Woensdag 12 maart 2014

Gegevens
Hits: 948

Woensdag 12 maart 2014

Zondag was de eerste echte vrije dag die we hier gehad hebben. Aukje knapt al aardig op, al is ze nog niet de oude. We genieten in ieder geval samen van het prachtige weer (tot 26 graden en veel zon).

Prakash (de rechterhand van Pradip en Manju) zoekt een nieuwe bezem uit voor het Guesthouse

Vanmorgen hadden we bij het ontbijt nog een aardig voorval. Als je hier koffie bestelt is dit meestal een soort Nescafe (poeder) koffie dus. Deze wordt meestal naar onze smaak te slap geserveerd, zo ook deze morgen bij het ontbijt. Alleen had men deze keer Aukje de z.g. organische koffie aanbevolen. Deze was ook een beetje slap, dus vroeg Aukje er nog een beetje poederkoffie bij.

Wat ze niet in de gaten had was dat ze filterkoffie had en geen poeder er bij kreeg maar een beetje drap uit het filter... Na het te hebben laten bezinken was het toch nog goed te drinken (op het laatste beetje na).

 

's Middags spraken we de eigenaar van een grote Tibetaanse winkel aan Lakeside, een heel aardige Tibetaan, die als baby op de rug van zijn moeder uit Tibet gevlucht is 47 jaar geleden. Hij heeft het financieel goed, zijn zaak draait goed, maar hij is officieel nog steeds Tibetaans vluchteling en heeft dus niet de Nepalese nationaliteit. Daardoor blijven veel deuren gesloten, vooral ook voor zijn kinderen die in hetzelfde schuitje zitten, in India gestudeerd hebben, maar hier officieel niet in dienst genomen kunnen worden omdat ze nog steeds vluchteling zijn.

Triest om dit te horen. Zijn vader heeft hij bovendien nooit meer teruggezien en nooit meer iets van gehoord, die werd tijdens de vlucht door Chinese militairen opgepakt en meegenomen.

 

De buren spelen op straat een potje schaak

Na 7 uur 's avonds zitten we meestal op onze kamer. Zo ook deze avond. We hadden de ramen even tegen elkaar open gezet, omdat het binnen nog vrij warm was.

De elektriciteit was er weer af en tijdens een groot deel van die periode hoor je overal de generators ronken en lawaai maken. Bijna elk restaurant en elk hotel heeft er tegenwoordig wel eentje staan. Het zou hier 's avonds anders redelijk rustig zijn, maar dat is niet zo als er geen elektriciteit is. Het is een probleem waar Nepal al jaren mee worstelt. De capaciteit van de waterkrachtcentrales is weliswaar toegenomen, alleen de vraag neemt veel harder toe met daarbij opgeteld een netwerk dat aan alle kanten lekt.

Overigens kan het lawaai nog een stuk erger, want een ander probleem is de watervoorziening. Ook de waterleiding (die er wel is) is slecht en onbetrouwbaar en wordt ook vaak illegaal afgetapt. De hotels en restaurants hebben daarom meestal een extra grote watertank onder de grond, die regelmatig bijgevuld wordt door een watertanker.

Dit zijn meestal kleine vrachtwagens met een grote tank er op en erop geschilderd: Kane Pani (drinkwater). Deze hebben ook een pomp die het water overpompt. Ik denk dat de meeste van deze motorpompen geen fatsoenlijke uitlaat hebben, want het lawaai hiervan overstemt vele malen de herrie van de generators... (klik hier voor een kort filmpje).

Overigens stopt meestal om 22.00 alles hier, dus ook de generators, stroom of geen stroom, bedtijd! Tijd voor de honden om het over te nemen, maar daar ben ik al lang aan gewend en slaap er meestal makkelijk doorheen (veel honden worden voor de nacht de straat opgeschopt en vermaken zich daar).

Het is weer tijd om te trouwen! Een bruiloftsstoet

Voor de hindoes wordt door astrologen bepaald wanneer het een goede tijd is om te trouwen. De afgelopen week was dat weer het geval en al rijdende door Pokhara kom je verschillende bruiloften tegen (zie ook het korte video'tje hieronder).

 

De nieuwe Ronaldo? Ook hier houden jongens van voetbal (en cricket...)

Als je er oog voor hebt, kom je langs het meer onverwachte leuke plaatjes tegen, zoals de 2 foto's hierboven, gemaakt tijdens het ontbijt.

Het centrum van Pokhara wordt gevormd door Chipledhunga en Mahendrapul. Chipledhunga betekent gladde steen, de grote kei is hier op de foto rechts te zien. Mahendrapul is de brug van Mahendra (een van de oude koningen). Het is daar in de ochtend gezellig druk, in de middag mij een beetje te druk... Ik wordt toch kennelijk een dagje ouder.

Maandagmorgen zijn we even hier naartoe geweest om wat boodschappen te doen. In de stad is alles een stuk goedkoper dan in het toeristengebied. Het was er erg gezellig, ik vind het altijd leuk o daar weer even rond te lopen. Tot ik bijna tegen iemand opbotste: Linaa. Hee Jandaai! Ze heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt om wat voor Rene en Martha (meest voor de laatste denk ik) mee te geven.

Het komt gelukkig niet elke dag voor, maar 's avonds hadden we storm en regen...

De volgende ochtend was het daardoor heel helder en de bergen waren heel goed te zien. Aukje heeft deze middag haar jaarlijkse praatmiddag met Prabha gehad en 's avonds heb ik bij Grishma en zijn vrouw Laxmi gegeten.

Woensdagmorgen eerst naar Asal Chimekee Nepal geweest, de sociale tak van de kerken in Pokhara. Tussen de middag hebben we lekker gestoomde momo's gegeten in de motorbike shop van Prem, die zelf voor de kerk naar Kathmandu was, Prabha nam de honneurs waar.

 

Nog een korte video tot slot:

Een bruiloftsstoet in Pokhara.

I.v.m. de slechte internet verbinding kan ik alleen korte stukjes uploaden.