Vrijdagavond had ik een ontmoeting met de jeugd van Naya Gaun Church. Het begon echt in Nepalese stijl: Het zou om 17.30 beginnen, dus was ik er 5 min. voor het begin. Op 3 man na was er nog niemand, ik heb ze gedag gezegd en ben gaan zitten in afwachting van wat komen zou. Langzaam maar zeker druppelden er meer jongelui binnen, uiteindelijk begonnen we om ongeveer 17.45. Tijdens het zingen groeide de groep aan tot ca. 50 jongens en meisjes. Om ongeveer 18.10 kreeg ik het woord met een (korte) studie over discipelschap. De respons was erg goed en daardoor liep de studie uit naar 50 min. (in plaats van 30). Het was fijn om met deze jonge mensen over de praktische kanten van het geloof te kunnen praten.

Zaterdagochtend stond een spreekbeurt in Patichaur op het programma. Patichaur is een dorpje in de bergen op ongeveer 45 km. van Pokhara, normaal gesproken ongeveer een uur rijden, maar doordat Tilak (die op zijn eigen motor meeging) zo langzaam reed, deden we er 20 min. langer over.

Wat gebouw betreft kan het kerkje nauwelijks een kerk genoemd worden, ze waren een tijdje geleden weer noodgedwongen verhuisd naar een andere locatie, 2 heel primitieve kamers van ongeveer 3 bij 2.5 meter op het dak van een huis. Toen we aankwamen zat alles al vol en zaten er al aan paar mensen buiten. Ik ben maar voor de ingang gaan zitten.
Het waren globaal nog dezelfde mensen en de meesten herkenden me nog van ca. 6 jaar geleden, toen ik er voor het laatst geweest was. Het weerzien was heel hartelijk. De gemeente bestaat uit ca. 25 personen, variërend in leeftijd van 1 tot 80 jaar. Vooral de oudst aanwezige maakte een diepe indruk op me door zijn blijde uitstraling (ziefoto), met stralende ogen van een stralende christen!

Intussen is men begonnen met plannen om zelf een gebouwtje te kunnen bouwen. Ze hebben al een stukje land op het oog (kosten ca. 2200 Euro) en een gebouw waar de samenkomsten kunnen worden gehouden en waar ook de voorganger kan wonen kost ongeveer nog eens eenzelfde bedrag. Ik hoop dat er voor deze (financ. niet draagkrachtige) broeders en zusters snel een oplossing komt.

De rit heen en terug op de motor duurde ongeveer 2x 1u en 20min. Een heel mooie tocht, wel over soms slechte stukken weg. Ik heb genoten van het zijn in Patichaur, maar ook de rit.

 

Schrijf reactie (0 Reacties)

Een terugblik.

In grote lijnen heeft de reis aan de verwachtingen voldaan. Om te beginnen hadden we voor Qatar Airlines gekozen, vanwege de duur van de reis, de prijs en natuurlijk ook de beschikbaarheid. In het algemeen was het reizen met Qatar probleemloos en verliepen de overstappen ook goed. Toch is er reden om voor de volgende keer nog eens te kijken naar een ander alternatief, bijvoorbeeld via New Delhi.

Doel van de reis was ook om i.v.m. de activiteiten van de stichting Hope for Nepal een aantal contacten te leggen met Christelijke organisaties in Nepal, op één na is dat ook inderdaad gelukt.

Daarnaast heb ik ook deze keer een aantal spreekbeurten en bijbelstudies mogen verzorgen, die gezien de reacties aan hun doel beantwoord hebben.

Het was ook goed voor Prem en Prabha dat we er waren, want hun huisvestingssituatie is op dit moment van dien aard, dat er echt iets moet gebeuren. We hebben dan ook besloten om een actie voor hen te gaan houden, om geld voor hun huisje bij elkaar te krijgen. Als u/jij daar aan mee zou willen doen, dan kan dat in de vorm van een gift (eventueel via Hope for Nepal) of een renteloze lening. Totaal is slechts ongeveer € 4800 nodig om een huisje te kunnen bouwen. Na jaren noodgedwongen van de ene ruimte naar de andere hebben moeten verhuizen, zou het fijn zijn als ze een eigen thuis zouden krijgen. Er zijn inmiddels al een paar giften binnen, wilt u ook hier aan meedoen? Binnenkort zullen we ook nog mensen rechtstreeks hiervoor benaderen.

Dwars door de hele reis heen hebben we ook heel nadrukkelijk Gods bescherming en leiding mogen ervaren. Ondanks de probleempjes die er geweest zijn, waren er ook steeds weer oplossingen. We voelen ons rijk gezegend dat we dit mogen doen!

We hebben wel een beetje getobd met vermoeidheid en onze gezondheid, vooral de eerste week heeft dat toch wel een zware wissel getrokken op onze aanwezigheid in Nepal. Maar een aantal lange nachten en ook veel rust overdag hebben gezorgd dat het daarna veel beter ging.

De kerk groeit nog steeds hard in Nepal. Laten we blijven bidden, dat al deze christenen ook een goed getuigenis zullen blijven uitdragen naar de mensen om hen heen en dat er daardoor ook in toenemende mate een heilzame werking mag blijven uitgaan van de christenen en van het evangelie in dit land.

De situatie in Nepal (politiek) is nog steeds zeer fragiel. De maoïsten, die bij de komende verkiezingen wel eens veel minder stemmen zouden kunnen krijgen dan ze hopen, roeren zich nog op allerlei manieren. Vaak is dat optreden ook erg intimiderend, zo werden er tijdens de hindoe festivals op diverse plaatsen in de steden bijeenkomsten gehouden om hun eigen ideeën te promoten. Belangrijke kruispunten werden een paar uur door hen afgezet en grote geluidsinstallaties moesten hun ideeën kracht bijzetten, zonder dat de politie ingreep. Bij soortgelijke acties van andere politieke partijen werden ze vaak verstoord door jongeren van de maoïsten (Young Communist Leaque). Een nieuwe datum voor de verkiezingen is nog steeds niet vastgesteld.

Alles bij elkaar kunnen we terugzien op een geslaagde reis. Voor meer info zie ook www.h4n.nl.

Schrijf reactie (0 Reacties)
 
Ten slotte nog een paar foto's:

Het stukje grond dat Prem en Prabha gekocht hebben.

 

Samen eten aan Lakeside

Tilak en Prem


Prapti en Prabha

Schrijf reactie (0 Reacties)

De gekko in de hoek laat horen dat hij er is, het zijn een soort hagedisjes die leven van vliegjes en muggen, nuttige dieren dus. Diertjes die we ook niet weg jagen, ze horen gewoon bij de kamer, er loopt ook nog een babytje rond. Ze doen de mens niets, het ergste dat je kan overkomen, is dat er een van de muur of het plafond op je hoofd valt. Je komt deze diertjes in elk huis tegen en ze zijn in staat om tussen de kleinste kiertjes door te kruipen.

De eerste dagen in Pokhara zitten er op en ik heb het gevoel dat we hier al minstens een week zijn. Het weer is niet helemaal wat het zou moeten zijn, maar even goed wel lekker: regelmatig zon en een temperatuur van ongeveer 25 graden. We hebben al veel mensen ontmoet en gesproken. Vrijdagmorgen (de eerste ochtend) stond Grishma al voor de deur om ons te verwelkomen, het was een hartelijk weerzien, we hadden elkaar 2 jaar niet gezien.

's Avonds zijn we bij Prem en Prabha gaan eten. Ze waren (noodgedwongen) al weer verhuisd en wonen nu in twee (te) kleine kamertjes pal naast het stukje grond dat ze gekocht hebben. Als iedereen thuis is, bivakkeren ze daar met z'n vijven. Wanneer je in Nepal een huis of kamers huurt ben je aan de willekeur van de verhuurder overgeleverd en kan je zonder aanwijsbare reden zomaar van de ene dag op de andere opstraat komen te staan. Daarom hebben Prem en Prabha een paar jaar geleden een stukje grond gekocht. Helaas hebben ze nog niet voldoende middelen om er een huisje op te bouwen, maar ze zijn er wel aan begonnen. Elke keer als ze wat geld hebben kopen ze weer wat bouwmateriaal. Het zal ook geen groot huis worden, twee kamers (waarvan de een tegelijk keuken is) en een toilet.

Zaterdag was mijn eerste spreekbeurt in Naya Gaun Church. De kerk is ingrijpend verbouwd en heeft nu ook een groot aantal zondagsschoolruimtes. Het was net als elk jaar weer een emotioneel weerzien met diverse Nepalezen. Het is merkbaar dat kerk zowel kwantitatief als kwalitatief groeit. Ik las gisteren in een nieuwsbrief, dat het totale aantal Christenen in Nepal al op 1 miljoen geschat wordt. Het was een goede samenkomst, met veel mensen (ca. 400) en een goede sfeer.

In de namiddag waren we op weg naar een restaurantje, toen plotseling Prem en Prabha er aan kwamen rijden. We hebben toen samen met ze gegeten (ze hebben zelf niet het geld voor zoiets) en verder bijgepraat.

Met Aukje gaat het verder redelijk, alhoewel het grote aantal mensen in de kerk wat te veel van het goede was. Zelf ben ik sinds aankomst wat grieperig wat erg vervelend is, maar hopenlijk is dat snel weer over.

 

 

Schrijf reactie (0 Reacties)

 

 

Zondagmorgen is voor mij altijd een bijzonder tijdstip in de week. Waar veel mensen op zondagmorgen juist wat uitslapen, ben ik er meestal vroeg uit. Ik wil de zondag altijd in alle rust kunnen voorbereiden en ook in alle rust tijd nemen om God te zoeken.

Meestal loop ik al om half zeven buiten om onze hond uit te laten. Lekker een stukje door het bos lopen op het enige moment in de week dat er slechts sporadisch geluiden doordringen vanaf de A28. Lekker in het bos. Genieten van de frisse lucht (als het tenminste droog is) en genieten van de opkomende zon. Het is voor mij onbegrijpelijk dat we dit als gewoon kunnen beschouwen, in plaats van een prachtig stukje van Gods schepping. Een schepping die op veel plaatsen door menselijk toedoen zwaar onder druk staat. Een schepping ook waarvan de geleerden nooit exact zullen doorgronden hoe alles in elkaar steekt. De Regisseur en Schepper zijn voor mij en voor alle mensen niet ten diepste te doorgronden. Gewoon lekker genieten, ook straks van de samenkomst in de kerk, ook vanmiddag van een wandeling in het bos. Geniet van de zondag en vier de zondag! Genieten omdat ik weet dat ik een kind van God ben!

Schrijf reactie (0 Reacties)