandaag is daar ook het belangrijkste hindoefeest begonnen, Dasaai. Het duurt 10 dagen en eindigt dus op de dag dat wij naar Nepal vertrekken.
Ook ontvingen we vandaag bijzonder nieuws uit Nepal: Tilak (zie foto), een hele goede bekende van ons, gaat trouwen! Komende week gaat hij met zijn aanstaande bruid en zijn voorganger naar Pokhara om de bruiloft te regelen. Ze zullen proberen dat nog te laten plaats vinden, voor wij weer uit Nepal vertrekken. Ik ben benieuwd!
Bart de hond is zich nog van geen kwaad bewust, hij gaat straks uit logeren bij onze dochter en schoonzoon in Apeldoorn, die net een nieuwe pup hebben. Dat wordt spannend voor hem! Onze kleinkinderen zijn dol op Bart, dus komt dat allemaal wel goed.
Schrijf reactie (0 Reacties)- Gegevens
- Hits: 561
Woensdag 10 november
Onze laatste update was vanaf het vliegveld in Doha, Qatar, een klein oliestaatje in de Perzische Golf. Inmiddels zitten we weer thuis in ons eigen koude, winderige en stressvolle kikkerlandje.
We hebben een zeer voorspoedige reis achter de rug. Vanaf Doha was het ruim 7 uur vliegen naar Londen Gatwick (een aanrader t.o.v. Heathrow trouwens!) Het vliegtuig was schat ik niet meer dan 30% gevuld, wat voor ons de mogelijkheid gaf om meerdere stoelen in beslag te nemen en zo nog wat te kunnen slapen. Christa, Anneke en ik hadden 2 stoelen en Aukje lag zelfs uitgestrekt over 4 stoelen! Hieronder zitten we voor vertrek nog keurig op ons eigen plek.
We kwamen een half uur te vroeg op Gatwick aan, waardoor we ruim voldoende tijd hadden om in te checken voor het laatste stukje met British Airways naar Schiphol. Voor alle vluchten had ik online kunnen inchecken, alleen dit laatste gedeelte was niet gelukt. Hieronder een foto genomen op Gatwick.
We hebben met onze vermoeide en slaperige hoofden nog een beetje rondgekeken op dit gezellige en overzichtelijke vliegveld, en zijn daarna keurig op tijd vertrokken en kwamen ook keurig op tijd op Schiphol aan, waar familie en vrienden ons al stonden op te wachten. Het einde van een vermoeiende reis. De jassen konden weer uitgepakt worden!
's Middags zijn we gelijk doorgegaan naar Apeldoorn, om onze kleinzoon Marc te feliciteren (15 jaar!) en onze hond Bart op te halen. We zijn weer compleet.
Terugkijkend is de reis inderdaad lang en vermoeiend. Het vliegen, de bus naar Pokhara, maar ook het opdoen van al die indrukken in dit prachtige land.
Het is zeker geen uitrustreis geweest en ik herinner me dat Anneke op een gegeven moment zei: Oh, lekker, hebben we een dagje "vrij"? Maar ik denk dat het ook deze keer alle moeite waard is geweest. Veel oude contacten zijn aangehaald en er zijn er zelfs een paar nieuwe bijgekomen.
We voelen ons gezegend en bevoorrecht dat we dit alles kunnen en mogen doen. We zijn ook blij dat we weinig last hebben gehad van lichamelijke ongemakken door het eten van ander voedsel dan we gewend zijn. Maar bovenal zijn we God dankbaar voor de zegen die we hebben mogen ervaren en hebben mogen zijn voor anderen en ook dat we gezond en wel weer terug zijn in ons overbevolkte (door mensen en autos) kikkerlandje.
Schrijf reactie (0 Reacties)
Oei Aukje wat vervelend om zoveel geld kwijt te raken! Jullie zijn al weer druk en druk maar ja daar ontkom je ook bijna niet aan he? Wil je de groetjes doen aan Prem en Prabha, leuk om over hen te lezen. Ik ben wel wat jaloers(mag dat wel?) want door jullie verhalen "ruik" ik Pokhara. Zijn er nog mooie nieuwe dingen te koop aan Lakeside, papier, sjaals, cachemir, oid? Ben benieuwd wat jullie allemaal inslaan. liefs van ons 2en Martha We genieten van jullie weblog: graag volhouden....