Dinsdag 20 november.

Gegevens: Hits: 686

Gedroogde visjes op de markt van Maleku

Dit werd de dag van Malekhu. Een dorpje op ongeveer 2/3 van de reis Pokhara-Kathmandu.

De dag was voorspoedig begonnen, ook al liep de wekker niet op tijd af. We hadden onze bagage de avond er voor al ingepakt. Aukje ging met een taxi vooruit om de besproken plaatsen veilig te stellen. De besproken plaatsen zijn ook bij veel Nepalezen favoriet.

Rene en Martha en Prem en Prabha waren er ook om ons uit te zwaaien. We vertrokken redelijk op tijd. Maar na onze eerste stop, stopte de chauffeur zoals wel vaker even bij de groentemarkt in Malekhu, een voor mij bekende plaats, omdat ik daar op de motor ook altijd even stopte voor een glas thee, een hard gekookt ei en een praatje. Dat doet de chauffeur om een paar kilo golberra (tomaten) voor zijn vrouw te kopen.

Een paar passagiers dachten dat het de volgende stop was en vlogen naar buiten, gevolgd door het grootste deel van de passagiers. Na een paar minuten waren de chauffeur en zijn bijrijder terug om door te rijden, alleen was de bus bijna leeg...

Na enig getoeter en geroep was het grootste deel redelijk snel terug, op 4 vrouwen na, drie Koreaanse en een westerse. De verbaasde en niet begrijpende Koreaanse vrouwen waren na een kwartier boven water. Maar hoe de chauffeur ook toeterde en hoe de bijrijder ook zocht, de ander was niet te vinden. Uiteindelijk besloot de chauffeur (na een half uur) maar door te rijden. De volgende (officiele) stop was tien minuten verder. Tien minuten nadat we daar aangekomen waren, verscheen de vermiste, met de locale bus had ze ons weer ingehaald.

Inmiddels is het woensdagmorgen, over een paar uur vertrekken we naar het vliegveld en om 1600 lokale tijd vertrekken we naar Doha.

Mijn gegevens

Ik (Jan) ben 80 jaar en ruim 56 jaar getrouwd met Aukje. Samen hebben we 4 kinderen, 1 zoon en 3 dochters en 12 kleinkinderen (8 kleinzoons en 4 kleindochters en 3 achterkleinkinderen).

Sinds 1983 is Jezus de belangrijkste persoon in mijn leven. Sindsdien zijn we actief in onze kerk en hebben we ook 4 jaar in de zending in Nepal gewerkt. Nepal is daardoor ook een beetje ons 2e vaderland geworden, we proberen elk jaar naar Nepal te gaan voor een bezoek van ca 3 weken.

De plaatjes bovenaan hebben de volgende achtergrond:

De eerste is van het hospitaal kerkschip de Hoop. Mijn opa is bijna 25 jaar kapitein op deze zeilschoener geweest.

De tweede is van s.s. Amerskerk. Op dit schip heb ik in 1966 mijn eerste reis als 4e stuurman gemaakt.

De derde is van een ondiepwater-mijnenveger, in mijn Marinetijd ben ik hierop 2 jaar oudste officier geweest.

De vierde is het kruis waaraan Jezus gestorven is voor onze (en dus ook mijn) fouten.

De vijfde is het logo van de stichting Hope for Nepal, met deze stichting ondersteunen we kerken en projecten in Nepal. In Nepal ligt nog steeds een stukje van ons hart!