Woensdag 9 december - Pokhara (4)
- Gegevens
- Hits: 556
Afgelopen maandag zijn Ad en ik een nachtje naar Dhampus geweest, in de hoop ’s ochtends een mooie zonsopkomst op de Annapurna te kunnen zien. Om 12.15 werden we door de ladies uitgezwaaid.
Dhampus is een klein dorpje aan het beginpunt van vele trekkings. Ongeveer 20 min. noordelijk van Pokhara (met de auto) begint de klim, want Dhampus ligt ruim 600 m. boven het vertrekpunt.
De klim bestaat grofweg uit 3 delen: eerst ca. 400 meter omhoog langs een trap. Na dit stuk is er een theehuisje waar je even op adem kunt komen, met de onvermijdelijke Tibetaanse verkoopsters. Daarna volgt een gedeelte wat veel minder hard omhoog gaat en tenslotte nog een kleine 200 meter omhoog langs een trap. Onderweg hadden we natuurlijk ook af en toe prachtige vergezichten.
Het is een inspannende tocht van ca. 2 uur, die niet te onderschatten is. Als je maar iets te snel gaat, kom je gegarandeerd de man met de hamer tegen. Daar staat tegenover dat de natuur en de vergezichten heel mooi zijn en ook het kleine dorpje op het minder steile gedeelte is heel leuk. De mensen zijn overal vriendelijk en op veel plaatsen kan je wat drinken of eten (voor Nepalezen is dat overigens hetzelfde, je eet rijst, maar ook cola en zelfs een cigaret!)
Ik had Ad al gewaarschuwd voor het laatste gedeelte, dat niet zo lang is, maar wel erg venijnig. Het viel ook behoorlijk tegen, maar toch waren we binnen 2 ½ uur boven!
We zijn toen eerst op zoek gegaan naar een geschikte slaapplaats, met goed uitzicht op de bergen. Die waren op dat moment en ook de rest van de dag overigens niet te zien, we zaten midden in de wolken en later kregen we nog een spatje regen. Maar voor dat gebeurde hadeen we al een slaapplaats gevonden in hotel Orchid. Op de foto zit Ad te wachten op het ‘diner’, nadat we eerst een (goede) kop koffie ‘gegeten’ hadden.
Na een redelijke nachtrust waren we al vroeg (05.30) wakker, alleen moesten we toen nog 45 minuten wachten voor de zon opkwam. Het leek aanvankelijk niets te worden, want er kwam aardig wat bewolking vanuit het dal opzetten. Maar ongeveer 5 minuten voor de zon de bergtoppen zou gaan beroeren, brak de bewolking. Daarna konden we minutenlang genieten van een schitterend schouwspel dat niet te beschrijven is. De foto’s hieronder spreken boekdelen! Wat is Gods schepping mooi en wat hebben we samen zitten genieten!
De foto’s hieronder zijn van de Annapurna South, maar de Fishtail en het oostelijke gedeelte waren ook goed zichtbaar.
Na het ontbijt zijn we terug gelopen, naar beneden. We hadden nog een aantal leuke gesprekjes onderweg met Nepalezen. Het valt overigens op hoeveel jonge westerse vrouwen in hun eentje de bergen in trekken, soms zelfs zonder een gids, ze hebben geen idee van de gevaren om alleen te lopen. Nepal is een over het algemeen veilig land, maar dit is de kat op het spek binden. Ik heb een paar van hen gewaarschuwd, maar ze keken me aan of ze water zagen branden en gingen gewoon door.
De afdaling nam natuurlijk wat minder tijd in beslag, maar gemakkelijk is het absoluut niet. Het is goed oppassen om het juiste ritme voor jezelf te vinden. Min of meer ongeschonden waren we om 10.00 uur alweer beneden. De taxichauffeur had ons beloofd weer op te halen en warempel, hij stond er ook. Zo waren we om 10.30 alweer terug in Phill’s, waar overigens geen spoor te vinden was van de ladies, die zaten nog lekker ergens langs het meer te ontbijten.
’s Avonds hadden we een afspraak bij een huisgroep van Naya Gaun Church, het liep alleen allemaal een beetje anders. Om 17.45 stapten we in een taxi om er heen te gaan. Het was inmiddels donker geworden en toen we de Old Bazar road passeerden zagen we overal langs de kant van de weg brandende hoopjes liggen. Niet de vuurtjes van mensen, die hun rommel verbranden. Toen we verder kwamen, bleek er voor ons een grote groep Maoïsten te lopen (ja zij weer), met meters lange staken met fakkels er op. Dit is iets wat ze tegenwoordig wel vaker doen, voor er weer een staking is. Het was erg intimiderend en omdat alles rond Pritvichowck (waar we langs moesten) stagneerde en het onzeker was hoe dit verder zou gaan, besloten we terug te gaan naar Lakeside. Ik heb de indruk dat deze figuren, die zeggen het beste voor te hebben met hun land en de mensen, alleen maar bezig zijn om angst te zaaien, alles kapot te maken om zo straks makkelijk de macht te kunnen overnemen.
Hierboven (een niet zo duidelijke) foto van een afstand genomen. De staking is overigens vanmorgen om onduidelijke redenen afgelast. Dit alles geeft steeds meer onrust en onzekerheid in het land.
