Zaterdag 27 oktober 2012

Gegevens

Hits: 610

Zaterdag 27 oktober 2012

Hoe een kakkerlak mijn helm verliet en hoe onze taxichauffeur ook Christen bleek te zijn. 

Dinsdag 

Dinsdagochtend hebben we in alle rust de laatste zaken ingepakt, zoals o.a. 2 laptops voor Tilak en de Bijbelschool waar hij werkt. ’s Middags hebben onze vrienden René en Martha ons naar Schiphol gebracht. Alles verliep vlot, alleen konden we geen parkeerplek vinden… Na 3 en een half rondje gereden te hebben, vonden we eindelijk een plekje á raison van 5 Euro per uur. We hadden thuis al ingecheckt via internet, dus de rest is dan een fluitje van een cent.

Niet dus, tenzij je elke dag op Schiphol vertrekt. Je kunt je instapkaart nog steeds niet thuis uitprinten, dus moest dat eerst gebeuren. Vervolgens moet je je bagage afleveren, ook geautomatiseerd! Alles bij elkaar was het oude systeem denk ik niet veel langzamer en nu liepen er ook verschillende mensen van KLM rond om te helpen. De maatschappijen rommelen ook met de maximale hoeveelheid bagage. Volgens onze incheckgegevens en ons e-ticket mochten we 28 kg meenemen, volgens KLM 23… Afijn, we hadden maar 20 kg pp dus het was gelukkig nu niet echt een probleem.

Op Heathrow aangekomen waren we blij verrast omdat we niet naar een andere terminal hoefden! Verder ging het overstappen daar ook heel voorspoedig na het rituele 'dansje' bij de security check..

We kwamen na een voorspoedige vlucht de volgende ochtend (woensdag) op tijd in Delhi aan. Na de bekende rituelen afgehandeld te hebben heeft Aukje even lekker een tukje kunnen doen. Grappig was de manier waarop de heren en damestoiletten werden aangegeven, zoals hieronder te zien is. Dit zijn schilderingen van meer dan 2 meter hoog!

En ook de vlucht naar Kathmandu was een voorspoedige vlucht, we kwamen zelfs bijna een half uur te vroeg aan. De enige dissonant was dat we de bergen tijdens de vlucht niet konden zien. Ik had bij ons laatste bezoek aan Nepal een stapeltje immigrationformuliertjes meegenomen, die hebben we voor aankomst ingevuld, zodat we in een keer konden doorlopen naar immigration.

Buiten stond de auto van Tibet Guest House ons al op te wachten, de chauffeur herkende ons direct. 

Het Dasai festival is in volle gang en dat was te merken op straat. Het was de belangrijkste dag van het festival, er reden alleen maar maar taxis en bussen en wat motoren. Maar wat er op straat wel in grote hoeveelheden was: vuil en nog eens vuil, want tijdens Dasai is iedereen vrij dus wordt dat even niet opgehaald.

Het was erg lawaaiig in Thamel, de toeristenbuurt. We waren erg moe en na vroeg gegeten te hebben, lagen we al om 6 uur op bed. We werden nog even ‘gestoord’ door een telefoontje van Tilak die bij de balie stond, maar daarna zijn we snel in slaap gevallen. Met kleine onderbrekingen hebben we tot de volgende ochtend 08.00 doorgeslapen!

Donderdag 

Na op de bekende plek in het zonnetje ontbeten te hebben, ben ik gaan plaats bespreken bij Swiss Travel, de bus waarmee we vrijdag naar Pokhara gereisd zijn. Mede door het festival duurde het even voor de zaak open ging en mede dankzij het gestival heb ik voor het eerst sinds jaren niet de voorste plaatsen kunnen bemachtigen. Vrijdag was uitgerekend de dag waarop half Nepal onderweg is naar huis, klaar met Dasai vieren bij de familie! Veel winkels waren dicht, zelfs in de toeristenbuurt Thamel.

Wie niet ontbraken waren de straatjongens. Sommigen lagen nog aan de kant van de stoep in een vieze deken gehuld te slapen, in het zonnetje. Anderen waren al wakker en zaten te roken of lijm te snuiven. Er gebeurd al veel om ze van de straat te krijgen en ze een beter bestaan te geven, maar nog lang niet genoeg. Het zijn nog echt kinderen, vaak niet ouder dan 12 of 13 jaar. Triest.

Later op de ochtend werden we door Tilak opgehaald om hen thuis te bezoeken. Onderweg bleek de taxibestuurder ook Christen te zijn en hij was verbaasd dat we naar een Bijbelschool op weg waren!

De kleine baby, Pratham, hadden we nog niet gezien. Het kleine en bewegelijke ventje zag er vrolijk uit. Hier staat hij op de foto, samen met zijn moeder Ganga. Het was gezellig bij ze, tegelijkertijd viel het op met hoe weinig middelen ze moeten leven. Ze hebben een 3-kamer appartement in de Bijbelschool, waarvan maar één kamer in gebruik is. Die kamer is woonkamer en slaapkamer tegelijk. Ze hebben gewoon weg geen geld om meubels te kopen. In de keuken ontbrak ook een koelkast.

 

 Tijdens ons bezoek hebben we ook 2 laptops mogen overhandigen die we vlak voor ons vertrek voor hen gekregen hadden. Eén voor Tilak voor zijn werk en zijn studie en één voor de administratie van de Bijbelschool. De school moest het tot dan doen met een heel oude desktop, waar nog Windows98 op draaide! Ze waren heel erg blij hiermee, hieronder Tilak met zijn nieuwe aanwinst op schoot.

Vrijdag 

We moesten er al vroeg uit want we werden al om ca 06.30 bij de bus verwacht. Het ging allemaal voorspoedig totdat we er om 06.25 achterkwamen dat mijn horloge nog op Delhi tijd stond, het was in werkelijkheid een kwartier later. Plotseling dus nog haasten want om 07.00 zou de bus vertrekken… We redden het allemaal nog net.

Er kwam een krantenjongen de bus in en ik kocht een krant van hem, in de veronderstelling dat het de krant van vrijdag was. Nee dus! Na 5 minuten kwam ik er achter (de vogel was inmiddels gevlogen) dat het de krant van maandag was. En ik was nog wel zo genereus geweest om hem 50 Rs te geven (normaal 20 Rs, dus ongeveer 50 cent i.p.v. 20).

Hier onze bus (rechts) op één van de twee stops onderweg. 

Deze oude baas zat in het restaurant bij de tweede stop een tukje te doen. 

Na een vlotte reis kwamen we om 14.30 in Pokhara aan. Prem en Prabha stonden ons daar al op te wachten. Geen Sweet Memories deze avond, de baas had net een blinde darm operatie ondergaan en hij is de kok waar het restaurant om draait. Dus verderop in een Indiaas restaurant maar een lekkere kip curry met naan gegeten.

Ik had verder nog geen afspraken voor spreekbeurten staan. Ik vermoedde al dat er ergens iets in de communicatie fout gegaan was en ja hoor, ’s avonds om acht uur hoorde ik van de voorganger Grishma of ik in staat was de volgende ochtend naar Patichoor te gaan! Ik heb daar in toegestemd en heb nog snel even een motor geregeld voor deze trip.

Zaterdag 

Om acht uur kwam Pawan een motor voor me brengen, met een helm erbij. Ik had de helm even op een tafeltje gelegd, omdat ik nog moest ontbijten. Tot mijn grote verbazing zag ik van binnen uit de helm een kakkerlak naar buiten rennen… Je maakt hier van alles mee.

Om kwart voor negen ben ik met Grishma achterop naar Patichoor gereden. Een rit van ruim 50 km die ca anderhalf uur duurt. De weg was een stuk beter dan vorig jaar, maar door de vele bochten en onverwachte wegverzakkingen en gaten in de weg en het vele stijgen en dalen schiet het niet erg hard op. Onderweg hebben we nog even thee gedronken, ik hoorde daarbij van Grishma (die me zou vertalen) dat hij vanochtend gehoord had dat we rustig aan konden doen, want de dienst zou niet voor 10.30 beginnen (een half uur later dus…)

Na een verder voorspoedige rit hadden we een goede dienst in het kerkje in Patichoor. We werden erg hartelijk ontvangen, het bemoedigd de mensen alleen al door het feit dat je naar ze toekomt! Ik heb die morgen gesproken over een aantal (Bijbelse) facetten van het huwelijk. Aan het eind werd er eerst nog met een jongeman gebeden, die besloten had ook een volgeling van Jezus te worden, ontroerend! Daarna werd er nog gebeden voor de zieken in de gemeente.

Zondagsschool 

Bidden voor de zieken 

De kerk zit ook nog met een groot probleem. Ze hebben sinds enige jaren een eigen kerkje op een eigen stukje grond, dat niet direct aan de weg grenst. Er was hen verzekerd dat dit nooit een probleem zou zijn. Helaas is het stuk grond tussen de kerk en de openbare weg aangekocht door een ander, die nu te kennen heeft gegeven, dat de kerk een stuk grond van hem moet kopen om nog toegang te houden tot de kerk. Het stukje moet 135.000 Rs. opbrengen (ca. 1250 Euro), wat de kleine gemeente absoluut niet kan ophoesten. Recht van overpad kennen ze hier niet. Ze hebben nog even uitstel gekregen, maar wat nu? Na al de jaren van steeds weggejaagd worden zitten ze weer met een groot probleem, ook al hebben ze nu een eigen kerkje.

Reacties:

• Vorige
• Volgende