Woensdag 26 februari 2014

Gegevens
Hits: 679

Woensdag 26 februari 2014

Een van de ongemakken hier is het feit, dat we (maximaal) 12 uur per dag elektriciteit hebben. Dit is een situatie die al een aantal jaren zo is, vooral in het droge deel van het jaar.

Om die reden moeten we altijd zorgen dat alle apparatuur (telefoon, tablet, laptop) aangesloten staat als we weggaan of gaan slapen en bovendien, zodra er stroom is, snel water koken en in de themoskan doen... Je went er aan.

's Ochtends mag ik graag op de stoep van het Guesthouse zitten. Gewoon kijken naar alles wat er voorbij komt en gebeurt. Er valt veel te zien op de vroege ochtend en soms komt de buurman even een praatje maken. In de ochtend zie je ook vaak de 'jongens' in hun oranje gewaden langs komen. Bedelend om wat geld of wat rijst (liever geld), met in de ene hand een stok en in de andere een emmertje, waar je je offerande in kan deponeren voor deze hindoe-heilige.

's Avonds hebben we tijdens zonsondergang nog een gezellige wandeling langs het meer gemaakt (zie foto's hieronder)

Spelende kinderen langs het meer

Zo gebeurt er bijna niets en zo gebeurt er van alles. Het begon allemaal heel rustig op zondag (wat hier geen 'zondag' is, dat is het op zaterdag). We zijn met de taxi naar de stad gegaan, ik om een motor bij Prem op te halen en Aukje om te winkelen.

Vanuit de zaak van Prem zag ik aan de overkant iemand midden op de stoep liggen. In Kathmandu zie je zoiets regelmatig, maar in Pokhara gelukkig veel minder. Ik vroeg aan Prabha of zij wist wie of wat daar lag. Het bleek om een dronken vrouw te gaan, die haar roes in de zon, midden op de stoep lag uit te slapen. Verschillende mensen hadden al aangeboden de vrouw te helpen, tot de politie toe, maar ze had alle hulp afgewimpeld. Triest. Alcohol is ook in Nepal een groot probleem.

Ik kreeg als motor een mooie 200cc mee die prima rijdt. Overigens (en dit is vooral voor mijn buurman Kees) ik kwam tot mijn verbazing onder luid kabaal ook een Ducati tegen! Er zit hier zelfs een dealer!

Drukte in Chipeldungha

De volgende dag zijn we opnieuw naar het centrum gegaan. Daar ging er iets fout. Aukje verstapte zich op een ongelijk gedeelte van de stoep. Het deed behoorlijk pijn.

Samen zijn we op de motor naar het Guesthouse gereden, waar we noodgedwongen verder rust hebben gehouden die dag.

De dag erna (dinsdag) hebben we met hulp van Prem toch maar even een röntgenfoto laten maken van haar linkervoet. Na 10 minuten en 500 roepies (ongeveer 4 euro) kregen we de foto mee, daarna moesten we alleen nog 'even' een arts opzoeken die aan de hand van de foto zou kunnen zeggen wat er aan de hand was.

Dat kon niet voor 14.00, dus gingen we om die tijd naar het ziekenhuisje. Daar werden we weer weggestuurd, de arts kwam niet voor 15.00, dus toen opnieuw geprobeerd. We werden na wat onduidelijkheden voor 1000 roepies ingeschreven voor een consult bij een chirurg. Het zou ongeveer 10 minuten duren voor we aan de beurt waren.

Aukje in de wachtkamer

Na 40 minuten zou het nog 20 minuten duren en nog eens 45 minuten later hebben we de handdoek in de ring gegooid. Na  enig tegenstribbelen (de dokter komt echt zo, hij was nog aan het opereren) hebben we ons geld teruggekregen en zijn onverrichterzake teruggegaan. Er zaten nog zeker een stuk of 10 Nepalese patienten te wachten.

Een uurtje later heeft Prem de röntgenfoto bij ons opgehaald en is zelf naar een arts gegaan. Ik zal jullie de rest van dit verhaal besparen, maar hij kreeg in ieder geval voor elkaar dat hij een arts te spreken kreeg. Er zit in Aukje's grote teen een klein scheurtje en ze zal het voorlopig rustig aan moeten doen. De pijn is gelukkig een stuk dragelijker geworden.

's Avonds vanuit het restaurantje waar we aten, zag ik deze vrouw van het pizza-restaurant, die kennelijk nog geen klanten had, in het avondzonnetje met haar mobieltje zitten spelen. Bijna iedereen heeft wel een mobieltje, maar de meeste zijn wel nog heel eenvoudig.

Vanmorgen was ik uitgenodigd om voor een aantal leiders van kerkjes wat te vertellen over rentmeesterschap (zie foto hieronder). Voor de les hebben we eerst nog een Nepalees ontbijt genuttigd, mijn buik rammelt nog na.

De les ging goed en tot het eind toe hebben de ca 25 deelnemers met aandacht zitten luisteren.

Daarna ben ik teruggereden om Aukje op te halen voor een afspraak met Resham en Sita. Het was een bijzonder weerzien (foto hieronder). Samen hebben we dal bhat gegeten en daarna nog wat gepraat over het werk van Nepal Gospel Center.

Aan het eind van het samenzijn kwam de aap uit de mouw, of ik toch nog wat lessen over huwelijk en relaties zou kunnen verzorgen voor een aantal (toekomstige) jonge kerkleiders. Vanaf komende zondag tot en met dinsdag zal ik elke morgen 2 lessen hierover gaan geven

Het laatste nieuwtje van deze blog: We hopen volgende week naar het geboortedorp van Prem te gaan (in de buurt van Bandipur), met de auto om daar een klein kerkje te bezoeken.

N.B. We hebben elektriciteit vanavond, maar het voltage is zo laag dat het water niet wil koken... Help, geen koffie dus!