Maandag 25 oktober
- Gegevens
- Hits: 601
Allereerst een vervelend akkevietje dat we meegemaakt hebben. Waar het gebeurd is kunnen we niet achterhalen, maar hoogstwaarschijnlijk is Aukje’s portemonnee met 220 Euro gestolen. Dit is ons nog niet eerder in Nepal overkomen, daarom dachten we ook eerst dat we hem verloren waren. Gelukkig zat er behalve het geld niets van waarde in.
Vandaag zijn we voor het eerste kerkbezoek naar het kerkje in de bergen in het dorpje Patichoor geweest. Het kerkje bestaat sinds 1997 en telt inmiddels ca. 100 bezoekers, waarvan sommigen elke zaterdag een 3 tot 4 uur moeten lopen om de dienst te kunnen bezoeken.
Prem had voor een taxi gezorgd en reed zelf. Ik had nog geen motor ter beschikking, dus reed ik mee in de taxi. Op de foto hieronder hangen een stel jongelui die we onderweg tegenkwamen, hangend achter op een jeep.
Het eerste stuk weg was in prima staat, dus schoten we lekker op. Uiteindelijk hebben we er toch nog anderhalf uur over gedaan doordat het tweede gedeelte af en toe erbarmelijk was.
Ter plaatse moesten we eerst letterlijk omhoog klauteren, omdat er nog geen geld is voor een fatsoenlijk pad, maar ook Anneke en Christa klaarden de klus en kwamen veilig boven. Zoals gebruikelijk hebben de kerken meestal een bankje achterin staan, waar mensen gebruik van kunnen maken als het zitten op de grond te moeilijk is. Op de foto hieronder een overzicht, waar we kunnen zien dat de mannen links zitten en de vrouwen rechts (behalve Anneke en Christa…)
Onderweg vroeg ik Prem of hij wist wie mij zou vertalen, omdat er in Patichoor geen mensen zijn die dat kunnen (van Engels naar Nepalees). Na veel heen en weer gebel bleek er niemand onderweg te zijn en werd er alsnog een vertaler opgetrommeld die vanuit Pokhara moest komen. Door dit alles heeft de dienst na de voordienst een 10 minuten stilgelegen totdat de vertaler er was en toen bleken er zelfs 2 te zijn! Overigens verliep verder alles goed, ook de vertaling en daarna nog de avondmaalsviering.
Hieronder nog wat foto’s van de “vrouwenafdeling”.
Na afloop hebben we nog diverse gesprekken gehad met kerkleden, die ik nu al sinds 1998 ken. Het was fijn om elkaar weer te ontmoeten.
De terugweg verliep vlot, behalve dat we bij het binnenrijden van Pokhara een lekke band kregen, maar dat was voor Prem gelukkig geen probleem.
’s Avonds hebben de dames een heerlijke currie met naan gegeten en ik een platte kip gevuld met ham en kaas. Al met al een weer welbestede dag.
Omdat de zaterdag in Nepal is als de zondag bij ons, is de zondag gewoon een dag waarop alle winkels open zijn. De dames hebben daar dankbaar gebruik van gemaakt. Met de (local) bus zijn ze naar het centrum gegaan en samen hebben ze een aantal winkels afgestruind, onderweg hebben Anneke en Christa nog een kind op schoot moeten nemen, zo vol zat de bus. Het was bovendien behoorlijk warm, tegen de dertig graden.
Ikzelf ben bij Prem langs geweest om een motor op te halen. Hij had het erg druk, toen ik aankwam was hij net druk in gesprek met een echtpaar en twee zoons, waarvan een zijn motor wilde inruilen. Na ongeveer een half uur werd het gesprek beëindigd, de koop werd nog niet gesloten, maar uit hun houding viel af te lezen, dat ze nog wel terug zouden komen. Prem heeft inmiddels ook een goede reputatie opgebouwd. Ik ben uiteindelijk na 45 min. en een glas chia richting centrum vertrokken op een 150cc Yamaha Fazer. Op Chipledunga hebben we met z’n vieren in een Indiaas restaurantje een dosa gegeten, voor Anneke en Christa een nieuwe ervaring.
Aan het eind van de middag waren we uitgenodigd bij Prem en Prabha. Prabha had weer heerlijk gekookt (dal bhat, rijst met linzen, groente en vlees) en Nepalese pudding toe. We hebben heerlijk bij kunnen praten en nog zaken kunnen geven zoals oude foto’s van de kinderen, die ik in het verleden gemaakt had. We waren ook op tijd om een mooie zonsondergang op de bergen mee te maken.
Reacties:
- Ron en Gea zei
-
Ron en Gea
- Marianne Loggers zei
-
Groetjes, Marianne
Zaterdag 23 oktober
- Gegevens
- Hits: 602
Het programma van donderdag liep niet helemaal zoals gepland. Tot elf uur ging alles volgens plan, tot ca. 10.30 hebben Anneke, Christa en ondergetekende een wandeling door de “ingewanden” van Kathmandu gemaakt. Ik vind het elke keer weer een belevenis om door die smalle straatjes te dwalen en te zien wat zich daar allemaal afspeelt.
Waar bijvoorbeeld bij ons het spel van koop en verkoop zich voornamelijk afspeelt tussen de muren van de winkels en een keer per week op de weekmarkt, is het in een Nepalese stad en Kathmandu in het bijzonder elke dag “weekmarkt”. ’s Ochtends in alle vroegte komen er mannen en vrouwen van buiten de stad om in Kathmandu groente en fruit te verkopen, op straat, gewoon langs de weg. Een kleurrijk en ook geurrijk festijn. We genoten er alle drie van. Hieronder een paar foto’s daarvan.
In Nepal wordt veel gewerkt met bamboe, hieronder een bijzonder staaltje van steigerbouw, wat zou “onze” arbeidsinspectie daar van vinden? 7 verdiepingen hoog met aan elkaar geknoopte (letterlijk!) bamboepalen.
Maar er zijn ook veel schrijnende bijzonderheden over Kathmandu te vertellen. Zo lijkt het probleem met rondzwervende straatkinderen alleen maar groter te worden. Deze 2 jongentjes trof ik in de stad aan, midden op de dag, terwijl ze kennelijk liggen “bij te komen” van hun nachtelijke escapades en/of het snuiven van lijm. Hun enige vrienden zijn waarschijnlijk de 3 honden die bij hen liggen te slapen. Gelukkig zijn er wel steeds meer mensen die zich om deze zwervertjes bekommeren, de overheid doet er voor zover ik weet niets aan.
Om 11 uur had ik een afspraak met een Nepalese christen die zich om deze zwervertjes bekommert. Helaas kwam hij niet opdagen. Later bleek het een misverstand te zijn. Jammer dat ik hem niet ontmoet heb en heb kunnen zien, wat zij allemaal doen voor deze zwervertjes.
De afspraak ’s middags ging gelukkig wel door. Om 15.00 kwam Rup Lal, een voorganger van een kleine kerk in Kathmandu en tevens de “baas” van een klein kinderhuis. Ik heb een heel goed gesprek met hem gehad en hoop hem voor vertrek nog een keer te spreken. Een man met passie, zelf een ex-leprapatient, die zijn eigen moeilijke tijd niet vergeten is en die vanuit zijn christelijk geloof mensen en kinderen probeert te helpen. Vaak met beperkte middelen, maar hij gaat er voor. Een broeder die liefdevol en integer overkwam. Ik was onder de indruk van de ontmoeting met hem.
Vrijdag was de dag van onze bustocht van Kathmandu naar Pokhara. Het was me weer gelukt om de beste plaatsen te reserveren, de 2 voorste banken en een stoel die helemaal voorin staat. Vroeg op en met de taxi naar de bus. Weer werden we met onze neus op de onsmakelijke en onwelriekende feiten gedrukt van niet opgehaald afval. Vanwege de hindoefeestdagen was er dagen lang geen afval opgehaald en op veel plaatsen lag het vuil opgehoopt langs de weg, zoals hier op de foto te zien is.
De bustocht verliep goed, het weer was goed, alleen de eerste anderhalf uur hadden we een heel slechte weg. Op de foto zitten de “ladies” op de eerste tussenstop wat te eten. Daaronder een prachtige bloem aan een struik en Aukje die zich wel schijnt te vermaken voorin de bus, alhoewel ze wel constant overhoop lag met de rugleuning, die weigerde rechtop te blijven staan…
Uiteindelijk kwamen we keurig op tijd om 14.00 in Pokhara aan, waar Prem en Prabha ons al stonden op te wachten. Ook voor Christa was het eind goed al goed, want ze had vooral het eerste gedeelte van de reis behoorlijk buikproblemen gehad. Zo stonden we om ca. 14.30 voor onze eindbestemming, Phill’s Inn aan Lakeside, Pokhara.
Schrijf reactie (0 Reacties)Woensdag 20 oktober
- Gegevens
- Hits: 611
Voor vandaag stond er weer veel op het programma, 's ochtends een wandeling naar Swayabunath, een boeddhistische stupa, boven op een heuvel, vanwaar je een prachtig uitzicht over de stad hebt.
De weg er heen, lopend natuurlijk, is al een belevenis op zich, vooral als je nog nooit eerder in Nepal geweest bent. Eerst door een gedeelte van de stad, waar niet zoveel toeristen komen, daarna over een brug, met je neus dichtgeknepen, tot je uiteindelijk onderaan de trap staat, die je rechtstreeks naar boven brengt, als je de energie op kan brengen.
Onderweg nog even een colaatje gedronken in een Nepalees winkeltje en een praatje gemaakt met de eigenaar.
En dan via deze lange trap omhoog. Er is veel begroeing langs deze trap, dus kan je pas op het laatst het laatste stukje zien. Maar goed ook, want dan kan je niet zien hoe lang die is en ook niet dat het laatste stuk steeds steiler omhoog.
Langs de trap veel apen, tot grote vreugde van Anneke en Christa, ik heb er zelf ook nooit zoveel gezien. het is alleen niet ongevaarlijk, want als je een haal krijgt van zo'n beest, kan je daar aardig ziek van worden. Hier zie je een apenfamilie die elkaar zat te vlooien...
Boven heb je behalve alle boeddhistische afgodsbeelden en de vele gebedsmolens, een prachtig uitzicht. Na alles bekeken te hebben, zijn we via de achterzijde weer naar beneden gegaan. Leuk is, dat je ongeveer halverwege een klein kerkje tegenkomt. We hebben dit een paar jaar geleden ontdekt, doordat we bekende Nepalese gospelliederen hoorden zingen toen we er langs liepen.
Na een lange wandeling, weer over een van de rivieren die Kathmandu doorkruisen, kwamen we op tijd voor de lunch en onze afspraak met Tilak weer bij het hotel aan.
Deze rivieren vormen in zeker opzicht een groot probleem doordat er heel veel huisvuil in gestort wordt. Het is een grote bende, waar de varkens zich overigens prima thuis voelen.
Toen we terugkwamen stond Tilak (veel te vroeg dus) ons al op te wachten. We zijn terug naar het hotel gelopen en hebben daar samen gelunchd.
Hij vertelde ons tijdens het eten, dat het erg moeilijk wordt om de bruiloft nog voor ons vertrek te laten plaatsvinden en dat de hele organisatie in handen is van zijn broer Prem. In Pokhara zullen we dus wel meer horen, maar het ziet er niet naar uit dat we er bij kunnen zijn helaas.
Na de lunch ben ik eerst met Tilak meegegaan naar de Bijbelschool waar hij les geeft. Het kostte eerst wat moeite om een taxi te vinden die bereidt was om ons tegen een aanvaardbare prijs daar naartoe te brengen, de school ligt in een buitenwijk van Kathmandu. Uiteindelijk lukte dat toch en na een wilde rit kwamen we bij de school aan. Daar heeft hij alles laten zien, tot en met het gebouw waar ze als echtpaar straks een paar kamers krijgen. Het is een school die goed aangeschreven staat en goed opgeleide mensen afleverd (3-jarige opleiding, intern).
Na de schoolkwam het grote moment dat ik Tilak's aanstaande, Ganga, zou ontmoeten. Weer in de taxi, de hele stad door naar Jawalakhel, waar we met haar afgesproken hadden.
Na bijna een half uur werd Tilak op zijn rug getikt door een verlegen jonge vrouw, ik ben bang dat ze een beetje het gevoel had dat ze ge-examineerd zou worden door mij. We hebben in een restaurantje een goed gesprek met haar gehad en het was fijn om haar te ontmoeten. Ik denk dat ze is, zoals ze er op de foto's uitziet, een lieve vrouw, die weet wat ze wil. Bij deze ontmoeting waren de dames overigens niet aanwezig.
Na een wandeling van ruim een uur, dwars door de stad, was ik tegen zessen weer terug in het hotel. We hebben de dag daarna afgesloten met een lekkere Chicken Tika Massala met naan.
Reactie(s):
- Anoniem zei
-
Hallo Jan, leuk verhaal over de belevenissen van gisteren. Heb je dus, met de dames,echt die lange trap opgelopen of.....??
Mooi een foto van Tilak met zijn bruid. Jammer dat jullie HET FEEST niet mee kunnen maken.
Zijn jullie nu misschien op weg naar Pokhara of gebeurt dat vrijdag? In ieder geval een hele goede reis gewenst, groeten aan Aukje (en als je hem ziet aan Rishikesh) van ons 2en Martha
Dinsdag 19 oktober
- Gegevens
- Hits: 655
Zondag 17 oktober begon onze reis, we hadden om half 5 afgesproken bij de incheck balie. De dag ervoor had ik al kunnen inchecken via Internet, dus hoefden we alleen maar de koffers af te leveren.
Zowel van Amsterdam naar Heatghrow, als Heathrow naar Doha en Doha naar Kathmandu verliep de reis heel voorspoedig. Uit Doha vertrokken we een klein half uur te vroeg en in Kathmandu lagen we zelfs 40 minuten voor op het tijdschema. Al met al een heel goede reis, met goed eten onderweg en weinig slaap. We waren dus wel aardig moe bij aankomst, maar genoten evengoed van ons ritje naar het hotel.
Vanmorgen zijn we eerst met de riksja naar Durbar Square geweest, het centrum van Kathmandu met heel veel tempels. We hadden een lange en goede nachtrust gehad, maar zijn nog wel een beetje ‘shaky’. Voor Anneke en vooral ook voor Christa zijn er erg veel indrukken te verwerken. Bij Durbar Square zijn ze bij de aankoop van wat souveniertjes al druk aan het onderhandelen geweest.
Twee jongedames in en een achter de riksja
Aan het afdingen bij Durbar Square
Vanmiddag hadden we een heel bijzondere ontmoeting met Resham en Sita Poudel, twee mensen die een groot deel hun leven zich helemaal gegeven hebben voor de verspreiding van het evangelie. We werden netjes door hun zoon bij het hotel opgehaald. Dat moet ook wel, want hun huis is bijna niet te vinden, ergens aan de rand van Kathmandu. Ze vertelden ons over de laatste ontwikkelingen en ook over de situatie in Bijuwar. Over ruim 3 weken is het kerkje af en zal het officieel in gebruik genomen worden.
PS Mijn mobiel hangt nog thuis aan de oplader, die zal dus wel opgeladen zijn als we terugkomen... We zijn mobiel wel te bereiken (in noodgevallen of voor sms) via Aukje's nummer.
Schrijf reactie (0 Reacties)Vrijdag 8 oktober 2010
- Gegevens
- Hits: 709
Ik geniet volop van het rustige herfstweer, vooral als ik samen met ons hondje door het bos loop. Die specifieke geur die bij de herfst hoort, de bladeren die al beginnen te vallen en de vele soorten paddenstoelen; dat is echt genieten! Bart, de hond, lijkt het ook wel leuk te vinden.
Tegelijkertijd zijn we al hard bezig met de voorbereidingen van onze volgende reis naar Nepal. De tickets liggen klaar, de hotels zijn geregeld, alleen nog inchecken en wegwezen. In Pokhara is het nog tegen de dertig graden overdag, de monsoen is zo goed als over, dus elke dag stralende zon. Vandaag is daar ook het belangrijkste hindoefeest begonnen, Dasaai. Het duurt 10 dagen en eindigt dus op de dag dat wij naar Nepal vertrekken.
Ook ontvingen we vandaag bijzonder nieuws uit Nepal: Tilak (zie foto), een hele goede bekende van ons, gaat trouwen! Komende week gaat hij met zijn aanstaande bruid en zijn voorganger naar Pokhara om de bruiloft te regelen. Ze zullen proberen dat nog te laten plaats vinden, voor wij weer uit Nepal vertrekken. Ik ben benieuwd!
Bart de hond is zich nog van geen kwaad bewust, hij gaat straks uit logeren bij onze dochter en schoonzoon in Apeldoorn, die net een nieuwe pup hebben. Dat wordt spannend voor hem! Onze kleinkinderen zijn dol op Bart, dus komt dat allemaal wel goed.
Schrijf reactie (0 Reacties)
Oei Aukje wat vervelend om zoveel geld kwijt te raken! Jullie zijn al weer druk en druk maar ja daar ontkom je ook bijna niet aan he? Wil je de groetjes doen aan Prem en Prabha, leuk om over hen te lezen. Ik ben wel wat jaloers(mag dat wel?) want door jullie verhalen "ruik" ik Pokhara. Zijn er nog mooie nieuwe dingen te koop aan Lakeside, papier, sjaals, cachemir, oid? Ben benieuwd wat jullie allemaal inslaan. liefs van ons 2en Martha We genieten van jullie weblog: graag volhouden....