Donderdag 10 november 2011

Gegevens: Hits: 675

Donderdag 10 november 2011

Dinsdag

Dinsdagochtend was het dan zover, het weer was eindelijk zoals het om deze tijd van het jaar hoort te zijn, de bergen waren crisp en clear te zien!
Om 9 uur stonden de drager (Bikash, een jonge kerel uit de kerk van Pradip) en de taxi klaar. Het was een half uur rijden naar Begnas Tal Bazaar, vanwaar we de (korte) trekking begonnen.

Het eerste deel hadden we simpel de weg te volgen, maar wel gelijk hard omhoog. Regelmatig hadden we prachtige doorzichten naar het meer en naar de Annapurna range van de Himalaya. Alles ging probleemloos zover en we genoten voor 100%!

Na de eerste beklimming gingen we een stuk omlaag en zagen we ook het andere meer liggen, Rupa Tal. We daalden af naar de rivier die in Rupa Tal uitmond. We zagen onder en voor ons een prachtige delta met heel veel rijstvelden. De oogst is erg laat dit jaar en overal werd er druk gewerkt onderweg. Dit veld was inmiddels binnengehaald, alleen de stoppels restten nog.

We volgden een pad aan de rand van de delta. Alle randen waren volgelegd met geoogste rijsthalmen om ze te drogen. Af en toe lagen er zoveel dat we het pad niet meer konden zien. Een stukje verderop liep het pad tussen de rijstvelden door, het was er heel stil en vredig. Zo moet het honderden jaren geleden bij ons ook geweest zijn... De velden, de rust, het was alles genieten met volle teugen. Ik heb het al eerder gezegd, maar Gods schepping blijft een fantastisch iets!

Midden tussen de rijstvelden door slingerde een riviertje, dat we via stapstenen moesten oversteken. Dat ging goed en vrij snel daarna konden we aan de weg omhoog beginnen. Het was de bedoeling om richting Rupakot te lopen, wat betekende dat we een kleine 500 mtr zouden stijgen. Het was een erg ruw pad, dat lastig te belopen was. Gaandeweg begon ik echter last van mijn rug te krijgen, bovendien waren we al een tijd geen teashop tegengekomen. We hadden wel water genoeg, maar door het vele zweten waren we hard aan iets hartigs toe.

Overigens was het prachtig weer, geen wolkje aan de lucht en een temperatuur van ca 28 graden, heerlijk.

Na ongeveer 150 mtr gestegen te zijn werd mijn rugpijn zo erg dat we besloten terug te gaan naar de delta en aan de andere kant een makkelijker route te volgen. Na het riviertje weer overgestoken te zijn en een rust van ca 15 min ging het weer wat beter en vervolgden we onze weg omhoog aan de andere kant van de delta.

Na ongeveer 100 mtr klimmen kwamen we bij een teashop uit! Eindelijk wat eten, ook al was het in dit geval maar een zakje chips! De eigenaar van de tea shop raadde ons aan om ons plan opnieuw te wijzigen, omdat in het beoogde dorpje geen guest house was. Ten slotte kwamen we zodoende aan in een guest house aan de andere kant van Begnas Tal, op een landtong vooruitgestoken in het meer, met een prachtig uitzicht en een zacht bed! Zowel naar het meer toe als naar de Annapurna was het uitzicht fantastisch!

We hebben genoten van de zonsondergang en na een hap (eenvoudig) eten zijn we naar bed gegaan. Om ongeveer 20.00 sliepen we al...

WOENSDAG

Het plan was om de zonsopkomst te zien, maar helaas zat het om die tijd dicht van de mist. Zodoende was het pas 07.30 voor we uit bed kwamen.
Daarvoor had ik nog iets merkwaardigs meegemaakt. Ik wist dat onze drager buiten op de veranda sliep. Op een zeker moment hoord ik een geluid, dat leek op het geluid van een grote blazende kater. Ik werd er wakker van en probeerde het geluid te lokaliseren. Uiteindelijk bleek het Ben te zijn (hij snurkt niet, ik wel ben ik bang) die dit geluid produceerde bij het uitademen. Probleem opgelost, geen gevaar voor de drager buiten, ik kon weer gaan slapen! Ben sliep de slaap der onschuldigen!

Om 08.00 zaten we aan het ontbijt (we hadden van te voren op moeten geven wat we wilden eten). Ik vroeg er zwarte koffie bij, waarop de baas zei, dat ik beter heet water kon nemen als we zelf oploskoffie bij ons hadden... Dat hadden we. Ben een grote kom cruesli en yoghurt en ik 2 kleffe stukjes brood met een omelet. De bedden en het uitzicht waren beter dan het eten, maar je kan tenslotte niet alles hebben toch?

Mijn rugpijn was helemaal weg gelukkig en vol goede moed gingen we weer op pad, richting Kotbari en Tiwaridanda. Nadat we ca 400 mtr gestegen waren bereikten we Kotbari, al hadden we dat zelf toen nog niet in de gaten. Richtingaanwijzers en ANWB plaatsnaamborden kennen ze hier niet. Na Kotbari zijn we (naar later bleek) een verkeerde weg ingeslagen.

Na ongeveer 5 min bereikten we punt waar we een heel mooi uitzicht hadden. Daar ontmoetten we een oma met haar kleinkind die de drager vertelde, dat we op de verkeerde weg waren, we moesten weer een stukje terug. Wat de drager niet vertelde was dat er dichtbij een heel mooi uitzichtspunt was. We liepen terug en toen een ander pad op, dat steeds steiler omhoog liep. Uiteindelijk stonden we plotseling op een plateau met rondom, 360 graden, een fantastisch uitzicht. V.l.n.r. Begnas Tal, de Annapurna range, Manaslu en verder rond Rupa Tal. Het was om stil van te worden. We hebben op de rand van het plateau een kwartiertje stil zitten genieten van al dit moois. Dit is absoluut niet in een foto vast te leggen. Op de foto het gedeelte met de Annapurna.

Onderweg kom je van alles tegen, behalve toeristen. Zo liep ons een vrouw voorbij met een baal rijst van ca 30 kg op haar rug. Ze liep op haar teenslippers sneller dan wij !

Een ander merkwaardig voorval deed zich voor toen toen door een kleine jongen 2 koeien de weg omhoog opgejaagd werden. Even later kwamen de koeien weer voorbij, omlaag, met een andere kleine jongen er achter aan. Dat was niet het laatste wat we er van gezien hebben, want binnen 5 minuten kwamen ze ons weer voorbij, weer omhoog, opgejaagd door een man...

De weg voerde ons langs vele mooie plekjes en uitzichten, maar helaas begon mijn rugpijn zich ook weer te manifesteren. Om ca 13.00 bereikten we Tiwaridanda en in het plaatsje Sagre hebben we kunnen lunchen in een eenvoudig 'wegrestaurantje'. De kleine jongen zat met zijn oma voor de deur.

Na het eten zijn we weer op pad gegaan, de weg voerde weer steeds verder omhoog. Onderweg kwamen we ook nog een lokale bus tegen op deze onverharde weg met vele gaten en kuilen.

Om 15.00 bereikten we Majthana, de rugpijn was inmiddels erger geworden, ondanks de paracetamol. We besloten daarom niet verder te gaan en op de bus te wachten, die maar een paar keer per dag reed. Na ongeveer 15 min kwam die inderdaad en zijn we verder met de bus naar Pokhara gegaan. Ben vond al snel een (zit)plaatsje. Ik ook, achterin waren 4 stoelen, allemaal bezet. Geen nood, twee naar links en twee naar rechts en ik pastte er tussen! Een bil op de ene en de andere op de andere stoel!

De bijrijder kwam met zijn kaartjes en ik duidde hem, dat ik voor alle drie zou betalen. Dus vroeg ik hem in het Nepalees wat het kostte. Dat was zo bijzonder kennelijk dat ik dit in het Nepalees deed, dat hij hardop in de lach schoot en een deel van de buspassagiers met hem. Let wel, dit had niets met uitlachen te maken, ze vonden het gewoon leuk. Toen ik het bedrag dat hij noemde herhaalde, schoot hij weer in de lach!

Deze foto in de bus suggereert dat de bus vrij ruim was van binnen, dat is maar schijn. De stoelen waren meer een soort kinderstoelen, voor volwassenen veel te krap. En met mijn beenlengte paste ik er ook niet tussen. Ik heb wel grote bewondering voor de chauffeur van zo'n gevaarte, die op deze smalle en bergachtige weg, met veel bochten en steile wegen, de bus op de weg houd. Zonder stuurbekrachtiging of andere moderne hulpmiddelen, op een weg die in Nederland nooit voor verkeer opgesteld zou worden, langs steile afgronden..

Zo kwamen we na 45 min rijden in Pokhara aan en waren we om 16.30 weer verenigd met de respectievelijke echtgenotes.

De dames hadden deze dagen ook niet stilgezeten. Ze hadden eerst een flink stuk langs het meer gelopen en genoten en ze waren met de taxi naar de stupa geweest, vanwaar je met helder weer een prachtig uitzicht hebt over het meer en over de Annapurna.

Reacties:

hajuraamaa zei: GENOTEN van het verhaal Jan maar helaas NIET van jouw rugpijn! (heb in dezelfde tijd met het zelfde probleem gezeten veroorzaakt door fietsen ik kon dus mee voelen!)Heel mooi jouw foto's ook al is het bekend (wij maakten ooit de Royal Trek) de foto's geven toch weer verrassende beelden. bedankt voor de moeite die je doet om ons op de hoogte te houden. Geniet nog heel veel deze laatste dagen en tot horens! René en Martha

ernst zei: Wauw! Wat een geweldige foto's. Vooral die van de Annapurna. God's natuur is overweldigend mooi.

Groeten aan Anneke van haar zoon :)

Anoniem zei: Je weblog is aantrekkelijk genoeg, maar maken de vrouwen eigenlijk geen foto's??? Volgend jaar weer??? Ik zou er zo maar zin in krijgen, maar durf het mijn honden niet aan te doen:-)

Denk je eraan dat je genoeg info mee naar huis neemt om de kerstactie aan te zwengelen! En zo mogelijk kopij te leveren voor het decembernummer!

Ja, ik besef dat ik je met Nederlandse maatstaven opjut!
Groetjes, ook aan de vrouwen!
Marianne Loggers

De tijd in Nepal