Gegevens

Hits: 619

Klaar voor vertrek in Tibet Guesthouse

Bijna drie en een halve week zijn we letterlijk door het stof gegaan, alhoewel de laatste dagen wat beter waren. Maar verder hebben we een geweldige tijd gehad, ook als groep.

De koffers op dak van de auto en wij er in!

Vandaag stond onze terugreis op het programma, een dag van 28 uur en 45 minuten (vanwege het tijdsverschil). ’s Ochtends om 5 uur waren we al op en rond een uur of zes vertrokken we naar het vliegveld. Alles begon heel vlot en soepel, we stonden vooraan in de rij om in te checken. Tot de vertrekhal ging het zo heel vlot.

Wachten voor de incheckbalie in Kathmandu

Buiten zag het weer er (weer) goed uit, alleen bleek dat het horizontale zicht niet zo best was. Al vrij snel kregen we te horen, dat de vlucht daarom uitgesteld was, uiteindelijk werd dat ruim 2 uur extra wachten. De aansluitende vlucht vanuit Delhi naar Londen vertrok daarom ook te laat.

Een ding is me op dit traject heel goed bevallen: het vliegtuig (B777) en de zitruimte (zoveel ruimte heb ik in jaren niet gehad). Het eten was wat minder dan de heenweg helaas en ik begrijp ook niet zo goed, waarom midden op de dag de luiken dicht moeten...

Een laatste blik op de Annapurna vanuit het vliegtuig (we zaten aan de goede kant!)

Nadat ik mijn telefoon had aangezet ontving ik eerst een smsje dat Sigrid en Jantina de dag ervoor veilig waren aangekomen.

Al met al kwamen we (dacht ik) nog net op tijd in Londen aan voor de vlucht naar Nederland. Buiten het vliegtuig werden we opgevangen door een grondstewardess, die ons vertelde dat we pas de volgende ochtend konden doorvliegen. Het vliegtuig van de KLM stond weliswaar nog aan de grond (op dat moment hadden we nog 40 min.), maar wilde niet op ons wachten (totaal 8 personen). Bedankt KLM!!! Ik was toch al geen fan van ‘onze’ KLM, maar nu nog minder. Als je al 18 uur onderweg bent, zit je niet op dit soort ‘stunts’ te wachten. Het gevolg was, dat we (zonder onze koffers, want die waren doorgecheckt naar Amsterdam) even laten een half uur in de kou op een bus stonden te wachten om naar een hotel te gaan, sommigen zonder jas. Brrrr....

Via het hotel hadden we uitgevogeld dat we de volgende morgen naar terminal 5 moesten, omdat we op een BA gevlucht geboekt waren. Samen met 2 andere passagiers stonden we om 4.45 in de ochtend (...) weer in de kou op de bus te wachten.

Helaas kregen we in terminal 5 van de BA grondsteward te horen, dat er een fout gemaakt was bij de overboeking en we dus niet met de vlucht van 7.05 mee konden. Daarom zijn we terug gegaan naar terminal 3, naar een grondsteward van Jet Air. Die erkende dat zijn collega de avond ervoor een fout had gemaakt, gelukkig wist hij ons op de eerstvolgende vlucht te boeken (anderhalf uur later). Dat was nog aardig krap, want omdat we naar terminal 5 terug moesten, konden we maar net op tijd ‘boarden’.

Zo kregen we uiteindelijk op zondagochtend (10.30) eindelijk vaste Nederlandse grond onder de voeten. Einde reis? Echt niet, want onze bagage was spoorloos en is op dit moment (op 1 koffertje van Trix na) nog steeds spoorloos.
Buiten stonden Hans Z. en dochter met kinderen te wachten en (hoera!) we (Trix en wij) konden met Hans meerijden.

Gegevens

Hits: 547

Prem voor zijn nieuwe shop

Van sommige zaken hier kan je heel triest worden en van andere zaken juist weer blij. Gevoelens zijn weliswaar niet het allerbelangrijkste in ons leven, maar wel belangrijk. Een groot deel van ons leven wordt door gevoel bepaald.

Zo is het erg om te zien, dat er nog steeds heel veel schrijnende armoede is in Nepal.
Het is erg om te zien hoe sommigen een zwerversbestaan leven, dat alleen maar ‘opgevrolijkt’ wordt door drugs en alcohol, zelfs jongens vanaf een jaar of tien!
Het is erg om te zien, dat invalide mensen gebruikt worden om te bedelen.
Het is erg om te zien, dat tegelijkertijd prachtige nieuwe 4-weel drives rondrijden.
Het is erg om te horen, dat de politieke partijen in Nepal nog steeds niet voor hun kiezers, maar voor hun eigen aanzien gaan.

Maar het is prachtig om te zien, dat velen inmiddels hun troost gevonden hebben bij Jezus.
Het is prachtig om te zien, dat onze broeders en zusters hier heel actief omkijken naar hun medemens, zowel wat het geestelijke als het fysieke betreft.
Het is prachtig om te zien hoe zo mensen uit de goot vandaan komen en een heel nieuw leven krijgen.
Nepal blijft een fantastisch land met fantastische mensen en grote tegenstellingen.

Afgelopen woensdag hebben we een heel voorspoedige reis naar Pokhara gehad. We vertrokken keurig op tijd en kwamen ook keurig op tijd in Pokhara aan. Het was een prettige reis, ook doordat de zon het ’s middags af en toe liet afweten waardoor het in de bus niet te warm werd. Voor Ad was het ook de eerste kennismaking met Nepal buiten Kathmandu. ’s Avonds natuurlijk allereerst gegeten in Lov Kush.

Donderdag hebben Aukje, Ad en Paula een bezoek aan Naya Gaun (waar we gewoond hebben) en Green Pastures Hospital gebracht. Ik zelf ben op zoek gegaan naar de nieuwe zaak van Prem, hij heeft een zaak voor 2e hands motoren geopend! Het is pas 2 maanden geopend, maar het loopt al goed. Het is mooi om te zien dat hij samen met Prabha veel van de dingen die we ze geleerd hebben, in praktijk brengt.

Vrijdag zouden we het rustig aan doen. Dus hebben Ad, Paula en ik de z.g. hangbruggentocht gemaakt. De tocht begint bij een heel lange en vrij hoge hangbrug aan de noordkant van Pokhara en voert door velden en een klein dorpje. Voor mezelf is het steeds weer zaak zo snel mogelijk naar de overkant van de hangbrug te komen, Ad en Paula deden het rustiger aan. Al met al een leuke wandeltocht van ongeveer 2 uur.

Vandaag was ons eerste kerkbezoek. Ik zelf ben op de motor gegaan en de rest met Prem als chauffeur in een taxi. De rit duurde ruim een uur over een hier en daar heel slechte weg.

Het was een bijzondere ochtend en het was ook hartverwarmend. De kleine gemeente groeit en zit boordevol plannen voor de toekomst. Ad heeft gesproken vanochtend (zie foto), maar niet eerder dan dat eerst een huwelijk ingezegend was. Al met al duurde de dienst daardoor van 10 tot 13 uur! We hebben het allemaal als een zegenrijke ochtend ervaren.

De komende vijf dagen zullen jullie niets van ons horen, want we (Ad en ik) gaan 5 dagen op pad met een Nepalese evangelisatie organisatie om wat kerkjes in het binnenland te bezoeken (Pyuthan district).

De buurman wordt gewassen...

Gegevens

Hits: 616

Nepalese kinderwagen

Zaterdagochtend zijn we naar Naya Goan Church geweest. We kwamen te laat aan, want er was geen taxi een autobus te vinden. Het bleek dat de bussen door een staking in het centrum belet werden om te rijden, zodat heel veel mensen van de taxis gebruik moesten maken.

Vorig jaar was de vergroting van het kerkgebouw afgekomen, maar als het zo doorgaat moeten ze volgend jaar weer vergroten of een andere oplossing vinden. De nieuwe mensen in de groep genoten van alles (en de oude ook!) Daarnaast was er natuurlijk ook het weerzien met veel oude bekenden.

Na de samenkomst zijn we met Prem en Prabha meegegaan om hun nieuwe huis te bewonderen. Ze hebben echt een heel leuk huisje gekregen en ze zijn er ontzettend blij mee.

Bij Prem en Prabha thuis

Gegevens

Hits: 616

Middagbui boven het meer

Het levensritme is hier in Nepal heel anders dan in Nederland. Velen van ons gaan regelmatig pas tegen 11 of later naar bed in Nederland, maar niet in Nepal. Hier gaan de lichten vaak al om 21.00 uit... En niet alleen bij ons, buiten wordt het dan ook echt stil; nou ja stil... Dat hangt er mede van af of er veel honden buiten lopen en of ze goed in hun vel zitten. Met een beetje 'geluk' word je elke nacht wel getrakteerd op een heus concert van hondenstemmen.
Je moet je daarbij voorstellen, dat vanwege de warmte de ramen 's nachts ook meestal openstaan. Het gevolg laat zich raden.

Een hond schrikt ergens van (een slang of een rat?) en begint te blaffen. Zijn of haar collega verderop wil zich ook niet onbetuigd laten en zo gaat dit hondennieuwtje al rap door de stad. Soms duurt het maar een minuut of 10, soms ook een uur of langer.

Achter ons guesthouse staan wat eenvoudige huisjes, waar het leven al om half zes in de ochtend begint, het moment dat het licht begint te worden. Eerst is het alleen moeder de vrouw en daarna ook de kinderen en de vaders. Een heel gezellig geluid in de ochtend. En tussen die huisjes heb ik zowaar een Nepalees familielid van onze Bart gevonden (onze hond, een Malthezer leeuw). Een levenslustig beestje, alhoewel niet op deze foto.

Gegevens

Hits: 627

De laatste zaken worden ingepakt en dan kunnen we er vandoor. Vanavond 23.20 hopen we van Schiphol te vertrekken.
Alles is goed voorbereid, en toch nog even stressen op het laatste moment, maar we hebben er wel heel veel zin in!

Gisteren kreeg ik al een 'wanhopig' telefoontje uit Kathmandu van een voorganger die ik daar zal ontmoeten. "Ik was in Tibet Guest House en jullie waren er niet en jullie stonden ook niet op de lijst"... Ik heb ter geruststelling maar gelijk een emailtje terug gestuurd met de mededeling dat hij 2 dagen te vroeg was. Hij weet nu in ieder geval de weg!

In ieder geval hopen we morgen rond 17.00 in het hotel aan te komen en 1 ding is min of meer zeker, het is er nog lekker warm en zonnig (ca. 26 graden).

Vanuit Kathmandu of Pokhara straks de volgende update.