Dinsdag 1 november 2011
- Gegevens
- Hits: 682
Dinsdag 1 november 2011
ZONDAG
• Hoe in alle vroegte de vaat gedaan wordt.
• Hoe de hangbrug geen brug te ver was.
• Hoe Anneke een os toespreekt en geen antwoord krijgt.
De dag in Nepal houdt vroeg op en begint ook vroeg, behalve voor de (meeste) toeristen. Ons guesthouse staat in een toeristenbuurt, desondanks is het ook hier volop Nepal. Als we vanuit ons raam naar buiten kijken, zien we een aantal huisjes met golfplaten daken, waar gewone Nepalezen wonen. Daarom begint ook voor ons de dag al vroeg.
Vanwege de temperatuur slapen we altijd met alle ramen open (het is hier overdag heerlijk zonnig en warm – 25 graden). Recht onder ons raam is een watertapplaats voor de Nepalese achterburen, die meestal ook gelijk een sociale functie heeft. Hier ontmoeten de buren elkaar, hier wordt gewassen (zichzelf en hun kleding) en afgewassen.
Je went er op de duur aan, maar in het begin is het schrikken, als in alle vroegte deze mensen aan de afwas beginnen. Zittend bij een betonnen bak worden de borden, pannen en bekers afgewassen. De pannen zijn als regel van aluminium en de rest van roestvrij staal. Je hebt geen idee wat een herrie zoiets in alle vroegte maakt! Dan heb ik het over 6 uur in de morgen! Vrij snel wordt daarna ook de kleine jongen wakker en hoorbaar.
Zondag hebben we aan de noordkant van Pokhara een wandeling gemaakt van ca 4 uur, deze wandeling begint en eindigt bij een hangbrug. De eerste is heel lang en hoog, ik ren altijd als een speer naar de overkant, 5 of 10 minuten later arriveert de rest als mijn stofwolken opgetrokken zijn.
Voor Jodi en Aukje was het bijna een geloofsdaad om mee te gaan, beiden hadden in lange tijd niet meer zo’n eind gelopen, maar ze hebben beiden (en de rest ook) genoten en het helemaal afgemaakt! De brug was voor hen (net) niet te ver! Hulde!
Onderweg vond Anneke het nodig om een os te bemoederen (ons ook af en toe, maar dat vinden we wel fijn). Een 6 of 7 meter boven ons stond het beest tegen de helling geplakt. Anneke heeft hem (of was het haar) in duidelijke bewoordingen te verstaan gegeven, dat dit wel een erg gevaarlijke onderneming was. Of hij (of zij) zich daar iets van heeft aangetrokken is niet bekend.
een dorpje ten noorden van Pokhara
dochter en kleinkind.
genieten van het zonnetje.
Rechts ligt de gemaaide rijst te drogen en
linksbeneden moet nog gemaaid worden.
maar ook Jodi heeft het gehaald!
Als ik dit alles zo zie begrijp ik niet dat mensen geloven dat dit door toeval ontstaan is. Gods schepping is schitterend. De wandeling tussen de rijstvelden door, de rust die er heerste, weg van alle drukte. Al met al was het een heerlijk ontspannen dag die we afgesloten hebben met een heerlijk etentje bij het Hot Chilly Bar Restaurant.
Doordat de zaterdag hier gevierd wordt als de zondag, zijn we af en toe in de war wat betreft welke weekdag het is. Vandaag is het in ieder geval maandag en de dag begint (helaas) bewolkt. Het gebruikelijke ochtendritueel (zie hierboven) heeft al plaatsgevonden en Trix, Anneke, Aukje en ik hebben een lekker ontbijtje gegeten in “Sweet Memories”. Daarna zijn we met zijn allen stadwaarts gegaan. De vrouwen met de lokale bus, wat niet iedereen erg goed beviel (behalve de prijs dan...) en Ben ik ik natuurlijk op de motor. Maar wij zijn eerst nog naar Asal Chimmekee Nepal gegaan om wat af te geven en om een afspraak voor een bezoek te maken.
In de stad hebben we bij een Indiaas restaurant gegeten, helaas was niet bij iedereen de dosa populair.
Daarna hebben we de rest van de dag in gepaste rust doorgebracht. Aan het eind van de middag begon het te regenen, Anneke was net terug van de schoonheidsspecialiste en Aukje kwam door de regen terug. Een groot deel van de avond heeft het daarna regelmatig geregend wat heel ongebruikelijk is voor deze tijd van het jaar.
De volgende ochtend (dinsdag)hebben we op een heerlijk plekje aan het meer ontbeten, weer lekker in het zonnetje.
Reacties:
hajuraamaa zei
lieve allemaal, in gedachten heb ik de (bekende) wandeling mee gemaakt: ja het blijft prachtig, gelukkig, bij Bhalam. Even heb ik jaloers gekeken naar Aukje's dosa heerlijk hoor. Weet je Jan dat je aan de achterkant van Saleways ook leuk Indiaas kunt eten? Toch nog een vraagje voor als je tijd over hebt. Linaa's Moeder= gistermorgen overleden als je nog een ritje naar haar zou kunnen maken zou dat heel fijn zijn. Overigens weet ze niet dat jullie in Nepal zijn. Veel fijne dagen toegewenst en groetjes voor allen Martha
Anoniem zei
Er is alweer een week lees-en-beleef-Nepal-mee voorbij. Gelukkig zijn er nog twee weken te gaan voordat ik naar een ander reisboek moet gaan zoeken! Volhouden dus, vooral Aukje, en mij veel laten meebeleven! Lieve groetjes, Marianne Loggers
Michael de Jong zei
Schrijf reactie (0 Reacties)Zaterdag 29 oktober 2011
- Gegevens
- Hits: 621
Zaterdag 29 oktober 2011
Donderdagmiddag hebben we het collectief rustig aan gedaan. Dat heeft sommigen van ons er echter niet van weerhouden om toch nog even de stad in te gaan en hier en daar wat ‘leuke dingetjes’ te kopen.
Om 17.00 werden we van de receptie opgebeld dat er iemand voor ons was, en ja hoor, Tilak en Ganga waren er al (een half uur te vroeg en heel onnepalees dus…). We zijn na een hernieuwde kennismaking met de rest van de groep, samen met hen bij ‘la Dolce Vita’ gaan eten. Dit klinkt heel niet-Nepalees en is het dus ook wat betreft het eten. Echte Italiaanse spaghetti en pizza’s, wat wil je nog meer. Ik dacht dat Tilak daar wel een liefhebber van was.
Ze vonden het wel lekker (zeiden ze), maar lieten voor hun doen wel verdacht veel staan. En ook het eten van spaghetti doe je natuurlijk niet even als je het nog nooit gegeten heb. Toch was het heel gezellig zo met elkaar en we hebben tussendoor ook nog kunnen praten over hun situatie (ze verwachten in februari een baby, en ze zijn samen aan het nadenken en bidden voor een nieuwe bediening van Tilak). Ganga werkt overigens ook mee op de Bijbelschool. Over 3 weken gaan we ze bij hen thuis opzoeken.
Overigens heeft een van ons sinds gisteren behoorlijke buikklachten. We hopen en bidden dat dit snel zal overgaan.
Vrijdagochtend moesten we er op tijd uit, voor sommigen van ons was dat geen probleem, omdat ze toch al vroeg wakker waren. Om 6.45 waren we bij de bus, die er hier op de foto heel wat mooier uit ziet dan hij in werkelijkheid was.
Jodi en Ben in de bus, klaar voor vertrek.
Desondanks hebben we een redelijk comfortabele en vooral snelle reis gehad. Vanwege de laatste dag van het Tihar hindoefestival, was er maar weinig verkeer op de weg. Voor Jodi en Ben was het een hernieuwde kennismaking na 10 jaar. Al met al waren we al om 13.30 in Phill’s Inn, onze verblijfplaats voor de komende 3 weken.
Eén ding misten we bij aankomst: Prem en Prabha, die ons meestal staan op te wachten. Rond 16.30 stonden ze toch ‘plotseling’ voor onze neus. In de tussentijd was ik (Jan) al even voor de somma van 1,90 (omgerekend) naar de kapper geweest. Het bleek dat Prem en Prabha om 13.00 op het busstation waren geweest. Daar werd hen verteld dat de bus die dag niet meer zou aankomen, dus zijn ze onverrichter zake terug naar huis gegaan. Een kwartier later waren we er dus wel, maar dat wisten ze niet…
Het werd een zeer geanimeerde ontmoeting, vooral ook omdat Jodi en Ben hen ook nog goed kenden van 10 jaar geleden. Ondertussen werden we ook (telefonisch) nog door pastor Grishma gebeld om ons te verwelkomen.
’s Avonds onder het eten in een restaurantje werden we nog onaangenaam verrast door een groep zingende en dansende Nepalezen. Het is de gewoonte dat tijdens dit Hindoefeest groepen zingend en dansend rondgaan om geld in te zamelen voor al dan niet nuttige zaken.
We hadden net ons eten besteld (heerlijke gegrilde vis), toen ze pal voor ons neus bij het restaurant neerstreken. Daarbij moet je bedenken dat het restaurant naar de straat toe helemaal open is. Kabels werden uitgerold en aangesloten en 10 minuten later zaten we midden in de Nepalese muziek, in dit geval beter gekenschetst als een hoop kabaal. Praten met elkaar was vanaf dat moment onmogelijk geworden. Daarbij is dit voor deze mensen ook duidelijk een soort uiting van hun geloof.
Nogmaals: de vis was heerlijk, maar we zijn daarna maar snel vertrokken.
De meesten van ons hebben de eerste nacht in Pokhara goed geslapen, alleen Jodi niet, het bed was veel te hard voor haar. Voor komende nacht zal er een matras bij moeten!
Zaterdagmorgen zijn we na het ontbijt naar Naya Gaun Church gegaan. Het was fijn om alle oude bekenden weer te ontmoeten. De kerk blijft groeien in Nepal! Een goede bekende had de leiding van de dienst, Ram Prasad en ik mocht spreken. We hadden een heel goede tijd, Gods werk gaat ook in Naya Gaun door.
Na de dienst hebben we natuurlijk nog veel gesprekken gehad en met name de ontmoeting met de weduwe van pastor Daud was emotioneel. Ze is inmiddels 90 jaar oud en had tranen in haar ogen toen ze ons zag. Op de een of andere manier hebben we een speciale band met haar.
Na de dienst zijn we met Prem en Prabha meegegaan die vlak achter de kerk wonen. Ze hadden ons uitgenodigd voor een dal bhat en als die door Prabha gemaakt wordt kan ik je verzekeren dat die uitermate lekker is, we hebben dan ook gesmuld van de rijst met linzen en een groenten- en kipcurrie. Heerlijk! We hebben een goede en gezellige tijd gehad met Prem en Prabha en hun 2 kinderen Pawan en Prapti. Ik kreeg na afloop gelijk een motor mee, zodat ik tijdens ons verblijf hier eigen vervoer heb. Hieronder Ben in gesprek met Prem (die zijn pet ophield omdat hij zijn kaalgeschoren hoofd niet durfde laten zien...) en een foto van Pawan en Prapti.
Eén ding vergeet ik nog te vertellen: Gisteravond kwam Pradip, de guesthouse eigenaar met een bedrukt gezicht binnen. Hij deelde ons mee dat hij morgen genoodzaakt was om gasten zijn guest house uit te laten zetten. Na een fraai gekleurd verhaal vertelde hij om welke gasten het ging. Tot mijn verbazing opende hij het raam in onze kamer en wees omhoog naar de dakgoot. Daar had een speciaal soort wespen of bijen een heel mooi nest gebouwd. Het was voor Pradip geen probleem geweest om iemand te vinden die het nest wil weghalen, omdat deze diertjes een lekkernij schijnen te zijn en zeer proteïnerijk! (zie foto).
De komende week gaan we in ieder geval op bezoek bij een huiskring, eten bij Grishma en op bezoek bij Shankar (Children Development Project).
- Anoniem zei
-
Ga zo door Jan.
Mooie verhalen. Ik herken er wel een paar (eigen ervaring).
Jan R.
- Anoniem zei
-
Jullie hebben dus ook een speciaal plekje bij de kleintjes in de Nepalese dierenwereld! Ik ben benieuwd bij wie jullie nog meer in de smaak vallen.
Marianne Loggers
- Anoniem zei
-
Met veel interesse de mooie foto's bekeken en de daarbij behorende verhalen. Hartelijk dank!
Veel zegen en groet,
Willemien Vrijenhoek.
- Anoniem zei
-
Ja we hebbend de site gevonden hoor!
Mooie verhalen!
Groet,
Arno en Miranda
- Anoniem zei
-
Wat is het genieten om de verhalen te lezen! Soms voelt het net of ik er zelf bij ben!
Dikke knuffel, Sas.
Donderdag 27 oktober 2011
- Gegevens
- Hits: 591
Donderdag 27 oktober 2011
Update vanuit Kathmandu.
Gistermiddag 16.55 lokale tijd zijn we in Tibet Guest House aangekomen, maar laat ik bij het begin beginnen.
Daar was de eerste hobbel: Jodi had al gewaarschuwd, mijn handbagage is veel te zwaar. Gelukkig wegen ze dat (bijna) nooit, deze keer dus wel… Er moest bijna 4 kilo uit en zo groot was het koffertje toch niet. De kilootjes werden overgeheveld naar hun koffers (zie foto). Er werd ons verteld dat we volgens de nieuwe regels 23 kg mochten meenemen, dat was dus een meevaller anders was het probleem alleen maar verschoven, en toen kon alsnog ingecheckt worden.
Daarna door de securitycheck om eindelijk een kop koffie te kunnen gaan drinken. Daar was de 2e hobbel, want dat lukte niet. Anneke en Trix hebben we niet meer terug gezien (tot Delhi). Schengen en niet Schengen is strikt gescheiden op Schiphol en zodoende konden we niet meer bij elkaar komen. Contact was helaas ook niet mogelijk omdat de mobiel van Trix niet aanstond.
In Frankfurt heb ik toen eerst het hele incheckgebeuren bij Air India laten controleren en corrigeren. We bleken wel ingecheckt te zijn, alleen op willekeurige plaatsen door het hele vliegtuig heen. Misschien kan Air India eens naar hun systeem kijken, want dat loopt echt niet goed. Gelukkig was de grondstewardess van Air India zo vriendelijk om het voor ons te repareren (ze had dagelijks met deze problemen te maken…)
Omdat we geen tussenlanding in Bombay maakten (wat wel gepland was) waren we erg vroeg in Delhi, hierdoor liep onze wachttijd op tot ruim 4,5 uur. Na een uur kwamen ook Trix en Anneke aan die een voorspoedige reis gehad hadden.
Het laatste stukje was een ‘eitje’ en we kwamen keurig op tijd in Kathmandu aan. Koffers verzamelen en de immigration formaliteiten vervullen en we stonden buiten. Daar stond al netjes een vertegenwoordiger van Tibet Guest House ons op te wachten. Het busje liet nog een paar minuten op zich wachten, maar desondanks waren we dus om 16.55 in TGH.
Uitgeput zijn we al vroeg in bed gerold en ondanks het lawaai buiten (vuurwerk en knetterharde muziek) sliepen de meesten van ons al snel. Op het moment worden de laatste dagen van het Tiharfestival gevierd en dat is over al te merken. Veel winkels zijn dicht en er zijn in de stad veel feestvierende mensen (vooral jongelui) op straat.
Bijna allemaal hebben we goed geslapen en samen hebben we ’s ochtends op de voor hen bekende plek ‘op dak’ ontbeten.
Ik heb vervolgens de tickets voor de bus voor morgen gekocht, na eerst een uur op de stoep hebben zitten wachten. In die tijd heb ik wel een leuk gesprek gehad met een Nepalees en de krant gelezen. Vanwege de feesten was het kantoor van Swiss Travel iets later open (45 min) dan gewoonlijk.
Daarna zijn we samen met elkaar de binnenstad ingedoken, waar het erg druk was vanwege het festival. De ladies (en vooral Anneke) hadden het vooral op de stofjes voorzien (zie foto). Onderweg kwam ik ook nog deze ricksja rijder tegen, die al slapend op een klant lag te wachten.
Reacties:
- hajuraamaa zei
-
tja jullie vallen met de neus in de boter mbt Tihar! morgen laatste dag dus daarna echt vakantie!? Heerlijk herkenbaar jouw verhaal......alles zou een stuk minder opwindend zijn als het allemaal goed ging toch?? blijf benieuwd naar volgende avonturen: dank aan de Heer dat jullie veilig zijn aangekomen veel groetjes voor allemaal, Martha
- Anoniem zei
-
Ik snap de dames helemaal... mijn vader zei altijd dat wij vrouwen in huis vaak 'een stofje in het oog hadden'. Wil je de volgende keer dan vertellen wat jullie, mannen, op het oog hebben, of misschien op de hak nemen?!
Ik zie uit naar het volgende verslag.
Lieve groetjes, Marianne
Zondag 23 oktober 2011
- Gegevens
- Hits: 565
Zondag 23 oktober 2011
Nog 48 uur te gaan! Bijna alle voorbereidingen zijn getroffen, alleen de koffers nog pakken, maar ze staan al klaar compleet met een lijst wat er allemaal mee moet. Per email zijn nog een paar laatste afspraken gemaakt voor bezoeken aan een huiskring en voor een bezoek aan NGC.
Ook onze hond is al naar zijn logeeradres, opgewekt sprong hij bij onze dochter en schoonzoon in de auto. Hij zal daar niets tekort komen.
Morgen nog een paar laatste inkopen doen (o.a. een paar pakken stroopwafels) en nog wat geld ‘uit de muur’ trekken voor projecten in Nepal en dan de koffers inpakken. Een vriendin van ons is zo lief ons helemaal naar Schiphol te brengen, dinsdagavond vliegen we om 18.30 naar Frankfurt en vandaar via Delhi naar Kathmandu, waar we de volgende middag om 15.30 lokale tijd hopen aan te komen. Ons volgende bericht zal al alles goed gaat van daar komen.
- Reacties:
-
Leuk Jan we kijken er naar uit om jouw verhaal mee te beleven: gezegende reis onder bescherming van de Here! liefs van ons 2 en RenM
- Anoniem zei
-
Nogmaals een poging om jullie Gods zegen mee te geven. Mijn eerdere pogingen werden gewoon niet meegenomen. De aanhouder wint, dus houd ik mijn pootje nog even stijf.
Lieve groetjes, Marianne
- Anoniem zei
-
Dag Jan en Aukje,
Veel succes in Nepal.
Jan Riedijk
Zaterdag 15 oktober 2011
- Gegevens
- Hits: 664
Zaterdag 15 oktober
Nog 10 dagen te gaan en dan is het weer zover. De visastempels staan al in onze paspoorten, dus nu alleen nog maar pakken en inchecken. We vliegen deze keer met Air India, via Frankfurt en Delhi.
Inmiddels zijn we druk bezig met actie te voeren voor:
# Een nieuw kerkje voor de gemeente in het dorpje Khaira in Nepal;
# Voor LEAD Nepal, dat dringend sponsors nodig heeft. Voor meer info zie www.h4n.nl.
# En voor Asal Chimmekee Nepal, die veel goed werk doen in Pokhara. O.a. opvang vrouwelijke verslaafden en alfabetiseringscursussen.
De Evangelie Gemeente de Oase start een actie voor het kerkje onder het motto
wij een kerst, zij een kerk.
Misschien ook iets voor u? Hiernaast een foto van de kleine gemeente in Khaira.
We zien weer uit naar een bijzondere tijd in Nepal met bijzondere ontmoetingen!
Trots op mijn oma Aukje!!