Zaterdag 3 november
- Gegevens
- Hits: 613
Zaterdag 3 november
Hoe Aukje een verjongingskuur onderging, Prapti haar verjaardag vierde en de plaats van vrede niet erg vredevol was.
Vrijdag
Het leek vandaag wel vakantie. De dag begon een beetje anders dan de voorgaande dagen, er was wat bewolking. Niet veel, maar toch... Desondanks liep de temperatuur overdag nog op tot een comfortabele 25 graden.
Vandaag wat gewone alledaagse beelden rondom het guesthouse en langs de straat. Ik vind het heerlijk om vroeg (nou ja vroeg, 9 uur...) in de morgen bij de straat te zitten en gewoon te kijken hoe het leven zich daar afspeelt. Er is veel te zien, zelfs hier bijna midden in het toeristengebied.
Achter ons guesthouse staan naast een sportschool ook een aantal Nepalese huisjes, in sommige ervan wonen vissers die al heel vroeg in de morgen het meer op gaan om vis te vangen.
De foto hierboven is vanuit onze kamer genomen. Het zijn een meisje en haar kleine broertje. Zij is bezig met haar schoolwerk, terwijl de kleine zich vermaakt met een stukje touw en wat steentjes. Zomaar ergens op hun erf, met een waterton als schrijftafel.
Tijdens het ontbijt zie je ook van alles voorbijkomen. Hier een hindoeheilige die op weg is om zijn kostje van deze dag bij elkaar te bedelen. Ze gaan natuurlijk ook alle restaurants langs, want toeristen zijn altijd wel bereid (meestal) om iets te geven. Alle gaat in het emmertje dat hij bij zich draagt.
Al vroeg in de morgen komen ook de vrouwtjes uit de bergen met hun koopwaar. Meestal gaat het om groenten, zoals saak (een soort spinazie-achtige groente, erg lekker), wortelen, bloemkool en ook fruit. In dit geval gaat het om honingverkopers. Ook de foto hieronder is een honingverkoopster.
Voor de veiligheid moet de honing nog wel gekookt en gezeefd worden voor ze voor consumptie geschikt is.
Vanmorgen vroeg kwam de vuilniswagen langs, voorafgegaan door luid getoeter om de mensen er attent op te maken. Daarnaast bestaan er ook veel 'stiefbeen en zoon' achtige figuren zoals op bovenstaan foto. Deze man is gespecialiseerd in het ophalen van hard plastic afval. Anderen (zie onder) halen alleen karton, of flessen of ijzer op. Meestal zijn dit mensen van Indiase afkomst. Het bijzondere aan de man hieronder is, dat het om een moslim gaat, waar er in Nepal niet zo heel veel van zijn.
Elk jaar brengt Aukje ook een bezoek aan een schoonheidssalon, in dit geval de salon van Cleopatra. Als ik goed begrepen heb was de ezelinnenmelk op... Anderhalf uur later kwam ze er totaal verjongd uit! Bijna onherkenbaar.
Tussen de middag hebben we in een India restaurantje gegeten waar we in het verleden ook regelmatig kwamen. Op de foto de menukaart.
De hele entourage en bediening wordt met deze menukaart goed gekenmerkt. Bovendien kregen we vegetable pakora in plaats van paneer (een soort kaas) pakora. Ik denk niet dat we daar nog eens naar teruggaan.
We hebben de dag afgesloten met een overheerlijke vismaaltijd in een van de vele restaurantjes, we waren daar op aanraden van Pradip heengegaan. Ik heb in jaren niet zo'n lekker stukje gegrilde vis gegeten. Zo kwam deze vakantiedag aan zijn einde en bereiden we ons voor op morgen, een spreekbeurt in Naya Gaun Church.
Zaterdag
En weg waren ze weer, de wolken. Opnieuw volop zon! En niet onbelangrijk: het was ook weer heel helder. Onderstaande foto laat dat ook zien, genomen hier in de straat, het grote grijze vlak in het midden is ons guest house en er recht boven de top van de Macchapuchre (Fishtail).
Het was zaterdag, dus ook weer tijd om naar de kerk te gaan. Deze keer had ik het voorrecht in Naya Gaun Church te spreken, de kerk waar we ook lid van waren in onze tijd in Nepal. Er komen op zaterdagmorgen nu zo'n 400 a 500 mensen bijeen.
De ontvangst was zoals altijd heel hartelijk. Ik heb af en toe wel wat moeite om de namen uit elkaar te houden, maar daar hadden de meeste Nepalezen geen last van. Daarnaast kwamen we tot onze grote verrassing ook een paar oude zendingscollegae tegen. Friebert en Kerstin en Karin Baxter.
Het wordt misschien een beetje eentonig, maar ik krijg er geen genoeg van, dit was het uitzicht vanuit de kerkzaal! Vlak voor me zaten een aantal voormalige leprapatienten. De man (Chandra) rechts op de foto is behoorlijk gehandicapt door de lepra die hij gehad heeft. Helemaal geen vingers meer en hij mist ook een groot deel van zijn voeten, zodat hij speciaal aangepast schoeisel heeft. Desondanks kan hij nauwelijks lopen.
Het was een fijne maar ook lange dienst, tegen half een stonden we pas buiten. Er werd o.a. een baby opgedragen, hier op de foto 'verstopt' in een grote roze deken. Op de foto links de voorganger, Grishma, en de zangleider van deze ochtend Pratima.
Veel mensen waren aangesproken door wat ik verteld had over het huwelijk en hadden er nog vragen over. Ik denk dat velen met huiswerk huiswaarts gegaan zijn!
De middag hebben we benut om uit te rusten, we waren beiden erg moe. Daarna waren we door Prapti uitgenodigd, ze vierde vandaag haar 17e verjaardag. Ze is de dochter van Prem en Prabha, vrienden van ons. We hadden een gezellige maaltijd in het restaurant Peace Plaza, maar dat deed zijn naam deze keer geen eer aan.
Op het moment dat we er waren was er geen elektriciteit (dat gebeurt op het moment bijna dagelijks, ongeveer 2 uur lang). Het restaurant had daarom een generator aangeschaft die achter het restaurant stond opgesteld en veel lawaai maakte en ook nog eens resoneerde. Na drie kwartier waren we daar wel aardig aan gewend, maar 'peace full' werd het zeker niet.
Desondanks was het erg gezellig en hebben we genoten van het eten. Zo kwam ook deze dag weer tot een einde.
De jarige job: Prapti
Prapti (links) en haar broer Pawan tegenover haar
aan de spaghetti. In het midden hun moeder Prabha.
- Anoniem zei
-
Zeg, en geeneens een foto van onze verjongde oma?
Donderdag 1 november
- Gegevens
- Hits: 714
Donderdag 1 november
Dinsdag
Hoe een banaan er niet uit kan zien en toch heerlijk is en over een weerzien in Love Kush
ZON
Slechte weerberichten uit Nederland, maar hier is het in jaren niet zo'n mooi weer geweest eind oktober. Overdag volop zon, ca 27 graden en weinig wind. Het maakt dat de ritjes op de motor overdag rustig in T-shirt gereden kunnen worden.
Hier staat Aukje op me te wachten bij het restaurant waar we ontbeten hebben.
NAAR HYANJA
In de loop van de morgen hebben we een heerlijk ritje op de motor naar Hyanja gemaakt. Voor we weg konden echter stond plotseling Ram Prasad met zijn dochter voor ons neus. Hij vroeg me of ik wilde bidden voor hun financiele situatie, vooral ook met betrekking tot de studie van hun zoon.
Prachtig uitzicht vlak achter Hyanja
HUISGROEP
Voorafgaand daaraan waren we door Ram Prasad Sharma (die zich liever Lazarus laat noemen) uitgenodigd voor een dal bhat. Hij en zijn vrouw Maya hadden een heerlijke maaltijd voor ons bereid, waar we van gesmuld hebben. Speciaal voor ons had hij een verse vis bij het meer gekocht. Lieve en gastvrije mensen zijn het. Lazarus is ook full-time oudste in Naya Gaun Church.
Voor we echter aan tafel gingen kwamen eerst hun pleegkinderen ons gedag zeggen. Dat dit allemaal even vlug ging bewijst het feit dat Assis (de middelste) al zijn schoenen uit had gedaan (in Nepal trek je altijd voor je naar binnen gaat je schoenen uit) en dus met blote voeten in het midden staat. Lazarus en Maya hebben 5 kinderen uit probleemgezinnen en/of weeskind bij hen in huis opgenomen.
Eten deden we met z'n drieen. Lazarus, Aukje en ik, Maya stond in de keuken en hun oudste dochter bediende ons. We kregen de tijd niet om ons bord leeg te maken...
Na het eten kwamen de leden van de huiskring binnendruppelen, uiteindelijk waren we in totaal met 17 personen, inclusief 5 kinderen. Ik heb daar een korte meditatie mogen geven over Johannes 20. We hadden een fijne tijd met elkaar.
Woensdag
De volgende morgen waren we er voor het eerst op tijd uit. Het was weer mooi helder weer. We hebben er een luie dag van gemaakt en genoten van de warmte en de rust.
SCHILDERIJ
Pradip heeft een gedeelte van zijn benedenverdieping verhuurd aan een jonge christelijke kunstschilder. Hierboven een foto van de buitenkant en hieronder de trotse manager.
Hij is jarenlang tanka schilder in Bhaktapur geweest. Tanka's zijn boedhistische schilderingen waarbij de wereld meestal in een cirkel afgebeeld wordt. In die tijd geloofde hij nergens in en moest er ook niets van hebben.
Tanka heeft veel meegemaakt in zijn leven. Na een moeilijke periode in zijn leven is hij (met zijn vrouw) christen geworden en verhuisd naar Pokhara. Na een aantal moeilijke jaren kwam hij een christelijke tanka schildering tegen. Hij was zelf al gestopt met de boedhistische versie. Dit sprak hem zo aan, dat hij het schilderen weer heeft opgepakt.
Hij maakt nu prachtige schilderingen in de vorm van een cirkel, als symbool voor de wereld. Binnen de cirkel begint hij rechts boven met de geboorte van Jezus en daarna rechtsom de de hele geschiedenis van Jezus tot aan de hemelvaart. In het midden het kruis van Christus. Ze worden geschilderd op speciaal geprepareerd katoendoek.
Per schilderij (aquarel) is hij ongeveer 8 tot 10 werkdagen bezig. Hij maakt ze in 3 afmetingen, maar op bestelling ook in andere afmetingen en kleuren. De standaardafmetingen en prijzen zijn ca 30x40 (E 25), 40x50 (E 50) en 50x60 (E 75). Ook gebruikt hij diverse basiskleuren, zoals hieronder blauw en oranje.
DE BANAAN.
Zou jij thuis deze bananen nog opeten? Door chiqita zouden ze in ieder geval allaaaaang afgekeurd zijn. Ze zijn meer zwart dan geel en bovendien: een banaan hoort toch krom te zijn, deze zijn vrijwel recht? Ze zien er echt niet uit en in Nederland zouden ze snel in de groene container verdwijnen.
Jullie weten echter niet hoe lekker deze bananen zijn. Van buiten niet om aan te zien, maar van binnen super lekker, zonder enig vlekje. Je kan het je bijna niet voor stellen, maar het is echt waar. Lekkerder dan je in Nederland waar ook kan krijgen!
Is het met mensen soms ook niet zo.... Soms al afgekeurd alleen omdat ze er anders uitzien, terwijl je nog geen idee hebt hoe ze er van binnen uitzien!
's Avonds genieten we van prachtige gekleurde luchten na zonsondergang.
Donderdag
Dit verveeld mij nooit, alweer een heerlijke warme dag.
LINAA
Vandaag stond een bezoek aan Linaa op het programma, hieronder samen op de foto met haar zoon Salom en Aukje. Linaa heeft in het verleden voor vrienden van ons gewerkt, die ook een paar jaar in Nepal gewoond en gewerkt hebben. Zij hadden ons gevraagd om haar te helpen met haar computer, zodat communiceren wat makkelijker zou worden.
Aukje geeft 'Facebookles'
In het Guesthouse is draadloos internet, alleen het signaal is vrij zwak door de plaats die voor de router gekozen is. Samen met Pradip hebben we gewerkt aan een beter signaal. De eerste resultaten zijn bemoedigend. Morgen hopen we dit af te maken.
LOVE KUSH
Op de terugweg hebben we een lunch genuttigd in restaurant Love Kush, jarenlang onze favoriete plek om te eten. We hebben altijd een bijzondere band met de eigenaar en zijn vrouw gehad. Er werd bij binnenkomst tot mijn verbazing gelijk gehugd door een van de zoons van de eigenaar die me gelijk herkende, we waren er 2 jaar niet geweest... Er was veel veranderd in het restaurant, mede omdat een stuk aan de voorkant moest worden prijsgegeven ten faveure van de verbreding van het trottoir.
Terwijl ze zaten te eten kwam de vrouw van de eigenaar langs. De tamtam had zijn werk snel gedaan. Ze kwam bij ons zitten en we hebben de gebruikelijke Nepalese beleefdheden uitgewisseld. Het bleek dat haar man voor werk naar Damauli was en pas later die dag zou terugkeren.
Toen ik om de rekening vroeg werd er even tussen moeder en zoon gesmoesd, het resultaat was dat we niet mochten betalen. Het eten was overigens prima en volgende week gaan we zeker nog een keer terug om de banden weer wat aan te halen.
GRISHMA
Na in de loop van de middag nog wat boodschappen 'down town' gemaakt te hebben, zijn we naar het huis van pastor Grishma gereden. We waren vandaag voor het diner uitgenodigd dat opnieuw (uiteraard) uit dal bhat bestond. We hebben weer heerlijk gegeten, speciaal voor ons was het niet te 'piro' (heet) gemaakt en dat had natuurlijk ook weer niet gehoeven. Maar hoe dan ook, het was een heerlijke maaltijd, afgesloten met een lekkere beker Nepalese thee.
Nog belangrijker waren de gesprekken die we gehad hebben over de gemeente, de kerken in Pokhara en vooral natuurlijk ook LEAD Nepal. Een van de zaken die naar voren kwam was de nood van voorgangers in kleine gemeentes in dorpjes, die eigenlijk geen geld hebben om hun kinderen naar school te laten gaan. Later zal hij daar nog op terugkomen. De laatste foto van dit verslag is een archieffoto van vorig jaar van een van de trainingen voor kerkleiders die door LEAD Nepal is verzorgd.
Grishma
Een van de trainingen die afgelopen jaar door LEAD Nepal gegeven is.
rené en marthazei
Bedankt voor alle info het is weer super!
Anoniem zei
Een van die vijf mariannes ben ik dus: Loggers!
Schrijf reactie (0 Reacties)Maandag 29 oktober 2012
- Gegevens
- Hits: 608
Zaterdagmiddag
Hoe Aukje een foutje maakte en er genoten werd van het uitzicht.
Tegen de avond waren we bij Prem en Prabha uitgenodigd. Het gaat goed met ze en ook met de kinderen. Prapti is zelfs sinds 4 maanden met een rechtenstudie bezig, een goede zaak!
We hebben uitvoerig bijgekletst en eerlijk is eerlijk: Prabha maakt nog steeds de lekkerste dal bhat van het oostelijk halfrond (en misschien ook wel van de rest van de wereld)! (Dal bhat is HET Nepalese gerecht, rijst met linzen, groenten en soms wat vlees).
De terugreis samen op de motor was een survivaltocht. De gaten in de weg e.d. zijn tot daar aan toe, maar ik ben zeker 4 tegenliggers tegengekomen die hun licht zo hoog hadden staan, dat ik ca 5 seconden helemaal niets meer zag. Dat lijkt een korte tijd, maar niet als je op een motor rijdt op een slechte weg.
Bij het ontbijt zagen we deze 'verrassing' zitten, ook al was Feyenoord wel verkeerd gespeld!
's Middags zijn we even naar Mahendrapul geweest (centrum Pokhara). Even de sfeer weer opsnuiven. Ook hier worden de gebouwen steeds hoger.
Aan Lakeside 's middags kwamen we deze twee tegenstellingen tegen. Eerst een drietal zeer modern uitgedoste tieners in voor Nepalese begrippen heel gewaagde kleding (blote benen). Vlak daarna een drietal heel traditioneel geklede tieners... Op dezelfde plek. Ook Nepal verandert op dit gebied.
Terwijl aan een lekker bordje 'fried momo's' zaten, kwam dit knaapje bij ons bedelen. Ik heb hem maar mijn laatste momo gegeven en de overgebleven saus. Hij heeft er van gesmuld.
Trek in een suikerspin. Even wachten, ik moet eerst nog een sms'je versturen... Ook hier!
Ja, en toen maakte Aukje een klein foutje. Deze hindoe heilige kwam bij ons bedelen om geld. Bij kinderen zeggen we dan vaak, als je mij ook geld geeft! Zo ook tegen deze man. Hij was zeer ad rem want voor Aukje het wist had ze een bundeltje (vieze) roepies in haar handen! Het heeft moeite gekost om het weer aan hem terug te geven...
's Avonds hebben we bij Sweet Memories gegeten, voor degenen die al eens met ons zijn meegeweest: dit is de oudste dochter van de eigenaar, inmiddels een hele jongedame!
Maandag
De dag begon heel erg mooi en is ook zo gebleven. helder zicht, de bergen waren prachtig te zien, en lekker warm. In mijn t-shirt op de motor. Maar eerst een paar plaatjes van ons guesthouse.
Samen zijn we eerst op de motor naar de stupa gereden aan de overkant van het meer. Zoals je op de foto's hierna kan zien, heb je daar een fantastisch uitzicht op toppen tot ca 8000 meter hoogte.
De weg erheen, steil omhoog, was grotendeels geasfalteerd. Toch waren er meer slechte plekken dan vorige jaar waar helemaal geen asfalt meer was. Alleen maar zand en stenen. Dat is nog niet zo erg als de weg niet zo steil omhoog ging en als je niet regelmatig bochten van 180 graden moest maken. Maar het ging toch allemaal goed, ik ben inmiddels wel wat gewend. Geniet mee van de foto's hieronder!
De hele Annapurna range. Op de voorgrond het Fewameer.
Machapuchhre (Fishtail)
We moesten en zouden met deze twee dames op de foto.
Als we rijden hebben we natuurlijk wel keurig een helm op, al is die van Aukje twee maten te groot... We konden geen kleinere vinden.
's Middags hebben we een bezoek gebracht aan ACN (Asal Chimekee Nepal). Deze organisatie is de gezamenlijke diakonale tak van de kerken in Pokhara. Op de website van Hope for Nepal is daar meer info over te vinden (www.h4n.nl).
Namens 'Hope for Nepal' hebben een donatie mogen overhandigen. De organisatie had net zijn 10-jarig jubileum gevierd en waren hun strategie aan het veranderen. Er wordt hard gewerkt aan het meer erbij betrekken van de (niet-christelijke) lokale gemeenschap. Samen met hen worden programma's opgesteld om mensen te helpen. Tegelijk worden er mensen uit de gemeenschap opgeleid, zodat als ACN stopt zij verder kunnen gaan met het werk. In de persoon van Raju Adhikari heeft ACN een zeer gedreven en bekwame directeur! Prachtig om te zien wat ze allemaal met weinig middelen en veel vrijwilligers kunnen doen!
In deze vleugel van het oude hoofdkantoor van INF hebben zijn hun kantoren.
Op de terugweg naar Lakeside hebben we nog een glas thee bij Prem in zijn zaak gedronken.
Zo net hebben we de dag afgesloten met een heerlijke maaltijd met gegrilde vis bij het Peace Plaza restaurant.
We genieten van alles!
Oja Michael, Pawan en Prapti vonden het cadeau erg leuk!
Reacties:
- rené en martha zei
-
Oh dat was genieten wat een prachtige, heimweh, foto's! Jan je hebt aan Lakeside vast een hele goede kapper want je ziet er jaren jonger uit nu! Doe voorzichtig met motor en Aukje! Liefs van ons xxx
- Veerle zei
-
Fijn om jullie reis via de blog mee te mogen volgen. Ik wens jullie een goede tijd toe in Nepal. Geniet ervan! Veel groeten van Veerle
- Anoniem zei
-
Het is goed om zo mee te mogen en kunnen leven. Op deze manier grenst Nepal gewoon aan mijn achtertuin.
Merken jullie er iets van dat Nepal zich voorbereid op de ergste overstromingen/aardverschuivingen sinds jaren? Of wordt daarover in de kerken/organisaties niet gesproken?
Groetjes, Marianne
- Jan S. zei
-
a. Welke Marianne ben je, ik ken er minstens 3...
b. Het verhaal over overstromingen en aardverschuivingen is nieuw voor mij. Overstromingen komen zowiezo niet veel voor in Nepal. Waar heb je dit bericht vandaan???
Zaterdag 27 oktober 2012
- Gegevens
- Hits: 606
Zaterdag 27 oktober 2012
Hoe een kakkerlak mijn helm verliet en hoe onze taxichauffeur ook Christen bleek te zijn.
Dinsdag
Dinsdagochtend hebben we in alle rust de laatste zaken ingepakt, zoals o.a. 2 laptops voor Tilak en de Bijbelschool waar hij werkt. ’s Middags hebben onze vrienden René en Martha ons naar Schiphol gebracht. Alles verliep vlot, alleen konden we geen parkeerplek vinden… Na 3 en een half rondje gereden te hebben, vonden we eindelijk een plekje á raison van 5 Euro per uur. We hadden thuis al ingecheckt via internet, dus de rest is dan een fluitje van een cent.
Niet dus, tenzij je elke dag op Schiphol vertrekt. Je kunt je instapkaart nog steeds niet thuis uitprinten, dus moest dat eerst gebeuren. Vervolgens moet je je bagage afleveren, ook geautomatiseerd! Alles bij elkaar was het oude systeem denk ik niet veel langzamer en nu liepen er ook verschillende mensen van KLM rond om te helpen. De maatschappijen rommelen ook met de maximale hoeveelheid bagage. Volgens onze incheckgegevens en ons e-ticket mochten we 28 kg meenemen, volgens KLM 23… Afijn, we hadden maar 20 kg pp dus het was gelukkig nu niet echt een probleem.
Op Heathrow aangekomen waren we blij verrast omdat we niet naar een andere terminal hoefden! Verder ging het overstappen daar ook heel voorspoedig na het rituele 'dansje' bij de security check..
We kwamen na een voorspoedige vlucht de volgende ochtend (woensdag) op tijd in Delhi aan. Na de bekende rituelen afgehandeld te hebben heeft Aukje even lekker een tukje kunnen doen. Grappig was de manier waarop de heren en damestoiletten werden aangegeven, zoals hieronder te zien is. Dit zijn schilderingen van meer dan 2 meter hoog!
En ook de vlucht naar Kathmandu was een voorspoedige vlucht, we kwamen zelfs bijna een half uur te vroeg aan. De enige dissonant was dat we de bergen tijdens de vlucht niet konden zien. Ik had bij ons laatste bezoek aan Nepal een stapeltje immigrationformuliertjes meegenomen, die hebben we voor aankomst ingevuld, zodat we in een keer konden doorlopen naar immigration.
Buiten stond de auto van Tibet Guest House ons al op te wachten, de chauffeur herkende ons direct.
Het Dasai festival is in volle gang en dat was te merken op straat. Het was de belangrijkste dag van het festival, er reden alleen maar maar taxis en bussen en wat motoren. Maar wat er op straat wel in grote hoeveelheden was: vuil en nog eens vuil, want tijdens Dasai is iedereen vrij dus wordt dat even niet opgehaald.
Het was erg lawaaiig in Thamel, de toeristenbuurt. We waren erg moe en na vroeg gegeten te hebben, lagen we al om 6 uur op bed. We werden nog even ‘gestoord’ door een telefoontje van Tilak die bij de balie stond, maar daarna zijn we snel in slaap gevallen. Met kleine onderbrekingen hebben we tot de volgende ochtend 08.00 doorgeslapen!
Donderdag
Na op de bekende plek in het zonnetje ontbeten te hebben, ben ik gaan plaats bespreken bij Swiss Travel, de bus waarmee we vrijdag naar Pokhara gereisd zijn. Mede door het festival duurde het even voor de zaak open ging en mede dankzij het gestival heb ik voor het eerst sinds jaren niet de voorste plaatsen kunnen bemachtigen. Vrijdag was uitgerekend de dag waarop half Nepal onderweg is naar huis, klaar met Dasai vieren bij de familie! Veel winkels waren dicht, zelfs in de toeristenbuurt Thamel.
Wie niet ontbraken waren de straatjongens. Sommigen lagen nog aan de kant van de stoep in een vieze deken gehuld te slapen, in het zonnetje. Anderen waren al wakker en zaten te roken of lijm te snuiven. Er gebeurd al veel om ze van de straat te krijgen en ze een beter bestaan te geven, maar nog lang niet genoeg. Het zijn nog echt kinderen, vaak niet ouder dan 12 of 13 jaar. Triest.
Later op de ochtend werden we door Tilak opgehaald om hen thuis te bezoeken. Onderweg bleek de taxibestuurder ook Christen te zijn en hij was verbaasd dat we naar een Bijbelschool op weg waren!
De kleine baby, Pratham, hadden we nog niet gezien. Het kleine en bewegelijke ventje zag er vrolijk uit. Hier staat hij op de foto, samen met zijn moeder Ganga. Het was gezellig bij ze, tegelijkertijd viel het op met hoe weinig middelen ze moeten leven. Ze hebben een 3-kamer appartement in de Bijbelschool, waarvan maar één kamer in gebruik is. Die kamer is woonkamer en slaapkamer tegelijk. Ze hebben gewoon weg geen geld om meubels te kopen. In de keuken ontbrak ook een koelkast.
Tijdens ons bezoek hebben we ook 2 laptops mogen overhandigen die we vlak voor ons vertrek voor hen gekregen hadden. Eén voor Tilak voor zijn werk en zijn studie en één voor de administratie van de Bijbelschool. De school moest het tot dan doen met een heel oude desktop, waar nog Windows98 op draaide! Ze waren heel erg blij hiermee, hieronder Tilak met zijn nieuwe aanwinst op schoot.
Vrijdag
We moesten er al vroeg uit want we werden al om ca 06.30 bij de bus verwacht. Het ging allemaal voorspoedig totdat we er om 06.25 achterkwamen dat mijn horloge nog op Delhi tijd stond, het was in werkelijkheid een kwartier later. Plotseling dus nog haasten want om 07.00 zou de bus vertrekken… We redden het allemaal nog net.
Er kwam een krantenjongen de bus in en ik kocht een krant van hem, in de veronderstelling dat het de krant van vrijdag was. Nee dus! Na 5 minuten kwam ik er achter (de vogel was inmiddels gevlogen) dat het de krant van maandag was. En ik was nog wel zo genereus geweest om hem 50 Rs te geven (normaal 20 Rs, dus ongeveer 50 cent i.p.v. 20).
Hier onze bus (rechts) op één van de twee stops onderweg.
Deze oude baas zat in het restaurant bij de tweede stop een tukje te doen.
Na een vlotte reis kwamen we om 14.30 in Pokhara aan. Prem en Prabha stonden ons daar al op te wachten. Geen Sweet Memories deze avond, de baas had net een blinde darm operatie ondergaan en hij is de kok waar het restaurant om draait. Dus verderop in een Indiaas restaurant maar een lekkere kip curry met naan gegeten.
Ik had verder nog geen afspraken voor spreekbeurten staan. Ik vermoedde al dat er ergens iets in de communicatie fout gegaan was en ja hoor, ’s avonds om acht uur hoorde ik van de voorganger Grishma of ik in staat was de volgende ochtend naar Patichoor te gaan! Ik heb daar in toegestemd en heb nog snel even een motor geregeld voor deze trip.
Zaterdag
Om acht uur kwam Pawan een motor voor me brengen, met een helm erbij. Ik had de helm even op een tafeltje gelegd, omdat ik nog moest ontbijten. Tot mijn grote verbazing zag ik van binnen uit de helm een kakkerlak naar buiten rennen… Je maakt hier van alles mee.
Om kwart voor negen ben ik met Grishma achterop naar Patichoor gereden. Een rit van ruim 50 km die ca anderhalf uur duurt. De weg was een stuk beter dan vorig jaar, maar door de vele bochten en onverwachte wegverzakkingen en gaten in de weg en het vele stijgen en dalen schiet het niet erg hard op. Onderweg hebben we nog even thee gedronken, ik hoorde daarbij van Grishma (die me zou vertalen) dat hij vanochtend gehoord had dat we rustig aan konden doen, want de dienst zou niet voor 10.30 beginnen (een half uur later dus…)
Na een verder voorspoedige rit hadden we een goede dienst in het kerkje in Patichoor. We werden erg hartelijk ontvangen, het bemoedigd de mensen alleen al door het feit dat je naar ze toekomt! Ik heb die morgen gesproken over een aantal (Bijbelse) facetten van het huwelijk. Aan het eind werd er eerst nog met een jongeman gebeden, die besloten had ook een volgeling van Jezus te worden, ontroerend! Daarna werd er nog gebeden voor de zieken in de gemeente.
Zondagsschool
Bidden voor de zieken
De kerk zit ook nog met een groot probleem. Ze hebben sinds enige jaren een eigen kerkje op een eigen stukje grond, dat niet direct aan de weg grenst. Er was hen verzekerd dat dit nooit een probleem zou zijn. Helaas is het stuk grond tussen de kerk en de openbare weg aangekocht door een ander, die nu te kennen heeft gegeven, dat de kerk een stuk grond van hem moet kopen om nog toegang te houden tot de kerk. Het stukje moet 135.000 Rs. opbrengen (ca. 1250 Euro), wat de kleine gemeente absoluut niet kan ophoesten. Recht van overpad kennen ze hier niet. Ze hebben nog even uitstel gekregen, maar wat nu? Na al de jaren van steeds weggejaagd worden zitten ze weer met een groot probleem, ook al hebben ze nu een eigen kerkje.
Reacties:
- rené en martha zei
-
Mooi en herkenbaar verhaal, ik heb genoten vooral ook van de foto's!
Schrijf reactie (0 Reacties)
Maandag 22 oktober 2012
- Gegevens
- Hits: 579
Maandag 22 oktober 2012
Nog ruim 19 uur en we zijn (weer) onderweg naar Nepal. Deze keer, voor het eerst in 10 jaar, gaan we met z'n 2-en. Ik heb net on-line ingecheckt, wat deze keer vlekkeloos ging. We vliegen deze keer met KLM/BA en Jet Air via London en Delhi. Op het lange stuk zitten we in een Boeing 777! Woensdagmiddag 14.45 lokale tijd hopen we in Kathmandu aan te komen.
Ik zal ook deze reis mijn best doen minimaal 2x per week een verslag via dit weblog te publiceren.
Op een spreekbeurt na weet ik nog niet wat ons te wachten staat deze keer. Wel heb ik op de valreep 2 gebruikte laptops gekregen, daar was door Tilak en de Bijbelschool waar hij werkt om gevraagd. De koffer is bijna gepakt, het huis is bijna klaar, morgenmiddag om 13.00 vertrekken we naar Schiphol, weggebracht door onze goede vrienden Rene en Martha. De vlucht naar London vertrekt om 17.15 en 16 november hopen we om 21.55 weer op Schiphol te landen.
Reacties:
Anoniem zei
Zojuist even de blogspot geopend en zie dat jullie over 3 kwartier in de lucht zitten. Misschien een grote, mooie 777 maar wel handwerk van mensen. Dus is het vertrekbericht een goede aanleidign tot voorbede. En als jullie dit lezen, zijn jullie veilig geland.
Groeten aan nepal,
Marianne
René+Martha zei
Wat hebben we"gezellig" rondjes gereden he? Ging het goed in het vliegtuig Aukje? Goede zitplaatsen gehad? Volgens mij zijn jullie al bijna in ktm nu ik dit schrijf! Het weer is niet als gisteren (mist jullie). Lieve 2 een warm welkom toegewenst bij TGH. In gebeden en gedachten reizen we met jullie mee..haha gaan jullie toch niet samen!!!xx
Schrijf reactie (0 Reacties)
Liefs, Michael