Woensdag 3 november
- Gegevens
- Hits: 686
Na de intensieve maandag hebben we dinsdag een rustdag ingelast, met alleen ’s avonds een bezoek aan een huiskring. We hebben heerlijk genoten van het zonnetje en wat boodschappen gedaan.
Het diertje hieronder maakt deel uit van het meubilair van onze hotelkamer. Het is een gekko, die verzot is op muggen e.d. vliegend ongedierte. Het diertje is verder volmaakt onschuldig en ziet kans om door de kleinste kiertjes te kruipen, kruipt langs de wanden en zelfs op zijn kop over het plafond. Ze worden verder ongemoeid gelaten.
Vanmiddag was het weer tijd voor wat boodschappen, o.a. een koptelefoontje voor een MP3-speler voor Tilak. Het was vandaag een stuk rustiger in de stad, en na eerst een glas thee bij Prem en Pawan te hebben gedronken, heb ik mijn inkopen gedaan. De dames waren inmiddels naar Bag bazar, in het noorden van Pokhara, in de buurt van het hoofdkantoor van INF.
In de stad zijn veel kleermakers, waar je een stuk stof kan uitzoeken om het vervolgens tot het gewenste kledingstuk te laten naaien. Hier een kijkje in een van deze winkels.
’s Avonds begon de lucht aardig te betrekken, maar op een paar spatjes na bleef het droog. Dat was maar goed ook, want om 6 uur werden we op een huiskring verwacht. Deze keer was het bij Chanman thuis, een van de leiders van Naya Gaun church.
Samen met Anneke ben ik op de motor daar naar toe gereden, dwars door het spitsverkeer. Ik ben wel wat gewend, maar deze keer was het echt bar en boos, zo druk en zo chaotisch, terwijl het inmiddels ook al donker was geworden. Petjes af voor Anneke, want ondanks een aantal lastige situaties gaf ze geen krimp. Om 5 voor 6 stonden we op de plek waar we (dacht ik) verwacht werden. Ik was alleen vergeten, dat Chanman al 4 jaar geleden verhuisd was... Uiteindelijk kwamen we toch bij zijn huis aan en hebben we met de groep toch een fijne bijeenkomst gehad. Bijzonder was dat Pawan, de zoon van Prem en Prabha, 16 jaar oud, mij vertaalde!
WOENSDAG zijn we met z´n vieren Sarangkhot op geweest.Het eerste stuk met de taxi c.q. motor en het laatste stuk (ca. 150 mtr omhoog) lopend. Op de eerste foto ging nog alles goed. Er was inmiddels wel wat bewolking gekomen, maar zoals op de foto te zien is, waren de hoge bergen ook nog voor een deel zichtbaar.
Daarna ging het met Aukje en Christa toch wat moeizamer. Het pad ging steeds steiler, de trapteden werden steeds ongelijker en hoger. Uiteindelijk hebben alleen Anneke en ik de top gehaald, zoals op de foto hieronder te zien is. Mijn hartslag had zich onderweg verdubbeld en bezweet zijn we boven gekomen.
Naar beneden was daarna een fluitje van een cent, langs de vele stalletjes met toeristische attributen, restaurantjes en wat dies meer zij. Halverwege werden we weer met Christa en Aukje verenigd en samen hebben we deze beklimming afgemaakt. Onderweg kwamen we nog deze buffel tegen, die gelukkig vast zat, want om de een of andere duistere reden werd zij kwaad toen ik deze foto van haar maakte.
De laatste meters naar de taxi.
's Avonds had ik alleen een ontmoeting met het bestuur van LEAD Nepal, een organisatie die door de st. Hope for Nepal en de VEG De Bilt ondersteund worden. Het was fijn om de broeders weer te ontmoeten en te horen wat er zich allemaal afspeelt. LEAD Nepal is net als ACN een gezamenlijk iniatitief van de kerken in Pokhara en houdt zich vooral bezig met korte trainingen op lokatie voor kerkleiders zonder opleiding.
Het was een heel gezellige ontmoeting, onder het genot van lekker eten bij Sweet Memories. Vandaag heb ik ook een extra nacht in ons hotel in Kathmandu kunnen boeken. Zondag ga ik daar heen en blijf dan in Kathmandu, maandag volgen de ladies met de bus.
Schrijf reactie (0 Reacties)Maandag 1 november
- Gegevens
- Hits: 845
Ik moet allereerst de hartelijke groeten doen van Christa aan allen die haar kennen.
De zondag heeft zijn naam geen eer aan gedaan, we hebben geen straaltje zon gezien, maar gelukkig was het nog wel rond de 20 graden.
Komend weekend is het Tihar, één van de belangrijke hindoefeesten. Dat is op straat en in de stad goed te merken en daardoor een klein beetje vergelijkbaar met onze tijd voor kerst. Veel mensen (die het kunnen betalen) doen inkopen en rond deze tijd stijgt ook duidelijk de aankoop van dure producten, zoals computers en motoren. Prem heeft het in zijn zaak dan ook extra druk.
Ik ben zondagochtend bij hem langs gegaan met mijn lekke band. Voor alle duidelijkheid: de zondag in Nepal is voor de gewone man geen vrije dag, dat is de zaterdag. Op zaterdag is alles dicht en op zondag zijn de winkels als op een gewone doordeweekse dag gewoon open.
Bij controle van mijn band bleken er niet minder dan 7(!) lekken in te zitten, meest spijkers e.d. Omdat elke lek 100 roepies kost is daardoor de aanschaf van een binnenband goedkoper, wat ze dan ook gedaan hebben. In ieder geval kan ik weer gewoon rondrijden.
Een deel van de voorraad van Prem
De situatie rond de verlovingsceremonie is ook eindelijk opgelost. De enige mogelijkheid was volgende week zondag, de moeder van de bruid wilde niet naar Pokhara komen, dus vertrekken er zondagmorgen vroeg een aantal mensen met de taxi of op de motor richting Kathmandu. Ik heb besloten mee te gaan, al zal het fysiek een behoorlijke inspanning worden. Zondag op en neer naar Kathmandu en maandagochtend met ‘de girls’ met de bus naar Kathmandu.
Zondagmiddag zijn we naar de Devi fall geweest, een waterval die je alleen van bovenaf kan bekijken, want hij valt in een gat in de grond, waar hij ondergronds verstroomt. Rond het hele gebeuren zijn veel stalletjes met sieraden e.d. van Tibetanen. Ik had mijn medereizigers al gewaarschuwd, kijken kijken en niet kopen, maar het heeft niets geholpen. De Tibetanen hebben denk ik weer goede zaken gedaan. Dat bleek ook achteraf, doordat ze alle drie nog wat extra’s hadden gekregen…
"Kijken, kijken, wel kopen..."
Het verkeer wordt steeds stroperiger in Nepal, vooral in het weekend, dat komt denk ik vooral de explosieve toename van particuliere auto’s, ik denk dat er inmiddels net zo veel particuliere auto’s als taxi’s rondrijden. Het vervelende is alleen dat veel eigen autobezitters kennelijk doodsbenauwd zijn dat ze een beschadiging oplopen, waardoor velen zich op een slakkengangetje voortbewegen en natuurlijk niet zo dicht mogelijk langs de kant, want dat is eng….
Maandag 1 november
Terwijl in Nederland de wintertijd weer is ingegaan, is het hier nog steeds heerlijk warm en (weer) zonnig. Vandaag stond ons een uitgebreide rondleiding bij ACN (Asal Chimekee Nepal) te wachten. ACN is een samenwerkingsverband van 34 kerken in Pokhara (bijna allemaal dus) en heeft als doel de gemeenschap op diverse terreinen bij te staan, dus zowel christenen als niet-christenen. We hadden voor hen ook een mooie collecte van de Oase in Zeist meegenomen, die dankbaar in ontvangst werd genomen.
Om de kosten te dekken, hadden we besloten op de motor te gaan, wat voor Anneke en Christa de eerste keer was hier. Ondanks de af en toe slechte wegen en het chaotische verkeer hebben ze wat mij betreft het diploma "motormuis" verdiend!
Eerst zijn we gaan kijken bij een project dat er voor gezorgd heeft dat de mensen in een heel arme buurt in Pokhara (achter het vliegveld) water kunnen tappen. Enige tijd geleden moesten ze voor een jerrycan water nog 3 kwartier lopen, daarna in de rij gaan staan en dan met de volle jerrycan terug naar hun huisje. Nu is dat voorbij en staan er in het buurtje 5 watertapplaatsen, die ACN samen met het buurtcommitee heeft gebouwd.
Vandaar op de motor naar Archalbot church, waar een groep vrouwen bezig was met rekenles. Het ging om een groep in de leeftijd van 16 tot 60 jaar, die allemaal om uiteenlopende redenen geen gelegenheid hadden gehad om te leren lezen, schrijven en rekenen. Er zijn in Nepal nog steeds veel vrouwen die als meisje niet naar school mogen omdat ze thuis moeten werken en daardoor gewoon analfabeet zijn.
We werden warm ontvangen en uitvoerig ingelicht over hun beweegredenen. De eerste cursus (lezen en schrijven) hadden ze al afgerond en nu waren ze dus met cijfers en rekenen bezig. Ze hadden er allemaal veel plezier in en waren blij dat ze nu in de winkel konden lezen hoe duur iets is en ook dat ze nu konden lezen, of het om een heren dan wel dames toilet gaat! Hieronder de hele groep met Anneke en Christa.
Het 3e project betrof de opvang en rehabilitatie van vrouwelijke verslaafden. Op dit moment zijn er 3 clienten, waarvan een moeder van 18 met een baby van 9 maanden.
Het totale programma duurt 1 jaar en wordt volledig intern afgewerkt. Bij de rehabilitatie wordt ook heel nadrukkelijk de familie betrokken. De behuizing bestaat uit de oude huisjes, waar vroeger nieuwe zendelingen de eerste maanden in Nepal doorbrachten, wij hebben daar ook nog 2 maanden gewoond.
Ze hadden voor ons een lekker lunchhapje (kaja) gekookt en we hebben daarna uitvoerig kennis kunnen nemen van wat daar gebeurt. maximaal kunnen ze 10 clienten tegelijk opnemen. Op de foto de moeder van 18 met haar baby.
Als laatste hebben we een bezoek gebracht aan een groep mensen, die voorheen de alfabetiseringscursus gevolgd hadden en nu samen met ACN een nieuw project gestart zijn. De plek was in Lamachaur, in het noorden van Pokhara en het laatste stuk weg was bar slecht. In dit project worden vaardigheden aangeleerd, zoals het kweken van tomaten en het kweken van champignons, worden er micro kredieten verstrekt om mensen in de gelegenheid te stellen iets te beginnen en hebben ze samen ook een spaarsysteem opgezet, waaraan iedereen elke maand een vast bedrag betaalt en waar mensen bij toerbeurt geld uit kunnen krijgen.
Als slot werd ons thee aangeboden met een snack en kregen we nog wat verhalen te horen van de deelnemers.
Een ding is zeker, de horizon van deze vrouwen is door de activiteiten van ACN duidelijk verruimd en de vrouwen hebben hierdoor veel meer zelfvertrouwen gekregen. Het laat ook zien dat het geloof van de christenen niet alleen met de mond beleden wordt, zoals de Bijbel ook van ons vraagt.
Ook zeker is, dat deze ontmoetingen een diepe indruk bij ons heeft achtergelaten, maar ook dat we mogen constateren, dat de mensen die we bezocht hebben, hierdoor heel erg bemoedigd zijn. Het is prachtig dat de gezamenlijke kerken zo ook hun (christelijk) sociale gezicht aan de gemeenschap laat zien. Hieronder de laatste groep.
Schrijf reactie (0 Reacties)Zaterdag 30 oktober
- Gegevens
- Hits: 549
Vrijdagochtend heb ik iets gedaan, wat ik al een paar jaar van plan was, een bezoek aan de stupa op de bergtop aan de zuidkant van het meer. Ik ben daar niet zozeer vanwege de stupa heengegaan, maar vooral voor het fantastische uitzicht dat je daarvandaan moet hebben.
Na eerst samen met Aukje ontbeten te hebben op een mooi plekje vlakbij het meer, is Aukje met Prabha op stap gegaan. Ik heb daarna eerst info ingewonnen bij Pradip en Prakash over de weg daar naar toe, het zou geen probleem moeten zijn. Wat ze me er niet bij verteld hadden was, dat er 2 wegen naar de top lopen. De eerste en officieel aangegeven weg is voor motoren en auto’s praktisch onbegaanbaar. Het is helaas wel de eerste weg die je tegenkomt.
Het begin zag er al steil en bijzonder slecht uit, maar in de hoop dat het verderop beter zou worden ben ik toch de weg opgereden. Het werd alleen niet beter maar slechter! Toen ik bijna halverwege was kwam ik een paar wandelaars tegen, die me vertelden, dat er verderop nog een weg was die veel beter berijdbaar zou zijn. Hoewel ik ruw geschat de helft er al op had zitten, besloot ik toch terug te gaan. Heel voorzichtig over het bijzonder oneffen rotspad, met veel losliggende stenen ben ik naar beneden gereden. Als ik eerlijk moet zijn, had ik nog nooit in Nepal op een dergelijke weg gereden en was ik blij weer heelhuids beneden aan te komen.
Ik ben daarna doorgereden en vond al snel de andere weg. Deze was inderdaad veel beter, de eerste helft was zelfs een vrij brede pas geasfalteerde weg. Daarna nog een stuk rough road, maar lang niet zo erg en zo steil als de andere weg. Na mijn motor geparkeerd te hebben (10 roepies, maar niemand kwam ze ophalen), ben ik het laatste stukje naar boven gelopen. Daar werd mijn moeite ruimschoots beloond, hieronder een paar foto’s vanaf die plek. Fantastisch!
Ik heb daar boven genoten van de prachtige vergezichten, het was ook bijzonder helder weer.
Daarna moest ik ijlings terug, want Anneke en Christa werden rond de middag terug verwacht. Rond 12.15 was ik weer terug bij Phill’s Inn, waar het toch nog ruim een uur duurde voor de dames arriveerden. Als 2 opgetogen tieners, vol van wat ze allemaal meegemaakt hadden, kwamen ze uit de taxi. Vooral de rit op de olifant en het tochtje met de kano vroeg in de ochtend hadden veel indruk gemaakt, alhoewel Christa wel wat problemen gehad had om na een rit van 2 uur van de olifant af te komen....
Zaterdagochtend zijn we naar de kerk in Naya Gaun geweest. Het was andermaal stralend weer en met z'n drieen zijn we met de taxi daarheen gegaan. Mijn motor stond met een lekke band, er zat een spijker van ca. 4 cm. in... Waarschijnlijk heb ik die al vrijdag opgelopen, want ik had op een gegeven ogenblik de indruk dat de band wat zacht werd. Morgen eerst maar laten maken.
Het weerzien met alle bekenden in Naya Gaun was weer erg hartelijk en zoals gebruikelijk is (nadat de dienst om 10 uur begonnen was) zat iedereen rond half elf binnen... Tot verbazing van Anneke en Christa.
Al met al was het een fijne dienst en stonden we om ca. 12 uur weer buiten om diverse mensen nog de hand te schudden. Ik schat dat er ongeveer 500 mensen aanwezig waren. Het was gelijk ook de 2e keer deze reis dat ik mocht spreken, als onderwerp had ik gekozen: eenheid.
We hebben het verder rustig gehouden, alleen aan het eind van de middag heb ik samen met Anneke nog een wandeling langs het meer gemaakt, daarbij kwamen we deze prachtige waterlelies (?) tegen.
's Avonds hadden we bij het eten nog een klein incidentje, Aukje en Anneke hadden een buffelsteak besteld, met rijst en met gekookte groenten. Toen het opgediend werd bleken ze dubbel rijst te hebben en waarschijnlijk ook dubbel vlees en geen groente... Een foutje van de bhaai, die we niet hoefden te betalen.
Ik denk trouwens dat de koffers van de dames aardig gevuld zullen zijn als we terug gaan...
Anoniem zei
-
Namaste Bhaai & Bahini.
We genieten zeer van jullie verhalen en foto's in jullie blog. Ja Jan, die weg naar de Peace Stupa!
daar hebben we ook eens een angstig moment gehad toen we er met de motor onderuit gingen.
Onze Nepalese 'kleinzoon'was kennelijk niet erg onder de indruk van jouw forse gestalte en indrukwekkende snor.
Ma sanchai chhu. Ma dherai kushi chhu. Praise The Lord!!
Hier is vannacht de wintertijd ingegaan. Druilerig weer. We gaan ons klaar maken om naar de kerk te gaan. Met de Toyota.
Lieve mensen, geniet nog van het vele moois. Gode bevolen.
René.
- Anoniem zei
-
Wat een prachtige foto's pap!
En ook wij gaan naar de kerk met de toyota, hihi.
Fijne dag vandaag!
Liefs, Sas.
-
ik kan het niet laten Jan om je even te corrigeren. De prachtige bloem is een Waterhyacinth die heel erg woekerd. Vrij geregeld moet het meer worden schoongemaakt van deze bloemen. groetjes Martha
Schrijf reactie (0 Reacties)
Donderdag 28 oktober
- Gegevens
- Hits: 585
Ook vandaag en gisteren waren weer warme dagen, maar ik denk dat Anneke en Christa het nog veel warmer hebben gehad.
Woensdagochtend vroeg zijn ze samen met Manju in een taxi richting Chitwan National Park vertrokken. Chitwan ligt in de Terai, het zuidelijk gedeelte van Nepal dat grenst aan India en op ongeveer 60 meter boven zeeniveau ligt. Mede daardoor is het daar overdag altijd een paar graden warmer dan hier.
’s Middags ben ik nog even op de motor naar Lamachaur geweest, helemaal in het noorden van Pokhara, ongeveer 20 minuten rijden op de motor. Ik heb daar een kort bezoek gebracht aan Lina, en haar de groeten overgebracht en een envelop van Rene en Martha, waar zij vroeger voor gewerkt heeft. Het was goed met haar en haar zoontje, een deugniet, waarvan het moeilijk is een foto te maken, want zodra je je camera oppakt, vliegt hij op je af. Uiteindelijk is het toch gelukt!
Het was ook vandaag weer bijzonder helder weer, van vroeg in de ochtend tot na zonsondergang, met een onvermijdelijk prachtig uitzicht op de bergen. Gods schepping in al zijn glorie! Overweldigend! Ik kan er geen genoeg van krijgen zo mooi.
Hieronder een paar foto’s van de Fishtail, genomen vanaf verschillende lokaties in Pokhara.
En nog 2 plaatjes genomen in het centrum van Pokhara, een ex-leprapatient die zit te bedelen en een schoenmaker, die ook parapluus repareerd!
We hebben bericht gekregen dat Anneke en Christa het goed maken in Chitwan, morgenmiddag zijn ze weer terug.
Zelf hebben we een rustdag gehouden en een bezoek gebracht aan Prem en Prabha. Hieronder een foto van een oude baas aan de hand van zijn vrouw of dochter. Ze kwamen tijdens ons ontbijt voorbij gesjokt.
Reacties:
Anoniem zei
-
Bedankt Jan voor het maken van de foto's! Zo te lezen is er nog niet veel veranderd in de gedragingen van S....wat wil je ook met 2 vrouwen en heel veel buurtcontrole! Het wordt tijd om actie te voeren voor zijn schoolgeld!! Martha
Dinsdag 26 oktober
- Gegevens
- Hits: 732
Het blijft lekker warm (30 graden) en zonnig, alleen is er in de middag wat bewolking die het zicht op het hooggebergte wegnemen. In de ochtend zijn de bergen echter heel goed te zien.
Vandaag zijn Anneke, Christa en ik de z.g. hangbruggentocht” gaan lopen. We hebben ons door de taxi vlakbij de Maidan laten afzetten, in Simpani, aan de noordkant van Pokhara. Vandaar zijn we naar de compound van INF gelopen om te laten zien waar we in het verleden begonnen zijn in Nepal. Vandaar zijn we naar de nieuwe hangbrug gelopen, die Pokhara met het dorpje Bhalam verbindt. Het is niet alleen een lange hangbrug, maar hij hangt ook vrij hoog boven de rivier. Daarna kom je in het dorpje uit waar een heerlijke rust heerst. Er kunnen vanaf de andere kant sinds kort wel auto’s en ander gemotoriseerd verkeer komen, maar dat gebeurt gelukkig nog heel weinig.
De rivier konden we via een aantal stapstenen over steken, en als eerste heb ik daar bij het voorbeeld gegeven. Dat had verder geen invloed op Christa, die had bedacht het zekere voor het onzekere te nemen en gewoon DOOR het water naar de overkant te lopen. Bijna aan de overkant ging ze alsnog bijna onderuit, gelukkig zonder pijnlijke gevolgen. Anneke volgde als laatste en kwam keurig met droge voeten aan de overkant.
Om ca. 13.30 waren we moe en voldaan weer terug in ons hotel.
’s Avonds zijn we naar ons favoriete restaurant gegaan, Love Kush, maar na vanavond kan het “favoriet” er wel af. Hoewel het eten prima is, viel de rest erg tegen. Zo was de muziek weer erg hard en niet direct van het soort dat we zelf zouden uitzoeken.
Dinsdag was de dag van de Beauty Parlors. Alle drie de dames zijn onder “het mes” geweest en zien er weer als herboren uit (ongeveer). De schoonheidssalons bij ons in de buurt hebben goede zaken gedaan, de dames zijn stevig onder handen genomen.
Ikzelf ben naar Asal Chimekee Nepal geweest, Raju was weer terug op zijn post, na zijn studie in Engeland. Maandag kom ik daar nog op terug, want dan krijgen we een rondleiding over een paar projecten.
Tussen de middag hebben we geluncht in de Boomerang, een restaurant bij het meer. Lekker in de schaduw, met uitzicht op het meer. Hier op de foto een oude baas (waarschijnlijk jonger dan ik zelf…) die een middagwandelingetje aan het maken was en een foto van ons samen, eindelijk sta ikzelf ook op de foto…(dit ook op aandringen van onze jongste dochter).
Vandaag hebben we ook een trip naar het National Park Chitwan voor Anneke en Christa geregeld. Morgenochtend vroeg vertrekken ze samen met Manju, de vrouw van de hoteleigenaar naar Chitwan en vrijdag hopen ze weer heelhuids terug te keren.
’s Avonds hebben we de eerste huiskring van Naya Gaun bezocht. Zoals elke keer voelden we ons erg bevoorrecht, dat we deze mensen mogen bezoeken. Huiskringen zien er qua vorm anders uit dan wij gewend zijn, het is een soort mini-kerkdienst van ca. 45 minuten.
Halverwege mijn overdenking viel het licht uit, gelukkig had ik daarmee rekening gehouden door mijn PDA te gebruiken. Daar zaten we dan in het donker, ik kon de anderen absoluut niet meer zien, met alleen het schijnsel van mijn PDA. Niemand liet zich daardoor van de wijs brengen en bleef aandachtig luisteren. Jong en oud, want de leeftijden liepen uiteen van ca. 5 jaar tot over de 50 en alles daar tussen in.
Het was een fijne avond en bijzonder om te zien hoe deze mensen hun geloof ervaren.
Reacties:
- Anoniem zei
- Leuk dat u ook op de foto staat, Pap!
- Anoniem zei
- het klinkt allemaal weer als vanouds en zelfs het pad bij de Boomerang ligt er hetzelfde bij. wat een mooie foto van dat "oude"baasje hij had het vast niet in de gaten! gr. ons 2en Martha
Schrijf reactie (0 Reacties)
Stoere Christa, de volgende keer bij Ron achterop!!!!