Vrijdag 9 november

Gegevens
Hits: 669

Pawan met zijn nieuwe T-shirt
(gekregen van Michael)

De eerste tekenen zijn er, de eerste tekenen van het nadere feest van Tihar. Er heerst een opgewonden stemming in de stad, vergelijkbaar met de dagen voor Kerst bij ons. Straks is er de dag dat men allemaal lichtjes aansteekt binnen en buiten het huis, het ziet er feestelijk uit. Ook de eerste ontploffingen van firecrackers (een soort vuurwerk) zijn al te horen. Een aantal jaren heeft men die niet af mogen steken i.v.m. de burgeroorlog.

Tihar is het op een na belangrijkste feest voor de Hindoes, waar iedereen die daar geld voor heeft, nieuwe kleren en lekker koopt. Een feest ook waar de hele familie aan deelneemt, voor zover men Hindoe is. Daar begint ook het probleem voor hen die Christen zijn geworden. Ze kunnen hier niet meer aan deelnemen en als ze nog niet de familie uitgegooid zijn, komen ze in ieder geval nu buiten de familie te staan. Een moeilijke tijd dus voor veel Christenen in Nepal.

Ook moeilijk is het voor hun kinderen. De kinderen van Prem en Prabha bijvoorbeeld, kunnen de hele week al niet buiten spelen, omdat de kinderen zich daar allemaal alleen maar bezig houden met Hindoe dansen en spelletjes en vanaf vandaag ook langs de deur gaan om al zingend en dansend geld of eten te verzamelen (een beetje te vergelijken met ons St. Maarten, maar dan een aantal dagen achter elkaar).

Al deze kinderen moeten zich deze week maar binnen zien te vermaken, in vaak heel kleine huisjes. Tihar in Nepal.

Donderdag begon zoals gepland, en tochtje met Trix naar de 'hooibergendorpjes' (weet je nog Carla?) Een tocht tussen de rijstvelden door, waar overal nog hard gewerkt werd om de (rijst)oogst binnen te halen. Hele families en dorpen zijn dan op de velden bezig, een leuk gezicht voor ons, maar een hard bestaan voor hen. De velden zijn op dit moment rijp om geoogst te worden, zoals dat ook geestelijk het geval is in Nepal. Ik las afgelopen week in ene nieuwsbrief dat het aantal christenen in Nepal al op ongeveer 1 miljoen geschat wordt!
Toch zijn de meeste mensen blijmoedig ondanks het harde werk. We stonden op een afstand van ca. 50 meter te kijken naar het dorsen, toen een Nepalese man uit gekkigheid op een berg stro sprong en voor ons een gek dansje maakte, heel uitgelaten.

Motormuis Trix:
" Even een plaatje maken..."

Toen we terug waren werden we door Grishma gebeld, dat vanwege een begrafenis onze afspraak niet kon doorgaan. Trix en ik zijn toen op de motor naar de begrafenis gegaan. Het is ontroerend om te zien hoe men hier in Nepal mee omgaat als Christen. Toen de plechtigheid afgelopen was en ik nog een paar gesprekken had gehad met Prakash en Chanman, zag ik tot mijn schrik dat er inktzwarte lucht boven de bergen hing. We zijn toen als een haas op de motor gestapt om te proberen nog voor de bui binnen te zijn. Dat lukte gelukkig en ondanks de haastige spoed door het drukke verkeer heeft Trix geen kik gegeven! We waren net voor de onweersbui met hagel en veel wind binnen. De dag erna hoorden we dat in het noorden van Pokhara alle gewassen vernield waren door grote hagelstenen.

Vandaag (vrijdag) hebben we het een beetje rustig gehouden. Ik ben even naar de stad geweest, maar daar was het zo druk, dat ik na 10 min. Weer op de motor gestapt ben. De dames hebben het er wel een paar uur uitgehouden... Vlak voor ik weg ging was er een grote manifestatie van de 'muizen' (Maoïsten). Ze maakten veel lawaai, maar er waren niet veel mensen die er aandacht aan schonken. Ik vroeg aan een van hen wat er aan de hand was, waarop me op brute wijze te verstaan werd gegeven, dat dit me niets aanging... "Uw vriendelijkheid zei bij alle mensen bekend" is kennelijk onbekend bij de muizen.