Zaterdag 8 maart 2014
- Gegevens
- Hits: 835
Zaterdag 8 maart 2014
NGC
Deze blog begint op donderdagmorgen. Op deze ochtend heb ik de laatste studies gegeven aan de studenten van Nepal Gospel Center. Eerst de afrondende studie over het huwelijk en daarna nog een studie over Bijbels rentmeesterschap. De leergierige studenten hebben ook deze laatste lessen met aandacht gevolgd. Het was erg fijn om dit voor hen te mogen doen.
Na de lessen werden we (naar Nepalese traditie) zeer uitvoerig bedankt en hebben we, voor we vertrokken, nog een groepsfoto gemaakt (zie hieronder). Op de foto bovenaan vanaf rechts: Sita, Aukje, ik en Resham en helemaal links de leider van dit werk. We hebben een bijzondere 5 dagen afgesloten en voelen ons rijk gezegend dat we dit mogen doen.
Huiskring
's Avonds zouden we naar de huiskring van Ram Prasad gaan, in verband met het slechter wordende weer ben ik alleen gegaan. Het regende al een beetje toen ik vertrok en onderweg werd het alleen maar erger. Eenmaal aangekomen in Naya Goan werd het gelukkig weer beter.
Bij de ingang van het lepraziekenhuis haalde Ram me op, omdat ze verhuisd zijn en ik hun nieuwe lokatie niet kende. Dat was maar goed ook, want alleen had ik het niet gevonden. Voor de insiders: Ze wonen nu in het oude huis van Resham en Sita Poudel.
Het bleek helemaal in Tutunga te zijn, achter en voorbij de Forestry Campus. De weg er heen was beroerd, of beter gezegd: was er eigenlijk helemaal niet. Gelukkig was het nog licht en waren alle gaten, brokken steen en diepe plassen nog te zien. Dat zou de terugweg wel anders worden...
Na eerst samen wat gegeten en gedronken te hebben vroeg ik me af waar de huiskringleden bleven. Het bleek toen dat de kring niet bij hen was, maar bij een achterbuurman. Gewapend met een zaklantaarn zijn we in het pikkedonker via de achtertuin over een paar smalle glibberige dijkjes naar het andere huisje geglibberd. Er had zich inmiddels ook een 80-jarige man bij ons aangesloten, die grote moeite had om op de been te blijven (ik ook trouwens).
Eenmaal aangekomen begon de dienst gelijk. Alles ging prima, behalve dat het licht uitging, maar ja dat zijn ze hier wel gewend. Ik was 5 minuten aan het woord, toen het griezelig hard begon te regenen. Dat is op zichzelf niet zo erg, alleen zaten we onder een zinken dak. De bui duurde ruim 10 minuten en in die tijd zijn we maar gewoon stil geweest, we konden elkaar absoluut niet verstaan in het lawaai van de stromende regen.
Na afloop moest ik weer op de motor terug naar Lakeside, een afstand van ongeveer 4 km. Het regende gelukkig niet meer zo erg, maar wat al bijna geen weg genoemd kon worden, was een grote modderpoel geworden en bovendien was het aardedonker. Ik had het die avond gehad over 'God vertrouwen in alle omstandigheden', ik heb het gelijk maar in praktijk gebracht. De eerste anderhalve km was een griezelige tocht, maar uiteindelijk ben ik zonder problemen toch weer bij het Guesthouse aangekomen. Ik was blij dat Aukje niet achterop zat.
Dhantar
De volgende dag (vrijdag) zijn we met een paar mensen van Naya Gaun Church en Prem met een oude Landrover van INF naar Dhantar geweest. De chauffeur was een oude bekende van me, Sulemani. Dhantar is het dorp waar Prem vandaan komt. Vlak voor Dumre (op der weg naar Kathmandu) sloegen we af naar Bhandipur, een piepklein oud stadje boven op een heuvelrug. Sinds kort loopt er een geasfalteerde weg heen. Deze dag zullen we ook niet snel vergeten.
Alles bij elkaar zijn we denk ik zo'n 800 meter geklommen en hebben daarna in Bhandipur ontbijt genuttigd. Daar bleek al snel dat Aukje niet in orde was. Waarschijnlijk een combinatie van het eten van iets dat niet helemaal goed geweest is en een niet zo erge comfortabele rijstijl van de overigens wel veilig rijdende chauffeur hadden haar erg beroerd gemaakt. Gelukkig knapte ze na een half uurtje weer een beetje op en zijn we alsnog verder gegaan.
Zoals hierboven te zien is, was het vervolg over een niet verharde weg, die af en toe stijl naar beneden ging. Na ongeveer een 20 min rijden waren we op de plaats van bestemming, het kerkje in Dhantar. Op de foto hieronder is te zien dat dit kerkje weinig bescherming biedt tegen slecht weer.
De gemeente van ca 35 personen heeft vorig jaar een stukje grond kunnen kopen, waarop ze dit bouwsel neergezet hebben. Geld voor iets beters is er niet. De wanden bestaan uit bamboe paaltjes, die genoeg licht doorlaten (zie ook foto's hieronder) en dus ook nauwelijks beschutting bieden tegen regen en wind.
Voor het dak had men nog net geld om voor de ene helft golfplaten te kopen, de andere kant van het dak is bedekt met takken met verdorde bladeren eraan. Het mag duidelijk zijn dat de ene kant van het dak ook nauwelijks bescherming biedt. We willen vanuit de stichting Hope for Nepal ook iets hieraan gaan doen. We hopen op korte termijn geld hiervoor bij elkaar tre krijgen zodat ze in juni (als de moesson in vollle hevigheid losbarst) een degelijker onderkomen hebben.
Voor het hele project is ca 1600 Euro nodig en dit willen we van harte bij jullie aanbevelen. Op de website van Hope for Nepal (www.h4n.nl) en onderaan dit blog is te vinden waarnaar dit overgemaakt kan worden, o.v.v. Dhantar. Deze giften zijn aftrekbaar.
Het kerkje wordt geleid door een 74 jarige man en zijn vrouw (zie foto hieronder) en is onder de hoede genomen van Naya Gaun Church in Pokhara. Zij begeleiden dit kerkje ook in alle opzichten. Het bouwen van een beter onderkomen zal ook onder hun supervisie gebeuren. In Naya Gaun Church is een speciale diaken aangesteld die zich hiermee (full-time) bezig houdt.
Zoiets zien grijpt je aan, alhoewel ik weet dat er meer plaatsen en kerkjes zijn zoals deze in Nepal. Toch willen we proberen om genoeg geld hiervoor te vinden, dat moet toch mogelijk zijn?
Inmiddels was Aukje weer zieker geworden, de terugreis was voor haar erg zwaar. Na terugkomst is ze gelijk onder de wol gekropen, met de nodige medicijnen.
's Avonds had ik nog een ontmoeting met Grishma (de voorganger van Naya Gaun Church) om nog een aantal zaken door te praten. Grishma was ook mee geweest naar Dhantar.
Patichoor
Aukje is vandaag gelukkig een stuk beter dan gisteren, maar nog niet helemaal de oude, voorzichtig aan nog maar even. Om die reden is ze ook niet mee geweest naar Patichoor.
Ik had voor dit bezoek een auto van NGC mogen huren. De chauffeur (zoon van Resham en Sita) reed gelukkig een stuk rustiger.
Het begon 's ochtends al met een misverstand, zodat we bijna een half uur te laat vertrokken. Het weer was prachtig en zoals op de foto hieronder te zien is, waren de bergen kraakhelder te zien: schitterend! Ik geniet daar nog steeds elke keer van. Wat is de schepping mooi.
Het eerste deel van de weg was prima, maar eenmaal over de pas werd het steeds slechter. Uiteindelijk bereikten we 25 minuten te laat onze bestemming. De dienst was al begonnen. 
We werden weer hartelijk welkom geheten en als primeur werd ik vertaald door Pawan, zoon van Pren en Prabha, die samen met zus Prapti ook meewaren. Het vertalen ging erg goed voor een eerste keer.
Na afloop zijn we gaan kijken waar nu dat pad loopt waar zoveel over te doen is geweest. Het stukje grond is aangekocht maar nog niet vrij.
Hier duidt een van de leiders aan Prem waar het pad loopt.
Op de foto hieronder heb ik dat proberen aan te geven. De rode lijnen geven ongeveer het pad aan en de 2 blauwe pijlen geven een paar obstakels aan, die door de verkoper nog verwijderd moeten worden, bovenaan een toilet dat verplaatst moet worden en onderaan een primitieve bergruimte.
Het pad komt vlak langs het huisje te lopen. Het witte gebouw bovenaan is het kerkje. Komende week wordt het pad vrijgemaakt (zegt de vorige eigenaar), ik ben benieuwd hoelang dit nog gaat duren...
Na een voorspoedige terugreis was ik om 14.15 weer terug, waar Aukje nog een beetje verder opgeknapt bleek te zijn! De komende week zullen we het een stuk rustiger hebben!
Bankrekeningnummer st. Hope for Nepal: NL10ABNA0524649324 t.n.v. St. Hope for Nepal te Zeist.
