Vrijdag 11 november 2011
- Gegevens
- Hits: 571
Vrijdag 11 november 2011
DONDERDAG
Vandaag werd een van onze kleinzoons 16! Marc viert feest, gefeliciteerd Marc en tot over ruim een week.
Wie dacht dat Ben en ik uitgelopen waren heeft het niet goed begrepen. Om 11 uur vanmorgen zijn de dames in een taxi en Ben en ik op de motor gestapt om Sarangkhot op te rijden (tot ongeveer een kwart van de afstand onder de top). Ik vind het elke keer weer een leuke rit langs de bochtige, steile en over het algemeen smalle weg. Vandaar zouden we gezamenlijk naar boven lopen, zeker nog een 150 mtr hoger. Dat lijkt weinig maar het laatste deel van het pad is behoorlijk slecht en vergt best wel iets van de conditie.
Mijn rugpijn was weer weg (het komt pas na ruim 2 uur lopen op) en met z'n vieren zijn we naar boven gegaan, Jodi en Aukje zijn alleen het eerste gedeelte meegegaan.
Het was weer een prachtige dag met helder weer en al snel hadden we een heel mooi uitzicht op de Annapurna, zoals jullie hier zien. Dit is niet van een opgedirkte ansichtkaart, maar helemaal echt, mooi he!?
Boven op de top moesten de overwinnaars van Sarangkhot natuurlijk even op de foto als bewijs dat ze echt boven geweest zijn (nou ja, 3/4 met mechanische hulpmiddelen, dat wel)! Naar beneden lopend kwamen we weer allemaal stalletjes met doeken, mutsen, kleedjes etc tegen. Je raad het al, ik ben maar alleen verder gegaan naar beneden, tot waar de motor geparkeerd stond. Nadat Ben een 20 min later ook verscheen, zijn we voorzichtig samen naar beneden gereden.
Later op de dag ben ik naar de motorzaak van Prem gereden, want mijn voorrem weigerde af en toe dienst en er ging af en toe een rood lampje branden. nadat dit nagekeken was, ben ik naar het guest house teruggegaan en heb de rest van de dag in gepaste rust doorgebracht ('s avonds nog wel een heerlijke chicken tikka butter massala met naan gegeten)! Hieronder wordt mijn motor nagekeken door de mechanicien.
Vrijdag hebben we een vrije dag gehouden, lekker even een dagje doen waar jezelf zin in hebt! Het weer is helaas weer omgeslagen, maar het is droog en de temperatuur is overdag nog steeds rond de 24 graden!
Morgen (zaterdag) gaan we naar het kerkje in Patichaur!
Donderdag 10 november 2011
- Gegevens
- Hits: 671
Donderdag 10 november 2011
Dinsdag
Dinsdagochtend was het dan zover, het weer was eindelijk zoals het om deze tijd van het jaar hoort te zijn, de bergen waren crisp en clear te zien!
Om 9 uur stonden de drager (Bikash, een jonge kerel uit de kerk van Pradip) en de taxi klaar. Het was een half uur rijden naar Begnas Tal Bazaar, vanwaar we de (korte) trekking begonnen.
Het eerste deel hadden we simpel de weg te volgen, maar wel gelijk hard omhoog. Regelmatig hadden we prachtige doorzichten naar het meer en naar de Annapurna range van de Himalaya. Alles ging probleemloos zover en we genoten voor 100%!
Na de eerste beklimming gingen we een stuk omlaag en zagen we ook het andere meer liggen, Rupa Tal. We daalden af naar de rivier die in Rupa Tal uitmond. We zagen onder en voor ons een prachtige delta met heel veel rijstvelden. De oogst is erg laat dit jaar en overal werd er druk gewerkt onderweg. Dit veld was inmiddels binnengehaald, alleen de stoppels restten nog.
We volgden een pad aan de rand van de delta. Alle randen waren volgelegd met geoogste rijsthalmen om ze te drogen. Af en toe lagen er zoveel dat we het pad niet meer konden zien. Een stukje verderop liep het pad tussen de rijstvelden door, het was er heel stil en vredig. Zo moet het honderden jaren geleden bij ons ook geweest zijn... De velden, de rust, het was alles genieten met volle teugen. Ik heb het al eerder gezegd, maar Gods schepping blijft een fantastisch iets!
Midden tussen de rijstvelden door slingerde een riviertje, dat we via stapstenen moesten oversteken. Dat ging goed en vrij snel daarna konden we aan de weg omhoog beginnen. Het was de bedoeling om richting Rupakot te lopen, wat betekende dat we een kleine 500 mtr zouden stijgen. Het was een erg ruw pad, dat lastig te belopen was. Gaandeweg begon ik echter last van mijn rug te krijgen, bovendien waren we al een tijd geen teashop tegengekomen. We hadden wel water genoeg, maar door het vele zweten waren we hard aan iets hartigs toe.
Overigens was het prachtig weer, geen wolkje aan de lucht en een temperatuur van ca 28 graden, heerlijk.
Na ongeveer 150 mtr gestegen te zijn werd mijn rugpijn zo erg dat we besloten terug te gaan naar de delta en aan de andere kant een makkelijker route te volgen. Na het riviertje weer overgestoken te zijn en een rust van ca 15 min ging het weer wat beter en vervolgden we onze weg omhoog aan de andere kant van de delta.
Na ongeveer 100 mtr klimmen kwamen we bij een teashop uit! Eindelijk wat eten, ook al was het in dit geval maar een zakje chips! De eigenaar van de tea shop raadde ons aan om ons plan opnieuw te wijzigen, omdat in het beoogde dorpje geen guest house was. Ten slotte kwamen we zodoende aan in een guest house aan de andere kant van Begnas Tal, op een landtong vooruitgestoken in het meer, met een prachtig uitzicht en een zacht bed! Zowel naar het meer toe als naar de Annapurna was het uitzicht fantastisch!
We hebben genoten van de zonsondergang en na een hap (eenvoudig) eten zijn we naar bed gegaan. Om ongeveer 20.00 sliepen we al...
WOENSDAG
Het plan was om de zonsopkomst te zien, maar helaas zat het om die tijd dicht van de mist. Zodoende was het pas 07.30 voor we uit bed kwamen.
Daarvoor had ik nog iets merkwaardigs meegemaakt. Ik wist dat onze drager buiten op de veranda sliep. Op een zeker moment hoord ik een geluid, dat leek op het geluid van een grote blazende kater. Ik werd er wakker van en probeerde het geluid te lokaliseren. Uiteindelijk bleek het Ben te zijn (hij snurkt niet, ik wel ben ik bang) die dit geluid produceerde bij het uitademen. Probleem opgelost, geen gevaar voor de drager buiten, ik kon weer gaan slapen! Ben sliep de slaap der onschuldigen!
Om 08.00 zaten we aan het ontbijt (we hadden van te voren op moeten geven wat we wilden eten). Ik vroeg er zwarte koffie bij, waarop de baas zei, dat ik beter heet water kon nemen als we zelf oploskoffie bij ons hadden... Dat hadden we. Ben een grote kom cruesli en yoghurt en ik 2 kleffe stukjes brood met een omelet. De bedden en het uitzicht waren beter dan het eten, maar je kan tenslotte niet alles hebben toch?
Mijn rugpijn was helemaal weg gelukkig en vol goede moed gingen we weer op pad, richting Kotbari en Tiwaridanda. Nadat we ca 400 mtr gestegen waren bereikten we Kotbari, al hadden we dat zelf toen nog niet in de gaten. Richtingaanwijzers en ANWB plaatsnaamborden kennen ze hier niet. Na Kotbari zijn we (naar later bleek) een verkeerde weg ingeslagen.
Na ongeveer 5 min bereikten we punt waar we een heel mooi uitzicht hadden. Daar ontmoetten we een oma met haar kleinkind die de drager vertelde, dat we op de verkeerde weg waren, we moesten weer een stukje terug. Wat de drager niet vertelde was dat er dichtbij een heel mooi uitzichtspunt was. We liepen terug en toen een ander pad op, dat steeds steiler omhoog liep. Uiteindelijk stonden we plotseling op een plateau met rondom, 360 graden, een fantastisch uitzicht. V.l.n.r. Begnas Tal, de Annapurna range, Manaslu en verder rond Rupa Tal. Het was om stil van te worden. We hebben op de rand van het plateau een kwartiertje stil zitten genieten van al dit moois. Dit is absoluut niet in een foto vast te leggen. Op de foto het gedeelte met de Annapurna.
Onderweg kom je van alles tegen, behalve toeristen. Zo liep ons een vrouw voorbij met een baal rijst van ca 30 kg op haar rug. Ze liep op haar teenslippers sneller dan wij !
Een ander merkwaardig voorval deed zich voor toen toen door een kleine jongen 2 koeien de weg omhoog opgejaagd werden. Even later kwamen de koeien weer voorbij, omlaag, met een andere kleine jongen er achter aan. Dat was niet het laatste wat we er van gezien hebben, want binnen 5 minuten kwamen ze ons weer voorbij, weer omhoog, opgejaagd door een man...
De weg voerde ons langs vele mooie plekjes en uitzichten, maar helaas begon mijn rugpijn zich ook weer te manifesteren. Om ca 13.00 bereikten we Tiwaridanda en in het plaatsje Sagre hebben we kunnen lunchen in een eenvoudig 'wegrestaurantje'. De kleine jongen zat met zijn oma voor de deur.
Na het eten zijn we weer op pad gegaan, de weg voerde weer steeds verder omhoog. Onderweg kwamen we ook nog een lokale bus tegen op deze onverharde weg met vele gaten en kuilen.
Om 15.00 bereikten we Majthana, de rugpijn was inmiddels erger geworden, ondanks de paracetamol. We besloten daarom niet verder te gaan en op de bus te wachten, die maar een paar keer per dag reed. Na ongeveer 15 min kwam die inderdaad en zijn we verder met de bus naar Pokhara gegaan. Ben vond al snel een (zit)plaatsje. Ik ook, achterin waren 4 stoelen, allemaal bezet. Geen nood, twee naar links en twee naar rechts en ik pastte er tussen! Een bil op de ene en de andere op de andere stoel!
De bijrijder kwam met zijn kaartjes en ik duidde hem, dat ik voor alle drie zou betalen. Dus vroeg ik hem in het Nepalees wat het kostte. Dat was zo bijzonder kennelijk dat ik dit in het Nepalees deed, dat hij hardop in de lach schoot en een deel van de buspassagiers met hem. Let wel, dit had niets met uitlachen te maken, ze vonden het gewoon leuk. Toen ik het bedrag dat hij noemde herhaalde, schoot hij weer in de lach!
Deze foto in de bus suggereert dat de bus vrij ruim was van binnen, dat is maar schijn. De stoelen waren meer een soort kinderstoelen, voor volwassenen veel te krap. En met mijn beenlengte paste ik er ook niet tussen. Ik heb wel grote bewondering voor de chauffeur van zo'n gevaarte, die op deze smalle en bergachtige weg, met veel bochten en steile wegen, de bus op de weg houd. Zonder stuurbekrachtiging of andere moderne hulpmiddelen, op een weg die in Nederland nooit voor verkeer opgesteld zou worden, langs steile afgronden..
Zo kwamen we na 45 min rijden in Pokhara aan en waren we om 16.30 weer verenigd met de respectievelijke echtgenotes.
De dames hadden deze dagen ook niet stilgezeten. Ze hadden eerst een flink stuk langs het meer gelopen en genoten en ze waren met de taxi naar de stupa geweest, vanwaar je met helder weer een prachtig uitzicht hebt over het meer en over de Annapurna.
Reacties:
- hajuraamaa zei
-
GENOTEN van het verhaal Jan maar helaas NIET van jouw rugpijn! (heb in dezelfde tijd met het zelfde probleem gezeten veroorzaakt door fietsen ik kon dus mee voelen!)Heel mooi jouw foto's ook al is het bekend (wij maakten ooit de Royal Trek) de foto's geven toch weer verrassende beelden. bedankt voor de moeite die je doet om ons op de hoogte te houden. Geniet nog heel veel deze laatste dagen en tot horens! René en Martha
- ernst zei
-
Wauw! Wat een geweldige foto's. Vooral die van de Annapurna. God's natuur is overweldigend mooi.
Groeten aan Anneke van haar zoon :)
Maandag 7 november 2011
- Gegevens
- Hits: 581
Maandag 7 november 2011
Vandaag een ingelast verslag, omdat Ben en ik morgen een paar dagen de bergen in gaan.
De afgelopen nacht is er opnieuw veel regen gevallen, maar er is hoop, vanochtend hebben we voor het eerst dat we hier zijn het topje van de Fishtail (ruim 6900 m. hoog) gezien!
Vanochtend hebben we weer in ons favoriete restaurantje ontbeten (“My Favourite Restaurant”), maar het kostte wel wat moeite om na de regenval van vannacht er met schone en droge voeten te komen. Eerst moest er een moment afgewacht worden dat er geen verkeer aankwam, vervolgens moest er over verschillende plassen gestapt / gesprongen worden. Daarbij was de straat ook glad geworden door het laagje modder dat er op gekomen was. Maar het lukte Trix, Anneke en mezelf om met droge en min of meer schone voeten het restaurantje te bereiken.
Gedurende de ochtend werd het ook steeds lichter en uiteindelijk heeft een groot gedeelte van de dag (eindelijk!) de zon geschenen. Vandaag hebben we verder een rustdag gehouden en ons beperkt tot het doen van wat inkopen en tot het genieten van de zon. Als derde in de groep heb ik mezelf een mooie GoreTex jas aangeschaft (Ben en Trix waren me al voorgegaan).
Vanmiddag meldde zich ook onze drager voor de komende dagen. Morgenochtend gaan Ben en ik 2 a 3 dagen lopen. We volgen grotendeels de route die jaren geleden door prins Charles van Engeland gedaan is. Ik zeg met opzet gedaan, want hij schijnt geen meter gelopen te hebben, maar alles op de rug van een paard te hebben beleefd…
Vanochtend zagen we ook nog deze taxi, je moet maar lef hebben om in Nepal als christen zo met je taxi rond te rijden!
Op uithangborden worden door Nepalezen vaak hele grappige spelfouten. Zo had de kapper hiernaast lange tijd staan, dat een van zijn bezigheden 'saving' (redden) was in plaats van 'shaving' (scheren). Hier is geen laundry gevestigd maar een laundary.
Inmiddels is de avond gevallen en voor het eerst is de maan en zijn er sterren te zien! Dat ziet er veelbelovend uit.
P.S. We stellen jullie reacties en medeleven zeer op prijs!
Reacties:
- Anoniem zei
-
Hallo Jan,
hier dan nog een reactie voordat jullie de kuierlatten aandoen. Wat gaan de dames doen? Toch niet nog meer inkopen???
Doe ze de groeten,
Marianne Loggers
- Anoniem zei
-
goeie reis morgen!!!!
groetjes
maarten
- Anoniem zei
-
Lieve papa en mama,
Dank jullie wel voor alle verslagjes met de foto´s! Echt fijn om zo op de hoogte te blijven! Goede reis morgen papa! En wat gaat mama doen (als het droog is)? Maarten en ik gaan nu even Joepi uitlaten (als hij tenminste mee naar buiten wil, want het is alweer donker en daar houdt hij niet van !) xxx Marjolein
- Anoniem zei
-
Hoi Jan,
dank je wel voor je uitgebreide blog. (en zoveel foto's!).
Hoi Pa, ik hoop dat je samen met Jan een een hele mooie tocht hebt. Ook in NL was de langdurige mist bij de M.Everest op het nieuws, inclusief het niet wegkomen van de toeristen... Naar ik begrijp is het vanaf vandaag (dinsdag) beter. Hopelijk ook voor jullie.
Jan, nog een klein ding, misschien heb ik het gemist, maar foto's van mijn moeder (Jodi) heb ik niet gezien. Is ze camera schuw? Misschien nog iets voor een van de volgende blogs...
Allen een hele fijne tijd gewenst, ook namens Rosanne,
Jörgen Klaver
- Anoniem zei
-
Hoi Jan,
Smakelijk om jullie belevenissen te lezen. Ik krijg er haast zin in om zelf te gaan kijken, maar eerst maar es met pensioen gaan...
Groeten
Daniël & Rowi
- Jan Smit zei
-
Hallo Jörgen,
Heb je al eens op 1/11 gekeken, anders kan ik je nog Specsavers aanraden...
Hallo Daniël & Rowi,
Ik zou niet wachten tot je pensioen!
Zondag 6 november 2011
- Gegevens
- Hits: 671
Zondag 6 november 2011
Vrijdag
Het weer blijft 'tegenspartelen'. Ook de afgelopen nacht heeft het weer flink geregend, maar tot nu toe is het overdag gelukkig droog met af en toe een zonnetje en een temperatuur van ca 24 graden. Vanochtend (vrijdag) was dit ons uitzicht met laaghangende wolken boven de bergen.
Ben, Jodi, Trix en Anneke hebben nog een keer de 'hangbruggentocht' gemaakt, maar dan in de omgekeerde richting. Wij (Jan en Aukje) hadden een verjaardagsbezoek af te leggen. Prapti vierde haar verjaardag, 15 jaar is de jonge blom geworden.
Nadat ze het kaarsje op de cake had uitgeblazen, sneed ze een stuk af waarvan we allemaal een hap moesten nemen. Het was goed om er bij te zijn, temeer omdat Prabha's moeder afgelopen jaar overleden is en er van Prems kant helemaal geen grootouders zijn.
's Avonds waren we uitgenodigd door het bestuur van LEAD Nepal, 4 toegewijde christenen uit Pokhara, die zich ten doel gesteld hebben om in hun vrije tijd, in samenwerking met de kerken in Pokhara, trainingen voor jonge kerkleiders te organiseren. Deze trainingen duren als regel 2 of 3 dagen en worden zoveel mogelijk op lokatie gegeven.
Het werd een zeer geanimeerde bijeenkomst, hier een foto van de mannen (v.l.n.r. David, Grishma, ikzelf, Pradip en Raju).
's Avonds begon het opnieuw te regenen...
Zaterdag
Zaterdag had ik een spreekbeurt in de kerk van Kaireni, de plaats ook waar Jutta Weber woont. Anneke en Ben zijn met me mee geweest naar Kaireni. Omdat er ruimte genoeg in de auto was, besloot ik om maar niet op de motor te gaan. Dit bleek achteraf een heel goede beslissing te zijn, want in de loop van de dag ging het regenen! Hieronder een foto van de ingang van de kerk.
Het was een fijne dienst, ondanks dat de voordienst (voor ons gevoel, en zittend op een erg harde bank) wel wat lang duurde. Belangrijk voor mij was dat de boodschap goed zou overkomen en dat deed het. Bovendien is het goed om als christenen bij elkaar te zijn, ook al begrepen we niet veel van wat er allemaal in de voordienst gezegd werd. De groei van de kerk gaat hier zowel kwalitatief als kwantitatief door.
Na afloop heb ik nog met een paar broeders een kort gesprek gehad, voor zover dat ging met mijn gebrekkige kennis van het Nepalees. Daarna werden we door Jutta uitgenodigd voor een kop koffie en een boterham. Het eerste stukje naar haar farm konden we meerijden met als chauffeur een jongen van 11... Hij deed het overigens keurig!
Ongeveer een jaar geleden is een weg aangelegd naar de farm van Jutta, zodat die vanaf toen ook met de auto bereikbaar is, of beter gezegd was. De afgelopen moesson heeft zo huisgehouden, dat er absoluut geen auto meer overheen kon! (zie onder)
We werden gastvrij door Jutta ontvangen en onthaald. Ze blijft een bijzondere vrouw. Ze is inmiddels 75 en volop in de running, alhoewel ze de laatste paar maanden te kampen heeft met heup en knie problemen, waardoor ze wat moeilijk loopt.
Ze heeft Ben en Anneke nog eens verteld hoe dit werk ruim 30 jaar geleden op een wonderlijke manier ontstaan is en hoe ze (boven alle verwachtingen) ook de Nepalese nationaliteit heeft ontvangen.
Ze vertelde ook dat ze 3 jaar geleden voor het laatst bij haar familie in Duitsland op bezoek is geweest en dat dit waarschijnlijk haar laatste bezoek aan haar vaderland geweest is.
Tijdens het bezoek begon het te regenen en te regenen en te regenen, met bakken! Toen het na ongeveer een uur minder werd, zijn we teruggelopen naar de auto, voorzichtig om alle plassen heen manoeuvrerend. Daar wachtte ons een 'verrassing'. In een poging om de auto te draaien was het voorwiel in een gat terechtgekomen en bungelde het als het ware in de lucht. Kortom de auto zat vast, terwijl het weer begon te regenen. Met veel moeite slaagde Prem er uiteindelijk in om de auto vrij te krijgen en konden we de terugreis naar Pokhara aanvangen, waar we om 4 uur weer terug waren. Moe maar blij met de ontmoetingen!
Zondag
De volgende dag (zondag) ben ik eerst naar het ACAP office gereden, om te kijken welke papieren, pasfoto's etc. ik nodig had om een trekking permit aan te vragen voor Ben en mij. Nergens in het kantoor was enige informatie voorhanden hierover, of wel je moet maar gewoon in de rij gaan staan en zien wat er van komt. Ik had daar niet veel trek in en langs een andere weg kwam ik er achter dat de permit en de extra belasting die er sinds kort op geheven wordt samen ca. 35 euro (omgerekend) p.p. bedragen. Na overleg met Ben hebben we daarom besloten om een trekking te maken in een gebied waar deze permit niet nodig is.
's Middags zijn we met z'n allen (op Anneke na, die nog erg moe was van de reis naar Kaireni) naar de Fewa Power Plant gegaan. Het is een plek waar het hoogteverschil in een rivier benut wordt om elektriciteit op te wekken. Hieronder een foto van de weg er naar toe. Vanaf de plek hadden we een mooi uitzicht de vallei in.
Nepal is niet alleen bekend vanwege de Himalaya en de Ghurka soldaten. In Nepal is een grote diversiteit aan vlinders te vinden. Boven bij de Power Plant kwamen we deze 2 fraaie exemplaren tegen. Schitterende beestjes, die er in het echt nog mooier uitzien dan op de foto! Het is echt genieten als je zoveel fraais tegenkomt.
Op de terugweg kwamen we nog deze jonge pindaverkoper tegen. Inmiddels ziet het weer er weer dreigend uit en zijn de eerste spetters al gevallen. Na een flinke bui is het in de avond toch weer droog geworden. Gelukkig blijft ondanks dit alles de temperatuur zeer aangenaam.
PS Afgezien van vermoeidheid gaat het met onze gezondheid goed! PtL!
Reacties:
- Anoniem zei
-
Tja... wat de regen betreft: had je maar in Nederland moeten blijven. We hebben net een paar zeer warme dagen gehad (boven de 20.
Maar wat mensen en natuur betreft: gewoon blijven genieten!
Groetjes, Masrianne
- Marianne in Indonesië zei
-
Hallo Jan,
Geweldig al die uitgebreide blogs van jullie. Op deze manier kunnen we het ook meebeleven.
Hartelijke groeten vanuit Zeist,
Arie en Marianne
- Hans zei
-
Hebben jullie de afgelopen nacht beter geslapen, zonder storingen?
Overigens is het weer hier beter dan bij jullie!
Donderdag 3 november
- Gegevens
- Hits: 644
Donderdag 3 november
Vervolg Dinsdag
Na het ontbijt zijn we met z’n allen (op Aukje na) een stuk gaan lopen langs het meer, in noordelijke richting. Het was een leuke wandeling met mooie vergezichten. Op dat moment scheen de zon (weer) en was het een heel aangename temperatuur. Ook buiten de bebouwde kom wordt er langs het meer druk gebouwd, er is onder andere een groot en zo te zien luxueus hotel in aanbouw. Ook hebben we nog even staan kijken naar de vele paragliders. Paragliding is een ‘booming business’ hier in Pokhara. Tussen de paragliders door slaagde ik er in deze foto van een adelaar te maken.
’s Avonds zijn we (Anneke, Trix en ik) naar een huiskring van Naya Gaun Church geweest. Ik heb daar iets mogen delen over de plaats van liefde in het leven van een christen. De kring was bij Ram Prasad thuis en is in feite een soort mini kerkdienst die duurt van 18.00 – ca 19.00. Ook de kinderen zijn er gewoon bij, zoals op de foto te zien is.
Ram en zijn vrouw hebben zelf een zoon en 2 dochters, maar daarnaast hebben ze nog 5 pleegkinderen in huis. Het zijn allemaal kinderen uit een probleemgezin, of zonder ouders. Deze avond waren er maar 4 aanwezig, omdat één van de meisjes (inmiddels 9 jaar) voor het eerst op bezoek was bij haar familie. De andere 4 kinderen staan hier op de foto.
Woensdag
Woensdagochtend hebben we een heel leuk nieuw plekje ontdekt om te ontbijten. Vlak langs de rand van het meer, met natuurlijk het uitzicht daarop. Wat het eten betreft maken de meeste restaurants niet zoveel uit, sommigen lijken wel de menu’s van elkaar te kopiëren! Dit plekje was erg mooi EN rustig.
De rest van de dag hebben we vrij gehouden, nou ja, ook niet helemaal, want de vrouwen zijn samen naar de stalletjes bij de Devi Fall geweest, waar vooral Tibetaanse vrouwen hun sieraden verkopen. Anneke, Aukje, Jodi en Trix hebben zich weer behoorlijk kunnen uitleven.
Ben was in de tussentijd in zijn eentje gaan lopen, langs het meer en ook in de richting van de Devi Fall. Zelf ben ik op de motor naar de stupa aan de overkant gegaan om te kijken of het weer al goed genoeg was om daar heen te gaan. Helaas zijn de bergen nog niet te zien. Daarna heb ik wat apparatuur naar Grishma gebracht, dat bestemd is voor gebruik door LEAD Nepal. Grishma was er erg blij mee. De apparatuur is vooral bedoeld om gebruikt te worden bij de trainingen van jonge kerkleiders.
In de loop van de middag trok de lucht weer helemaal dicht, gevolgd door af en toe wat regen. Later, op weg naar ons avondeten, hadden we nog een merkwaardige ontmoeting met een koe. Er stonden er 2 op de weg, en één er van stond een beetje in de weg, dus gaf ik haar een zacht en vriendelijk tikje. Als reactie probeerde zij eerst mij met haar kop en hoorns te raken en vervolgens ging ze achter Ben aan. Ik ben er achter aan gerend en heb het beest een hardere klap op zijn rechterdij gegeven, waarop het de achtervolging staakte. Ben kwam ongehavend uit de wedren te voorschijn. Helaas hebben we geen foto van dit akkevietje.
‘s Avond begon het steeds harder te regenen en viel tegelijk ook de stroom uit. Dat heeft zo het grootste deel van de nacht geduurd.
Donderdag
Donderdagochtend was het gelukkig weer droog en de temperatuur loopt overdag op tot ca. 26 graden. Het is hier best wel uit te houden! Bovendien zorgt wat regen in de nacht ervoor dat het overdag niet zo stoffig is op straat!
Vandaag zijn we naar de maidan bij Shining Hospital gereden en zijn vandaar via de Old Bazar Road naar het centrum gelopen. Het is een heel leuke wandeling, maar er zijn wel heel veel leuke en aantrekkelijke winkeltjes voor vrouwen. Erg snel ging de wandeling daarom niet. Vooral Anneke onderscheidde zich vandaag met haar aandacht voor stoffen en voor aardewerken snuisterijen. Ik hoop voor haar dat alles heelhuids over komt!
Hieronder wat foto’s genomen tijdens deze wandeling. Het meest bezienswaardig voor mij zijn de oude traditionele huizen, die alleen nog in dit deel van Pokhara te bewonderen zijn. Lang geleden is een groot deel van de stad verwoest door een brand, waardoor er niet echt veel oude huizen over zijn.
Uiteindelijk zij we ‘geland’ bij Open House op Chipledungha waar we de lunch gebruikt hebben. Op de terugweg naar het Guest House hebben we het laatste stukje moeten lopen, omdat de taxi (die toch al niet lekker liep) een lekke band kreeg. Waarschijnlijk heeft hij zijn band stuk gereden toen we even ervoor door een diep gat reden dat hij te laat zag. Wegen en gaten horen hier bij elkaar, maar soms zijn ze wel erg diep...
Voor het avond eten waren we uitgenodigd bij Grishma Parajuli, de voorganger van Naya Gaun Church. Het was een gezellige ontmoeting met elkaar, zijn vrouw had weer heerlijk gekookt! Om ca. 20.00 waren we weer terug op onze hotelkamer.
Reacties:
- Miranda zei
-
Jan, dank voor het levendige en uitvoerige verslag van jullie reis. Voor ons is het een bijzondere manier om onze ouders te volgen en hun avonturen op afstand mee te maken. Ook de foto's worden erg gewaardeerd! Een goede tijd gewenst aan jullie allen en speciale groet voor Ben en Jodi, Miranda Klaver
Je weblog is aantrekkelijk genoeg, maar maken de vrouwen eigenlijk geen foto's??? Volgend jaar weer??? Ik zou er zo maar zin in krijgen, maar durf het mijn honden niet aan te doen:-)
Denk je eraan dat je genoeg info mee naar huis neemt om de kerstactie aan te zwengelen! En zo mogelijk kopij te leveren voor het decembernummer!
Ja, ik besef dat ik je met Nederlandse maatstaven opjut!
Groetjes, ook aan de vrouwen!
Marianne Loggers