Beschikbare blogs 2016

Zaterdag 22 oktober 2016

Gegevens
Hits: 1260

== Een huwelijk en naar Patichoor ==

Centraal in deze blog staan een huwelijk en ons bezoek aan de kerk in Patichoor. Maar eerst gaan we bij Lazarus en zijn gezin op bezoek.

We waren woensdagavond bij ze uitgenodigd voor een dal bhat (rijst met linzen en aanverwante artikelen). Zijn vrouw was er niet die was 3 weken naar haar familie in een dorpje in de bergen. Haar ouders zijn al op hoge leeftijd en zij is hun enige kind. Ze had al ruim 3 jaar geen contact meer gehad met haar familie.

Lazarus had samen met zijn (grote) kinderen een heerlijke maaltijd voor ons klaargemaakt en het was een gezellige bijeenkomst. Lazarus vertelde daar ook het een en ander over wat hij meegemaakt had nadat hij christen geworden was. De directe consequentie destijds was dat hij zijn familie uitgezet werd en ook het dorp waar hij vandaan kwam. Hij heeft in die jaren samen met zijn vrouw heel veel nare dingen meegemaakt.

Hij heeft jaren gewerkt voor het Nepal Gospel Center en is nu al weer een aantal jaren full-time oudste in Naya Gaun Church. Samen met zijn gezin vangt hij jongeren op die in een kansarme situatie zitten (wees, of moeilijke gezinssituatie e.d.). Eén van hen is Simon, waar ik al eens eerder over verteld heb.

De dochter van Lazarus: Biena

We hoorden dat Lazarus 22 jaar geleden met het evangelie in aanraking kwam, hij woonde in een afgelegen gebied, een paar dagen lopen. Hij wilde meer weten over God en kwam in contact met mensen die hem lektuur gaven. Diezelfde mensen bleven een jaar lang bijbelstudies sturen en daarna werd hij uitgenodigd om een maand naar Pokhara te komen om een dicipelschaps training te volgen.

Omdat hij het in zijn dorp niet durfde te zeggen vertelde hij dat hij naar de dokter moest in Pokhara. Je moet weten dat hij uit een priesterkaste komt, hij was hindoe priester, met alle dingen die hij in zijn dorp dus moest doen als priester. Een belangrijke man.

Na een maand in Pokhara besloot hij christen te worden, met verstrekkende gevolgen... hij moest vertrekken uit het huis en het dorp, met vrouw en 2 kinderen is hij toen naar Pokhara gegaan.

Hij heeft 16 jaar fulltime gewerkt voor de organisatie die hem de bijbelstudies zond.

Na 5 jaren heeft zijn familie vrede gesloten met hen, ze hebben weer contact met elkaar. We hoorden ook dat er een groepje gelovigen is in dat dorp, er is heel veel gebeden voor zijn dorp en nog steeds.

Lazarus gaat er heen wanneer dat mogelijk is om te helpen en te praten, en ook met LEAD Nepal zijn ze er geweest om trainingen te geven en te praten met de mensen. Het is een prachtig werk dat door de Nepali zelf wordt gedaan, we mogen voor hen bidden en hen bemoedigen.

HUWELIJK

Jullie begrijpen dat we ook enorm bemoedigd waren. Dezelfde dag kregen we van Grishma ook heugelijk nieuws te horen: Zijn dochter gaat 6 november a.s. trouwen! Ze hadden nog geprobeerd het naar voren te halen zodat we er ook bij konden zijn, maar dat lukte niet. Als we het goed begrepen hebben kent het bruidspaar elkaar nog maar kort en regelen de families verder alles samen.

Vrijdagmorgen was het een drukte van belang in de woonkamer, de familie van de bruidegom was er om samen met Grishma en zijn gezin de verdere voorbereidingen te bespreken.  

VERJAARDAG

We hadden vrijdag ook wat te vieren, onze oudste dochter Marjolein is 47 geworden! We hebben bij Queen Forest (voorheen Love Kush) een heerlijk stuk taart gekocht en het samen met Prem en Prabha gevierd in hun shop (zie foto onder).

HUIS

Ondertussen ligt het werk aan ons nieuwe huis niet bepaald stil. Waar mogelijk zijn kinderen en kleinkinderen regelmatig bezig met slopen, schoonmaken, witten etc. Hieronder Michael op de plaats waar een muur weggehaald is en daaronder zijn vader die aan het witten is. Bedankt (klein)kinderen!

UIT DE BUURT

Zomaar een paar scenes in onze straat. Eerst een manier van personenvervoer die ik nog niet eerder gezien had, een lorry volgeladen met mensen.

Deze tweede scene is minder grappig, een dronken man op straat om half elf 's ochtends. Alcoholisme is zo wie zo een probleem in Nepal, maar tijdens de hindoe festivals is een scene als deze helaas geen uitzondering. Een familielid (de man met de fiets) probeert hem naar huis te krijgen. Tien minuten later zou hij moeizaam opstaan en verder richting huis strompelen en waggelen.

NAAR PATICHOOR

Om 8 uur stonden we klaar en om half negen vertrokken we met z'n 5-en in de auto (Prem, Prabha, Prapti, Aukje en ik). Het werd een dag met verrassingen.

De eerste verrassing was vlak buiten Pokhara, waar we aangereden werden door een ons inhalende auto. Hij ging iets te vlug weer naar links, waardoor hij ons voorspatbord raakte. We stopten allebei en na de wederzijdse gegevens uitgewisseld te hebben en de schade gezien te hebben, konden we weer verder. Alles werd in alle rust afgehandeld. Prem had reden genoeg om boos te zijn op de andere chauffeur, maar hij bleef kalm en vriendelijk! 

BAR SLECHTE WEG

De weg was hier en daar bar en boos. Grote gaten en kuilen waar Prem grote moeite had om zijn auto ongeschonden door heen te manoevreren. Vooral het gedeelte na Naudanda (het grootste deel dus) was heel slecht op veel plaatsen. Hierboven een uitzicht richting Naya Pul.

Ongeveer 20 minuten te laat reden we Patichoor binnen. Langs deze weg had de kleine kerk in de beginjaren een kleine (gehuurde) ruimte. Het is al weer 17 jaar geleden dat ik daar voor het eerst kwam.

Het kerkje (witte gebouwtje) met het 'beroemde' pad daarnaar toe.

De dienst was al begonnen en achterin hadden ze al een bankje en een paar stoelen voor ons klaar staan.

2e VERRASSING

Tijdens de zangdienst kwam de 2e verrassing van deze dag: Prapti vertelde me dat haar broer Pawan waarschijnlijk te laat zou aankomen (hij zou mij vertalen) en dat zij het daarom zou doen. We hadden toen nog 15 minuten tot de prediking. Ze heeft toen op mijn tablet nog snel het grootste gedeelte van de preek door kunnen nemen. Het was voor haar de eerste keer dat ze zou vertalen, gelukkig spreekt en begrijpt ze heel goed Engels.

Het vertalen ging ook goed op een enkele hapering na, het enige probleem was haar stemvolume. De (primitieve) geluidsinstallatie kon niet gebruikt worden, want er was geen elektriciteit en er pal naast werd de zondagsschool gehouden... Het was in het begin moeilijk voor haar maar ze heeft zich er goed en dapper door heen geslagen. Ik had het idee dat ook achterin iedereen de prediking heeft kunnen volgen.

3e VERRASSING

Ik was inmiddels weer terug gegaan naar mijn plaats toen Prapti me vertelde dat ik zo weer naar voren moest. Er werd van mij verwacht dat ik ook de avondmaalsviering zou leiden... Op zich geen probleem, want dat heb ik natuurlijk vaker gedaan, alleen in Nepal gaat toch alles een beetje anders. Uiteindelijk is dat ook goed gegaan en mogen we op een fijne en toch ook wel bijzondere dienst terugzien. Als brood was er een kleine chapati die ik in stukjes moest verdelen (voor ca 45 personen). Ik had gelukkig genoeg stukjes gemaakt. 

Na afloop werden we nog een keer in het zonnetje gezet en bedankt door ons o.a. een mooie shawl om te hangen (zoals op de foto bij Aukje) 

4e VERRASSING

Als laatste activiteit deze morgen werden de door Marianne gemaakte mutsjes uitgedeeld. Er waren tijdens de dienst een aantal kleintjes. Echter (surprise) bleken alle kleintjes verdwenen toen de mutsjes uitgedeeld zouden worden... Ik heb geen idee hoe en waarom. Uiteindelijk bleken er toch nog een paar te zijn, de rest van de mutsjes heeft Aukje bij de vrouw van de voorganger achtergelaten.

Ik had inmiddels gezelschap gekregen van het dochtertje van de voorganger. Ze vond me kennelijk een aardige opa! 

Na afloop zijn we weer over de zelfde slechte weg (er is geen andere) teruggereden. Ongeveer halverwege hebben we in een Nepalees eethuisje nog wat gegeten, de kinderen dal bhat en wij chicken chowmin.

Om vier uur 's middags waren we uitgeteld weer terug in Pokhara. We waren zo moe dat we om 8 uur al de ogen gesloten hebben.