Donderdag 22 november

Gegevens: Hits: 612

Het einde van de reis nadert terwijl we overnachten in de Perzische Golf in het oliestaatje Qatar.

Gisteravond zijn we om ongeveer 19.00 in het hotel aangekomen, het vervoer vanaf het vliegveld was keurig geregeld. We zijn ook aangekomen in een totaal andere wereld dan waar we drie weken verbleven hebben. De gematigde temperaturen in Kathmandu, het vuil en de armoede, daar alles is hier niets van te merken. Het is 's avonds nog 29 graden, alles ziet er schoon en opgeruimd uit en het hotel is van een totaal andere categorie als we in Kathmandu gehad hebben (het prijskaartje ook overigens...) Had onze kamer in Kathmandu niet eens een plafondfan (heb je daar toch een groot deel van het jaar wel nodig), in Doha is alles voorzien van airconditioning. En... een heerlijk zacht bed, als je in Nepal net zo zacht wil liggen, moet je minstens vier matrassen op elkaar leggen.

De terugreis, via Frankfurt, is verder voorspoedig verlopen. Uit Frankfurt vertrokken we weliswaar iets te laat omdat een passagier niet was op komen dagen en dus zijn bagage uit veiligheidsoverwegingen van boord moest. We hadden daar wel een heerlijk plaatsje, bij de nooduitgang met heel veel beenruimte. Al met al kwamen we met maar een 15 min. vertraging op Schiphol aan, waar Hans en Nanko ons stonden op te wachten, alhoewel...

Toen we door de bekende schuifdeuren naar buiten kwamen, was er niemand te bekennen. Beide heren zaten gezellig op een bankje met elkaar te keuvelen. Uiteindelijk hebben we ze toch gevonden en konden we na de begroeting op huis aan, via de files. Bedankt Hans voor het brengen en halen!

Het is heerlijk om weer in je eigen huis te komen, lekker warm (wat is het koud buiten!) en opgeruimd. Een vruchtbare tijd in Nepal zit er op!

Mijn gegevens

Ik (Jan) ben 80 jaar en ruim 56 jaar getrouwd met Aukje. Samen hebben we 4 kinderen, 1 zoon en 3 dochters en 12 kleinkinderen (8 kleinzoons en 4 kleindochters en 3 achterkleinkinderen).

Sinds 1983 is Jezus de belangrijkste persoon in mijn leven. Sindsdien zijn we actief in onze kerk en hebben we ook 4 jaar in de zending in Nepal gewerkt. Nepal is daardoor ook een beetje ons 2e vaderland geworden, we proberen elk jaar naar Nepal te gaan voor een bezoek van ca 3 weken.

De plaatjes bovenaan hebben de volgende achtergrond:

De eerste is van het hospitaal kerkschip de Hoop. Mijn opa is bijna 25 jaar kapitein op deze zeilschoener geweest.

De tweede is van s.s. Amerskerk. Op dit schip heb ik in 1966 mijn eerste reis als 4e stuurman gemaakt.

De derde is van een ondiepwater-mijnenveger, in mijn Marinetijd ben ik hierop 2 jaar oudste officier geweest.

De vierde is het kruis waaraan Jezus gestorven is voor onze (en dus ook mijn) fouten.

De vijfde is het logo van de stichting Hope for Nepal, met deze stichting ondersteunen we kerken en projecten in Nepal. In Nepal ligt nog steeds een stukje van ons hart!