Dinsdagmiddag, keurig op tijd, landden we in een zonnig Kathmandu, nadat we ervoor een prachtig gezicht op de bergen gehad hadden. We stonden ook heel snel buiten (45 min.) en het vervoer van Tibet Guesthouse stond al keurig klaar voor ons. Zodoende waren we al om 18.00 in het hotel. Het was heerlijk om Nepal weer te ruiken, we hebben ook erg naar deze reis uitgezien!

De kamer die we kregen was wat minder, maar de bedden waren goed.
's Avonds, in de lobby van het hotel, hadden we nog een merkwaardig voorval. We waren alle drie erg moe van de reis en waren net van plan te gaan eten bij het Northfield Cafe. Op dat moment kwam de manager van het hotel binnen, ik dacht hem te herkennen als Tanka, degene waar ik woensdag een afspraak mee had. Hij stelde zich voor als Ganga en ik verstond Tanka, en hij vertelde ons dat we morgenochtend konden ontbijten. Omdat ik dacht dat het Tanka was, vroeg ik onnozel: en wat gaan we erna doen? Niet begrijpend liep hij weg... de dames hebben me toen uitgelegd wat er aan de hand was...

De dag er op had ik de ontmoeting met Tanka, hij nam me mee naar zijn huis/kantoor en kerkje. Hij moest een lange omweg maken, omdat er een demonstratie van de Maoisten aan de gang was waardoor heel veel straten afgesloten waren. We hebben daarna een paar uur zitten praten over het werk van ITEEN, NBCBS en over 'zijn' kerkje. Het was een heel goed gesprek, wat traditiegetrouw afgesloten werd met een kajaa, een hapje eten en drinken. Om 18.00 bracht hij me weer terug naar het hotel.

Donderdag (gisteren) zijn we met de bus doorgereisd naar Pokhara. We hadden de begeerde stoelen kunnen krijgen, voorin de bus, en de reis verliep voorspoedig. In Pokhara stond er al een welkomstcomitee klaar: Prem en Prabha en Rene en Martha, die een paar weken eerder aangekomen waren. Vooral Prabha was erg emotioneel bij het weerzien, wat natuurlijk ook bij Aukje traantjes gaf. Met twee taxis (de taxis zijn hier niet zo groot) zijn we daarna naar ons hotel gereden met alweer een hartelijk weerzien met Pradip en Manju. De kamers stonden al klaar voor ons en we hebben na de stoffige reis een heerlijke douche genomen en schone kleren aangetrokken. Maar toen...

Ik zocht iets, wat in mijn cameratas moest zitten, alleen kon ik de tas niet vinden. Toen realiseerde ik me, dat ik die in de taxi had laten liggen samen met mijn laptoptas! Inhoud: videocamera, fotocamera, laptop en toebehoren en een behoorlijke som geld. Dat was behoorlijk schrikken. Pradip eerste reactie was: Laten we er voor bidden, dat God een oplossing geeft. Dat hebben we gedaan. Ruim anderhalf uur later had ik alles terug! Prem was er achter gekomen wie de chauffeur was en heeft hem weten op te sporen! God is goed!

Zo mogen we deze dagen terug kijken met dankbaarheid dat de Heer ons beschermd heeft voor allerlei calamiteiten! Daar willen we Hem voor danken!
We ontvingen ook het droevige bericht, dat de zus van Anne (Jansje)overleden is. We bidden dat God de familie mag troosten en moed geven voor de toekomst.