Zaterdag 12 december - Pokhara (5 en laatste)
- Gegevens
- Hits: 501
Wakker worden in Nepal is heel anders dan wakker worden in Nederland.
Om te beginnen staan de ramen altijd wagenwijd open, dus alles wat buiten gebeurt, dringt gelijk je kamer binnen.
Ons guesthouse staat niet in een buurt met alleen maar guesthouses en hotels, nee, overal tussendoor staan er kleine huisjes. Zo ook achter ons guesthouse (zie foto’s hieronder).
Het leven in Nepal begint elke dag voor de meesten als het licht wordt. Het begint met wat gerammel van potten en pannen van vrouwen die aan het werk gaan. Tussendoor wordt er stevig gerocheld en kelen geschraapt en gespuugd. Dat is hier geen onfatsoenlijk gedrag, bijna iedereen doet dat, maar het is wel erg onhygienisch en vies.
Na al die keren dat we hier geweest zijn is dat iets waar we nog steeds niet aan gewend zijn.
Honderd meter achter ons staat een sportschooltje, waar men om 6 uur al begint. Kennelijk is ‘sporten’ zonder harde muziek en veel gekreun niet mogelijk, dus ook deze geluiden vermengen zich met de andere ochtendgeluiden.
Intussen staat vlak onder ons raam een jongeman zich te wassen, ook dat gaat gepaart met veel geluiden, proesten en spetteren, maar ook weer rochelen en spugen. Een stukje verderop komen de eerste vissers van het meer af, met de vangst van die ochtend. In een hand de gevangen vis en over hun schouder de netten die ze gebruikt hebben.
Aan de andere kant van het guesthouse, de straatkant, komt het leven ook op gang, de eerste bussen en motoren hebben al van zich laten horen. De eerste stofwolken van die dag trekken al weer op en natuurlijk wordt dit alles weer regelmatig overstemd door het getoeter van de 3-tonige hoorns van vrachtwagens en bussen (het is een ongeschreven wet, dat personenautos en motoren die niet hebben). Boven deze geluiden uit dringt zachtjes het licht gierende geluid van de waterpomp door. Elke ochtend wordt eerst gezorgd, dat de watertanks op het dak gevuld worden.
Boven het meer hangt nog een ochtendnevel, een frisse ochtendnevel. Het is ook nog erg fris buiten, desondanks loopt onze achterbuurvrouw op haar blote voeten over haar erf te scharrelen, waar inmiddels zich ook de eerste kleine kinderen gemeld hebben. Vanaf de straatkant begint heel voorzichtig de eerste zonnestralen in onze kamer door te dringen.
Zo maar een ochtend in Nepal.
De afgelopen dagen hebben we in alle rust doorgebracht. Ad en ik hadden ons voor te bereiden op de spreekbeurten van van vandaag en verder ben ik nog een aantal contacten langs geweest, zoals ACN en NGOC. Ook heb ik nog een goed gesprek met Grishma gehad.
Tussendoor was het lekker om even een wandelingetje langs het meer te maken, er is daar altijd wel wat te zien, zoals hier de wassende vrouw.
Vanochtend sprak Ad in Kaireni en ik in de Pokhara City Church. Voor mij een nieuwe ervaring (en voor Ad ook natuurlijk, zij zijn op dit moment nog niet terug)
Morgenochtend stappen we op de bus naar Kathmandu en zit het er hier bijna op.
Hieronder nog een paar foto’s uit de Pokhara City Church.
