Gegevens

Hits: 556

Nog een week en we zitten weer in Nepal.
We hebben drukke weken achter de rug, 'het valt niet mee' om gepensioneerd te zijn...
Twee weken geleden zijn Jeroen en Saskia teruggekeerd naar Nederland, ze wonen voorlopig in Nijkerk en wij zijn dus bezig met de laatste voorbereidingen voor onze reis.

We hebben een mooie groep mensen mee, in totaal zijn we met negen personen (Aukje en ik, Wim en Hetty, Trix, Marja, Sigrid, Jantina en Veerle). Volgende week dinsdag vertrekken we. We zullen jullie (voor zover dit mogelijk is) via deze weblog op de hoogte houden.

Volgende week vrijdag hopen we in Pokhara aan te komen en het ziet er naar uit dat het dan prachtig weer is. Onbewolkt, dus volop zon, en een maximum temperatuur van 29C!

Gegevens

Hits: 614

Gisteren (dinsdag) was eindelijk een vrije dag voor de groep. Voorzover de lichamelijke conditie dat toeliet, hebben alle groepsleden daar ook druk gebruik van gemaakt.
Het was ook een vervelende dag voor Aukje en Trix, allebei voelden ze zich niet lekker en Aukje heeft zelfs de hele dag op bed gelegen. Om die reden ben ik 's middags alleen naar Prem en Prabha gegaan, waar we voor de lunch uitgenodigd waren. Op de terugweg is Prem bij me achterop meegereden om de motor, die ik van hem te leen had, weer mee terug te nemen. Dat was een leuk ritje, want kennelijk was Prem het helemaal niet gewend om achterop te zitten. Hij had zijn handen op mijn schouders gelegd en bij elke stuurcorrectie, stuurde hij mee op mijn schouder...

In de ochtend had ik ook nog Grishma op bezoek gehad. Hij had een CD-rom met veel foto's over het werk van LEAD Nepal meegenomen. Hele mooie foto's staan er bij.

En vandaag dus terug naar Kathmandu, met de bus (Swiss Travel). Aukje was gelukkig wat beter dan de dag er voor, maar helaas ging het onderweg weer helemaal mis. Na de eerste stop ging het niet meer, ze was heel misselijk en ziek. Tot er iemand uit de groep zei: Ik heb zuigtabletten tegen misselijkheid. Aukje nam er 2 en laten ze nou werken! Wat een opluchting!

Vrachtwagen met buffels

Onderweg waren er weer de gebruikelijke taferelen en naarmate we dichterbij Kathmandu kwamen werd het steeds drukker en viezer.

Laatste maaltijd samen, morgen vertrekken Jantina en Sigrid

Maar gelukkig zijn we weer heelhuids aangekomen en zijn we terug in het Tibet Guesthouse in Kathmandu.

Gegevens

Hits: 556

Afgelopen maandag zijn Ad en ik een nachtje naar Dhampus geweest, in de hoop ’s ochtends een mooie zonsopkomst op de Annapurna te kunnen zien. Om 12.15 werden we door de ladies uitgezwaaid.

Dhampus is een klein dorpje aan het beginpunt van vele trekkings. Ongeveer 20 min. noordelijk van Pokhara (met de auto) begint de klim, want Dhampus ligt ruim 600 m. boven het vertrekpunt.

De klim bestaat grofweg uit 3 delen: eerst ca. 400 meter omhoog langs een trap. Na dit stuk is er een theehuisje waar je even op adem kunt komen, met de onvermijdelijke Tibetaanse verkoopsters. Daarna volgt een gedeelte wat veel minder hard omhoog gaat en tenslotte nog een kleine 200 meter omhoog langs een trap. Onderweg hadden we natuurlijk ook af en toe prachtige vergezichten.

Het is een inspannende tocht van ca. 2 uur, die niet te onderschatten is. Als je maar iets te snel gaat, kom je gegarandeerd de man met de hamer tegen. Daar staat tegenover dat de natuur en de vergezichten heel mooi zijn en ook het kleine dorpje op het minder steile gedeelte is heel leuk. De mensen zijn overal vriendelijk en op veel plaatsen kan je wat drinken of eten (voor Nepalezen is dat overigens hetzelfde, je eet rijst, maar ook cola en zelfs een cigaret!)

Ik had Ad al gewaarschuwd voor het laatste gedeelte, dat niet zo lang is, maar wel erg venijnig. Het viel ook behoorlijk tegen, maar toch waren we binnen 2 ½ uur boven!

We zijn toen eerst op zoek gegaan naar een geschikte slaapplaats, met goed uitzicht op de bergen. Die waren op dat moment en ook de rest van de dag overigens niet te zien, we zaten midden in de wolken en later kregen we nog een spatje regen. Maar voor dat gebeurde hadeen we al een slaapplaats gevonden in hotel Orchid. Op de foto zit Ad te wachten op het ‘diner’, nadat we eerst een (goede) kop koffie ‘gegeten’ hadden.

Na een redelijke nachtrust waren we al vroeg (05.30) wakker, alleen moesten we toen nog 45 minuten wachten voor de zon opkwam. Het leek aanvankelijk niets te worden, want er kwam aardig wat bewolking vanuit het dal opzetten. Maar ongeveer 5 minuten voor de zon de bergtoppen zou gaan beroeren, brak de bewolking. Daarna konden we minutenlang genieten van een schitterend schouwspel dat niet te beschrijven is. De foto’s hieronder spreken boekdelen! Wat is Gods schepping mooi en wat hebben we samen zitten genieten!

De foto’s hieronder zijn van de Annapurna South, maar de Fishtail en het oostelijke gedeelte waren ook goed zichtbaar.

Na het ontbijt zijn we terug gelopen, naar beneden. We hadden nog een aantal leuke gesprekjes onderweg met Nepalezen. Het valt overigens op hoeveel jonge westerse vrouwen in hun eentje de bergen in trekken, soms zelfs zonder een gids, ze hebben geen idee van de gevaren om alleen te lopen. Nepal is een over het algemeen veilig land, maar dit is de kat op het spek binden. Ik heb een paar van hen gewaarschuwd, maar ze keken me aan of ze water zagen branden en gingen gewoon door.

De afdaling nam natuurlijk wat minder tijd in beslag, maar gemakkelijk is het absoluut niet. Het is goed oppassen om het juiste ritme voor jezelf te vinden. Min of meer ongeschonden waren we om 10.00 uur alweer beneden. De taxichauffeur had ons beloofd weer op te halen en warempel, hij stond er ook. Zo waren we om 10.30 alweer terug in Phill’s, waar overigens geen spoor te vinden was van de ladies, die zaten nog lekker ergens langs het meer te ontbijten.

’s Avonds hadden we een afspraak bij een huisgroep van Naya Gaun Church, het liep alleen allemaal een beetje anders. Om 17.45 stapten we in een taxi om er heen te gaan. Het was inmiddels donker geworden en toen we de Old Bazar road passeerden zagen we overal langs de kant van de weg brandende hoopjes liggen. Niet de vuurtjes van mensen, die hun rommel verbranden. Toen we verder kwamen, bleek er voor ons een grote groep Maoïsten te lopen (ja zij weer), met meters lange staken met fakkels er op. Dit is iets wat ze tegenwoordig wel vaker doen, voor er weer een staking is. Het was erg intimiderend en omdat alles rond Pritvichowck (waar we langs moesten) stagneerde en het onzeker was hoe dit verder zou gaan, besloten we terug te gaan naar Lakeside. Ik heb de indruk dat deze figuren, die zeggen het beste voor te hebben met hun land en de mensen, alleen maar bezig zijn om angst te zaaien, alles kapot te maken om zo straks makkelijk de macht te kunnen overnemen.

Hierboven (een niet zo duidelijke) foto van een afstand genomen. De staking is overigens vanmorgen om onduidelijke redenen afgelast. Dit alles geeft steeds meer onrust en onzekerheid in het land.

Gegevens

Hits: 501

Wakker worden in Nepal is heel anders dan wakker worden in Nederland.

Om te beginnen staan de ramen altijd wagenwijd open, dus alles wat buiten gebeurt, dringt gelijk je kamer binnen.

Ons guesthouse staat niet in een buurt met alleen maar guesthouses en hotels, nee, overal tussendoor staan er kleine huisjes. Zo ook achter ons guesthouse (zie foto’s hieronder).

Het leven in Nepal begint elke dag voor de meesten als het licht wordt. Het begint met wat gerammel van potten en pannen van vrouwen die aan het werk gaan. Tussendoor wordt er stevig gerocheld en kelen geschraapt en gespuugd. Dat is hier geen onfatsoenlijk gedrag, bijna iedereen doet dat, maar het is wel erg onhygienisch en vies.

Na al die keren dat we hier geweest zijn is dat iets waar we nog steeds niet aan gewend zijn.

Honderd meter achter ons staat een sportschooltje, waar men om 6 uur al begint. Kennelijk is ‘sporten’ zonder harde muziek en veel gekreun niet mogelijk, dus ook deze geluiden vermengen zich met de andere ochtendgeluiden.

Intussen staat vlak onder ons raam een jongeman zich te wassen, ook dat gaat gepaart met veel geluiden, proesten en spetteren, maar ook weer rochelen en spugen. Een stukje verderop komen de eerste vissers van het meer af, met de vangst van die ochtend. In een hand de gevangen vis en over hun schouder de netten die ze gebruikt hebben.

Aan de andere kant van het guesthouse, de straatkant, komt het leven ook op gang, de eerste bussen en motoren hebben al van zich laten horen. De eerste stofwolken van die dag trekken al weer op en natuurlijk wordt dit alles weer regelmatig overstemd door het getoeter van de 3-tonige hoorns van vrachtwagens en bussen (het is een ongeschreven wet, dat personenautos en motoren die niet hebben). Boven deze geluiden uit dringt zachtjes het licht gierende geluid van de waterpomp door. Elke ochtend wordt eerst gezorgd, dat de watertanks op het dak gevuld worden.

Boven het meer hangt nog een ochtendnevel, een frisse ochtendnevel. Het is ook nog erg fris buiten, desondanks loopt onze achterbuurvrouw op haar blote voeten over haar erf te scharrelen, waar inmiddels zich ook de eerste kleine kinderen gemeld hebben. Vanaf de straatkant begint heel voorzichtig de eerste zonnestralen in onze kamer door te dringen.
Zo maar een ochtend in Nepal.

De afgelopen dagen hebben we in alle rust doorgebracht. Ad en ik hadden ons voor te bereiden op de spreekbeurten van van vandaag en verder ben ik nog een aantal contacten langs geweest, zoals ACN en NGOC. Ook heb ik nog een goed gesprek met Grishma gehad.

Tussendoor was het lekker om even een wandelingetje langs het meer te maken, er is daar altijd wel wat te zien, zoals hier de wassende vrouw.

Vanochtend sprak Ad in Kaireni en ik in de Pokhara City Church. Voor mij een nieuwe ervaring (en voor Ad ook natuurlijk, zij zijn op dit moment nog niet terug)

Morgenochtend stappen we op de bus naar Kathmandu en zit het er hier bijna op.

Hieronder nog een paar foto’s uit de Pokhara City Church.

Gegevens

Hits: 637

Heel veel kleine dingen kunnen bijzonder zijn hier in Nepal. Neem bijvoorbeeld het spellen van Engelse woorden, de merkwaardigste combinaties kom je tegen. Of moet ik zeggen: de merkwaardigste verschrijvingen.

De kapper hiernaast heeft een bord voor de deur staan (zie de foto, je kan nog zien dat het gewijzigd is). Op dit bord staat wat er allemaal te verkrijgen is bij hem. Al enige jaren stond daar ook een leuke verschrijving op: saving i.p.v. shaving. Wat een kapper in Nepal allemaal niet in zijn mars denkt te hebben... Hij is nog geen christen, maar wellicht dat hij ook eens gaat ontdekken wat het werkelijk betekent om echt 'gesaved' te worden!

Vandaag was de dag om naar Kaireni te gaan, het kerkje een stuk buiten het dorp, waar ze sinds vorig jaar een nieuw gebouw hebben. Het busje komt zo, kreeg ik te horen toen hij niet op de afgesproken tijd arriveerde.
Uiteindelijk kwamen we 10 minuten te laat in Kaireni aan en het verbaasde de groep, dat zich kennelijk niemand hierover ongerust gemaakt had in Kaireni!
Na een fijne dienst, waarin ik vertaald werd door Tilak (de eerste keer voor hem en hij deed het goed!), zijn we nog met Jutta meegeweest naar haar leefgemeenschap. Jutta blijft een bijzonder mens, eens Duitse, nu Nepalese!