Woensdag 7 november 2012
- Gegevens
- Hits: 609
Woensdag 7 november
Hoe de politie bescherming wilde geven en hoe het verkeer helemaal vastliep.
We hebben een paar rustige dagen achter de rug en genieten van de rust. Voor Aukje is dat op het moment wat minder doordat ze al een paar dagen maag- en darmklachten heeft.
Maar voor ik verder ga nog eerst een paar foto's van afgelopen zaterdag van de kerkdienst, rechts op de foto Grishma die mij vertaalde. Ik kreeg de foto's net van een broeder uit de kerk:
Het blijft onveranderd heerlijk weer, als ik niet te hard rijd kan ik rustig in mijn overhemd op de motor!
Zondagavond hadden we een bijzondere ontmoeting met een Engelse zendelinge die inmiddels al 15 jaar in Nepal werkt en woont. Ze heeft een aantal moeilijke jaren achter de rug, waarin alles onder haar voeten werd afgebroken (zo leek het). Ze vertelde ons uitvoerig hoe God nieuwe wegen en deuren voor haar had geopend die haar leven een totaal andere richting gegeven hebben. Het was heerlijk om elkaar zo te ontmoeten en te bemoedigen. Tegelijk hebben we genoten van een lekker stukje gegrilde vis met wat daar bij hoort.
Dinsdag had Aukje een ontmoeting met Prabha, die graag wat zaken met haar wilde doorpraten die o.a. met de prediking van afgelopen zaterdag te maken hadden (over het huwelijk). Het was een vruchtbare ontmoeting.
Zelf was ik van plan om te proberen op de motor naar Damphus te rijden. Ingewijden weten dat dit tot voor kort alleen te voet te bereiken was, dat betekende ruim een uur klimmen (600 mtr) voor iemand met conditie. Het feest ging echter (nog) niet door. Vlak voor ik weg zou gaan kreeg ik een telefoontje van Grishma of ik zin had om naar een Open Air Gospel Program van de kerk te komen. Een openlucht evangelisatiebijeenkomst dus!
Ik had nog nooit zoiets hier mee gemaakt en tot voor een paar jaar was dit ook ondenkbaar. Grishma vertelde me later dat ze proberen elke week een actie te hebben, op verschillende plaatsen en ook in de dorpen in de omgeving.
Ca. 40 personen deden hier aan mee, meest jongelui. Op deze foto staan ze klaar om met een opgeladen vrachtwagentje te vertrekken. Voor de ingewijden: de actie was vlak bij point zero (het begin van de weg naar Baglung).
De actie zou om 11.00 uur beginnen. Helaas was er om die tijd niemand te bekennen. Ik had al een paar rondjes gereden omdat ik bang was op de verkeerde plaats te zijn, tot ik een sms'je van Grishma kreeg, het begin was verschoven naar 12.00 uur...
Het programma duurde ca anderhalf uur (!) en bestond uit verschillende onderdelen: zang, dans en muziek en een kort woord. Grishma (de voorganger) en zijn vrouw en een van de oudsten (Ram Prasad) deden hier ook aan mee. Er bleven veel mensen naar kijken en luisteren.
Hier voeren ze een traditionele dans uit onder het spelen en zingen van Nepalese gospelmuziek.
Op een gegeven moment stopte er een politiewagen. Er stapten 4 agenten uit en hadden een gesprek met Grishma. De kern van het gesprek was: als jullie bescherming nodig hebben, kunnen we die jullie geven!
Ook deze 3 meisjes deden mee met een dansje en muziek, 3 engeltjes.
Tijdens de dans en muziek trokken ze veel bekijks. Daar zorgde ook de geluidsinstallatie voor, alhoewel er in het begin nog wat electricteitsproblemen waren.
De weg waarlangs ze stonden is vrij druk, maar dat weerhield Nepalsese chauffeurs er niet van om doodgemoedereerd midden op de weg te stoppen om even te kijken, niet een paar seconden maar minuten! De auto's erachter begonnen dan luid te toeteren, tot ze zelf vooraan stonden, dan wilden ook zij kijken. Het verkeer liep hierdoor helemaal vast. De politie had daar geen moeite mee!
Grishma vertelt over het evangelie.
Op een gegeven moment kwam er een bus met toeristen de hoek om, reden het gebeuren voorbij en stopte 30 mtr verder. De bus stroomde daarna leeg om dit schouwspel mee te kunnen maken! Nadat ze de nodige foto's en video gemaakt hadden, waren ze weer snel verdwenen.
De meisjes waren prachtig opgemaakt en hadden mooie traditionele kleding aan.
Het was voor mij heel bijzonder om dit mee te mogen maken.
Na afloop hebben we met z'n allen een hapje (fried noodles) gegeten in een naburig restaurantje. Hier zitten 2 moeie maar voldane jongedames op het eten te wachten.
Vandaag zijn we 'even' naar Linaa geweest die sinds kort een computer heeft. Ik had een muis voor haar gekocht en heb daarna Skype voor haar geinstalleerd. Dat doe je hier niet even. Ze heeft geen internet, dus had ze een internet stick gekocht, zodat ze toch aansluiting op Internet heeft.
Het downloaden van Skype alleen al duurde anderhalf uur! Daarna ging het installeren gelukkig vlot. Bellen met video kan ze hier wel vergeten!
Daarna zijn we dwars door Pokhara terug naar ons guesthouse gereden. Zo'n rit door de stad alleen al vind ik elke keer een hele belevenis. De snelheid ligt meestal niet hoger dan ca 25 km per uur. Dat moet ook wel, anders zie je alle verkeersdrempels en kuilen veel te laat. Je komt af en toe echt ogen te kort, maar ik geniet daar nog steeds van.
Tot slot nog een paar gewone Nepalese plaatjes:
Dit zijn geen schuurtjes, maar huisjes waar mensen in wonen.
Zo maar 2 knikkerende jongens in het centrum van Pokhara.
Modern en oud naast elkaar, dat is Pokhara van vandaag. Links een mooi met glas bekleed pand van ongeveer 8 verdiepingen en helemaal rechts een heel klein momorestaurantje!
Komende zaterdag spreek ik in Kaireni.
