27 september

 

 

 

De herfst heeft voor mij twee kanten, een fijne en aangename kant en een minder prettige kant. Om met de laatste te beginnen, de dagen worden steeds korter, de bomen worden steeds kaler en 'last but not least': de temperatuur zakt. Ik ben een mens die van warmte houdt, warmte wat betreft de temperatuur, maar ik houd ook van een warme en prettige omgeving.
Als ik uit het raam kijk zie ik de damp van het natte schuurdak opstijgen alsof het in brand staat. De zon schijnt door de rode bladeren van de boom achter in de tuin, dat geeft een warme en mooie aanblik. Daarbij op de voorgrond drie grote bloemen van een dalia en de fragiele bloem aan een gele roos, met de waterdruppels van de ochtenddauw er nog aan. Het is niet warm buiten, maar wanneer ik daar zo naar kijk, vanuit mijn warme studeerkamer, geeft het toch een gevoel van warmte.
Wat ik ook prachtig vind aan de herfst, zijn de verschillende kleueren van de bladeren aan de bomen. Deze tijd van het jaar geniet ik er extra van. als ik over de Amersfoortseweg rijd en al die verschillende kleuren bladeren zie, nog eens extra geaccentueerd door het heldere zonlicht er achter.
Herfst, twee kanten, ik richt me toch maar op het mooie, het 'warme', dan is de herfst misschien wel de mooiste tijd van het jaar (op de zomer en het voorjaar na...).