Dinsdag 13 november

Gegevens
Hits: 683

Als ik uit het raam van mijn kamer kijk, zie ik een stuk van het meer en er achter de heuvels. Door de lucht vliegen de kraaien en zweven de adelaars, het ziet er allemaal heel vredig uit. En over een uurtje zweven de paragliders er tussen door. O heerlijke rust! (Als ik het heb over heuvels, dan heb ik het eigenlijk over bergen tot ca. 3000m. hoogte. Het hooggebergte kan ik hieruit helaas niet zien.)

Dat is ook wat we de tijd dat we hier zijn ook heel veel gedaan hebben: rusten. Vroeg naar bed, er op een 'normale' tijd uit en tegelijkertijd ook werken. Het gebeurt alles in een rustige ontspannen sfeer, alhoewel ook Nepal aan het veranderen is. Gistermiddag en avond bijvoorbeeld was het hier allerminst rustig, het was de laatste dag van Tihar. Rondtrekkende groepen zingende en dansende mensen, veel alcohol en drugsgebruik en onverantwoord hard rondscheurende jongeren op hun motor. Het was hier gistermiddag en avond niet rustig en niet prettig. Als gevolg van de voortschrijdende techniek hebben sommige van die rondtrekkende groepen een geluidsinstallatie bij zich waar menige discotheek jaloers op zou zijn. En die gaat dan ook volle kracht open, zodat ze een kilometer verder nog duidelijk te horen zijn, laat staan als ze vlak voor je deur zijn neergestreken. Dat gebeurde o.a. gisteravond om een uur of negen. We zaten ons net af te vragen hoe lang we hier nog door geterroriseerd zouden worden, toen er vlakbij een zware ontploffing klonk (uit de hand gelopen vuurwerk), daarna was het plotseling heel stil. Vijf minuten later hoorden we ze weer, maar nu een heel stuk verder.

Zo eindigde bhaai thika, de laatste dag van Tihar. De meeste Christenen waren die dag het grootste deel bijeen geweest in hun kerken. Een paar diensten, wat eten samen, wat praten samen, kortom samen gemeenschap zijn. Geen volle agenda die dat in de weg kan staan, je bent er gewoon. Juist op die dagen komen ze extra samen om gevoed te worden uit de Bijbel en samen God lof toe te zingen en te bidden.

Nepal is een land dat er erg kleurrijk uitziet. Met name de vrouwen dragen over het algemeen kleurrijke kleding, dat is toch een heel ander gezicht dan het vaak grijze in Nederland. Door die kleuren lijkt het heel wat, maar er onder schuilt voor veel mensen een diepe armoede, ook onder Christenen. Dat is de keerzijde van Nepal, dat nog steeds tot een van de armste landen ter wereld behoord.

Maandag zijn we een stukje wezen lopen met onze vrienden Rene en Martha, aan de noordkant van Pokhara, een voor mij vrijwel onbekend gebied. Het ene moment hoog boven de rivierbedding, over een smal paadje, het andere moment tussen de rijstvelden door over weer een smal paadje, of gewoon door een leuk dorpje. Vredige taferelen, een heerlijk zonnetje, een lekkere temperatuur, gewoon even genieten. Een paar dagen geleden heeft een hagelstorm hier nog alle gewassen en een deel van de rijstoogst vernield. Als je een rijstveld instapt zie je de er uit geslagen rijstkorrels op de grond liggen.

's Avonds zouden we in een restaurantje met een culturele show (dans) gaan eten. Eten ging wel, maar de show was er niet, dus door naar het volgende restaurantje. Maar daar waren net de Maoïsten neergestreken voor een manifestatie. We hadden de herrie van hen al eens eerder meegemaakt en wilden ons avondeten daar niet door laten vergallen, dus door naar het volgende restaurant. Daar hebben we (tot onze verrassing) een heerlijke Thaise maaltijd gegeten.

Met onze gezondheid gaat het goed. We hebben wel wat ingewandsproblemen gehad, maar het ergste lijkt overwonnen te zijn. We dachten vandaag dat Tihar voorbij was, nee dus. Officieel wel, maar een aantal 'jongelui' dacht daar anders over, toen we al op bed lagen werden we andermaal verrast door een portie lawaai, beëindigd door het afsteken van vuurwerk. Na de laatste klap hoorden we alleen nog maar iemand heftig protesteren en schelden. Kennelijk hadden omstanders er genoeg van gekregen en de dader in zijn kraag gepakt (onder luid protest) en afgevoerd...