Maandag 14 november 2011

Gegevens

Hits: 770

Maandag 14 november 2011

Laatste bericht uit Pokhara!

Zaterdag

Het zat helemaal dicht op zaterdagmorgen, maar het regende op dat moment gelukkig (nog) niet. Trix en Ben gingen mee naar het kerkje in Patichaur, dus besloot ik ook maar met hen mee te rijden in de auto in plaats van op de motor te gaan. Dat bleek een goede beslissing, want onderweg kregen we regen, vooral op de terugweg was het af en toe aardig nat. Prem reed ons weer.

Vlak voor Patichaur zagen we nog deze verongelukte tractor met aanhanger. Ben en ik vroegen ons af hoe zo'n tractor in vredesnaam op zijn kop terecht kan komen. We hoopten wel dat de berijder het er levend van af heeft gebracht.

Ongeveer 45 minuten lang hadden we een redelijke weg, daarna werd het slecht tot zeer slecht. Op veel plaatsen was alleen nog in het midden van de weg een reep asfalt over, waar de auto soms wel en soms net niet op paste.

In Patichaur zelf hadden we nog een merkwaardig voorval: We werden tegengehouden door een jonge vrouw, waarom was niet duidelijk. Eerst dachten we met een geestelijk gehandicapte te maken te hebben, maar deze vrouw was 'slechts' dronken. Triest om dat te zien en dat ook nog eens om 10 uur in de morgen. Alcohol vormt op veel plaatsen in Nepal nog steeds een groot probleem. De dorpelingen die bij haar in de buurt stonden staken verontschuldigend hun hand op.

Er is nog steeds geen goed pad naar het kerkje, dus klauterden we voorzichtig naar boven waar al een welkomstcommittee met bloemenkransen klaar stond. Een heel hartelijk welkom en weerzien met veel oude bekenden. Op de foto hieronder is de voorganger de man met het zwart-wit geblokte shirt.

De ingang van het kerkje, verzamelplaats
van allerlei schoeisel, want geen schoenen binnen!

Het gaat goed met het kerkje en we hadden een fijne dienst samen. Ik miste wel iemand. Er was al jaren een oude broeder, die altijd een aanstekelijke blijde en tevreden blik had. De oude baas is 3 weken geleden overleden en heeft dus zijn bestemming bereikt! De oude baas bleek overigens pas midden 50 geweest te zijn! Aan het begin van de dienst werden we ook nog opgeschrikt door een harde klap, een van de ramen die openstond sloeg met een knal dicht, er was een koe tegen aangelopen buiten...

Op de terugweg hebben we nog een hapje gegeten,
hier zitten we op ons eten te wachten.

Na terugkomst had ik nog een uur om op adem te komen voordat Prem ons kwam ophalen om bij hen te eten. We hadden een gezellige tijd met elkaar. Prem en Prabha doen het erg goed en samen hebben we ook een aantal zaken mogen delen die belangrijk voor hen en voor ons zijn. Ook Pawan was er bij aanwezig (hun zoon), die er naar uitziet om tzt onze kleinzoon Michael te ontmoeten. Je moet de groeten hebben Mike!

Zondag

Zondagmiddag zijn Anneke, Trix, Ben en ik op bezoek geweest bij het Children Development Project (een paar uur daarvoor zijn de dames nog even in de stad wezen struinen).
We werden bij de ingang van het lepraziekenhuis opgewacht door Shankar, de leider van dit project. Hij is ook lid van Naya Gaun Church en werkt zelf op het Green Pastures Hospital.

Hij vertelde ons dat God hem een visie gegeven had om kinderen in probleemsituaties op te vangen. Het gaat daarbij vooral om kinderen zonder ouders, of kinderen die in een onhoudbare thuissituatie zitten. De kinderen worden vanaf 4 jaar opgevangen en kunnen er tot hun 16e jaar blijven wonen. Daarna worden ze geholpen om weer naar hun familie terug te gaan en ook om in hun eigen levensonderhoud te voorzien. Momenteel hebben ze 3 jongens en 9 meisjes opgenomen met erbij een interne staf van 3 vrouwen, die voor de kinderen zorgen.

Het project is in 1999 opgestart en voor de kinderen maken ze gebruik van een gehuurd pand. Ze hebben plannen om een eigen gebouw voor de kinderen te bouwen. Er is al een stuk grond gekocht (naast het huis van Shankar en zijn familie) en inmiddels is er al 13.000 Euro binnen van de totale begroting van 24.000 Euro.

Daarnaast worden er ook nog een aantal kinderen in hun thuissituatie ondersteund met bijvoorbeeld het verstrekken van schooluniformen en andere benodigdheden voor school.

Drie van de kinderen stonden ons
op te wachten met bloemen.

Shankar.

Voor het eten konden we onze handen wassen.

Bij vertrek moesten de schoenen weer aan.

Het huis van Sankhar met er naast
het aangekochte stuk grond.

Op de terugweg naar Lakeside brak mijn rechtervoetsteun van de motor af, maar los van een blauwe plek liep dat gelukkig goed af. Tot overmaat van ramp begon het ook nog te plenzen. Drijfnat was ik om half vijf weer terug in het Guest House.

's Avonds hadden we nog een gezellig etentje met Prem en Prabha en de kinderen. Hieronder een foto daarvan. De chicken tikka massala was weer heerlijk!

Inmiddels is het maandagochtend 8 uur, Aukje zit al op dak te genieten van het uitzicht en beneden staat de waterpomp al een uur aan. Deze moet zorgen dat de dagvoorraad water op dak op pijl blijft, zodat er water uit de kraan blijft stromen.

Er is (nog) geen zon en ik stap zo op de motor naar ACN om onze afspraak (helaas) te cancellen. De leden van de groep zijn te moe en willen de laatste dag in Pokhara in rust doorbrengen. Morgenochtend vroeg vertrekken we met de bus naar Kathmandu en ons volgende bericht zal dan ook daar vandaan komen.

Reacties:

Anoniem zei

Heerlijk dat jullie nergens het stof van de schoenen hoefden te vegen en overal welkom waren. Nog een paar uurtjes en dan is Pokhara - na jullie vertrek dus - weer de rust zelve. Een goede busreis morgen en behouden aankomst in Kathmandu.Ik ben benieuwd wat jullie de laatste week daar zullen beleven.
Marianne Loggers

Anoniem zei

Lieve papa en mama,
Dan zit het er alweer bijna op! Fijn dat jullie zo´n goede tijd gehad hebben! Een hele goede reis toegewenst voor morgen. Liefs, marjolein

Anoniem zei

goede reis terug!!

groetjes
maarten.

• Vorige
• Volgende